Μεταφορά Ιερών Εικόνων και Ιερών Λειψάνων ! Θεμιτό ή προβληματικό;

 

                                      του   π. Αντωνίου  Χρήστου

    Αγαπητοί Αναγνώστες, από τις 14 έως 21 Ιουλίου στον Ιερό Ναό που διακονούμε (Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης) θα έχουμε την ιδιαίτερη ευλογία να μεταφερθεί και να έρθει η Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Δαμάστας, από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος. Όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια των «Β΄ Θεσβιτείων», όπου θα έχει κάθε μέρα Θ. Λειτουργία και Ιερές Παρακλήσεις πρωί και απόγευμα και επίσης διάφορους εκλεκτούς προσκεκλημένους Κληρικούς που θα μας μιλήσουν κατάλληλα. Κάποιες Μητροπόλεις και Ενορίες έχουν θεσπίσει αυτές τις πρακτικές χρόνια! Άλλες το έχουν ξεκινήσει τα το εγχείρημα πρόσφατα και αλλού υπάρχει έντονος προβληματισμός και είναι αρνητικοί εντελώς σε οποιαδήποτε μεταφορά σε άλλο τόπο των Ιερών «Θησαυρών» τους! Οπότε κάτι τέτοιο είναι θεμιτό και σωστό ή μήπως είναι θεολογικά αλλά και πρακτικά προβληματικό και όπως κατηγορούν πολλοί την Εκκλησία και εντός και εκτός της, μήπως όλα αυτά γίνονται για εμπορευματοποίηση της πίστης μας και για οικονομικά οφέλη; Αυτός ο προβληματισμός θα μας ακολουθήσει, εσείς προχωρήστε μαζί μας στις επόμενες γραμμές του άρθρου μας όπως πάντα…!

 Είναι γεγονός, ότι όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερες Ενορίες, με την ευλογία των Ιερών Μητροπόλεών τους, υιοθετούν και επεκτείνουν τις Πανηγύρεις τους, παραπάνω από τις «κλασικές» δύο μέρες (παραμονή και ανήμερα) της Εορτής του Ιερού Ναού, με διάφορες επιμορφωτικές (ομιλίες-συζητήσεις) και γενικότερες εκδηλώσεις (όπως εκθέσεις βιβλίων, αιμοδοσία, συλλογή τροφίμων και φαρμάκων, παραδοσιακοί χοροί κ.α.)! «Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο….»! Λέει μια φράση και ίσως σε αυτό το πνεύμα ξεκίνησε αυτός ο «μιμητισμός» από κάποιες πρωτοπόρες Ενορίες και το  υιοθέτησαν πλέον πολλές Ενορίες.

   Η μεταφορά Εικόνων και Λειψάνων όμως από μία Μητρόπολη στην άλλη, οι επίσημες υποδοχές, προσφωνήσεις – αντί-προσφωνήσεις, κλείσιμο δρόμων και πλατειών, αφισορύπανση κ.α. έχουν φέρει ένα σκεπτικισμό αν πρέπει να γίνονται ή όχι και αν ναι κάτω από ποιες προϋποθέσεις!   

   Προσωπικά ο μόνος λόγος που πιστεύουμε ΔΕΝ πρέπει να γίνονται τέτοια εγχειρήματα είναι αν το κριτήριο αυτών που το διοργανώνουν είναι το κέρδος και η οικονομική αύξηση κατά την καταμέτρηση στο Παγκάρι! Αν υπάρχουν οικονομικές συμφωνίες μεταξύ προέλευσης και κατεύθυνσης της Ιεράς Εικόνας ή των Ιερών Λειψάνων τότε όντως υπάρχει θέμα! Να θυμίσουμε εδώ τι έκανε η παπική Εκκλησία όταν χρειάζονταν χρήματα για να φτιαχτεί ο Άγιος Πέτρος της Ρώμης, πόσα λείψανα και συγχωροχάρτια βγήκαν και πουλήθηκαν σε πιστούς. Αυτή την εμπορευματοποίηση είδε ο Λούθηρος και άλλοι ηγέτες του Προτεσταντισμού και αποκόπηκαν και έφτασαν στο άλλο βέβαια άκρο με το να απορρίπτουν εντελώς την τιμή των Αγίων.

   Αν όμως γίνεται ότι γίνεται για καθαρά πνευματικούς λόγους και με κριτήριο την πνευματική ωφέλεια των πιστών, προσωπικά μας βρίσκει σύμφωνους. Όσοι ισχυρίζονται ότι τα ιερά προσκυνήματα πρέπει να μένουν στο τόπο που φιλοξενούνται και μόνο και ότι τότε έχει αξία κάποιος όταν κάνει το κόπο και το ταξίδι να προσκυνήσει και όχι το αντίστροφο να έρχεται «η ευλογία» σε εσένα ξεχνούν ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος και κένωσε τον ευατό Του και κατήλθε από τον Ουρανό και έγινε ένας από εμάς μέχρι που αναλήφθηκε και πάλι εκεί! Ξεχνούν ότι η Εκκλησία είναι μάνα και φιλάνθρωπη και πάντα συγκαταβαίνει και προσπαθεί να θεραπεύσει τις αδυναμίες των μελών της! Έτσι οι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας ή με κινητικά προβλήματα ή και οικονομικά που δεν έχουν μέσω ή χρήματα για να πάνε σε ένα μακρινό προσκύνημα, με τη μεταφορά της «Ευλογίας» στην Ενορία τους ή έστω στη Μητρόπολή τους, έχουν αυτή τη μεγάλη ευκαιρία να προσκυνήσουν και να χαριτώνονται από τη χάρη και την ευλογία αυτών που προσκυνούν!

   Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Μοναστήρι ή το προσκύνημα που προέρχεται η Ιερά Εικόνα για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα απουσιάζει, άρα αν ήταν κριτήριο το κέρδος δεν θα το επέτρεπαν ποτέ! Με αφορμή λοιπόν της προσκυνήσεως του «πνευματικού θησαυρού» όσοι προσέλθουν θα έχουν την ευκαιρία να μείνουν και στις Ιερές Ακολουθίες, πιθανόν να μείνουν και στις ομιλίες και στις υπόλοιπες ποιμαντικές και λειτουργικές πράξεις και να αλλάξει η ζωή τους κυριολεκτικά και μεταφορικά! Όλα αυτά δεν μπορούμε να τα μηδενίζουμε  και να σκεφτόμαστε κακοπροαίρετα, έστω και αν κάποιοι στο παρελθόν (ευτυχώς μεμονωμένες περιπτώσεις) όντως αποδείχθηκαν «Χριστέμποροι» και προσπάθησαν να χειραγωγήσουν την ελεύθερη προαίρεση των πιστών και κυρίως την τσέπη τους. 

   Φυσικά θα μπορούσε να πανηγυρίσει ένας Ναός χωρίς να γίνει τίποτα από όλα αυτά, όπως γινόταν και παλαιότερα. Όμως γι αυτό προσλαμβάνει η Εκκλησία! Παίρνει τον άνθρωπό και τον αγιάζει και λόγω της φιλανθρωπία της δίνει ίσες ευκαιρίες και σε ανθρώπους που αντικειμενικά δεν θα γνώριζαν και θα είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν. Η ουσία της γιορτής-Πανηγύρεως είναι πάντα η Θεία Λειτουργία! Αυτό είναι το κεντρικό και αναντικατάστατο σημείο! Αν δεν προσέλθουμε εκεί τα άλλα είναι μάταια ή τουλάχιστον δευτερεύοντα! Σκοπός είναι ο αγιασμός μας και η προηγουμένως η αληθινή μετάνοιά μας! Άλλωστε «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος…»! Επομένως στο χέρι μας είναι τέτοιες πρακτικές να είναι θεμιτές και να απομακρύνουμε κάθε τι το προβληματικό! ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου