Συνειδητός Χριστιανός ή Πιστός, καταναλωτής θρησκείας;

Θα ήθελα να σχολιάσω ένα θέμα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις αστικές Ενορίες και έχει να κάνει δυστυχώς κατά την γνώμη μου, με σοβαρή έλλειψη Εκκλησιολογίας, τουλάχιστον στην πράξη!
Τι συμβαίνει συνήθως; Βλέπουμε χριστιανούς που να μην έχουν καμία σχέση με την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και της Ενορίας τους ειδικότερα και να έρχονται στον Ιερό Ναό μόνο, για να τελέσουν κάποιο μυστήριο (βαπτίσεως ή γάμου ή για την εξόδιο ακολουθία συγγενούς τους). Εκεί βλέπουμε την πνευματική σχέση Ποιμένα και Ποιμενόμενου να μετατρέπεται και να ευτελίζεται σε σχέση Ληξίαρχου (για τα χαρτιά-νομικά που απαιτούνται) και Πιστού που καταναλώνει «θρησκευτικά» κάτι, ως θεατής. Η έκπτωση είναι αμφίδρομη (κατά τη γνώμη μου πάντα) : Τόσο από την μεριά του ποιμένα, που η ποιμαντική του εξαντλείται στην διασταύρωση της νομιμότητας και στο γράμμα του νόμου για να τελεσθούν τα μυστήρια, αλλά λόγω της μαζικότητας δεν προλαβαίνει (ή δεν θέλει να προλάβει) για να κατηχήσει κατάλληλα τους ενδιαφερομένους να αντιληφθούν το βάθος και την πνευματικότητα των μυστηρίων σε πιστούς που έρχονται μόνο και μόνο από συνήθεια ή έθιμο ή παράδοση και γενικότερα για «να καταναλώσουν θρησκευτικότητα». Είτε από την μεριά των πιστών, που έρχονται με νοοτροπία όπως αυτή που προσεγγίζουν τράπεζες, ή πολυκαταστήματα, προβάλλοντας μόνο απαιτήσεις και δείχνοντας ανάλογο καταναλωτισμό, απλά με πνευματικό ένδυμα! Έχουν την νοοτροπία, έχω δικαίωμα ή πληρώνω και άρα πρέπει να γίνει αυτό που λέω εγώ, γιατί αλλιώς θα πάω σε άλλη Εκκλησία εννοώντας στο μυαλό τους, άλλο «Μαγαζί».
Η ευθύνη φυσικά βαραίνει και τις δύο πλευρές, γνωρίζοντας βεβαίως ότι υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες και ελαφρυντικά(πολύ κόσμος, απρόσωπες πόλεις, λίγοι ιερείς κτλ). Αυτό που ίσως και οι κληρικοί αλλά και οι πιστοί ξεχνάμε, είναι ότι Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και εμείς όλοι είμαστε τα μέλη της. Κέντρο της λατρείας μας που πραγματώνεται η Εκκλησία, είναι η Θ. Λειτουργία και όλα τα υπόλοιπα μυστήρια, μας εισάγουν (Βάπτιση και Χρίσμα) και μας προετοιμάζουν (Ιεροσύνης, Εξομολόγηση, Ευχελαίου,Γάμου) για να μετέχουμε αυτού του μυστηρίου! Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτα όλα τα Μυστήρια τελόντουσαν εντός της Θ. Λειτουργίας! Για πρακτικούς λόγους στο διάβα των αιώνων διαχωρίστηκαν, αλλά ποτέ δεν έπαψε αυτή η εκκλησιολογική σύνδεση! Όλα λοιπόν, που γίνονται στην Εκκλησία και νοημαδοτούν τα πάντα, είναι για να μετέχουμε της Θ. Λειτουργίας! Εμείς όμως κάνουμε τα πάντα για να απέχουμε ή για το αντίθετο της Εκκλησίας, που είναι η ιδιώτευση!
Τα μυστήρια της Βαπτίσεως και του Γάμου είναι εκκλησιολογικά γεγονότα, όλης της Εκκλησίας δηλαδή! Πως εμείς τα καταντήσαμε να είναι με προσκλήσεις και να θεωρούμε ότι έχω δικαίωμα ποιον πιστό θα καλέσω και ποιον όχι; Ή πως καταντήσαμε να υπάρχει η νοοτροπία η νύφη του Γάμου των 8.00, δεν πρέπει να αντικρίσει αυτή των 7.00, γιατί είναι γρουσουζιά; Και αυτοί που έχουν αυτές τις προκαταλήψεις , ήρθαν να κάνουν γάμο σε Εκκλησία; Κανονικά έπρεπε να παντρεύονται όλοι μαζί σε ομαδικούς γάμους όπως και οι βαπτίσεις όπως γίνονταν παλιά!
Η Ποιμένουσα Εκκλησία, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να επαναφέρει την παλιοχρηστιανική τάξη, να τελούνται τα μυστήρια ομαδικά και εντός της Θ. Λειτουργίας, για να αποτρέψει την εκκοσμίκευση και την έκπτωση που γευόμαστε τα τελευταία χρόνια! Πως οι κληρικοί θα τελούν ουσιαστικό ποιμαντικό έργο, όταν τα Σαββατοκύριακά είναι κλεισμένοι μόνο στην τέλεση των μυστηρίων; Το ίδιο και ο πιστός λαός, πρέπει να του γίνει συνείδηση, ότι μετέχει στα μυστήρια και τα συνεπειτελούν (αυτά που λέει ο ψάλτης εκφράζουν τον Λαό) και δεν είναι αδιάφορος θεατής!
Αντίθετα στα χωριά της πατρίδας μας, ακόμα και σήμερα ευτυχώς, όλο το χωριό, που είναι μία Ενορία, είναι αυτονόητο ότι όλοι είναι καλεσμένοι είτε στις χαρές είτε στις λύπες!
Ας αλλάξουμε όλοι νοοτροπία, να γίνουμε πιο δεκτικοί στην πλούσια Θ. Χάρη των Ιερών Μυστηρίων, που παρ’ όλη την έκπτωσή μας και την δικιά μας αταξία, αυτή από την άκρα φιλανθρωπία Του Θεού, μας πλημμυρίζει και μας κρατάει ακόμα...πνευματικά ζωντανούς! Ως πότε όμως, "οι πνευματικές κεραίες μας" θα είναι κατεστραμένες...;