Kυριακή ΙΒ Λουκά-Ο ΕΝ ΤΑΙΣ ΚΑΡΔΙΑΙΣ ΗΜΩΝ ΦΩΤΙΣΜΟΣ

www. Profitilia-kormpivari.gr

από τον Aρχιμ. Διονυσίο Λαζαρίδη

     Αδιαμφησβήτητα η έλλαμψις του Θείου φωτός του Θεού εις το άνθρωπον κατά τον Απόστολο Παύλο έχει ως κύριον στόχον το κέντρον της υπάρξεως μας που είναι οι καρδιές μας.

Ποιές είναι οι προυποθέσεις εκείνες της ελλάμψεως του θείου φωτός και εις τι αποσκοπεί ο φωτισμός του Θεού εν ταις καρδίαις ημών, αναλύει διεξοδικά ο Απ. Παύλος στην προς Κορινθίους Β,΄(4^ο κεφ.) επιστολήν του.

    Ξεκινώντας αρχικά απο τις προυποθέσεις, θεωρείται βασικό συστατικό απο τον Απόστολο των εθνών για ένα πιστό ώστε να εισέλθει στο στάδιο του φωτισμού η μακαρία ταπείνωσις που γίνεται πράξη δια μέσου της εν Χριστώ διακονίας.  Κατά τον Απόστολο των εθνών μόνο ο ταπεινών εαυτόν και διακονών τους εν Χριστώ αδελφούς του εν πνεύματι ταπεινώσεως δύναται να αυγάζει το φωτισμό της δόξης του Χριστού που είναι η σαφή εικών του Θεού.  Τούτο φαίνεται καθαρά από τους λόγους του Απ. Παύλου: «Εαυτούς δε δούλους ημών διά Ιησούν.» (Κορ. Β΄4,5). Η μακαρία ταπείνωση των εργατών του Ευαγγελίου αποτελεί το εχέγγυο της καθάρσεως ως απαραίτητον στάδιον δια να επέλθει ο φωτισμός εις τον άνθρωπον. Η κάθαρσις κατά τον Απόστολο Παύλο ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αάύ προυποθέτει νέκρωσιν του σαρκικού φρονήματος που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τις κινήσεις τις σαρκός αλλά κυρίως τα πάθη της ψυχής. Η θλίψη όταν δεν μεταβάλλεται εις την εμπαθή κατάθλιψη τότε ωφελεί ολόκληρον την ύπαρξη διότι ταπεινΗ θλίψης﷽﷽παθή κατάθλιψη ταπεινεατώνει το υψηλό φρόνημα του ανθρώπου. Οταν επιτρέπουμε στις καθημερινές δοκιμασίες να ταπεινώνουν και να νεκρώνουν το εμπαθές και θανατηφόρον εγωκεντρικόν φρόνημα που διακατεχόμεθα τότε κατά την παύλεια ρήση: «εν παντί θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, πάντοτε τη νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματιηατ ημών φανερωθή»(Κορ. Β΄4,11).  Από τα εμπειρικώς λεγόμενα του Απ. Παύλου η φανέρωση του φωτισμού στον άνθρωπο που μεταφράζεται με την ζωντανή έλλαμψη της δόξης του Θεού η οποία γίνεται εμφανής δια μεσου των θνητών σαρκίων μας που  τη ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ττμας γεμίζει ζω  ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ττήν αιώνιον κατά τον Απόστολο, ώστε:  ττ«ο μεν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν»(Κορ. Β΄4,12)

    Διά της ελλάμψεως του θείου φωτισμού στις καρδιές μας φανερώνεται η ζωή του Ιησού στα θνητά σώματα μας κατά τον Απόστολο, (Κορ. Β 4,13), ότι ο Ζωντανός Θεός ζει εν ημίν εις απόδειξη πάντων καθώς το αέναο φώς του Χριστού φαίνει πάσι. Η φανέρωση της δόξης του Θεού δια του θείου φωτισμού στα θνητά σαρκία μας καταδεικνύει του λόγου το αληθές ότι έχουμε τον θησαυρόν της επίγνωσεως της δόξης του Θεού κατά το ο δυνάμενος χωρείν χωρήτω, και αυτό φανερώνεται: «εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυναμέως μή εξ ημών αλλά του Θεού», (Κορ. Β΄4,7). Δια του Θείου φωτισμού ενεργούμε όχι ατομικώς αλλ’ ως γνήσια μέλη του σώματος του Χριστού, «Ος έλλαμψεν εν ταις καρδίες ημών», ως εκ τούτου διακατεχόμενοι απο τον θείο φωτισμό βιώνουμε ομοθυμαδόν την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, καθώς ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν ώστε το αυτόν πράτειν και κηρρύσειν «έχοντες το αυτό πνεύμα της πίστεως και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν.» (Κορ. Β΄4,13)τ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽και την κοινωνία του Αγ

Aρχιμ. Διονυσίος Λαζαρίδηςδι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υσιος ση ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ου κατά την παύλεια ρατσ΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ονννστ'πεί ο φωτισμο΄ν