Από την συναλληλία φτάσαμε ανοιχτά στη σύγκρουση;

 

                                 του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί αναγνώστες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι παραμονή Θεοφανείων (5/1) το βράδυ, μία μέρα μετά την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου να μην ακολουθήσει την Κυβέρνηση στη νέα απόφασή της με ΚΥΑ που απαγόρευε να τελεστεί η Θεία Λειτουργία και ο Μεγάλος Αγιασμός των Θεοφανείων με τη συμμετοχή πιστών, παρόλη την προηγούμενη απόφαση που επέτρεπε κάτι τέτοιο. Μάλιστα όπως μας μετέφεραν Ενορίτες, άκουσαν από τα Μ.Μ.Ε. ότι θα επιβάλλεται πρόστιμο 3000 ευρώ στους Ιερείς και θα προχωρά μάλιστα η διαδικασία του αυτοφόρου…!Μέσα σε αυτό το κλίμα της ανοιχτής πλέον σύγκρουσης θα επικεντρωθεί το σημερινό μας άρθρο γιατί ανοίγεται καθαρά ένα μεγάλο θέμα το οποίο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στις παρακάτω γραμμές…!

Είναι αλήθεια ότι από τότε που προέκυψε το πρόβλημα του Κορονοϊού στη πατρίδα μας, η Διοικούσα Εκκλησία αλλά και γενικότερα οι πιστοί ήταν πάντα με το μέρος της επίσημης Ελληνικής Πολιτείας. Οι αποφάσεις σε όλους τους τομείς καθώς και τα αυστηρά μέτρα, δεν ήταν ευχάριστα και σίγουρα ήταν επίπονα για όλους! Μάλιστα διάφοροι Εκκλησιαστικοί κύκλοι, ακόμη και οι απλοί πιστοί, άσκησαν έντονη κριτική στην Ιεραρχία μας και όχι μόνο, σε τέτοιο σημείο που όλοι μιλούσαν ακόμη και για προδοσία, γιατί επέτρεψαν να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί μας, μάλιστα φτάσαμε στο σημείο να απαγορεύεται να ιεροφορεθούν  και να τελέσουν οι λειτουργοί οποιαδήποτε Ιερά Ακολουθία και κάποιο διάστημα στις αρχές. Μέσα ιδιαίτερα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακούστηκαν τόσο απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και έγινε μια εσωτερική έντονη ζύμωση μετά από έντονη σύγκρουση για το πόσο μπορεί κάποιος να πιστεύει στο Θεό και ταυτόχρονα να χρησιμοποιεί στον Οίκο Του Θεού μάσκες, αντισηπτικά, να κρατά πάνω από 1,5 μέτρο αποστάσεις, να γίνονται απολυμάνσεις που κάποιοι το χαρακτήρισαν βεβήλωση και άλλα τέτοια μέσα από γραφίδες κληρικών και λαϊκών και όχι μόνο.

Η Ιεραρχία ως σώμα, όπως και ο Χριστός, τα υπέμεινε με ταπείνωση όλα αυτά τόσο τις εσωτερικές ταπεινώσεις, όσο και τις εξωτερικές παρεμβάσεις της Ελληνικής Πολιτείας-Καίσαρα κατά την εκκλησιαστικό λεξιλόγιο, στα εκκλησιαστικά πράγματα! Υποτίθεται τόσα χρόνια ότι υπάρχει ο σεβασμός του ενός θεσμού προς το άλλο και η σχέση τους είναι η συναλληλία, δηλαδή ότι η πολιτεία Κυβερνά και λαμβάνει τις αποφάσεις, η Εκκλησία από την άλλη ποιμαίνει και παίρνει και αυτή τις ανάλογες αποφάσεις για το καλό του ποιμνίου της που ταυτόχρονα είναι και πολίτες του Ελληνικού κράτους. Αυτό είναι το πρώτο βασικό θέμα που προκύπτει από χθες : Που είναι τα όρια των σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας; Που μπορούν να συνεργάζονται; Που μπορούν να διαφωνούν και γιατί; Φυσικά η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Ιδιαίτερα ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος που έχει περάσει από Αναγέννηση και κυρίως Διαφωτισμό, θεωρεί ότι ορίζει αυτός τα πράγματα στα πάντα ακόμη και στα του Θεού. Όμως παραδοσιακά βλέπουμε ότι η πίστη πάντα ήταν το κέντρο της ζωής των ανθρώπων πριν οργανωθούν στις σύγχρονες δομές. Ο Παρθενώνας στην Αθήνα ήταν στο κέντρο της Πόλης και το σημείο αναφοράς της, το ίδιο και οι Ενοριακοί Ναοί ιδιαίτερα στα χωριά και τις επαρχιακές πόλεις, είναι το σημείο αναφοράς και της ζωής των ανθρώπων και πάντα μέσα από τις εκφάνσεις της Ενορίας κινούνταν και τα πάντα (πανήγυρη, γάμοι, βαπτίσεις, Εκκλησιαστικές Εορτές κ.α.) .

Στην Ορθοδοξία ιδιαίτερα έχουμε την πίστη στην Αγία Τριάδα, τον ένα μοναδικό Θεό. Αυτή η αλήθεια, αυτή η τριαδολογική σχέση έχει βασικές πρακτικές διαστάσεις, ότι δηλαδή ο πιστός άνθρωπος ζει και κινείται σε αναφορά με τον Θεό, δια του συνανθρώπου και με σεβασμό χωρίς να μαζοποιείται του ίδιου του εαυτό. Αυτό τον μοναδικό τρόπο ζωής, έρχεται ο σύγχρονος άνθρωπος να το ανατρέψει καθώς αμφισβητεί ή απλά θέλει να αγνοεί για την ύπαρξη του Θεού, ασχολείται με τον συνάνθρωπο όχι ως κοινωνία και συνύπαρξη αλλά κυρίως μόνο στο επίπεδο που θα τον χρησιμοποιήσει ή θα τον ανταγωνιστεί απλά και έχει καταστήσει ως αξία μόνο τον ίδιο του τον ευατό ως άτομο, το οποίο θέλει να απολαμβάνει τα πάντα, χωρίς όμως να κοπιάζει ή να φροντίζει για τα πάντα…!

Επειδή αυτή η χρονιά 2021 είναι ακριβώς 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η οργάνωση του νέου Ελληνικού κράτους, αξίζει να δούμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έκανε τα πάντα τόσο πριν, όσο κατά την επανάσταση όσο και μετά από αυτήν για να υπάρχει Ελληνική συνείδηση διασώζοντας και την αληθινή πίστη αλλά και την φιλοπατρία των Ελλήνων. Σαν θεσμός δηλαδή προϋπήρχε από την επίσημη Ελληνική πολιτεία και ότι σημαίνει αυτό! Στήριξε και στηρίζει πνευματικά, ηθικά, οικονομικά και πρακτικά όλο το γένος μας και αυτό όχι μόνο στο παρελθόν αλλά στο παρόν και στο μέλλον. Το ράσο έχυσε και βάφτηκε με αίμα για να είμαστε ελεύθεροι σήμερα και για να υπάρχουν οι πολιτικοί για να μας κουνούν το δάκτυλο για δήθεν μη ένδειξη υπευθυνότητας και νομιμοφροσύνης στο κοινό αγώνα κατά του Κορονοϊού.

Αυτή είναι η δική μας παράδοση και η σύνδεση του λαού με τους Κληρικούς του και δεν έχει καμία σχέση με τα δυτικά πρότυπα αποξένωσης και εκμετάλλευσης με τα φέουδα και τις απέραντες εκτάσεις γης, αφήνοντας το λαό να πεινά και να ικετεύει, ενώ εμείς λιώναμε τα καντήλια των Ενοριών και των Μονών για τον αγώνα…! Γι αυτό η Εκκλησία δεν κάνει πολιτική αλλά πάντα συμβαδίζει και στηρίζει τον βίο των πολιτών, ανεξαρτήτως αν οι ίδιοι είναι πιστοί χριστιανοί ή όχι.

Επομένως να καταλάβουν όλοι, ότι επειδή η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, και ότι είναι ο μόνος νικητής στη συντέλεια των αιώνων, οπότε οι παρεμβάσεις της πολιτείας είναι ανεχτές και σεβαστές αρκεί να μην παραβιάζουν τον νόμο του Θεού ο οποίος είναι ισχυρότερος από τους ανθρώπινους και κυρίως είναι σταθερός, διαχρονικός και θεόπνευστος, ενώ των ανθρώπων πάντα είναι σχετικοί και μεταβάλλονται κατά το δοκούν των νομοθετών και των συνθηκών.

Κλείνοντας κατανοούμε ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος της διασποράς του Κορονοϊού, αλλά δεν μπορούμε να μη δούμε την υποκρισία όλων όταν αφήνουν ανοιχτά τα σούπερ μάρκετ και ο ένας πραγματικά να είναι πάνω στον άλλον ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς και να πειράζει ο Εκκλησιασμός των πιστών με όλα τα μέτρα που έχουν συστήσει οι ειδικοί! Άρα ζητούμενο τελικά δεν είναι ο Κορονοϊός αλλά τελικά πειράζει η πίστη στη φανέρωση της Αγίας Τριάδος τα Θεοφάνεια και ο αγιασμός της κτίσης! Αλλιώς δεν εξηγείται να κάνουν πίσω σε ότι είχαν συναποφασίσει με την Εκκλησία! Εμείς από το βήμα αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Ιερά μας Σύνοδο και να δηλώσουμε την απογοήτευσή μας στην Ελληνική Πολιτεία η οποία προσπαθεί τις ευθύνες της να μας τις μεταδώσει λες και εμείς είμαστε η πηγή του Ιού και όχι από εκεί που δεν προσέχουν..! Ζητάμε ισονομία και όχι ειδική μεταχείριση τόσο απλά!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου