Κήρυγμα στο Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΖ’ Ματθαίου (Χαναναίας).

(Β’Κορ. στ’ 16) Αφού θα εξέλθετε και θα διαχωριστείτε

από τους απίστους, εγώ θα σας δεχθώ με στοργή πατρική.

 του π. Παναγιώτη Γκέζου

   Ένα από τα πιο αγαπητά και προσφιλή

θέματα

           του αποστόλου των εθνών Παύλου,

είναι η σχέση του χριστιανού με το Θεό.

Περιγράφοντας αυτή τη σχέση,

                           ο απόστολος χρησιμοποιεί

ποικίλους συμβολισμούς

                       και παραστάσεις,

καταλήγοντας σε συμπεράσματα που

      είναι χρήσιμα για τη χριστιανική ζωή.

Αυτό ακριβώς επιχειρεί

                       και στην παρούσα περικοπή.

Μέσα από το πιο πάνω χωρίο

                                  που ακούσαμε σήμερα

ο Παύλος, διδάσκει τους Κορινθίους

και κατ’ επέκταση

                     τους χριστιανούς κάθε εποχής.

Η σχέση αυτή όμως,

                    που ο ίδιος ο Θεός εγκαθιδρύει,

συνεπάγεται από μέρους μας ένα χρέος.

Το χρέος αυτό είναι η απομάκρυνση μας

                                              από την αμαρτία

και από καθετί που μολύνει

                                     το σώμα και την ψυχή.

Γι’ αυτό και καλεί ο Παύλος

τους Κορινθίους

                μέσα από την επιστολή του αυτή

να μην συναναστρέφονται

                                    με τους ειδωλολάτρες

και τους απίστους,

αλλά να διαχωρίσουν από αυτούς

                       τη θέση και τη δική τους ζωή. (στ. 17).

Άλλωστε ας μην ξεχνάμε

               ότι το προαιώνιο σχέδιο του Θεού,

ήταν ο άνθρωπος να ξαναγίνει παιδί του.

 «προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν

δια Ιησού Χριστού» (Εφεσ. 1, 5).

Όμως, για τους πολλούς,

                      για τους πιστούς Χριστιανούς,

που ζουν μέσα σε οικογένειες

                                          και στην κοινωνία ,

  με οποιοδήποτε ευλογημένο τρόπο ζωής,

το Πνεύμα του Θεού, διά του Αποστόλου,

                                                  μας καθοδηγεί

προς μια απομάκρυνση ουσιαστική

                                                       και τροπική.

Αλλ' ας δούμε το θέμα

περισσότερο πρακτικά,

διότι οι προεκτάσεις του φθάνουν

έως και τα λεπτότερα σημεία

                            της καθημερινής μας ζωής.

Τι θα πει, λοιπόν,

                   απομακρύνομαι από τον κόσμο;

Θα πει κατ' αρχάς,

να μη σκέπτομαι και να μη διαλογίζομαι

όπως σκέπτονται

                              και σχεδιάζουν η αιρετική.

Απομακρύνομαι

                 από τον μακράν του Θεού κόσμο,

             σημαίνει ότι προσέχω τα λόγια μου.

Αίτημα προσευχής μου γίνεται

                                    ο λόγος του ψαλμωδού

«Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου

      και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου»!

Αδελφοί μου, είμαστε δημιουργημένοι

                        για την  χαρά και την ευτυχία.

Είμαστε πλασμένοι για κάτι ασύλληπτο

                  που και η τολμηρότερη φαντασία

δεν θα μπορούσε ποτέ να το συλλάβει.

Τι είναι αυτό;

                     Να γίνουμε, του Θεού κατοικία!

Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε,

να αποκοπούμε από

       τις αιτίες και τις αφορμές της αμαρτίας

και να ζούμε

μέσα στο Σώμα του Κυρίου Ιησού,

            που είναι η Ορθόδοξη Του Εκκλησία!

Οι επαγγελίες του Θεού προς το λαό του,

                  προς τα παιδιά Του, είναι αρκετές

και αναμφίβολα κοσμοσωτήριες

                                                    και λυτρωτικές.

14/2/2016