Αγαπητοί φίλοι,γνωστοί και άγνωστοι, σας καλωσορίζω στο προσωπικό μου blog. Σας ευχαριστώ για την τιμή και το χρόνο που αφιερώσατε, για να το επισκεπτείτε...με τιμή π. Αντώνιος Χρήστου

Συνολικές προβολές σελίδας

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΕ ΚΑΤΙ; ΕΛΕΥΘΕΡΑ....

Translate-Μετάφραση σε άλλη γλώσσα

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Η ιστορία ενός μολυβιού‏

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:


- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:



- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.



Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.



- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.



Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.



Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.



Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.



Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.



Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ - ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Με τον Γέροντα-Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη μία φορά τον είχα συναντήση στην ζωή μου, το 1998 όταν είχαμε πάει εκδρομή στις Πρέσπες με την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Ζωή Αθηνών! Τον γνώριζα περισσότερο από το περιοδικό του ΣΠΙΘΑ και από άλλες περιγραφές τρίτων και βιβλία. Με μερικά μου έλεγε μου φαίνοταν αυστηρά και τραβιγμένα, όμως δεν μπορώ να μη αναγνωρίσω την συνέπεια των λόγων και των πράξεων του και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ σε ανθρώπους. Διάβασα το βιογραφικό του τώρα μετά το θάνατό του και πραγματικά συγκλονίστηκα από το μέγεθος της δραστηριότητάς του και την αγωνιστικότητά του! Ας είναι αιωνία του η μνήμη! Την ευχούλα του να έχουμε.



1907-2010
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
Ωρισμένοι σημαντικοί σταθμοί της ζωής του αγωνιστού ορθοδόξου
επισκόπου της Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

1907: Γεννιέται στις Λεύκες – Πάρου. Οι γονείς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) και Σοφία (δασκάλα). Τον βαπτίζουν Ανδρέα.
1915-1925: Υπότροφος στο Γυμνάσιο Σύρου. Αποφοιτά με βαθμό «άριστα».
1925: Εγγράφεται στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει το πτυχίο με βαθμό «άριστα».
1929-1934: Μένει με τη μητέρα του στην Ίο των Κυκλάδων για μελέτη και περισυλλογή, και διδάσκει στο Δημοτικό σχολείο.
1934 (Δεκέμβριος): Μιά βροχερή ημέρα, και ενώ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ένα μικρό ταχυδρομικό φάκελλο. Σκύβει και τον παίρνει από τις λάσπες.
Η έκπληξί του είνε μεγάλη όταν βλέπη ότι ο φάκελλος είνε γι’ αυτόν (έπεσε προφανώς κατά λάθος από τα χέρια του γέροντος ταχυδρόμου της νήσου).
Ανοίγει και διαβάζει. Ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Ιερόθεος τον καλεί να πάη στο Μεσολόγγι και ν᾽ αναλάβη τη θέσι του γραμματέως της μητροπόλεως. Βλέπει το πράγμα ως κλήσι Θεού καὶ υπακούει αμέσως.
1934 (Χριστούγεννα): Ο Ανδρέας Καντιώτης του Νικολάου είνε ο μοναδικός ταξιδιώτης προς Πειραιά, μέσα στό πλοίο της άγονης γραμμής, και ο πλοίαρχος απορεί.
1934-1941: Αναλαμβάνει τη θέσι του πρωτοσυγκέλλου στη μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας. Κάνει το πρώτο κήρυγμά του στο Μεσολόγγι.
1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει το όνομα Αυγουστίνος. Χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Ακαρνανίας Ιερόθεο.
1941: Μετατίθεται στη μητρόπολι Ιωαννίνων και υπηρετεί ως ιεροκήρυξ.
1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στούς Ιταλούς κατακτητάς και χοροστατούντος του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών, κηρύττει από τον άμβωνα πατριωτικά.
Οι Ιταλοί, ἐνωχλημένοι, εκδίδουν ένταλμα συλλήψεώς του. Ο δεσπότης, για να τον προστατεύση, δεν του επιτρέπει να κηρύττη. Τότε ο ιεροκήρυκας, βλέποντας ότι η παραμονή του στα Ιωάννινα περιττεύει, αφήνει εκεί τη μητέρα του και εν καιρώ χειμώνος φεύγει. Οι Ιταλοί σε έφοδο, που κάνουν στο σπίτι του, δεν τον βρίσκουν και συλλαμβάνουν τη γερόντισσα μητέρα του.
1942: Έρχεται στη Μακεδονία. Στα Γιαννιτσά μαθαίνει, από Έλληνα αστυνομικό, για το ένταλμα συλλήψεώς του που έχουν εκδώσει οι Ιταλοί.
1942: Στα Γιαννιτσά ο μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης Παντελεήμων τον χειροτονεί πρεσβύτερο.
1942: Μετατίθεται στη μητρόπολι Θεσσαλονίκης και από κεί παίρνει διαδοχικές αποσπάσεις στο Κιλκίς, στη Βέροια, στην Έδεσσα και στη Φλώρινα.
Στη Φλώρινα ελέγχει από του άμβωνος το μητροπολίτη του Βασίλειο, διότι έμενε στην Αθήνα και πήγαινε εκεί μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, ενώ η προπαγάνδα στην επισκοπή του ωργίαζε. Ο μητροπολίτης ενημερώνεται τηλεφωνικώς και τοῦ στέλνει την απόλυσί του τηλεγραφικώς.
Με την απομάκρυνσι όμως από τη Φλώρινα ο Θεός σώζει τον ιεροκήρυκα Αυγουστίνο από άλλο μεγαλύτερο κακό. Οι Γερμανοί κατακτηταί συλλαμβάνουν 10 πατριώτες και τους κρεμούν έξω από το χωριό Πρώτη – Φλωρίνης· θα ήταν μεταξύ των απαγχονισθέντων.
1943-1945: Μετατίθεται στην Κοζάνη. Ο επίσκοπος Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδης έχει βγει στα βουνά. Τα χωριά καίγονται απο τους Γερμανούς και ο λαός καταφεύγει στην πόλι. Η πείνα και ο θάνατος παραμονεύουν. Ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος, τη δύσκολη εκείνη ώρα, εμφανίζεται ως άγγελος Θεού και σώζει την πόλι.
Κάνει συσσίτια, που φτάνουν μέχρι και 8.150 πιάτα την ημέρα. Είνε ένα θαύμα, που ο ίδιος το αποδίδει στον άγιο Νικόλαο, πολιούχο της Κοζάνης. Οι Γερμανοί πολλές φορές τον δικάζουν για να τον εκτελέσουν, ο Θεός όμως τον προστατεύει.
1945-1947: Μετατίθεται στη μητρόπολι Γρεβενών.
1947-1950: Επιστρατεύεται ως στρατιωτικός ιερεύς και ιεροκήρυξ, και υπηρετεί το Β΄ Σώμα Στρατού που εδρεύει στην Κοζάνη.
1949: Από τὸν άμβωνα του στρατιωτικού ναού Αγίου Αθανασίου Κοζάνης, παρουσία των αρχών, απαγορεύει να ψαλή το Πολυχρόνιον του βασιλέως Παύλου, που ήταν τότε παντοδύναμος.
Στο κήρυγμά του τον ονομάζει όχι «ευσεβέστατον», όπως έλεγε το Πολυχρόνιον, αλλά ασεβέστατον, και τον ελέγχει, γιατί υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η μασονία εμφανιζόταν ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα έπρεπε να ενισχύεται ακόμα και από τους ιερούς ναούς και τις ιερές μονές. Η θαρραλέα αυτή φωνή, από τη θέσι μάλιστα του στρατιωτικού ιερέως, εσήμαινε αρχή νέων διωγμών και περιπετειών για τον   ιεροκήρυκα Αυγουστίνο. Τελικά ο βασιλεύς αναγνωρίζει το λάθος και ανακαλεί την υπογραφή του από το φιλομασονικό διάταγμα και παύει κάθε διωγμός του ιεροκήρυκος.
1950 1951: Μετατίθεται στη μητρόπολι Καρυστίας με έδρα την Κύμη – Ευβοίας.
1951-1967: Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος τον διορίζει ιεροκήρυκα της αρχιεπισκοπής Αθηνών. Η περίοδος αυτή είναι καιρός μεγάλης πνευματικής δράσεως καί αγώνων, αλλά και διωγμών και περιπετειών του ιεροκήρυκος.
1964: Εισάγεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» των Αθηνών για μία εγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι και φτάνει στα πρόθυρα του θανάτου.
Κλήρος, μοναστήρια και πιστός λαός προσεύχονται. Οι γιατροί, παρ’ όλες τις προσπάθειες, σηκώνουν τα χέρια και λένε, ότι μόνο ένα θαύμα μπορεί να τον επαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα την  ώρα του θανάτου και την κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ένα νεαρό γιατρό να μείνη δίπλα του μεχρι το επερχόμενο τέλος. Το θαύμα γίνεται. Η ώρα, που από τους γιατρούς ωρίστηκε ως ώρα θανάτου, ήταν η ώρα που ο υψηλός πυρετός έπεσε απότομα και άρχισε η βελτίωσις. Μετά απο 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει από το νοσοκομείο. Ο ίδιος απορεί με δέος· Γιατί, Θεέ μου, μου παρατείνεις τη ζωή; τι μου επιφυλάσσεις;
1965: Η Ιερά Σύνοδος του απαγορεύει το κήρυγμα σε όλη τη χώρα, γιατί ελέγχει κάποιους μητροπολίτες για σκάνδαλα και κάνει αγώνα εναντίον του μεταθετού των επισκόπων που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ο λαός και σύσσωμος ο τύπος, συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως, τάσσονται στο πλευρό του.
Η Ιεραρχία, βλέποντας τις αντιδράσεις, αναγκάζεται να ανακαλέση εσπευσμένως την απαγόρευσι.
1967 (Μάιος): Γίνεται το απροσδόκητο· ὁ ήλιος ανατέλλει ―όπως ο ίδιος λέει― από τη δύσι! Ο δυσάρεστος ιεροκήρυκας, που ήταν συνεχώς υπό διωγμόν λόγω του ελέγχου που ασκούσε, προάγεται σε επίσκοπο και εκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
1967-2000: Υπηρετεί 33 χρόνια την ακριτική μητρόπολι Φλωρίνης με κάθε θυσία, και παραιτείται το 2000.
2010: Συμπληρώνει 10 έτη μετά τήν έξοδο από την ενεργό διακονία. Διανύει σήμερα το 104ο έτος της ηλικίας του.
Εκκλησιάζεται στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος Φλωρίνης, που είνε το τελευταίο έργο της αρχιερατείας του, και δίδει την ευλογία του στους πιστούς.
αρχιμανδρίτης Λαυρέντιος Γρατσίας
(σ.σ: ο π.Αυγουστίνος κοιμήθηκε 28 Αυγούστου 2010 στις 5 το πρωί. Αιωνία του η μνήμη)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!

Την προηγούμενη εβδομάδα σας έστειλα ένα smsl για ανάγκη σε αίμα για την Παναγιώτα Σαμουρτζή που νοσηλεύεται με καρκίνο στο Αττικό Νοσοκομείο.
Ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Οι ανάγκες άλλαξαν. Πλέον δεν χρειάζεται αίμα αλλά αιμοπετάλια. Δυστυχώς αυτό είναι πιο δύσκολη διαδικασία γιατί μπορεί να γίνει  μόνο στο Αττικό Νοσοκομείο. Αν ενδιαφέρεστε πηγαίνετε μέχρι τις 12 το μεσημέρι στο αιματολογικό & σας παίρνουν δείγμα να δουν αν μπορείτε να δώσετε, και στη συνέχεια σας κλείνουν ραντεβού για να πάτε να δώσετε. Αν γνωρίζετε κάποιο που θα ήθελε να δώσει αιμοπετάλια παρακαλώ να το προωθήσετε.
 
Ευχαριστώ,

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Ένα δίλλημα....δύσκολο και αμείλικτο...

Τελικά το δίλλημα είναι μεγάλο, να μιλάς και να λες την αλήθεια στον κόσμο με αποτέλεσμα να του κλονίζεις παλιές συνήθειες χρόνων ή να μη μιλάς για να μη ταράζεις τα ήρεμα νερά της περπατημένης και της συνήθειας, άσχετα αν δεν έχουν να κάνουν με την σωστή παράδοση της Εκκλησίας και της γραμμής που έχουμε πάρει από τις Ιερατικές Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως και των σεμιναρίων της;



Η απάντηση δεν έχει πισωγυρίσματα και η στάση του Κυρίου ήταν σαφής σε τέτοια φαινόμενα όταν ο τύπος των γραμματέων και των Φαρισαίων προσπαθούσε να υποκαταστήσει την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή το ίδιο το πρόσωπό του.



Βέβαια η ποιμαντική και η διάκριση που χρειάζεται σε τέτοια φαινόμενα θέλει ειδικό χειρισμό και δράση ανάλογα με την περίπτωση. Όμως θαρρώ ότι πρέπει οι ποιμένες να τονίζουν το σημείο αναφοράς που συνεχώς δεν είναι αυτονόητο στις μέρες μας, που συνεχώς λησμονείται επειδή η καταπάτηση της εκκλησιαστικής τάξεως και οικονομίας, έγινε κανόνας και τύπος! Μα έλα που το σωστό μετά από χρόνια πρακτική μοιάζει λανθασμένο και το λανθασμένο που έχει ριζώσει μοιάζει με το σωστό;



Σε τι αναφέρομαι; Μα για τις αρτοκλασίες που γίνονται στην δοξολογία και όχι στον Εσπερινό, για την πρακτική των πιστών να φεύγουν την ώρα του μνημόσυνου επειδή δεν ήταν συγγενής τους, για τα μνημόσυνα τις Κυριακές, για τους γάμους το Σάββατο, για τα ρύζια, το πάτημα του ποδιού στον Ησαία, για τις φανουρόπιτες που αναλίσκετε όλη η πνευματική  ζωή ορισμένων, για το αντίδωρο και τον άρτο που έχουν πιο προτίμηση και συμμετοχή από την ίδια την Θεία Ευχαριστία κτλ.



Η αλήθεια είναι ότι αν έχεις το φρόνιμα της πελατειακής σχέσεως (μην φύγουν οι πιστοί-πελάτες) δεν έχεις πολλές επιλογές και συνεχώς θα υποχωρείς για να μη φύγουν και πάνε δίπλα! Αν όμως έχεις την πεποίθηση ότι πράττεις το σωστό, τότε το σίγουρο είναι ότι και θα συκοφαντιθείς και απειλές θα δεχτείς και την δυσαρέσκεια του "βολεμένου"κόσμου να αντιμετωπίσεις...! Θα βρεθούν όμως και άλλοι που θα οικοδομηθούν και θα σου πουν ότι έχεις την στήριξή τους και προχώρα..!



Αυτά συμβαίνουν και στις οικογένειες πόσο μάλλον σε μια ενοριακή κοινότητα. Χρειάζεται διάκριση, υπομονή και επιμονή! Στο τέλος έρχεται η σταύρωση....αλλά μετά έρχεται και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!



Ο Θεός να δώσει...



Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ. ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ!

  ΤΟΛΜΙΣΑΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ 

ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ : http://axrhstou.listen2myradio.com

 

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!

H Eορτή της Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Βούλα Αττικής


Έντονη και φέτος η παρουσία και η χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Πανήγυρη του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, όπως βεβαίως και σε κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας μας ανά την Οικουμένη.

Πλήθος πιστών μετείχαν στον Πανηγυρικό Εσπερινό την Παραμονή της Εορτής. Αρκετοί Ιερείς προεξάρχοντος του Πανοσιολογιότατου Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας Αλεξίου Ψωΐνου. Τον Θείον Λόγον κήρυξε ο ανιψιός του Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Ψωΐνος Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Πειραιώς, όπου τόνισε την ιδιαίτερη σχέση της Παναγιάς με τους πιστούς και το πόσο κοντά την αισθανόμαστε. Στο τέλος ο π. Αλέξιος αφού ευχαρίστησε τον ομιλητή τόνισε ότι «Όταν μιλούμε για την Παναγία ομιλούμε για τον Χριστό και όταν ομιλούμε για τον Χριστό ομιλούμε για την σωτηρία μας.» Κλείνοντας είπε «δεν είναι δυνατόν να κλείνουμε το κεφάλι ως έθνος και ως πρόσωπα στους ισχυρούς της γης κτλ και μόνο στο θέμα του Θεού να θέλουμε να είμαστε αυτόνομοι….». Μετά το τέλος του Εσπερινού δύο Ιερείς διένεμαν τον Ευλογημένο Άρτο.


Στις 10.00 ξεκίνησε η Ιερά Αγρυπνία όπου τελείωσε στις 1.30 τα ξημερώματα από τον π. Αντώνιο Χρήστου Εφημέριο του Ι. Ναού. Στο κοινωνικό διάβασε το μεστό και φωτισμένο Mήνυμα του Ποιμενάρχου κ. Παύλου, επί τη Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στο τέλος πριν το "δι ευχών", αφού ευχαρίστησε όλους όσους έμειναν στην Ιερά Αγρυπνία, τόνισε ότι η Παναγιά μας, αν και σήμερα πέθανε και την κηδεύσαμε, εν τούτοις ζει και μετέστει προς την Ζωήν τον Χριστό. Έτσι και εμείς μόνο αν έχουμε τον Χριστό στη ψυχή μας μπορούμε και να παραμένουμε ζωντανοί και ενώ έχουμε κοιμηθεί και αντιθέτως (αν δεν τον έχουμε τον Χριστό) μπορούμε να έχουμε πεθάνει ακόμα και αν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά…!

Το πρωί της Κυριακής τελέσθηκε η πανηγυρική Θ. Λειτουργία από τον π. Κωνσταντίνο Μαλτέζο, τον π. Ιωάννη Αρβανίτη και τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Σπυρίδων Αρβανίτη. Περίπου 30 λεπτά κοινωνούσαν οι λειτουργοί από τα 3 άγια ποτήρια για να καταλάβουμε το πλήθος του κόσμου. Στο κοινωνικό διαβάστηκε το μήνυμα του Ποιμενάρχου μας.

Τέλος στο μεθέορτο Εσπερινό, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος και τελέσθηκε και η Ακολουθία των Ιερών Εγκωμίων της Παναγιάς μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των Ιερέων μετείχε και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεώς μας Αρχιμανδρίτης Στέφανος Σουλιμιώτης. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, πήρε αφορμή από το δοξαστικό του Εσπερινού της Εορτής για να συνδέσει την στενή σχέση της Παναγιάς μας με την Νεότητα. Μετέφερε την αγωνία του για τους κινδύνους που διατρέχουν οι νέοι μας, ιδιαιτέρως από την μάστιγα των ναρκωτικών και κάλεσε τους πιστούς σε μια συνεχή επαγρύπνηση και προσευχή ώστε η παναγία η μητέρα όλων μας, να βοηθεί συνεχώς και να αποτρέπει τέτοιες μάστιγες από τα παιδιά μας…». Πριν αναχωρήσει από τον Ι. Ναό ο Ποιμενάρχης μας έδωσε ευλογία σε όλους τους πιστούς προσκυνητές από μία εικόνα τσέπης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.


Ευχαριστούμε την Παναγία μας που και φέτος μας αξίωσε να την υπηρετήσουμε Ιερείς, Επίτροποι, Νεωκόροι, Ιεροψάλτες, Κυρίες του Φιλοπτώχου και πλήθος ενορίτες εθελοντές που βοήθησαν όσο μπορούσαν. Και του χρόνου να είμαστε καλά, η Παναγία βοήθειά μας.

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2010.


ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2010

Ἐν Βούλᾳ τῇ 12ῃ Αὐγούστου 2010
Ἀριθμ. Πρωτ. 915



Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ,
Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης


Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
15 Αὐγούστου 2010,
γράφουν οἱ σελίδες τοῦ ἡμερολογίου,
καί ἡ Ἐκκλησία μας προτρέπει τόν λαό Της
νά ἀκολουθήσει τόν ρυθμό τοῦ ἑόρτιου ὕμνου:
«Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς».
Ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς μεθίσταται πρός τήν Ζωήν.

Σέ ἕνα κόσμο, πού μόνο μηνύματα κρίσης μεταδίδει,
πού φορτώνει τούς λαούς τῆς γῆς ἄγχος καί ἀγωνία,
καί ὅταν μιλάει γιά ζωή ἐννοεῖ σαρκικό εὐδαιμονισμό,
ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία νά μιλήσει γιά τή ζωή.
Ἡ ζωή δεν εἶναι μία ἀφηρημένη ἔννοια,
ἡ ζωή ἔχει πρόσωπο καί εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Χωρίς τόν Χριστό δέν εἶναι δυνατόν νά μιλοῦμε γιά ὄντως ζωή
ἀλλά γιά βιολογική κίνηση τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ.

Καί ἐπειδή ὁ Χριστός, ἡ μόνη ἀληθινή Ζωή,
μέσα στήν ἄκρα συγκατάβαση Του, «σάρξ ἐγένετο»,
ἡ Μητέρα Του, ἡ Παναγία μας, ἀποκαλεῖται Μητέρα τῆς ζωῆς.
Ἐνώπιον τοῦ Μυστηρίου τῆς παρουσίας τῆς Θεοτόκου,
«νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι» καί ἐνῷ οἱ
«ἄγγελοι ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο»,
καλεῖται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, νά ἀγκαλιάσει, κυριολεκτικά, τήν Παναγία μας
καί νά λάβει ἄφθονα χαρίσματα.

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν Κανόνα τῆς Ἑορτῆς:
«Δεῦτε οἱ πιστοί, τῷ τάφῳ προσέλθωμεν τῆς Θεομήτορος
καί περιπτυξώμεθα, καρδίας, χείλη, ὄμματα, μέτωπα…
καί ἀρυσώμεθα ἰαμάτων ἄφθονα χαρίσματα».
Αὐτή ἡ βαθειά σχέση μέ τήν Παναγία μας, καθιερώνεται
ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας,
ὅταν πάνω ἀπό τόν Σταυρό, εἶπε στόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο:
«ἰδού ἡ Μήτηρ σου» ( Ἰω.19,27).
Ἐκείνη πού εἶναι Μητέρα τῆς Ζωῆς
γίνεται καί Μητέρα ὅλων μας.

Αὔγουστος 2010,
«Κοινωνία κοντά στήν ὥρα μηδέν»
θά μποροῦσε νά γράψει σε κάποιο ἄρθρο του
ἕνας κοινωνικός ἀναλυτής.
Καί εἶναι ἀλήθεια πώς δέν θά εἶχε πέσει ἔξω στίς ἐκτιμήσεις του.
Θά προσδιόριζε τίς ἐπιπτώσεις κάποιας οἰκονομικῆς κρίσεως,
θά ἀνέλυε τή δυσχέρεια τῆς χρηματοπιστωτικῆς ρευστότητας,
θά συμφωνοῦσε με περικοπές παροχῶν
καί θά κορύφωνε τήν τραγωδία του,
χωρίς κάποια πινελιά καθάρσεως,
μέ ὀλίγη ἐπαπειλούμενη ἀνεργία.
Τό λάθος του θά ἦταν ἕνα, ἀλλά «τραγικό»:
Θά εἶχε ξεχάσει πώς δέν ὑπάρχει τραγωδία χωρίς κάθαρση.
Θά εἶχε ξεχάσει πώς μέσα στό αὐγουστιάτικο τοπίο τῆς ἀπελπισίας του
ὑπῆρχε ἡμερομηνία καθάρσεως.
15 Αὐγούστου γιά τό χθές, τό σήμερα καί τό αὔριο.
Ἡ κάθαρση ἔχει πρόσωπο καί ἔχει τρόπο.

•Μέσα στούς καθημερινούς πειρασμούς πού μᾶς προσβάλλουν
ἡ Ἐκκλησία προτείνει:
«Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς,
πρός σέ καταφεύγω… ὧ Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Παρθένε».

•Ὅταν μᾶς ταράσσουν τά πάθη στήν Παναγία προστρέχουμε
«Παθῶν μέ ταράττουσι προσβολαί…εἰρήνευσον Κόρη,
τῇ γαλήνῃ τῇ τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ σου, Πανάμωμε».

•Τήν ὥρα τῶν δεινῶν στρεφόμαστε
μέ τό νοῦ καί τή διάνοια λέγοντας:
«Δυσωπῶ Παρθένε, λυτρωθῆναι με τῶν δεινῶν».

•Στίς στιγμές τῶν ποικίλων νοσημάτων παρακαλοῦμε:
«Νοσοῦντα τό σῶμα καί τήν ψυχήν…
προνοίας τῆς παρά σοῦ ἀξίωσον μόνη Θεομῆτορ», καί
«τόν ψυχικόν τάραχον… διασκεδάσαι μου».

•Ἡ ἐλπίδα μας καί τό στήριγμά μας
δέν εἶναι τά πράγματα τοῦ κόσμου,
ἀλλά Ἐκείνη ἡ Πανύμνητος:
«Ἡ ἐλπίδα καί στήριγμα…κεκτημένοι σε, Πανύμνητε».

•Στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας
προτείνει ἡ Ἐκκλησία νά βροῦμε
ὅλα ἐκεῖνα πού ψάχνουν καθημερινά οἱ ἄνθρωποι,
ἀλλά ἀπογοητεύονται ,
ἀφοῦ ζητοῦν τά πάντα χωρίς νά στρέφονται στόν Παντοκράτορα.

•Στήν Μητέρα τῆς Ζωῆς καλούμεθα νά στρέφουμε
τό νοῦ καί τήν καρδιά μας,
προκείμενου νἀ ἔχουμε:
«προστάτην ζωῆς», «τεῖχος καταφυγῆς», «εὐφροσύνη καρδίας»,
«πηγήν ἀφθαρσίας», «θύραν μετανοίας», «χαρᾶς τό πλήρωμα»,
«ποταμόν ἐλέους», «λιμένα ἐν ταῖς ζάλαις» .

15 Αὐγούστου, ἑορτή τῆς Μητέρας τῆς Ζωῆς,
καί ὁ κάθε ἄνθρωπος καλεῖται νά πάρει προσωπική στάση καί θέση
μπροστά στήν αὐξανόμενη κρίση τῶν δομῶν τοῦ κόσμου.
Δέν ἔχει νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα σέ πολλές διαζευκτικές λύσεις:

•Ἤ θά ἀποδεχθεῖ τό ρόλο τοῦ ἀποτυχημένου πιονιοῦ
μιᾶς τραγικῆς κοινωνίας
καί θά κλειστεῖ στόν ἑαυτό του,
περιφέροντας πάνω στή γῆ
μιά ἐγωιστική περιφρόνηση κατά τῶν πάντων,

•Ἤ θά βγεῖ στούς δρόμους τῶν πόλεων τῆς κρατικῆς ἐξουσίας,
ἐπιδιώκοντας μέ τή μέθοδο τῆς βίας τῆς μάζας,
ἀλλαγές στό «σύστημα»,

•Ἤ θά ἐπιλέξει τόν τρόπο τόν ὁποῖον ἐφανέρωσε
ἡ ὄντως Ζωή, ὁ Χριστός μέ τήν ἴδια τή ζωή Του
καί μέ τή ζωή τῆς Μητέρας Του:
Καθαρότητα νοῦ καί καρδιᾶς,
βία ἐπί τῶν παθῶν καί θυσία μέ ἄκρα ταπείνωση καί μετάνοια.

Μόνο ἔτσι καί μόνο τότε θά γίνουμε ὑπεύθυνοι
καί ζωντανοί φορεῖς μιᾶς φωταγωγικῆς ἀπαντήσεως
σέ ὁποιαδήποτε κρίση.

Μέ αὐτή τήν ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς,
νά γίνουμε κι ἐμεῖς συμμέτοχοι καί ἐνεργοί συνεργοί
στό πανηγύρι τῆς πραγματικῆς Ζωῆς.

Ἄς εὐχηθοῦμε, μέ τίς πρεσβεῖες Της, νά ἀνταποκριθοῦμε
στό κάλεσμα τῆς προσκλήσεως αὐτῆς.

Μέ πατρικές ἑόρτιες εὐχές,



Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης Σας

† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ




Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΠΟΥ



Σήμερα Πέμπτη 5 Αυγούστου έφυγε από την ζωή ο παππούς της Πρεσβυτέρας μου Ιωάννης Βαρμαξίδης, σε ηλικία 82 ετών από καρδιακό επεισόδιο. Τον γνώρισα από κοντά στις διακοπές μας στη Σάμο το 2008 και από τότε μιλούσαμε μόνο στο τηλέφωνο! Ήταν άνθρωπος απλός αλλά σου έδινε την εντύπωση ότι είχε όλη τη γνώση του κόσμου συμπυκνωμένη στο μυαλό του. Με πολύ κόπο μεγάλωσε τα παιδιά και τα εγγόνια του εργαζόμενος μέχρι και την ημέρα που έφυγε από αυτό τον κόσμο.
Ευχόμαστε να έχει ανάπαυση η ψυχή του και να είναι αιωνία του η μνήμη. Ο Θεός δια πρεσβειὠν του Αγίου Κωνσταντίνου, που ήταν ο προστάτης του χωριού που διέμεινε να τον πάρει στα δεξιά του.

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΠΠΟΥ….

KIANA 2010-ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ

Ομιλίες π. Αντωνίου Χρήστου

Ομιλίες π. Αντωνίου Χρήστου
Πατήστε πάνω στην Εικόνα






Δημοφιλή