Ανθρώπινες σχέσεις και Θεϊκή λύση…

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

   Αγαπητοί Αναγνώστες βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα τόσο με το Ιερό Σαρανταλείτουργο όσο και με την ανάλογη και ισάριθμη νηστεία που καλούμαστε να αναλάβουμε για άλλη μια φορά και χρονιά προθύμως οι Χριστιανοί. Ενώ τα πράγματα για την Εκκλησία είναι σαφή, το που βρισκόμαστε (στη γη εν εξορία), που πηγαίνουμε (στη Βασιλεία των Ουρανών) και πως θα πάμε (ο πνευματικός μας αγώνας) για τον κόσμο αλλά και για εμάς τους Χριστιανούς κακά τα ψέματα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα μεγάλο και πολύπλοκο ζητούμενο. Τι εννοούμε όπως πάντα κάντε υπομονή να διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές, ακολουθήστε μας.

    Όλοι οι άνθρωποι που ερχόμαστε στον κόσμο περνάμε από πολλές θέσεις και πολλούς ρόλους κατά την ανάπτυξή μας από την βρεφική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση και όχι μόνο μέχρι και τα βαθιά γεράματα (αν βεβαίως είμαστε σε αυτούς που θα αξιωθούν να φτάσουν ως εκεί). Ξεπροβάλουμε από την κοιλιά της μητέρας μας γυμνοί και ανυπεράσπιστοι και έχουμε ανάγκη από τα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής μας την φροντίδα του γιατρού και της μαίας μέχρι την μητρική αγκαλιά και αργότερα πατρική αγκαλιά για να αισθανθούμε ασφάλεια στο νέο περιβάλλον που διαφοροποιείται αισθητά από την εννεάμηνη κύηση.

   Με την ανάπτυξή μας από μωρό, γινόμαστε παιδί μιας οικογένειας (αν και υπάρχουν και χιλιάδες που μεγαλώνουν εκτός οικογένειας στον κόσμο) και αφού αποκτήσουμε τις πρώτες απαραίτητες δεξιότητες (ομιλία, τροφή, περπάτημα, αντίληψη, κοινωνικοποίηση) αναπτύσσουμε σχέσεις με τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους, αργότερα στο σχολείο ως μαθητές και γενικά μέχρι να κάνουμε το επάγγελμα που επιλέξαμε, τόσους ρόλους από τα ενδιαφέροντα που ακολουθεί και αναπτύσσει κανείς.

   Όλα τα παραπάνω ενώ φαίνονται σαφή και ομαλά, δεν είναι τόσο εύκολα στη πράξη. Οι ανθρώπινες σχέσεις όσο υγιείς και αν είναι έχουν πολλές δυσκολίες και αν δεν βρεθεί από την αρχή η αμφίδρομη συνεννόηση και υπέρβαση, ενίοτε δημιουργούνται πολλές τραυματικές εμπειρίες που διαχωρίζουν τους ανθρώπους μεταξύ τους ακόμη και σε θανάσιμους εχθρούς ή άσπονδους φίλους ή συγγενείς με τυπικές σχέσεις. Φυσικά υπάρχει και το αντίθετο, οι δυνατές φιλίες και σχέσεις αγάπης αλλά δυστυχώς διαχρονικά με την ψύχρανση της αγάπης όλα αυτά γίνονται εξαιρέσεις και πιο σπάνια.

   Η λύση στις πολύπλοκες σχέσεις και η προοπτική για την ομαλοποίησή τους είναι η Εκκλησία και ο τρόπος ζωής που ευαγγελίζεται. Όταν η διδασκαλία της λέει ότι αν όντως πιστεύουμε στον Θεό φαίνεται έμπρακτα από τον τρόπο που φερόμαστε και αντιμετωπίζουμε τον κάθε συνάνθρωπο, τον κάθε πλησίον ανεξαρτήτως αν είναι συγγενής ή ομοεθνής ή έχει την ίδια πίστη με εμάς ή όχι! Η Εκκλησία μας καλεί στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου να βλέπουμε το ίδιο το πρόσωπο του Θεάνθρωπου Χριστού και επίσης μας λέει ότι για να λατρεύσουμε πραγματικά τον Θεό και να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων είναι προϋπόθεση να είμαστε συμφιλιωμένοι και συγχωρεμένοι με τον κάθε συνάνθρωπο, ανεξαρτήτως αν έχουμε δίκιο η άδικο.

   Η Αγάπη δεν είναι δικαιοσύνη, μου έκανες σου κάνω αλλά σου κάνω και σε συγχωρώ ακόμη και αν εσύ δεν μου κάνεις και δεν με συγχωρείς. Όμως δυστυχώς  όλα αυτά αν και τα ξέρει ο κόσμος δεν τα εφαρμόζει όχι ότι δεν θέλει πάντα, αλλά γιατί προστρέχει σε άλλες λύσεις πιο εγκόσμιες ή πιο επιστημονικές και με την πολυφωνία και τον κατακλυσμό πληροφοριών επιλέγει αφήνοντάς τα Του Θεού στην άκρη ως αναχρονιστικά ή ξεπερασμένα. Δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου γιατί πιστεύει το καλό ως κακό και το κακό ως καλό. Αποτυγχάνει συνεχώς, όλα αυτά που βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων συνεχώς και όμως επιμένουμε στο λάθος. Αν βάλουμε και την παράμετρο μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκεί και αν οι σχέσεις δοκιμάζονται με όλα τα παρατράγουδα που όλοι βιώνουμε να είμαστε κολλημένοι σε μια οθόνη και να παραμελούμε τους ίδιους τους ανθρώπους μας για την βοήθεια άλλων που δεν ξέρουμε και δεν θα δούμε ίσως και ποτέ…! Ο Θεός να φωτίζει αλλά και εμείς να βρούμε την ανθρωπιά μας για να συναντήσουμε τον Χριστό που την προσέλαβε και την αγίασε…!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου