Κυριακή τῶν Βαΐων

www.profitilia-kormpivari.gr

Nα πάρωμε στα χέρια µας τα βάγια της νίκης για να νικήσωµε τους τρείς µεγάλους εχθρούς µας: Την σάρκα, τον κόσµο και τον διάβολο.

Ἀπὸ τὸν π. Παναγιώτη. Γκέζο

    Ἡ πορεία προς τὴν συνάντηση μὲ τὸν αναστημένο Χριστώ πλησιάζει στὸ αποκορύφωμα της. Ὁ Χριστὸς έρχεται στον τόπο τῆς συναντήσεως, τὴ νέα Ιερουσαλήμ, τὴν Ἐκκλησία Του, ὅπως πήγε τότε στὴν παλαιὰ Ιερουσαλήμ. Καὶ ὅπως οἱ Ισραηλίτες τότε, έτσι καὶ ἐμεῖς τώρα τὸν υποδεχόμαστε μὲ πολλὲς τιμές. Μὲ λουλούδια, μὲ κεριὰ, μὲ τελετές, μὲ καινούργια ροῦχα, μὲ εορταστική ατμόσφαιρα καὶ μὲ εκδηλώσεις ενθουσιασμό, ἀλλὰ ὅπως καὶ εκείνοι τότε, έτσι καὶ ἐμεῖς τώρα, δὲν προχωρούμε πέρα απο το πανηγύρι. Παραμένουμε μόνιμα στην Κυριακή των Βαΐων. Περιοριζόμαστε  στὶς ἐξωτερικὲς εκδηλώσεις. Δὲν προχωροῦμε πέρα ἀπ’ αυτές κι έτσι, αν και τον είδαμε το Χριστό γιὰ μια στιγμή φευγαλέα, Τὸν χάνουμε, γιατὶ Αυτός δὲν παραμένει στὴν Κυριακή των Βαΐων. όπως εμείς. Αυτός δεν περιορίζεται στο πανηγύρι. Αυτός δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές. Αυτός προχωρεί στο σταύρωμα. Αυτός επείγεται να σταυρώσει την αμαρτία, γιὰ να θανατώσει τον θάνατο και να αναστήσει τον άνθρωπο. Αν θέλλουμε να μη χάσουμε απο τα μάτια μας το Χριστό και να μπορέσουμε να βρεθούμε κοντά Του τη στιγμή της δόξας Του πρέπει να Τον ακολουθήσουμε.

Τώρα, που περιµένουµε τον Νικητή του θανάτου να µπει στα Ιεροσόλυμα του καθενός µας, να μπει στην ψυχή µας µε τα άχραντα µυστήρια, να πετάξουµε τα παλιά ρούχα των αµαρτιών µας µε µία ειλικρινή μετάνοια. Να αποβάλουμε από μέσα μας κάθε παλιά συνήθεια του παλαιού ανθρώπου «συν ταῖς πράξεσι και ταῖς ἐπιθυµίαις». Και µε µία ολοκληρωτική αλλαγή της ζωής µας να πάρουµε στα χέρια µας τα βάγια της νίκης, τις αειθαλείς πνευματικές αρετές, µε τις οποίες θα αγωνιστούμε για να νικήσουμε τους τρείς µεγάλους εχθρούς µας: Την σάρκα, τον κόσµο και τον διάβολο. Και έπειτα µε άρρητη χαρά και αγαλλίαση να πλησιάσουμε την Αγία Τράπεζα του Άρτου της Ζωής, λέγοντας, µαζί µέ τούς ανυµνουντας παίδες το «ὠσσανά, εὐλογηµένος ὁ ἐρχόµενος ἐν ὀνόµατι Κυρίου».     Αγαπητοί μου αδελφοί ας τρέξουμε όλοι να υποδεχτούμε τον Χριστό μας τις άγιες αυτές ηµέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, πηγαίνοντας κάθε µέρα στον ιερό Ναό για να παρακολουθήσουμε τις ιερές ακολουθίες των Αγίων Παθών. Εδώ θα ήθελα όλοι μας να προσέξουμε. Δεν καλό είναι για την ψυχή μας και δεν πρέπει αγαπητοί μου αδελφοί να φύγουµε από την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως. Είναι, πολύ µεγάλη περιφρόνησης και κακή συνήθεια με το που ακούμε το πρώτο Χριστός ανέστη να φεύγουμε από την εκκλησία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτή η κακή συνήθεια που είναι και αχαριστία και αγένεια προς τον Σωτήρα µας. Είναι καλύτερο και προτιμότερο να μην έρθουμε καθόλου, παρά να αφήσουμε την θεία λειτουργία και να φύγουμε χωρίς να υπάρχει σημαντικός λόγος λίγη υπομονή χρειάζεται. Ας υποδεχτούμε λοιπόν τον Κύριο µέ την χαρμολύπη, που είχαν και οι άγιοι Πατέρες µας.     Με τον πόνο και την λύπη για τα βάσανα πού φορτώθηκε και για τις αµαρτίες µας, πού σήκωσε επάνω Του ό Άµνός του Θεού. Και µέ χαρά για την σωτηρία µας την υιοθεσία την συμφιλίωση και την θεοποίησή µας, ας προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε το νου και την καρδιά στα ευαγγέλια και στους ύµνους των ηµερών αυτών, να µπούµε στο µυστικό τους βάθος και να τα κάνουµε προσωπικό µας βίωµα. Η καρδιά µας θα νιώσει την επίσκεψι της Χάριτος, όταν συνειδητά Του πούµε καθένας µας: Χριστέ µου, «Χθες συνεθαπτόµην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήµερον αναστάντι σοι συνεσταυρούµην σoι χθες, αυτός µε συνδόξασον, Σωτήρ, εν τη Βασιλεία Σου».

    Εξηγεί το Ευαγγέλιο σήμερα ότι ήταν τόσος κόσμος κατά την είσοδο του Ιησού, γιατὶ είχαν μάθει το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου. Και η ανάσταση του Λαζάρου προεικόνιζε και την Ανάσταση του Χριστού, ἀλλὰ καὶ τὴν κοινή Ανάσταση.

      Ας πεθάνουμε. Υπάρχει η ανάσταση του Λαζάρου και η Ανάσταση του Κυρίου, που είναι εγγύηση και για την δική μας ανάσταση.