του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα στον ψηφιακό κόσμο του διαδικτύου, παρατηρούμε μια ιδιαίτερη έξαρση στην κυκλοφορία διαφόρων «προφητειών»,
παλαιών και νεότερων. Κάθε σημαντικό σύγχρονο γεγονός, είτε αυτό είναι μια πανδημία, είτε μια οικονομική κρίση, είτε προσφάτως οι πολεμικές συρράξεις στην Μέση Ανατολή με την ένταση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, ή στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, γίνεται αφορμή για να αναδυθούν από το πουθενά ή από ξεχασμένες γωνιές του παρελθόντος, «προφητικά» κείμενα και αφηγήσεις. Αυτές οι απόκρυφες και συχνά ανυπόστατες «προφητείες» διαδίδονται ταχύτατα, δημιουργώντας στον πιστό λαό πανικό και ανησυχία για το μέλλον, ή ακόμη και για το παρόν. Ο πιστός αντί να στρέφεται προς την αληθινή πηγή της ζωής και της ελπίδας, τον Χριστό, αρχίζει να αναζητά σημεία και τέρατα, να μαζεύει τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης, να υπολογίζει χρονολογίες και να ερμηνεύει γεγονότα με τρόπο άκρατο και συχνά αντιεκκλησιαστικό. Αυτό θέλει όμως ο Χριστός από εμάς; Ας περάσουμε στο κυρίως άρθρο για να απαντήσουμε…!
Είναι αλήθεια ότι η Ορθόδοξη παράδοσή μας έχει αναγνωρίσει και τιμήσει τους Προφήτες, από τους μεγάλους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης έως και σύγχρονους Αγίους που είχαν το χάρισμα της προοράσεως. Όμως, το γνήσιο πνεύμα της προφητείας στην Ορθόδοξη Εκκλησία διαφέρει ριζικά από τη σύγχρονη προσέγγιση και ουσιαστικά σύγχυση σε βαθμό τρομοκρατίας περί «προφητειών». Η καρδιά της βιβλικής και πατερικής προφητείας δεν είναι η απλή πρόβλεψη του μέλλοντος με σκοπό τον εκφοβισμό ή την ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας. Αντιθέτως, το κέντρο και ο πυρήνας της γνήσιας προφητείας είναι η μετάνοια, η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό, η κλήση σε μια ζωή σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου.
Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν «μάντεις του μέλλοντος» όπως στην Αρχαία Ελλάδα στον βωμό της Πυθίας στους Δελφούς και τους διφορούμενους χρησμούς της. Ήταν άνθρωποι του Θεού, οι οποίοι, φωτισμένοι από το Άγιον Πνεύμα, αποκάλυπταν στον λαό το θέλημα του Κυρίου. Η προφητεία τους ήταν πρωτίστως μία έκκληση για δικαιοσύνη, για κοινωνική ευθύνη, για αποφυγή της ειδωλολατρίας και της αμαρτίας. Προφήτευαν την έλευση του Μεσσία, όχι για να προσφέρουν απλώς μία πληροφορία, αλλά για να προετοιμάσουν τις καρδιές των ανθρώπων για την υποδοχή του Λυτρωτή. Η προφητεία τους ήταν μία πρόσκληση για αλλαγή τρόπου ζωής, για επαναπροσανατολισμό προς τον Θεό. Αν προέβλεπαν συμφορές ή καταστροφές, αυτό δεν γινόταν για να πανικοβάλλουν, αλλά για να προειδοποιήσουν, ώστε ο λαός να μετανοήσει και να αποφύγει τα επερχόμενα δεινά. Είναι γνωστό ότι ο Προφήτης Ιωνάς κήρυξε στη Νινευΐ, όχι για να εκφοβίσει, αλλά για να φέρει τους κατοίκους σε μετάνοια, ώστε να αποφύγουν την καταστροφή, κάτι που τελικά και έγινε.
Στη Καινή Διαθήκη, το χάρισμα της προφητείας συνδέεται αδιάρρηκτα με την οικοδομή της Εκκλησίας και την πνευματική καλλιέργεια των πιστών. Ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας για τα χαρίσματα, τονίζει ότι η προφητεία χρησιμεύει «προς οικοδομήν και παράκλησιν και παραμυθίαν» (Α’ Κορινθίους 14,3). Δεν αναφέρεται σε προφητείες για το τέλος του κόσμου ή για κοσμικά γεγονότα, αλλά σε πνευματικά καλέσματα που ενισχύουν την πίστη, παρηγορούν τις ψυχές και οδηγούν τους ανθρώπους σε μια πιο βαθιά συνειδητή σχέση με τον Θεό.
Αυτό που παρατηρούμε σήμερα με τη διάδοση αμφίβολων «προφητειών» είναι μια διαστρέβλωση του γνήσιου προφητικού πνεύματος. Αντί να οδηγούν σε μετάνοια και ελπίδα, προκαλούν φόβο, τρομοκρατία, σύγχυση, αμφιβολία και ενίοτε αποστασιοποίηση από την Εκκλησία, ιδιαιτέρως από την επίσημη Ιεραρχία. Πολλοί πιστοί, αντί να ζουν την καθημερινότητά τους με εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και να αγωνίζονται πνευματικά, αναλώνονται σε ανούσιες συζητήσεις και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε αναζήτηση «σημείων» και σε παθητική αναμονή μιας καταστροφής. Αυτή η νοσηρή κατάσταση αποσπά τον πιστό από τον κύριο σκοπό της ζωής του, που είναι η σωτηρία της ψυχής του και η ένωσή του με τον Χριστό.
Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και κριτικοί απέναντι σε τέτοιου είδους «προφητείες», από διάφορες «Γέροντες» διάφορους δήθεν «Αγιορείτες», ιδίως όταν αυτές κυκλοφορούν από ανεπίσημες πηγές, χωρίς την ευλογία και την καθοδήγηση της Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας, ως «στύλος της αληθείας», είναι η μόνη που έχει την αυθεντικότητα να ερμηνεύει τα γεγονότα και να καθοδηγεί το ποίμνιό της. Οι Άγιοι Πατέρες μας, φωτισμένοι από το Άγιον Πνεύμα, μας έχουν δώσει τις απαραίτητες πνευματικές αρχές για να διακρίνουμε το αληθινό από το ψευδές, το γνήσιο από το κίβδυλο.
Το γνήσιο πνεύμα της προφητείας μας καλεί σε εγρήγορση, όχι σε πανικό. Μας καλεί σε μετάνοια, όχι σε μοιρολατρία. Μας καλεί σε εμπιστοσύνη στον Θεό, όχι σε ανθρώπινες προβλέψεις. Η αληθινή προφητεία είναι πάντοτε Χριστοκεντρική· οδηγεί στον Χριστό, ενισχύει την πίστη στην Ανάστασή Του και στην έλευση της Βασιλείας Του, που δεν είναι μακρινή αλλά βρίσκεται «εντός ημών».
Κλείνοντας το άρθρο μας, αγαπητοί μας Αναγνώστες, ευχόμαστε να είμαστε όλοι σε πνευματική εγρήγορση και διάκριση ώστε να αποστρέψουμε λοιπόν το βλέμμα μας από τις αμφίβολες «προφητείες» που σκορπούν φόβο, τρομοκρατία και σύγχυση, και ας στραφούμε προς το φως της ευαγγελικής αλήθειας και της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας. Εκεί θα βρούμε την αληθινή καθοδήγηση, την ειρήνη της ψυχής και την ελπίδα που δεν διαψεύδεται. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου