Αυτός ο τίτλος αγαπητοί μου φίλοι, νομίζω ότι συνοψίζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, στο πρώτο μου άρθρο για το 2009. Όλοι λίγο πολύ εορτάσαμε την έλευση του νέου χρόνου και λίγο μετά τα Θεοφάνεια . Όλοι επίσης είχαμε συγγενείς, φίλους και γνωστούς, που γιορτάζανε αυτές τις μέρες και γενικά υπήρχε ένα εορταστικό κλίμα.
Σιγά σιγά το εορταστικό κλίμα έφυγε και την σκυτάλη πήρε όπως πάντα η καθημερινότητά μας. Όμως αυτό δεν έγινε ομαλά σε σχέση με άλλες χρονιές (τουλάχιστον έτσι το ένιωσα εγώ). Στο γιατί έγινε αυτό μπορώ να αιτιολογήσω ότι αντί για ελπίδες για νέα αρχή όπως γίνεται συνήθως στην αλλαγή του χρόνου, υπήρχε και υπάρχει ένα γενικό κλίμα αβεβαιότητας, φόβου και απαισιοδοξίας! Σε παγκόσμιο επίπεδο, όλοι βιώσαμε και βιώνουμε δυστυχώς ακόμα, τις φρικτές εικόνες του πολέμου και της καταστροφής στην διένεξη Ισραηλινών- Παλαιστινίων! Η Οικονομική κρίση όχι μόνο δεν έχει υποχώρηση, αλλά φαίνεται ακόμα ότι είμαστε στην αρχή!
Σε ελλαδικό επίπεδο, έχουμε το πολεμικό κλίμα στο αιγαίο με τους Τούρκους να κάνουν όλο παραβιάσεις και να είναι προκλητικοί! Επίσης εσωτερικά τα γενικά γεγονότα συγκρούσεις κάπως υποχώρησαν (τουλάχιστον σε μαθητικό επίπεδο), όμως πάλι είχαμε συγκρούσεις και καταστροφές μέσα στο 2009. Μάλιστα η εγκληματικότητα στη χώρα μας, αρχίζει και γίνεται ότι στο Σικάγο την δεκαετία του 1930! Κάθε μέρα έχουμε σίγουρα και από μια δολοφονία, πυροβολισμούς στο κέντρο του Πειραιά μέρα μεσημέρι, απαγωγές και μαφιόζικες εκτελέσεις κτλ! Αυτά πάντα υπήρχαν, ποτέ όμως τόσο συχνά! Το κερασάκι στην τούρτα, η ανάδειξη ευθύνης μερικών από τα παραπάνω, από μια νέα τρομοκρατική ομάδα «Επαναστατικός Αγώνας» για να ζήσουμε τα ίδια ότι και με την 17 Νοέμβρη.
Συμπέρασμα για όλα τα παραπάνω; Ότι πάλι αρκεστήκαμε στις ευχές και μόνο στα λόγια και όχι στην αλλαγή μας την προσωπική, που αν γινόταν μαζικά θα έφερνε και συλλογική αλλαγή! Ίσως βέβαια θα υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που θέλουν να χαλάνε το κλίμα, όπως αρκεί να πέσει μόνο μία μύγα μέσα στο γάλα, για να το χύσουμε όλο! Πιστεύετε όμως ότι αν ήταν σωστή και δίκαιη η κοινωνία μας, θα έβγαιναν αυτοί να κάνουν ότι κάνουν; Να δούμε λοιπόν σαν κοινωνία ώριμα και νηφάλια τα αίτια της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας και συλλογικά να δώσουμε λύση! Το 2004 με τους Ολυμπιακούς αγώνες γιατί κανείς δεν έχασε τρίχα από το κεφάλι του και μετά από 5 χρόνια, δεν ξέρεις πλέον αν θα φτάσεις σώος στην εργασία σου και γυρίζεις πίσω με ασφάλεια...!
Το 2009 δεν μπήκε πολύ καλά είναι αλήθεια, αλλά στο χέρι μας είναι να έρθουν καλύτερες μέρες και να αντιστρέψουμε το κλίμα! Σε εμάς δε που δεν ελπίζουμε στις δικές μας δυνάμεις, αλλά στην βοήθεια και την χάρη Του Θεού, έχουμε την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί τα μεγέθη , οι στόχοι και οι προδιαγραφές είναι εντελώς διαφορετικές! Βλέπουμε Ανάσταση...εκεί που ο κόσμος βλέπει θάνατο και αυτό είναι που κάνει την διαφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου