«Όποιος έχει την μύγα …να την φέρει πίσω»!

 

                                            του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες παράξενος ο τίτλος του άρθρου μας, αλλά ειλικρινά δεν βρίσκαμε και εμείς κάποιον καταλληλότερο για να χαρακτηρίσουμε  το έντονο κλίμα και ο διχασμός που δημιουργήθηκε μετά την ανάγνωση της Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος  «Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και οι ψευδοπροφήτες» και όσα ειπώθηκαν στη συνέχεια από ιεράρχες, πρεσβυτέρους, δημοσιογράφους εκκλησιαστικών μέσων  αρθρογράφων και κάθε σχετικού και ασχέτου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Όπως αντιλαμβάνεσθε μέσω αυτού του άρθρου θα πάρουμε θέση και εμείς όχι φυσικά με πρόθεση για να ρίξουμε λάδι στη φωτιά, ούτε για να στηρίξουμε τη θέση υπέρ κάποιου κατά του άλλου, αλλά για να καταθέσουμε την άποψή μας που ευχόμαστε να είναι η πιο λανθασμένη από όλους και να έχουν όλοι οι υπόλοιποι που τοποθετήθηκαν δίκιο! Ας ξεκινήσουμε…

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο μας : Είναι γνωστή η παροιμία «Όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται» η οποία θέλει να πει ότι όποιος έχει λόγο να αισθάνεται ότι τον «στοχοποιεί» η συγκεκριμένη εγκύκλιος, αντί να την δει με ταπείνωση και να αναγνωρίσει τα σφάλματα και να προσπαθήσει να διορθωθεί αρχίζει και παίρνει την νοοτροπία του θύματος ο οποίος διώκεται άδικα και σπιλώνεται η υπόληψή του, ενώ έχει κάνει τόσα καλά και έρχεται τόσος κόσμος κτλ κτλ και εννοείται ότι οι ίδιοι μεν «σωπαίνουν» αλλά αφήνουν να τους «υπερασπίζονται» ενώ σωρό «οπαδοί» τους οι οποίοι στη καλύτερη καταθέτουν με κόσμιο τρόπο την προσωπική τους εμπειρία που όμως είναι εντελώς διαφορετική από το πνεύμα της εγκυκλίου και στη χειρότερη με εκφράσεις «πεζοδρομίου» καταφεύγουν σε όποιον «τολμάει» να αμφισβητήσει την δική τους κρίση και άποψη και όλοι οι άλλοι γίνονται «εχθροί» και δεν συζητάμε για ενότητα, αφού χωρίζονται σε «εμείς» και «εσείς».

Όμως όπως διαπιστώσατε δεν χρησιμοποιήσαμε όλη την γνωστή παροιμία, αλλά σκόπιμα την διατυπώσαμε λίγο διαφορετικά για να ελαφρύνουμε με χιούμορ λίγο το κλίμα (γιατί όντως μερικές τοποθετήσεις που ειπώθηκαν δεν είναι για σοβαρότητα αλλά μόνο για γέλια αλλά δυστυχώς οι περισσότερες για κλάματα…) αλλά και γιατί δεν φταίει σε τίποτα η μύγα, μια χαρά πλάσμα του Θεού είναι και ας γίνεται ενοχλητική στο χώρο και ιδιαίτερα όταν τρώει κανείς για να δώσουμε το μήνυμα ότι και «μύγα» να είσαι στην Εκκλησία έχεις την αξία σου και σε χρειαζόμαστε, δεν περισσεύει στη κυριολεξία κανείς!

Πέρα από τον τίτλο του άρθρου μας όμως, σημασία έχει να καταλάβουμε ότι η Εκκλησία είναι θεανθρώπινος οργανισμός και ότι έχει να κάνει με τον θεϊκό παράγοντα όλα λειτουργούν θεοπρεπώς, σωστά και ευλογημένα. Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε και με ανθρώπους που ο κάθε ένας, ανάλογα με την προσωπική του πνευματική κατάσταση, μπορεί να κάνει λάθη, αμαρτίες, αστοχίες, τα κίνητρά του να μην είναι μόνο η διακονία του Θεού και του συνανθρώπου, αλλά η αυτοπροβολή, ο εγωισμός, η κενοδοξία, η καλλιέργεια όχι πιστών αλλά οπαδών, η σύνδεση των προσώπων όχι με τον Χριστό και την Εκκλησία, αλλά με το δικό μας πρόσωπο και το «μαγαζάκι» μας που έχουμε δημιουργήσει που από αντικείμενα αγιασμού προς ευλογία γίνονται κάποιοι «Χριστέμποροι» και δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα αυτό αλλά και με κάθε άλλη ιδιοτέλεια…!

Είναι πραγματικά κρίμα κάποιοι να εκμεταλλεύονται τον πόνο ανθρώπων και να δημιουργούν ελπίδες ή να παρουσιάζουν την πίστη μας ως «μαγική» και οι πιστοί να μη κοιτούν την πνευματική τους μετάνοια και καλλιέργεια, αλλά να αναζητούν τον Ιερέα «σαν το μάγο της φυλής» στις πρωτόγονες κοινωνίες του παρελθόντος αλλά και σε μερικές φυλές μέχρι και σήμερα και δυστυχώς αν δεν βάλουμε μυαλό και στο μέλλον και μάλιστα στις σύγχρονες κοινωνίες μας! Θαύματα γίνονται κάθε μέρα και παντού, αλλά πάντα προέρχονται από τον Θεό και όποιος και να είναι το όργανό του  η λατρεία πάει σε Εκείνον και σε κανέναν άλλον, ενώ η τιμή εντάξει μπορεί να αναγνωριστεί και τον αγωγό της χάριτος που επιτελέσθηκε αλλά μέχρι εκεί! Ποτέ κανείς να μη νομίζει ότι είναι κάτι ξεχωριστό ή κάτι καλύτερο και ανώτερο από όλους τους άλλους

Συμπερασματικά λοιπόν κατά την γνώμη μας άργησε η ιεραρχία μας, αλλά έστω «και στο και πέντε» έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Όσοι εμφορούνται από το ορθόδοξο πνεύμα έπρεπε να πανηγυρίζουν που επιτέλους ειπώθηκαν τα πράγματα με το όνομά τους και με πνεύμα ευθύνης μπορούν οι παθογένειες να θεραπευθούν εις δόξα Θεού και προς σωτηρία όλων. Όσοι «θίγονται» όμως και αν όντως αδικούνται ας γίνουν «νέοι άγιοι Νεκτάριοι» που με την ταπείνωση αντιμετώπισε τους διωγμούς και τις συκοφαντίες!  Αν όμως δεν αδικούνται ας σταματήσουν να διχάζουν τον κόσμο για καλό και την ειρήνευση  της Εκκλησίας. Ας μιμηθούν τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο που όταν έθεσαν κάποιοι το θέμα ότι δεν μπορούσε να γίνει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αφού είχε εκλεγεί ο Επίσκοπος στα Σάσιμα και στη συνέχεια διαδέχθηκε τον πατέρα του στην Ναζιανζό είπε «Εγώ είμαι το πρόβλημα;» και για το καλό της Εκκλησίας παραιτήθηκε από τον θρόνο και δεν έμεινε αν και είχε την αλήθεια, για να μη ζημιώσει στο παραμικρό την Εκκλησία. Ας έχουμε ενότητα με αλήθεια και όχι «ειρήνη» με ψέμα…! ΑΜΗΝ!

  Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου