Επισκοπικές Εκλογές: η ελπίδα για το μέλλον της Εκκλησίας μας

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες η στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021 και συμπίπτει στην αρχή, την πρώτη ημέρα που συνεδρίασε (για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια λόγω του Κορονοϊού) το Ιερό Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για όλη την εβδομάδα θα έχουμε πολλές σημαντικές εισηγήσεις για  θέματα μείζονος σημασίας που αφορούν στην παρουσία και λειτουργία της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας που μας δοκίμασαν και μας επηρεάζουν ακόμη πολύ. Την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου η Ιεραρχία θα ασχοληθεί σε Επισκοπικές Εκλογές. Δηλαδή θα προχωρήσει στην πλήρωση 5 Ιερών Μητροπόλεων που χηρεύουν (Λαγκαδά, Καστορίας, Κιλκισίου, Περιστερίου λόγω θανάτου των Ποιμενάρχου τους και Θήρας λόγω παραιτήσεως) και ίσως και κάποιων βοηθών Επισκόπων. Αυτό τον καιρό αλλά και γενικότερα γράφονται πολλά από διάφορους αρθρογράφους και όχι μόνο, για τον τρόπο εκλογής των Μητροπολίτων και πολλοί ζητούν αλλαγές και τροποποιήσεις. Θα προσπαθήσουμε και εμείς να βάλουμε ένα «λιθαράκι» με το σημερινό άρθρο μας, στον «διάλογο» αυτό.  Εσείς όπως πάντοτε ακολουθήστε μας στις επόμενες γραμμές.

Ο Επίσκοπος (επί-σκοπόν αυτός δηλαδή που επιβλέπει) είναι ο τρίτος και ανώτερος βαθμός της Ιερωσύνης και φέρει εις τύπον και τόπον την Αρχιερωσύνη του μόνο και μεγάλου Αρχιερέα του Σωτήρος Χριστού. Ο Επίσκοπος είναι διάδοχος των Αποστόλων και δεν νοείται τοπική Εκκλησία χωρίς Επίσκοπο αλλά και Επίσκοπος χωρίς ποίμνιο (γι’ αυτό Επίσκοποι βοηθοί ή ψιλό ονόματι χωρίς ποίμνιο οφείλουμε να το δούμε σοβαρά να γίνονται γιατί υπάρχουν θεολογικά και πρακτικά προβλήματα που δεν πρέπει να παραβλέπουμε). Ο τρόπος εκλογής των Επισκόπων  το έδειξαν οι ίδιοι οι Απόστολοι, όταν κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τον Ιούδα. Εκεί είδαμε ότι εξέλεξαν δύο, τον Ιούστο και τον Ματθία, που είχαν όχι μόνο τα τυπικά αλλά τα ουσιαστικά  προσόντα και στη συνέχεια με κλήρο (εξού και κληρικός) βγήκε ο Ματθίας. Με την πάροδο των αιώνων όμως ο κλήρος έγινε ψήφος και έτσι οι Επίσκοποι μιας τοπικής Εκκλησίας εξέλεγαν τον Μητροπολίτη (τον κυρίαρχο επίσκοπο) και στη συνέχεια με τον θεσμό της Πενταρχίας των Πατριαρχών) τον  Πατριάρχη, τους Αρχιεπισκόπους και γενικά κάθε Προεστό.

Οφείλουμε στα παραπάνω να υπογραμμίσουμε τα εξής : α) Ότι σε καιρό και χρόνους απόλυτης Βασιλείας και Αυτοκρατόρων η Εκκλησία επέλεξε τον Δημοκρατικό τρόπο εκλογής και γενικότερα των τρόπο αποφάσεων της Εκκλησίας και β) Στην μακρόχρονη ιστορία και εμπειρία της Εκκλησίας, λόγω των πολλών «παρατράγουδων» από πολλές πολιτικές παρεμβάσεις αλλά και των ενεργειών πολλών αιρετικών και άλλων αναξίων,  η αλήθεια δεν είναι πάντα στο τι λένε οι περισσότεροι, αλλά όποιος έχει το φωτισμό Του Θεού που μπορεί να είναι και η απόλυτη μειοψηφία. Άλλωστε ο Χριστός κυβερνά το σκάφος της Εκκλησίας, το Άγιο Πνεύμα φωτίζει και οδηγεί και ο Πατέρας με τη βούλησή Του επικυρώνει και ζωογονεί τον Θεσμό της Εκκλησίας ότι και να κάνει ο ανθρώπινος παράγοντας που ως ατελής μπορεί να σφάλλει.

Πολύς λόγος και προβληματισμός γίνεται για τις «διαβουλεύσεις» που γίνεται «παρασκηνιακά» μεταξύ των Μητροπολιτών και τις συνεννοήσεις για το ποιος θα εκλεγεί. Η ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού»  μας θύμισε με κυνικό και ρεαλιστικό τρόπο την αδικία και την συκοφαντία που υπέστη ο Άγιος Νεκτάριος, που όχι μόνο δεν εκλέγει Πατριάρχης Αλεξανδρείας αλλά εκδιώχθηκε κι όλας, λόγω κάποιας «αυλής» που κινήθηκε με παρασκηνιακό και συντονισμένο τρόπο, μας θυμίζει και εδώ κάποιες «ανοιχτές πληγές» που οφείλουμε όλοι και ιδιαιτέρως οι Επίσκοποι να θεραπεύσουν. Είναι δηλαδή ευχής έργων κανείς να μη γνωρίζει εκ των προτέρων ποιος θα εκλεγεί γιατί αν το γνωρίζουν, ποιο το νόημα να κάνουν τις εκλογές; Επίσης οφείλουμε να αφουγκραστούμε το λαϊκό στοιχείο δηλαδή το ποίμνιο της περιοχής , τη βούληση και τις ιδιαιτερότητες του. Δεν υποστηρίζουμε να έχουν δικαίωμα ψήφου και αυτοί (άλλωστε είδαμε το κριτήριό και του κόσμου στις αντίστοιχες πολιτικές εκλογές ποιους βγάζουν διαχρονικά και με ποια κριτήρια) αλλά λέμε το «άξιος» που λέει ο κόσμος κατά την χειροτονία, να το λέει όχι τυπικά, αλλά γιατί τα έργα και η φήμη του νέου Μητροπολίτου βοούν για την όντως καταλληλότητα (με πνευματικά κριτήρια) του προσώπου. Αμήν γένοιτο!  

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου