του π. Αντωνίου Χρήστου
Είναι αλήθεια ότι το Σεπτέμβριο και ιδιαίτερα με το άνοιγμα των Σχολείων και μετά, το Καλοκαίρι και οι χαλαροί του ρυθμοί, τα θαλασσινά μπάνια και οι εξορμήσεις στην επαρχία περνάνε στο παρελθόν! Αντίθετα τα Σχολεία ανοίγουν, τα παιδιά με τις σχολικές τσάντες στους ώμους φεύγουν από το σπίτι και τα στενά όρια της οικογένειας και εντάσσονται στην ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα και κοινωνικοποιούνται σε αυτή!
Όμως οι υποχρεώσεις οι εκπαιδευτικές δεν τελειώνουν εκεί! Τα απογεύματα τα Φροντιστήρια εκμάθησης Ξένων Γλωσσών, αλλά και ενισχυτικής διδασκαλίας παίρνουν την σκυτάλη! Αλλά και τόσες ακόμη δραστηριότητες όπως Σχολές Πολεμικών τεχνών, Αθλητικοί Σύλλογοι σε ομαδικά και ατομικά αθλήματα, Πολιτιστικοί και Επιμορφωτικοί Σύλλογοι με χορευτικά, θεατρικά, και άλλες δραστηριότητες απασχολούν μικρούς και μεγάλους μέχρι αργά το βράδυ.
Το ίδιο και η ποιμαντική της Εκκλησίας μας! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η νέα Εκκλησιαστική χρονιά ξεκινά τον μήνα Σεπτέμβριο με την αρχή της Ινδίκτου, ξεκινούν και οι παιδικές , νεανικές και γενικότερες δράσεις της Εκκλησίας μας! Κατηχητικά, νεανικές Συνάξεις, Σχολές Γονέων, Καταρτισμοί Ενηλίκων, Κοινωνικά Φροντιστήρια, Εργαστήρια Αγιογραφίας, Βυζαντινής Μουσικής, Εκμάθησης Παραδοσιακών οργάνων ή χορών κ.α.
Η αργία και η ξεκούραση είναι αναγκαία στον άνθρωπο, αλλά πιο σημαντικό και ωφέλιμο είναι η δράση και η απασχόληση όπου τον κινητοποιεί, τον μορφώνει, αποκτά νέες δεξιότητες και περνάει ο χρόνος δημιουργικά και με επένδυση για το μέλλον! Είναι σημαντικό λοιπόν με όρεξη να ενταχθούμε ομαλά σε αυτή την μετάβαση από τις διακοπές στη δράση, αλλά και με ότι ασχολούμαστε σε αυτό το κόσμο να μη μας αποσπά από τον σκοπό της ζωής μας που δεν είναι άλλος από το να γίνουμε πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, να σωθούμε και να πάμε στον Παράδεισο.
Εδώ όμως είναι και το μεγάλο πρόβλημα! Ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος άνθρωπος κάνει ένα βασικό λάθος στην ζωή του. Γεμίζει το πρόγραμμά του από το πρωί μέχρι το βράδυ με σημαντικά μεν αλλά από την άλλη κοσμικά και εφήμερα πράγματα, με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου χρόνος για την πνευματική του καλλιέργεια, για την πνευματική του ζωή για να μετέχει στη μυστηριακή ζωή στην Εκκλησία! Οι ρυθμοί ιδιαίτερα στις πόλεις είναι τόσο ξέφρενοι και πιεστικοί με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου χρόνος για τον Χριστό και την προσευχή, πόσο μάλλον για την καλλιέργεια της αρετής και η ποιοτική επικοινωνία με τον συνάνθρωπο.
Γι αυτό λοιπόν, οφείλουμε το μήνα Σεπτέμβριο να βάλουμε γερές βάσεις και στόχους (όχι απαραίτητα πάρα πολύ υψηλούς και απογοητευτούμε) αλλά μικρούς και εφικτούς που θα μας οδηγούν όλο και καλύτερα, όλο και υψηλότερα, σε αυτά που οφείλουμε να έχουμε και να κατακτήσουμε και εμείς και τα παιδιά μας! Ταυτόχρονα να καταπολεμήσουμε πάθη και αδυναμίες που πιθανόν να μας συνοδεύουν για χρόνια! Να προσπαθήσουμε να μην θυμώνουμε και τσακωνόμαστε με τους συνανθρώπους μας! Να συμφιλιωθούμε με ανθρώπους που συνηθίσαμε να εχθρευόμαστε! Να μάθουμε να συνεργαζόμαστε και γενικά να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας με τα τόσα τεχνικά μέσα που μας απορροφούν συνεχώς όλο τον επαγγελματικό αλλά ελεύθερο χρόνο μας!
Κλείνοντας το άρθρο μας αγαπητοί αναγνώστες, να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Σεπτέμβριος είναι κομβικός μήνας όπου όλα δρομολογούνται για όλο το υπόλοιπο χρόνο αλλά και για την ζωή μας γενικότερα! Στο χέρι μας είναι να βάλουμε γερές βάσεις και ισορροπημένες ώστε να μην είναι μονοδιάστατη η ζωή που θα κάνουμε αλλά να φροντίζουμε και για τα πράγματα αυτού του κόσμου αλλά και να καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά είναι εφήμερα και προσωρινά. Χρειάζονται να δίνουμε βάρος και για τα αιώνια και επουράνια που μόνο στον Χριστό και την Εκκλησία μπορούμε να τα βρούμε!
Πηγή : https://euxh.gr Συντάκτης : π. Αντώνιος Χρήστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου