Μη μιλάς άλλο γι αγάπη...

Είναι τόσο εύκολο να μιλάς
και να γράφεις για την αγάπη.
Ανέξοδο, ανώδυνο.
Απλά ανοίγεις το στόμα και μιλάς.
Ή πατάς τα πλήκτρα στον υπολογιστή
και γράφεις.
Όπως κάνω τώρα εγώ.
Δεν μου στοιχίζει κάτι.
Ο κόπος ελάχιστος.

Μα εσύ κορίτσι μου έβγαλες
αγάπη αληθινή.
Θυμάσαι; 

Όταν αρρώστησε η μαμά μιας φίλη σου.
Καρκίνος.
Και συ ξενύχτησες στο πλάι της.
Της κρατούσες το χέρι και την καθησύχαζες
Την ώρα που ο θάνατος
έκοβε βόλτες στους διαδρόμους.
Χωρίς να έχεις υποχρέωση,
Χωρίς να έχεις να κερδίσεις κάτι.
Στο τέλος όμως κέρδισες.
Το αίσθημα της προσφοράς,
της ανόθευτης αγάπης, το μοίρασμα του πόνου.

Μπροστά από τον υπολογιστή εγώ,
ξενύχτι στο νοσοκομείο
μπροστά σ’ ένα ετοιμοθάνατο άνθρωπο εσύ.
Εύχομαι κάποτε να σου μοιάσω, να σε μιμηθώ
στην αγάπη, κορίτσι μου.

Γιατί άλλο να μιλάς
και άλλο να δίνεις αγάπη.

Α.Α 8/10/16