Η δημόσια διαπόμπευση δεν ωφελεί κανέναν!

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες είναι διαπιστωμένο ότι σε καιρούς πνευματικών αγώνων, όπως την συγκεκριμένη που διανύουμε για την προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα, συμβαίνουν και αρκετοί έως πολλοί πειρασμοί και προκλήσεις! Αυτό στον αόρατο πόλεμο είναι δεδομένο και πρέπει να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Στο σημερινό άρθρο, θα σας μεταφέρουμε μία εμπειρία που βιώσαμε πρόσφατα και με αφορμή αυτή θα σχολιάσουμε το θέμα που περιγράφουμε και στον τίτλο μας. Ας ξεκινήσουμε :

Σε μεγάλο σούπερ μάρκετ της περιοχής που μένουμε, πήγαμε και εμείς ως οικογενειάρχης να ψωνίσουμε για τα αναγκαία. Συνήθως το επισκεπτόμαστε 2-3 το μήνα για τα ψώνια της εβδομάδας και επιλέγουμε τα μικρά μίνι μάρκετ και τα ψιλικατζίδικα για τα μικρά και τρέχοντα ψώνια γιατί δεν έχουμε και τον ανάλογο χρόνο που απαιτείται κάθε τόσο στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Πριν περίπου 10 μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, μπαίνοντας στην είσοδο του σούπερ μάρκετ εκεί που υπάρχει το αντισηπτικό και παραλαμβάνουμε την κάρτα εισόδου από ένα Υπάλληλο δίπλα του ήταν μια κυρία και του μιλούσε. Η κυρία άγνωστη σε εμάς, γύρω στα 40-45 μόλις είδε ότι φορούσαμε και εμείς μάσκα (και μάλιστα μάσκα με 2 σταυρούς που αναγράφει την Μητρόπολη που διακονούμε αριστερά και δεξιά) όπως και η ίδια και ο όλος ο κόσμος που μπαίναμε στο κατάστημα και το απαιτεί ο νόμος της Ελληνικής Πολιτείας για τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του Κορονοϊού. Η κυρία λοιπόν μόλις μας είδε, αμέσως σταμάτησε το θέμα που συζητούσε με τον υπάλληλο και στραμμένη προς το μέρος μας και με φωνή δυνατή άρχισε να λέει : «Ευλογείτε πάτερ μου την ευλογία σας! Αλλά με συγχωρείτε όχι και εσείς μάσκες και μάλιστα μέσα στην Εκκλησία!!! Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά!!!» Εμείς το μόνο που κάναμε είναι να εκφράσουμε την διαφωνία μας με έναν μόνο ήχο από το στόμα μας, χωρίς να αναλύσουμε περισσότερο το θέμα, άλλωστε και η ίδια προχώρησε προς κάποιο διάδρομο του σούπερ μάρκετ και το θέμα έληξε εκεί.

Σήμερα το απόγευμα που γράφονται αυτές οι γραμμές (30/11), πάλι στο ίδιο σούπερ μάρκετ συναντήσαμε την ίδια κυρία, αυτή την φορά στο τμήμα μαναβικής και άρχισε πάλι να μιλά δυνατά, αλλά όχι σε εμάς απευθυνόμενη προς την υπάλληλο που ζυγίζει τα προϊόντα (η οποία τυγχάνει να μας είναι γνωστή αφού εξομολογείται σε εμάς) και μετά προς τους υπαλλήλους που ήταν στα κρέατα, αλλά την ακούγανε και ο γύρω κόσμος που ψώνιζε. Αυτή τη φορά το θέμα και το πρόβλημα της κυρίας δεν ήταν η μάσκα, τώρα το άλλαξε και το πρόβλημά της ήταν ότι έχει χρήματα η Εκκλησία και δεν βοηθά τον κόσμο! Τότε και εμείς αναλόγως και ρεαλιστικά της απαντήσαμε : «Τι λέτε κυρία μου ένα μήνα κλειστές Εκκλησίες δεν έχουμε να πληρώσουμε το προσωπικό, γι αυτό αν δεν ξέρετε να μη μιλάτε! Μου την στήσατε την προηγούμενη φορά, τώρα δεύτερη, την επόμενη δεν θα σας το επιτρέψω πάλι να ξαναγίνει»! Η κυρία απάντησε «Μα δεν το λέω προσωπικά για εσάς, για τον Ιερώνυμο το λέω, είστε εσείς ο Ιερώνυμος;» «Κυρία μου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν στο νοσοκομείο σήμερα βγήκε αφήστε τον άνθρωπο στην ησυχία του»! «Ήταν στο νοσοκομείο; Δεν το ήξερα…!» Αντιπρότεινε η κυρία με ύφος απολογητικό. «Άλλη φορά λοιπόν να ενημερώνεστε και μετά να μιλάτε…!» της είπαμε και αποχώρησε. Την συζήτηση την άκουσαν και άλλοι και μάλιστα μια κυρία ήρθε και μας είπε, «Ήμουν έτοιμη να φωνάξω τον Υπεύθυνο του σούπερ μάρκετ, δεν φτάνει ότι έλεγε ότι έλεγε, μας γέμισε και σάλια καθώς κατέβασε όταν μιλούσε και τη μάσκα…!». Το ίδιο μου είπε και η εξομολογούμενή μου. «Πάτερ κάθε μέρα τα ίδια γίνονται! Όλο και κάποιος λέει εδώ το κοντό του και το μακρύ του, τι να κάνω;» «Όπως τα ακούτε από το ένα αυτί, να βγαίνει από το άλλο αμέσως και να μη μπαίνουν τέτοια λεγόμενα ποτέ στη καρδιά…» την συμβουλέυσαμε!

Έτσι έληξε το περιστατικό και με αφορμή αυτό θα το προεκτείνουμε παρακάτω. Φυσικά δεν είναι μόνο η κυρία αυτή και το μοναδικό περιστατικό, πολλές φορές σε καφενεία, στις λαϊκές, σε γήπεδα, σε μαγαζιά, ακόμη και στο δρόμο και στα δημόσια πάρκα, διάφοροι τύποι σαν την κυρία, εκφράζουν την κριτική τους και την δυσαρέσκεια τους, που πολλές φορές φτάνει σε επίπεδο κατάκρισης και ψάχνουν ερείσματα και στους άλλους ανθρώπους για να τους αποδώσουν την αποδοχή, τα θετικά σχόλια και γενικότερα όταν συμβεί αυτό, στήνονται κυριολεκτικά «λαϊκά δικαστήρια» προς πάντες! Αγαπημένα τους θέματα : Η Εκκλησία και οι κληρικοί, οι πολιτικοί, η δημοτική αρχή, ο αθλητισμός παίκτες και παράγοντες, πρόσωπα της τηλεόρασης και γενικά οι άλλοι, εκτός από τους ίδιους και τις ευθύνες τους. (Με βάση αυτά, καταλαβαίνουμε ότι τελικά ο Κορονοϊός ήσουν και ευλογία). Θυμόμαστε επίσης ένα περιστατικό που ζήσαμε όταν ήμασταν λαϊκός και είχαμε πάει να κουρευτούμε σε κάποιον που αποδείχθηκε Πεντηκοστιανός. Έβαζε τραγούδια δικά τους στο μαγαζί και την ώρα που σε κούρευε, πετούσε αρνητικά σχόλια για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Κληρικούς και ζητούσε τη γνώμη των πελατών, έτσι δεν είναι; Αυτή την μέθοδο την κάνουν και άλλοι άνθρωποι συνειδητά ή ασυνείδητα.

Όπως λέμε όμως και στον τίτλο μας, αξίζει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η δημόσια διαπόμπευση και κατάκριση δεν ωφελεί κανέναν! Ας το σκεφτούμε και ας το μετρήσουμε καλά καθώς και δίκιο να έχουμε, γινόμαστε αφορμή να σκανδαλίζουμε ανθρώπους που δεν ήξεραν αυτά που αποκαλύπτουμε, αλλά αν έχουμε άδικο  αυτούς που κατηγορούμε δεν είναι μπροστά ούτε είναι σε θέση να υπερασπιστούν τον ευατό τους. Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι οι απόψεις που έχουμε δεν είναι πάντα δικές μας, αλλά είναι προϊόντα συστηματικής «πλύσης εγκεφάλου» από τα Μ.Μ.Ε. και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία βομβαρδιζόμαστε ως πληροφορία και άποψη. Αυτά φωλεύουν μέσα μας και κάποια στιγμή γίνονται κτήμα μας, χωρίς όμως ούτε τα έχουμε φιλτράρει, ούτε τα έχουμε διασταυρώσει, απλά υπάρχουν ως γενική τάση και άποψη την οποία στο τέλος υιοθετούμε και μάλιστα με φανατισμό, ενώ η άμεση εμπειρία μας και γνώμη ίσως είναι εντελώς διαφορετική από αυτό που εκφράζουμε!

Κλείνοντας το άρθρο μας και επειδή μπαίνουμε στη τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα και το Άγιο Δωδεκαήμερο, ας προσέχουμε τι λέμε, τι ακούμε, σε τι λογισμούς δίνουμε την συγκατάθεσή μας. Είναι λεπτή δουλειά, αλλά πολύ σωτήρια. Η νηστεία συνηθίζεται, αλλά η αληθινή νηστεία είναι τι λέω, τι σκέφτομαι και πως αντιμετωπίζω πρόσωπα και καταστάσεις! Γιατί και τίποτα σωστά πνευματικά να μη κάνω, αν δεν κατακρίνω έχω ελπίδα σωτηρίας! Αλλά και το αντίθετο και όλα σωστά να τα κάνω, να νηστεύω, να προσεύχομαι και να εκκλησιάζομαι, αλλά αν κατακρίνω τότε απέχω πολύ από το θέλημα Του Θεού και ας νομίζω το αντίθετο…!

 Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου