Πραγματικά έλεγα να μη σχολιάσω τα γεγονότα, αλλά κάτι μέσα μου δεν μου αφήνει να τα κρατήσω εκεί! Είναι κάπως σαν την βρύση που έχει πρόβλημα και προσπαθείς να την κλήσεις με το χέρι και φυσικά δεν καταφέρνεις τίποτα, από το να βρεχτείς...και το νερό να μη σταματήσει! Κάπως έτσι είναι και τα συναισθήματα μου! Φυσικά είναι ανάμικτα, τόσο για τα γεγονότα καθαυτό, όσο και για τις καταστροφές στη συνέχεια.
Καταρχήν μια γενική επισήμανση, ως λαός χάνουμε το μέτρο και αυτό είναι δεδομένο. Αν τηρούσαμε την αρχή των προγόνων μας «παν μέτρο άριστον», τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, όχι μόνο προχθές, αλλά και από τότε που υπάρχει νέο Ελληνικό κράτος! Αν είχαμε το μέτρο στη ζωή μας, ο αστυνομικός δεν θα έβγαζε όπλο και θα σταματούσε την ζωή ενός νέου ανθρώπου, μόλις 16 χρονών! Αν υπήρχε μέτρο στην χώρα μας, δεν θα καιγόταν το κέντρο για 2 μερόνυχτα και οι άλλες πόλεις που ακολούθησαν! Δεν θα καταστρέφονταν περιουσίες, δεν θα υπήρχε βία πάνω στη βία, κακό πάνω στο κακό, μίσος πάνω στο μίσος, καταστροφή πάνω στη καταστροφή! Τα Μ.Μ.Ε. δεν θα μας βομβάρδιζαν εδώ και δύο μήνες για το σκάνδαλο του βατοπαιδίου και μέσα σε 2 μέρες εξαφανίστηκε από τις οθόνες «ως δια μαγείας» και στην θέση του μπήκαν τα τραγικά γεγονότα του σαββατοκύριακου. Αλλά τι θα αναρωτηθείτε; Αλλά εφαρμογή των νόμων και των κανόνων που προβλέπονται στην ζωή μας, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε πολιτισμένοι, σύγχρονοι και κοινωνικοί.
Υπάρχουν νόμοι και κανόνες που ορίζουν τι γίνεται σε περίπτωση εμπλοκής και πότε ο κάθε αστυνομικός χρησιμοποιεί το όπλο του. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν σε περίπτωση δολοφονίας ανθρώπου τι γίνεται. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν τα δικαιώματα και τον σεβασμό στις περιουσίες του!
Άδικο είναι που χάθηκε το παιδί και όλοι πονάμε και θρηνούμε. Άδικο δεν είναι να γενικεύουμε όμως , εναντίον της αστυνομίας ως σύνολο ανθρώπων και θεσμού; Εναντίον της φθοράς της περιουσίας αθώων πολιτών, από τους «γνωστούς αγνώστους» και μάλιστα με τόση οικονομική κρίση που υπάρχει; Και όλες τις βιτρίνες να κατεβάσουμε της χώρας, γυρνάει πίσω το παιδί; Οι γνωστοί άγνωστοι δεν τα σπάζανε και πριν σκοτωθεί το παιδί; Μήπως ψάχνανε πάλι για αφορμές, μιας και στις 17 Νοεμβρίου δεν έγιναν φέτος και τόσες φασαρίες όσο άλλες χρονιές; Τέλος μήπως κάποιους υψηλά ιστάμενους, συνέφερε αυτή η αναταραχή, για να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης, από τα μέχρι σήμερα τρέχοντα και φλέγοντα ζητήματα;
Ποια είναι η ουσία του θέματος : Χάθηκε μια ζωή χωρίς λόγο. Μια οικογένεια ολόκληρη έπεσε στο πένθος χωρίς λόγο. Χάθηκε μια καριέρα ανθρώπου και στιγματίστηκε μια οικογένεια επίσης χωρίς λόγο. Ταραχές ξέσπασαν και περιουσίες χάθηκαν με λόγο μεν, αλλά με χάσιμο του μέτρου δε και τέλος μια γενική εικόνα αναρχίας της χώρας έκανε το γύρο του κόσμου, άλλη μια φορά, επίσης με λόγο, αλλά χωρίς μέτρο. Συμπέρασμα; Όλα τα άλλα θα διορθωθούν στο βάθος του χρόνου ή θα διαιωνίζονται, το παιδί όμως δεν γυρνάει πίσω! Το ανησυχητικό είναι ότι αν δεν αλλάξουν όλα τα παραπάνω....θα θρηνήσουμε και άλλα παιδιά....! Ας το καταλάβουμε πριν είναι αργά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου