Όλοι έχουμε στη ζωή μας, κάποιες ημερομηνίες σταθμούς, είτε δυσάρεστες είτε ευχάριστες που έχουν επηρεάσει και πιθανόν να συνεχίζουν να επηρεάζουν τις ζωές μας, όσα χρόνια και αν περάσουν , όσο και αν εμείς αλλάξαμε και η ζωή μας προχώρησε και πήρε την εξέλιξή της.
Για εμένα μία από τις ημερομηνίες που με έχουν σημαδέψει, είναι αναμφισβήτητα η 3/9/1991 ημέρα θανάτου από τροχαίο του αδελφού μου Κυριάκου σε ηλικία μόλις 15 χρονών. Σε μια εποχή που δεν είχαμε το ιντερνέτ, τα κινητά και τις ανέσεις της σύγχρονης ζωή μας, ήταν όμως χρόνια ελπίδας και ονείρων…. Ένα όνειρο για εμάς που έγινε εφιάλτης καθώς ο Κυριάκος δεν επέστρεψε ποτέ από την βόλτα του, δεν μπόρεσε ποτέ να υλοποιήσει τα δικά του όνειρα…!
Ο χρόνος λένε είναι γιατρός και έτσι είναι…αλλά μερικά πράγματα γίνονται πληγή με εμφανή το σημάδι της, που ανοίγει σε κάθε χρονική στιγμή, είτε από κάποια σκέψη, ύστερα από το αντίκρισμα κάποιας φωτογραφίας ή αντικειμένου, από το άκουσμα του ίδιου ονόματος και τόσα άλλα…!
Έφτασαν κι όλας 20 χρόνια χωρίς τον Κυριάκο, 20 χρόνια χωρίς το χαμόγελο και το γέλιο του…! Όμως έχουμε πίστη στον Χριστό, στον Κύριο της ζωής και του θανάτου και αυτός γνωρίζει γιατί μας τον πήρε από κοντά και έχει όλες τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που μας περνάνε από το μυαλό και το πεπερασμένο της ανθρώπινης φύσης αδυνατεί να προσεγγίσει.
Αδελφέ μας λείπεις πολύ…. η απουσία σου είναι εμφανής και δεδομένη….
Απλά γράψαμε αυτές τις γραμμές ως ελάχιστη τιμή προς την μνήμη σου, ως ελάχιστη εξωτερίκευση των συναισθημάτων!
Καλό Παράδεισο αδελφέ…. καλή αντάμωση ….όταν θελήσει ο Κύριος… εμείς ζούμε γι αυτήν την μέρα από το πρώτο λεπτό που έφυγες μακριά μας….
Για την οικογένειά σου
π. Αντώνιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου