του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, είναι γνωστό ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που τιμάται στις 6 Αυγούστου, αποτελεί μια κορυφαία αποκάλυψη της θεϊκής δόξας Του Θεού
και του αληθινού προορισμού της εικόνας Του, δηλαδή του ανθρώπου. Δεν είναι απλώς η ανάμνηση ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά μια ζωντανή εμπειρία της θεολογίας και της πνευματικής ζωής. Στο επίκεντρο αυτής της εμπειρίας βρίσκεται το «Θαβώριο Φως», το οποίο αποτελεί πραγματικά το αντίσωμα αλλά και η ελπίδα στον πνευματικό σκοταδισμό του κόσμου.
Η ευαγγελική διήγηση της Μεταμορφώσεως, όπως καταγράφεται στους Συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθ. 17:1-8, Μάρκ. 9:2-8, Λουκ. 9:28-36), μας μεταφέρει σε μια κορυφαία στιγμή της επίγειας ζωής του Χριστού. Ο Κύριος ανεβαίνει στο όρος Θαβώρ μαζί με τους τρεις εκλεκτούς μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Εκεί, μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, συμβαίνει η Μεταμόρφωση. Το πρόσωπό του «έλαμψε σαν τον ήλιο» και τα ενδύματά του «έγιναν λευκά σαν το φως», όπως μας λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Αυτό το φως δεν ήταν ένα φυσικό, κτιστό φως. Ήταν το άκτιστο φως της Θεότητας, η ίδια η δόξα του Θεού, που έγινε αντιληπτή από τους ανθρώπους. Μαζί με τον Χριστό εμφανίζονται ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι δύο μεγάλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, συνομιλώντας μαζί Του για την «έξοδό» του, δηλαδή το πάθος και τον θάνατό του που επρόκειτο να συμβεί στην Ιερουσαλήμ. Η παρουσία τους συμβολίζει τη σύνδεση της Παλαιάς με την Καινή Διαθήκη και την ολοκλήρωση της ιστορίας της σωτηρίας στο πρόσωπο του Χριστού.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς τονίζει ότι ο Χριστός ανέβηκε στο όρος «για να προσευχηθεί». Η προσευχή είναι το μέσο της ένωσης με τον Θεό, και μέσα από την προσευχή του Χριστού αποκαλύπτεται η θεϊκή του φύση. Ο Πέτρος, βλέποντας αυτό το συγκλονιστικό θέαμα, πρότεινε «να στήσουν τρεις σκηνές, μία για τον Χριστό, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία», δείχνοντας την ανθρώπινη του επιθυμία να κρατήσει και να μονιμοποιήσει αυτή την εμπειρία. Τότε μια φωτεινή νεφέλη τους σκέπασε, και ακούστηκε η φωνή του Πατέρα: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, τον οποίο ευδόκησα. Αυτόν να ακούτε». Αυτή η φωνή επιβεβαιώνει τη θεϊκή ταυτότητα του Χριστού, ενώ η νεφέλη συμβολίζει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η Μεταμόρφωση είναι έτσι μια ολόκληρη αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος αυτή τη φορά όχι στον Ιορδάνη ποταμό, αλλά στο όρος Θαβώρ: ο Υιός μεταμορφωμένος, ο Πατέρας που μιλάει και το Άγιο Πνεύμα στη νεφέλη.
Πέρα όμως από το ιστορικό κομμάτι της Εορτής της Μεταμορφώσεως, περισσότερο σημαντικό είναι το Θεολογικό κομμάτι. Το Θαβώριο Φως, όπως είπαμε και στην εισαγωγή του άρθρου μας, έρχεται ως ένα ισχυρό αντίσωμα στο σκοτάδι του κόσμου, το οποίο δεν είναι μόνο η απουσία φωτός (για την ακρίβεια σκοτάδια που βαπτίζονται ως φως) αλλά δυστυχώς η κυριαρχία της αμαρτίας, της φθοράς, και του θανάτου. Ο σύγχρονος κόσμος είναι συχνά βυθισμένος σε ένα βαθύ πνευματικό σκοτάδι, όπου τα ανθρώπινα επιτεύγματα—η τεχνολογία, ο υλισμός, οι διάφορες φιλοσοφίες—παρουσιάζονται «ως φώτα» που οδηγούν στην ευτυχία. Όμως, αυτά τα «φώτα» είναι ψεύτικα. Είναι σκοτάδι στο φως του Χριστού. Ο πλούτος, η δόξα, η εξουσία, οι υλικές απολαύσεις είναι σαν φώτα κεριών που τρεμοπαίζουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, και τελικά σβήνουν, αφήνοντας πίσω τους μεγαλύτερο σκοτάδι και κενό. Το Θαβώριο Φως, αντίθετα, είναι το αληθινό φως που εκπορεύεται από την ίδια την πηγή του Φωτός, τον Θεό. Είναι το φως που νικά το σκοτάδι του Άδη, που δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη και μας οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Κλείνοντας το άρθρο μας, αγαπητοί Αναγνώστες, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η εμπειρία των μαθητών στο Θαβώρ δεν ήταν μόνο για αυτούς. Είναι μια υπόσχεση για όλους τους πιστούς. Το Θαβώριο Φως δείχνει ότι ο άνθρωπος, δημιουργημένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, έχει την δυνατότητα να μεταμορφωθεί, να γίνει «θεός κατά χάριν», να θεοποιηθεί. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής: η ένωση με τον Θεό, η θέωση. Η Εκκλησία, με τα μυστήρια και την ασκητική της ζωή, μας παρέχει τα μέσα για να καθαρίσουμε την καρδιά μας και να γίνουμε «θεατές του ακτίστου φωτός», όπως διδάσκει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Σε μια εποχή όπου το σκοτάδι της αμφισβήτησης και της αδιαφορίας απλώνεται, η γιορτή της Μεταμορφώσεως και το Θαβώριο Φως μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα, μια αιώνια ελπίδα που φωτίζει την πορεία μας προς τον Χριστό ή καλύτερα και σωστότερα ο Χριστός φωτίζει κάθε στιγμή της ζωής μας! Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου