Πνευματικός αγώνας μπροστά σε ορατούς κινδύνους!

του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αγαπητοί αναγνώστες, αφού σας ευχηθούμε καλό Στάδιο, γιατί είναι το πρώτο μας άρθρο μπροστά στη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που ξεκίνησε, να σας εξομολογηθούμε ότι προβληματιστήκαμε πολύ για το θέμα που θα μας απασχολούσε στη σημερινή στήλη μας! Από τη μία η πνευματική περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που έχει τόσα θέματα και ζητήματα που μπορεί να ασχοληθεί κανείς, αλλά από την άλλη πως να αδιαφορήσουμε και να αφήσουμε ασχολίαστα τα τρέχοντα ζητήματα; Από την στη μία η παγκόσμια πανδημία και απειλή του Κορονοϊού, που έγινε αισθητή και στη  χώρα μας με ήδη 5 επιβεβαιωμένα κρούσματα, από την άλλη η έκρυθμη κατάσταση του μεταναστευτικού με τα πρόσφατα γεγονότα μεταξύ αστυνομίας και νησιωτών, όσο κυρίως η απροκάλυπτη προσπάθεια εισβολής χιλιάδων από τον Έβρο και τα νησιά μας, με τους σαφέστατους χειρισμούς της ηγεσίας της γείτονος χώρας. Αποφασίσαμε λοιπόν να τα συνδυάσουμε γιατί η πνευματική ζωή έχει να κάνει με το πως ζούμε και χειριζόμαστε τα ζητήματα της καθημερινότητας και όχι ξέχωρα από αυτά. Ας ξεκινήσουμε...!   

Στο ιδιόμελο των Αποστίχων της Καθαράς Δευτέρας, της  Α΄ εβδομάδος των Νηστειών ψέλνουμε και λέμε τα εξής τα οποία είναι παρμένο από σχετική ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου : « Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ· ἀληθής νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, καί ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια, νηστεία ἐστίν, ἀληθής καί εὐπρόσδεκτος». Δηλαδή σε απλή μετάφραση : «Ας νηστεύσουμε νηστεία δεκτή ευάρεστη στον Κύριο· αληθινή νηστεία είναι η ἀποξένωση από τα κακά, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις ανάρμοστες επιθυμίες, την καταλαλιά (δηλαδή την κατάκριση), το ψέμα και την επιορκία· η εγκράτεια απ᾿ αὐτά είναι νηστεία αληθινή και ευσπρόσδεκτη». Όλα αυτά βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, για το τι θέλει και προσδοκά η Εκκλησία να βιώσουν τα μέλη της εντατικά αυτή την ευλογημένη και ασκητική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Δεν αλλάζουμε απλά διατροφικές συνήθειες, όπως έχουμε καταντήσει στη πράξη, την περίοδο των Νηστειών, αλλά στοχεύουμε από τα απλά στα ουσιαστικότερα, αλλιώς κοπιάζουμε άδικα και κυρίως φαρισαϊκά.

Η ασκητικότητα (που είναι κοινή και για τους αγάμους και τους εγγάμους και για τους κληρικούς και μοναχούς αλλά και τους λαϊκούς, απλά τα μέτρα-μεγέθη αλλάζουν), διακρίνεται στη νηστεία από συγκεκριμένες τροφές, αλλά και στο περιορισμό της ποσότητας, ώστε ο βίος μας να είναι λιτότερος, να περιορίσουμε ή και να απαλλαγούμε από τις πλασματικές μας καθημερινές «ανάγκες» και παράλληλα να αυξήσουμε την προσευχή μας τόσο την προσωπική όσο και την συμμετοχή μας στις πυκνές και κατανυκτικές Ακολουθίες της περιόδου, την αποκοπή από αμαρτίες και πάθη και φυσικά να αυξήσουμε την ελεημοσύνη και την αγάπη προς το συνάνθρωπο, γιατί αυτό είναι και το κριτήριο που θα κριθούμε στο τέλος στη γενική κρίση Του Θεού.

Έχουμε υπόψη μας τα παραπάνω ερχόμαστε στο σήμερα και στις τρέχουσες συνθήκες της πατρίδας μας, που φυσικά θέλει ψυχραιμία και νηφαλιότητα, γιατί ως λαός χάνουμε εύκολα το μέτρο και αποφασίζουμε με το θυμικό και είμαστε επιρρεπής στη παραπληροφόρηση και τον πανικό που προβάλλεται μέσω από αυτήν. Σχετικά με τον Κορονοϊό δεν πρέπει να υποτιμάμε την επικινδυνότητα του λόγω της ανθεκτικότητάς της δράσης τους και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη θεραπεία, αλλά ούτε  και τρέχουμε να αδειάζουμε τα ράφια από τα σούπερ μάρκετ και τις μάσκες και τα αντισηπτικά από τα φαρμακεία! Τι θα κερδίσουμε; Να έχουμε να τρώμε εμείς και η οικογένειά μας και να προστατευθούμε και οι υπόλοιποι ας πεθάνουν; Είναι από μόνη της αυτή η κίνηση αντιστροφή του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής αφού βάζουμε το εγώ, πάνω από το εμείς και μάλιστα σαν τον Ησαύ με τον Ιακώβ χωρίς τόσο σημαντικό λόγο, αλλά αντί “ενός πιάτου φακής”; Δεν καταλαβαίνουμε ότι εμείς έτσι από μόνοι μας  συμβάλουμε στην αισχροκέρδεια κάποιων, αφού έτσι είναι οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς με βάση την προσφορά και την ζήτηση;

Αυτό που ακριβώς είπε η Ιερά Σύνοδος στην σχετική εγκύκλιό της πολύ ωραία: Προσευχή για να μας προστατεύσει ο Θεός και να φωτίσει τους ειδικούς για να βγει ένα εμβόλιο ή φάρμακο που θα μας θωρακίζει από τον ιό, αλλά ταυτόχρονα και να τηρούμε τους βασικούς κανόνες υγιεινής (όχι μόνο τώρα αλλά γενικά). Δεν μπορεί να ζητάμε από το Θεό να μας βοηθήσει  και εμείς στη πράξη να κάνουμε τα αντίθετα από ότι πρέπει για να μη κολλήσουμε; Φυσικά η απειλή δεν θα πρέπει εμάς τους πιστούς να μας απομακρύνει από κανέναν Ιερό Ναό, Ιερά Εικόνα και Θεία Κοινωνία! Εδώ θα φανεί η πίστη μας αν πιστεύουμε πραγματικά ή όχι! Να μείνουμε σπίτι να σώσουμε το σώμα μας και η ψυχή μας να νεκρωθεί και να μείνει ατροφική; Φυσικά δεν μιλούμε για τις  ευπαθείς ομάδες, αλλά γι αυτούς που μπορούν να προστατευθούν περισσότερο λαμβάνοντας τα ενδεδειγμένα μέτρα!

Σχετικά με τους Μετανάστες ως πολίτης αναρωτιόμαστε: Έπρεπε να υπάρχει ο κίνδυνος του Κορονοϊού, για να φυλάξουμε και να θωρακίσουμε τα σύνορά μας; Όλα αυτά τώρα μας μοιάζουν με το γνωστό «σιγά μη στάξει του γαϊδάρου η ουρά...»Αφήσαμε τόσα χρόνια τη χώρα ανοχύρωτη να έχουμε περάσει τόσοι μέσα και μάλιστα χωρίς διέξοδο προς τις άλλες χώρες και κάναμε έρμαιο τη χώρα στους δουλέμπορους, της Μ.Κ.Ο. και στα αλλότρια σχέδια ξένων δυνάμεων για αλλοίωση του πληθυσμιακού ιστού της χώρας (με δεδομένη την υπογεννητικότητα). Έστω και τώρα όμως να έχουμε υπόψη μας τα εξής : α) Δεν μπορεί να παλεύουμε στα σύνορα ο στρατός και η αστυνομία μας και ακόμη κάποιοι να γλεντάνε για το Καρναβάλι και μάλιστα από στιγμή που απαγορεύτηκαν για προληπτικούς λόγους και το κάνανε κάποιοι για δήθεν αντίσταση κατά της εξουσίας και διαφύλαξη των «εθίμων»! Συγχωρέστε με για το σχόλιο αλλά είναι αυτό που λέμε πραγματικά «στο κόσμο τους-εκτός τόπου και χρόνου». β) Δεν μπορούμε επίσης να εθελοτυφλούμε και να μη διακρίνουμε ότι οι περισσότεροι που έρχονται δεν ξεριζώθηκαν βιαίως από τις πατρίδες τους (όπως π.χ. οι Έλληνες της μικρασιατικής καταστροφής), αλλά είναι από ένα σωρό άλλες μη εμπόλεμες χώρες και αποτελεί συνειδητή επιλογή πληρώνοντας χρήματα αδρά. Δεν σημαίνει και φυσικά δεν υποστηρίζουμε ότι δεν είναι άνθρωποι που χρίζουν βοηθείας, όμως βοηθάμε μέχρι εκεί που είναι οι δυνάμεις μας και το πόσους μπορεί να αντέξει η χώρα, χωρίς να αλλάξουν τα ήθη και τα έθιμά της και εδώ τα ψυχικά και υλικά αποθέματά μας έχουν εξαντληθεί προ πολλού κάνοντας τη χώρα μας αποθήκες ψυχών!

Φυσικά η λύση είναι να σταματήσει ο πόλεμος όπου υπάρχει και η κοινωνική αδικία των πολυεθνικών, έναντι της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας! Εδώ πρέπει να βοηθήσουν όλοι από τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάθε οργανισμός!  Να σταθούν όλοι στα πόδια τους με δικαιοσύνη και ευημερία και όχι να τους διώχνουμε από τον τόπο τους, να μιλάμε για το δυτικό όνειρο και να κάνει εφιάλτη και την ζωή τους, αλλά και την ζωή των ντόπιων! γ) Πρέπει να διακρίνουμε επίσης ότι και αυτοί  άνθρωποι, και μετακινούνται με σκοπό και ελπίδα να αποκτήσουν μια καλύτερη ζωή, αλλά στη προσπάθειά τους αυτοί έγιναν υποχείριο και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από τη Τουρκία. Οι μάσκες πλέον έπεσαν απροκάλυπτα και το κάνει η γειτονική χώρα για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα, με σκοπό να πίεση την Ευρώπη (από την οποία υπέγραψε συμφωνία για το αντίθετο παίρνοντας πολλά λεφτά), και καθαρά να αλλάξει ο πληθυσμιακός ιστός της χώρας για να εδραιώσει τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και όχι μόνο. Επομένως κάτι βίντεο που πέσανε στην αντίληψή μας και από τις δύο μεριές και Έλληνες και μουσουλμάνους να βρίζουν οι μεν τους δε βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος! 

Ας κοπάσει λοιπόν ο θυμός, δεν το επιτρέπει και η πνευματική περίοδο που εισήλθαμε, αλλά από την άλλη ας περιφρουρήσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα και σε στρατιωτικό και σε διπλωματικό επίπεδο. Δεν μπορούν να μας κουνούν το χέρι και να μας κατηγορούν για ρατσισμό και για παραβίαση δικαιωμάτων, αυτοί που από την μία βομβαδίσουν και δημιουργούν πολέμους, από την άλλη δεν δέχονται πρόσφυγες και μας κατηγορούν εμάς γιατί δεν παίρνουμε και άλλους! Έπεσαν οι μάσκες στη Τουρκία, ας πέσουν και οι μάσκες της Ευρώπης που έκαναν τη χώρα μας οικονομικά και διπλωματικά μικρή για να μη μπορεί να αντιδρά σε αυτό το μακροχρόνιο σχέδιο ενός ακήρυχτου πολέμου που διεκδικεί όμως να πετύχει ότι οι πόλεμοι οι ίδιοι δεν μπορούν!

Κλείνοντας το άρθρο μας να πούμε ότι βρισκόμαστε σε σύγχυση αδελφοί μου και πνευματικά (γι αυτό ο διάβολος μας κρατά χαμηλά) και δεν μπορούμε να αντισταθούμε ούτε καν στο λάδι δεν μιλώ για τα σοβαρότερα, μας φαίνεται πολύ δύσκολο! Είμαστε σε σύγχυση όμως και εθνικά με αποτέλεσμα ούτε ενωμένοι να είμαστε ως μια γροθιά, ούτε να στοχεύουμε στο πραγματικό εχθρό. Οι άλλοι όμως εχθροί είναι κάνουν αυτά που θέλουν και πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι διεκδικούν τα συμφέροντά τους! Εμείς όμως το κάνουμε αυτό; Γι αυτό έχει αξία να κοιτάξουμε μέσα μας...«δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα» λέμε στη σχετική ευχή του Άγίου Εφραίμ του Σύρου και αφού το κάνω αυτό και αναλάβω τις ευθύνες μου, τότε δεν θα κατακρίνω κανέναν άλλον...αλλά τον ευατό μου για αυτά που έκανα ή θα μπορούσα να κάνω και δεν έκανα για να μη φτάσει η κατάσταση εδώ που έφτασε! Χαιρόμαστε που έστω και αργά ξυπνήσαμε...ας ελπίσουμε όλο αυτό να έχει διάρκεια και συνέχεια μην αφήνοντας κανένα εχθρό εσωτερικό και εξωτερικό να φέρει την πατρίδα μας στη θέση αυτή, δεν της αξίζει και κυρίως εμείς οι πολίτες ας σηκωθούμε από τον καναπέ και ας αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που θάψαμε κάτω από το χαλί ή το κάνουμε σαν την στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της όταν κινδυνεύει..!  Καλή Ανάσταση! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου