Η αγιότητα ως καρπός του Αγίου Πνεύματος!

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

    Αγαπητοί Αναγνώστες μετά την μεγάλη Εορτή της Πεντηκοστής, η Εκκλησία μας τοποθετεί και φυσικά όχι τυχαία, την Εορτή των Αγίων Πάντων. Δηλαδή εκτός από την καθημερινή μνήμη των Αγίων που εορτάζουν όταν αναχώρησαν από την επίγεια ζωή, οι θεοφόροι Πατέρες θέσπιζαν να εορτάζουν και όλοι μαζί είτε μας είναι γνωστοί και ανακηρυγμένοι Άγιοι, είτε άγνωστοι που έχουν ευαρεστήσει τον Θεό και κάποια στιγμή ίσως στο μέλλον μας φανερωθούν. Πάνω σε αυτά θα κινηθούμε σε αυτό το άρθρο μας, πάμε να το αναπτύξουμε περισσότερο…!

   Ο σκοπός του κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο είναι η σωτηρία του, να γίνει δηλαδή πολίτης της «Βασιλείας των Ουρανών». Αν θέλει να σωθεί-λυτρωθεί λοιπόν, ο μόνος σίγουρος και ασφαλής δρόμος είναι αυτός που μας έδειξε στη πράξη και με την ζωή του ο ίδιος ο Χριστός. Ότι έκανε ο Χριστός οφείλουμε να το πράξουμε και εμείς στη ζωή μας και τότε βρίσκει νόημα και προοπτική η κουβέντα που είπε ο Πόντιος Πιλάτος παρουσιάζοντας στον Ιουδαϊκό λαό τον Ιησού Χριστό φέροντα ακάνθινο στέφανο και περιβεβλημένο με στρατιωτικό ρωμαϊκό πορφυρό χιτώνα, λίγο πριν τον καταδικάσουν για το Σταυρό «Ιδού ο άνθρωπος…» (Ιω. 19,5)!

   Όταν λέμε να μιμηθούμε ότι έκανε ο Χριστός, δεν εννοούμε να ¨παπαγαλίσουμε¨ εξωτερικά και μιμητικά απλά τις πράξεις τους (όπως π.χ. κάνουν στις Φιλιππίνες όπου κάποιοι την Μεγάλη Παρασκευή σταυρώνονται στην κυριολεξία) εννοούμε να ακολουθήσουμε τα διαβήματά του, αυτό που λέγεται στην δογματική «μίμηση του Χριστολογικού ήθους» καθώς ο Χριστός έκανε συγκεκριμένα πράγματα και μας χάρισε την σωτηρία για να έχουμε ζωή αιώνιο.

   Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε ότι έκανε ο Χριστός αν δεν έχουμε το Πανάγιο Πνεύμα στη ζωή μας, αν δεν είμαστε δεκτικοί της χάρης του Παναγίου Πνεύματος. Γιατί το ψωμί και το κρασί μεταβάλλεται σε σώμα και αίμα Χριστού όχι απλά επαναλαμβάνοντας τα λόγια που είπε ο Χριστός όταν παρέδιδε το Μυστικό Δείπνο, το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας (όπως υποστηρίζουν οι παπικοί), αλλά όταν προχωράμε και στην επίκληση και στον καθαγιασμό των τιμίων δώρων με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό φυσικά και στα υπόλοιπα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτιση, Χρίσμα, Γάμος, Ιερωσύνη, Ευχέλαιο, Εγκαίνια Ιερού Ναού κ.α.) γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι το κατεξοχήν τελετουργικό πνεύμα, όπου μεταμορφώνει και αγιάζει τους πιστούς και όλη την κτίση! Φυσικά και τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος συνεργούν αφού όλα γίνονται «Εκ Πατρός, δι Υιού εν Αγίω Πνεύματι»!

   Βασικός λοιπόν καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγιότητα, η «υπέρ φύση» κατάσταση στην οποία αποκτά ο άνθρωπος με τη «καλή αλλοίωση» μέσα στην Εκκλησία, αλλά και με το αδαμάντινο ευαγγελικό ήθος προς όλους ανεξαιρέτως με τη συναναστροφή και ομολογία του Αγίου στον κόσμο. Επομένως εκτός από καρπός είναι και το κριτήριο της Εκκλησίας η παραγωγή αγίων και η εγγραφή τους στο Συναξάρι  της Εκκλησίας όπως τα άστρα που υπάρχουν και φωτίζουν τη νύχτα τον ουρανό, έτσι είναι και για την ζωή της Εκκλησίας οι φωστήρες της Οικουμένης.

   Τέλος θα κλείσουμε θυμίζοντας μια βασική αλήθεια κατά την τέχνη της Αγιογραφίας. Στην Ορθοδοξία αγιογραφούμε πάντα σε δύο διαστάσεις (και όχι  τρεις όπως η παπική Εκκλησία). Οι τρεις διαστάσεις της Ευκλειδείου σκέψεως της Γεωμετρίας, είναι το ύψος, πλάτος και βάθος, η τρισδιάστατη γεωμετρία. Στην Ορθοδοξία αγιογραφούμε μόνο ύψος και πλάτος και δεν υπάρχει το βάθος, η εικόνα μας καλεί να καταλάβουμε ότι τα εικονιζόμενα είναι ελλιπής. Γιατί άραγε; Μα γιατί το βάθος είναι ο ίδιος ο πιστός που στέκεται μπροστά και προσκυνά την εικόνα. Η εικόνα δεν είναι γεγονός μουσειακό, ούτε γεγονός τέχνης. Είναι γεγονός το οποίο με καλεί για να συμμετέχουμε στα γεγονότα αυτά δια της προσκύνησης και της προσευχής. Έτσι και στην Αγιότητα η Εκκλησία προβάλει τους Αγίους της για να μας δείξει την δική μας προοπτική και να γίνουμε και εμείς Άγιοι αλλά και γιατί ο κάθε Άγιος είναι ουσιαστικά ο ίδιος ο Χριστός πιο κοντά στην εποχή μας. Ας αγιάσουμε λοιπόν και εμείς οι αμαρτωλοί! Αμήν!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου