Κόπος και μόχθος και η εύκολη κριτική…!

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

      Αγαπητοί Αναγνώστες, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι ξημερώματα παραμονής του Προφήτη Ηλία, του Αγίου που εορτάζει ο Ναός στην οποία διακονούμε. Αυτό το γεγονός στην Εκκλησιαστική γλώσσα λέγεται «Ιερά Πανήγυρις» και φυσικά έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με το θέμα αυτό. Σήμερα όμως θα το προσεγγίσουμε από άλλη οπτική γωνία, όπως ακριβώς το βιώνουμε και εμείς τον τελευταίο σχεδόν 1,5 μήνα! Στις παρακάτω γραμμές θα σας κάνουμε κοινωνούς, εσείς απλά συνεχίστε να διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές .

    Είναι αλήθεια ότι η Ιερά Πανήγυρης ενός Ενοριακού Ναού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί συνήθως το πρόγραμμα να αφορά ένα διήμερο (αν και πλέον υπάρχουν ενορίες που κάνουν λειτουργικές ακολουθίες και καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις σχεδόν μία εβδομάδα πριν), αλλά για να υλοποιηθεί στη πράξη χρειάζονται σχεδόν 1-2 μήνες προετοιμασία. Αν μάλιστα κατά την διάρκεια των προετοιμασιών γίνονται και έργα ανακαινίσεως στον Ιερό Ναό τότε τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν πιεστικότερα.

    Για όσους δεν έχουν υπόψη τους, επιτρέψτε μας να αριθμήσουμε μερικές βασικές ενέργειες που απαιτούνται για μία Ιερά Πανήγυρη : α) Καταρχήν συνεννόηση με τον Μητροπολίτη και την Μητρόπολη για την διαμόρφωση του προγράμματος της Πανηγύρεως και για ποια μέρα ή μέρες θα χοροστατήσει ο Μητροπολίτης ή ο βοηθός Επίσκοπος (όπου υπάρχει). β)  Στην συνέχεια η τύπωση των αφισών για να μπουν σε κεντρικά σημεία της Ενορίας με το πρόγραμμα της Πανηγύρεως αλλά και η τύπωση προσκλήσεων για τους Ιερείς των άλλων Ναών της Μητροπόλεως καθώς και «επισήμους»-φορείς της πόλης (π.χ. Δήμαρχος, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Διοικητή Αστυνομικού τμήματος, Πυροσβεστικής, Διευθυντές Σχολείων κ.α. ή της περιφέρειας (Περιφερειάρχης κ.α.) ή βουλευτές και υπουργοί  κ.α.. γ) Οργάνωση διακονημάτων των εθελοντών του Ναού. Αυτό γίνεται τόσο κατά την προετοιμασία της Ιεράς Πανηγύρεως, όσο και κατά την εορτή, αλλά και μετά την Εορτή κατά το συμμάζεμα. Τα διακονήματα είναι πολλά όπως η γενική καθαριότητα του Ιερού Ναού, όσο ο στολισμός του Ναού, η μέριμνα για έκτακτων κατασκευών π.χ. τέντες το καλοκαίρι ή τον χειμώνα για προστασία από τον ήλιο ή την βροχή και το κρύο αντίστοιχα κ.α. Στην Ιερά  Πανήγυρη χρειάζονται παραγγελίες άρτων και αρτιδίων, συνήθως κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό. Τέλος για τους επισήμους αλλά και τους ενορίτες που διακόνησαν υπάρχει στο τέλος του Εσπερινού ή της Θείας Λειτουργίας ή κατά τον Μεθέορτο Εσπερινό και την Ιερά Παράκληση και Λιτανεία ένα κέρασμα και ένα δωράκι-«ευλογία» για την τιμή να παρευρίσκονται και να τιμούν με την παρουσία τους την Ιερά Πανήγυρη.

   Όλα  τα παραπάνω σας τα αναφέρουμε επιγραμματικά. Μπορεί να φαίνονται απλά όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά στη πράξη πιστέψτε μας όλα έχουν την δυσκολία τους και κυρίως την ανάγκη φροντίδας εκ μέρος μας αλλά και το γενικότερο συντονισμό ώστε όλα να είναι σύμφωνα με την Εκκλησιαστική πράξη και παράδοση αλλά και των τοπικών εθίμων κάθε περιοχής και Ενορίας.

  Αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουμε είναι ότι όλες οι παραπάνω ενέργειες δεν μπορούν να γίνουν αυτόματα και μαγικά. Όλα έχουν τον κόπο τους και τον μόχθο τους και εννοείται ότι οι Ιερείς και το έμμισθο προσωπικό του Ναού δεν μπορεί από μόνο να τα καταφέρει χωρίς την βοήθεια και άλλων εθελοντών-Ενοριτών. Αν κάποιοι θέλουν να βοηθήσουν στο Ναό, αλλά αδυνατούν στη πράξη να το κάνουν, τουλάχιστον  να είναι επιεικής με την κριτική τους προς όλα αυτά που γίνονται στο Ναό. Σίγουρα «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», αλλά δεν μπορεί ο κάθε ένας να κάνει κριτική και μάλιστα «ελαφρά την καρδία» ώστε να είναι  κριτής των πάντων και για πάντα ασκώντας μια κακοπροαίρετη κριτική χωρίς ίχνος επιείκειας  και χωρίς να εστιάζει έστω στα θετικά αλλά με αρνητισμό να μη βλέπει τίποτα καλό.

   Κλείνοντας το άρθρο μας, πριν να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε πως είναι έτσι αυτό ή γιατί δεν είναι καθαρό το άλλο, ή ότι υπάρχουν παραλήψεις ή μετριότητες, να αναλογιστούμε εμείς ως μέλη της Ενορίας και της Εκκλησίας γενικότερα τι κάναμε στη πράξη για αυτά τα οποία κριτικάρουμε και εκφράζουμε την απογοήτευσή μας. Γιατί κακά τα ψέματα όποιος βοηθάει και μάλιστα εθελοντικά θα ήθελε να ακούσει ένα καλό λόγο που θα του δώσει κουράγιο να συνεχίσει να βοηθά ! Αμήν!

 Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου