Kήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΔ’ Ματθαίου 6-9-15

Β’ Κορ. Α’ 21-β’ 4 :Η χαρά εκείνη της Αναστάσεως του Χριστού μας συνεχίζεται μέσα στους αιώνες, βιώνεται από τον κάθε πιστό καθημερινά όταν αφήνει το Θεό στην, καρδιά του, να μιλά.

                            του π. Παναγιώτη Γκέζου

Η  Επιστολή προς τους Κορινθίους στην

                                               σημερινή περικοπή,

                              ήταν αυστηρή και επιτιμητική.

Ο Παύλος εισάγει μία ακόμα διάσταση

                           της αγάπης, την αυστηρότητα,

η οποία σε καμία περίπτωση

      δεν την αλλοιώνει στην πραγματικότητα.

Στην εποχή μας, βέβαια,

            η αυστηρότητα είναι ξένη,

                                          δε γίνεται αποδεκτή,

καθώς έχει επικρατήσει η λογική

                                   της απόλυτης ανοχής

και αμνήστευσης του κακού,

έστω κι αν η στάση αυτή,

                            σε χειρότερα κακά, οδηγεί.

   Πόση χαρά δίνουμε στο Θεό μας

όταν προοδεύουμε στη πνευματική μας ζωή,

 πόσο χαίρεται για εμάς ο Κύριος

όταν βαδίζουμε στο δρόμο με πίστη δυνατή!

Σκοπός του ανθρώπου είναι

να γίνει όπως και ο Δημιουργός του,

                                               κατά χάρη Θεός.

Για να γίνει αυτό κατορθωτό,

απαραίτητη είναι η επαφή μας

                      με τον Ιερέα τον Πνευματικό.

Έχοντας τη κατάλληλη εμπειρία

ο Πνευματικός αυτός πατέρας

                                          με αγάπη και χαρά

θα πιάσει από το χέρι

                                το πνευματικό του τέκνο

 βοηθώντας το αργά - αργά και προσεκτικά,

 να ανεβεί τη σκάλα που οδηγεί στη θέοση

                                             με τα άλλα παιδιά.

Ως χριστιανοί πρέπει να ανατρέξουμε

στα αρχικά χρόνια του χριστιανισμού

όπου κατείχε τους προγόνους μας

 η αίσθηση της θυσίας παντού.

 Βέβαια στις μέρες μας να μαρτυρήσουμε

για την πίστη όπως οι άγιοι Μάρτυρες μας

                                               δεν μπορούμε,

αλλά μπορούμε να βρούμε τρόπους,

το κατά δύναμη για το Χριστό μας,

                                   ώστε να θυσιαστούμε.

Για παράδειγμα τις μέρες των νηστειών,

 που καθόρισε η Εκκλησία μας, να τηρούμε.

Ακόμη μπορούμε να στερηθούμε

τις απολαύσεις της καθημερινότητας μας

και στη συνέχεια αυτά, για ελεημοσύνη,

                                             να τα προωθούμε. 

   Όπως όταν το απολωλός πρόβατο

επιστρέφει πίσω στο κοπάδι όπου ανήκει,

 μεγάλη χαρά γεμίζει το μαντρί,

τέτοια χαρά ένιωθε ο απόστολος Παύλος

 όταν έμαθε για την πρόοδο εκείνη

των Κορινθίων, την Χριστιανική.

 Με δάκρυα στα μάτια έγραψε την επιστολή,

όχι γιατί δεν ήταν χαρούμενος

για την πρόοδο τους την πνευματική,

αλλά γιατί αυτήν την χαρά ήθελε,

αυτοπροσώπως μαζί τους, να τη μοιραστεί.

Χαίρεται λοιπόν ο Θεός,

χαίρεται και όλη η άνω Ιερουσαλήμ

 όταν οδηγείται στο Δημιουργό της, μια ψυχή.

Η χαρά εκείνη της Αναστάσεως

                                                    του Χριστού μας

 συνεχίζεται μέσα στους αιώνες,

 βιώνεται από τον κάθε πιστό καθημερινά

 όταν αφήνει το Θεό στην, καρδιά του, να μιλά.

6.9.2015