Ένα θεατρικό έργο για τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης : Μια παράσταση «ανοιχτό Ευαγγέλιο»!

 

                                       του π. Αντωνίου Χρήστου

    Αγαπητοί Αναγνώστες, συνήθως τα άρθρα μας κατά κανόνα τα συγγράφουμε ημέρα Δευτέρα λίγες μέρες πριν εκδοθεί το τεύχος της Εφημερίδας μας, ως γνωστόν κάθε Πέμπτη. Αυτή τη φορά όμως θα κάνουμε μια εξαίρεση καθότι χθες που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τρίτη 12 Ιουλίου 2022) είδαμε τη θεατρική παράσταση  «Μητροπολίτης Χρυσόστομος Σμύρνης : Μια ιστορία μέσα από της στάχτες» σε εξωτερικό χώρο σε Ενορία στη Μητρόπολη που διακονούμε και δεν θέλαμε να περάσουν πολλές ώρες και μέρες και ξεθωριάσουν τα αισθήματα συγκίνησης, χαράς, λύπης, εθνικής υπερηφάνειας αλλά και πολλών χριστιανικών νοημάτων και παραδειγμάτων που μας προκάλεσε.

    Όπως ξέρουμε το έτος που διανύουμε συμπληρώνονται ακριβώς 100 χρόνια από την θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922 και το ξερίζωμα του Ελληνισμού από τα παράλια της Μικράς Ασίας ύστερα από 25 αιώνες τουλάχιστον συνεχής παρουσίας. Δυστυχώς με την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη φυγή του Ελληνικού Στρατού, ανάγκασε όσοι έμειναν ζωντανοί και γλύτωσαν από τις θηριωδίες των Τούρκων να έρθουν στην Μητροπολιτική Ελλάδα σωματικά, αλλά ψυχικά δεν έφυγαν ποτέ από τους τόπους που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν.

     Κάποιοι όμως με την ζωή τους, την δράση τους και κυρίως με το αίμα τους, συνέδεσαν το όνομά τους με τα παραπάνω γεγονότα και θα λέγαμε ότι οι ίδιοι είναι τα γεγονότα που θυμόμαστε, τιμούμε και κυρίως οφείλουμε να μιμούμαστε ως συνεχιστές εκείνων. Το όνομα του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης είναι ένα από αυτά. Όσοι δεν τον γνωρίζουν ή δεν τα πάνε και πολύ καλά με το διάβασμα, έχουν την ευκαιρία, όπως είχαμε και εμείς μέσω από την θεατρική παράσταση που κάνουμε λόγο μπορεί να μάθει παραστατικά και βιωματικά για την προσωπικότητα, τον βίο και την δράση του Αγίου. Η παράσταση σαφώς αφορά και δίνει  έμφαση στις τελευταίες δραματικές ώρες που οδήγησαν στον μαρτυρικό θάνατό του Αγίου και κατά συνέπεια παράλληλα αναφέρεται στις τελευταίες στιγμές του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.         Το κείμενο του θεατρικού τμήματος της παράστασης βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην αληθινή καταγεγραμμένη ιστορία του ιερέα συμφοιτητή, φίλου και συνεργάτη Γερασίμου  που βρέθηκε στο πλευρό του Χρυσόστομου για 40 σχεδόν χρόνια και ιδιαίτερα στις τελευταίες στιγμές.

     Η μαεστρία και η επιτυχία της παράστασης, κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι ότι μέσα από τη δραματοποίηση της ιστορίας του Χρυσοστόμου, ξετυλίγονται ιστορικά κομμάτια από τον Μακεδονικό αγώνα το 1904, όπου ο Χρυσόστομος πρωτοστάτησε ως μητροπολίτης Δράμας και φτάνουν μέχρι το ολοκαύτωμα στη Σμύρνη και την ολοσχερή καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Όλα αυτά με όμορφο τρόπο, ρεαλιστικό, χωρίς υπερβολές αλλά κάνει και τον θεατή να είναι κομμάτι και μέρος της παράστασης αλλά και των δραματικών γεγονότων που ξετυλίγονται, σαν να είναι μια μηχανή του χρόνου που να μας μετέφερε ακριβώς 100 χρόνια πριν όταν συνέβαιναν όλα αυτά.

     Θα ήταν φυσικά παράληψη να μην αναφέρουμε και τα ψαλμικά άσματα που ακούγονται κατανυκτικά κατά την διάρκεια του έργου αλλά κυρίως για τους ηθοποιούς και συντελεστές της παράστασης που εγγυούνται αυτό το άψογο αποτέλεσμα. Οι   βασικοί συντελεστές είναι : Κείμενο: Τάνια Χαροκόπου, Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Λοϊζίδης, Σκηνικά- Κοστούμια: Χρύσα Δαπόντε, Οπτικοακουστική Επιμέλεια: Ευάγγελος Καλλόου, Φώτα Κώστας Αγγέλου. Ενώ πρωταγωνιστούν ο Χάρης-Εμμανουήλ Αγγουράκης ως  Χρυσόστομο Σμύρνης, η Τάνια Τρύπη ως  Εριφύλη (αδελφή του Χρυσοστόμου), ο Χρήστος Κάλλοου ως π. Γεράσιμος, Ο Παναγιώτης Πετράκος ως  Μιχαήλ Ροδάς, η Κωνστανίνα Σιλέβρη ως την Αγγελιώ και τέλος η Μαριλού Γιανουτσοπούλου Ζωίτσα.

     Κλείνοντας το άρθρο μας και την αναφορά μας στην καταπληκτική και άκρως διδακτική παράσταση αυτή, το κάναμε όχι για να μη δείτε την παράσταση αλλά το αντίθετο για να σας προκαλέσουμε να την δείτε και εσείς αν σας δοθεί η ευκαιρία. Θα βγείτε κερδισμένοι από όλες τις απόψεις και κυρίως θα καταλάβετε ότι οι σύγχρονες προκλήσεις και διεκδικήσεις από τους γείτονες απαιτούν και από εμάς προσωπικότητες και στάσεις ζωή σαν τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης γιατί μπορούσε να έφευγε και να γλυτώσει και όμως παρέμεινε μέχρι το τέλος κοντά στο ποίμνιό του προσπαθώντας να σώσει και να παρηγορήσει αυτό και όχι τον ευατό του! Κυρίως όμως το μεγαλείο του από το να ευλογεί και να συγχωρεί αυτούς που τον κατακρεούργησαν με τόση μανία. Αυτό σημαίνει μίμηση Χριστού! Αμήν!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου