«Κρίση» και πνευματικό γεγονός της Εκκλησίας....

Θα ήθελα να μεταφέρω στην αγάπη των αναγνωστών αυτού του blog , την πραγματικότητα που βιώνω ...και ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά μου, με βάση φυσικά τα δικά του βιώματα και δεδομένα:

Εδώ και μέρες μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ (για άλλους απλά καταγράφουν), για την οικονομική κρίση που γίνεται αισθητή όλο και σε περισσότερο κόσμο, όλο και σε περισσότερα κράτη! Τράπεζες και πολυεθνικοί κολοσσοί, ανακοινώνουν η μία μετά την άλλη απολύσεις εργαζομένων, μείωση του τζίρου και της παραγωγής τους. Οι μικρομεσαίοι από την άλλη χαμένοι και χρεωμένοι από πριν, τώρα απλά έχασαν και την τελευταία ελπίδα ανάκαμψης και νοιώθουν να παρασέρνονται από το «Τσουνάμι» αυτό της κρίσεως που είναι μεγάλο και ψηλό, γιατί η κρίση τώρα ήρθε από πάνω-ψηλά στην οικονομο-κοινωνική πυραμίδα και όχι στην ευρύτατη βάση όπως συνήθως!
Φυσικά και αυτές οι συνέπειες της κρίσης θα με αγγίξουν, είναι σίγουρο (έχω ένα μικρό δάνειο...και ο Θεός ξέρει τι θα γίνει με το επιτόκιό του). Αν δεν με αγγίξουν άμεσα, σίγουρα η κρίση θα με αγγίξει έμμεσα γιατί αν συμβαίνει στους συνανθρώπους μου, συμβαίνει και σε εμένα και (με την οικονομική και με την χριστιανική έννοια)!
Ενώ λοιπόν αυτός ο πανικός και η αβεβαιότητα συμβαίνει στο κόσμο, έρχομαι στο γεγονός της Εκκλησίας που βιώνω ως πιστός, αλλά και ως λειτουργός της και αναλογίζομαι και θαυμάζω αυτή την σταθερότητα που έχει! Εννοώ το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών, την μυστηριακή μετοχή και συνάντηση μεταξύ κτιστού και ακτίστου στα πλαίσια της πραγματώσεως των Ιερών Μυστηρίων και την προβολή κάθε μέρα στο Συναξάρι μορφών-Αγίων της Εκκλησίας, που με την σειρά τους έκαναν υπέρβαση κάθε κρίσης που υπήρχε στην εποχή τους! Αυτό είναι που με συναρπάζει : Από την μια έχουμε τον ανθρώπινο παράγοντα και τα προβλήματα που δημιουργεί...στην προσπάθειά του για να τα λύσει και από την άλλη έχουμε την φιλανθρωπία Του Θεού, που στέλνει την Χάρη Του πλούσια και μας αγιάζει, λυτρώνοντας μας από τις εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις...και κυρίως από την αμαρτία και τον θάνατο!
Για να συνδέσω το γεγονός της κρίσης με τα γεγονότα της Μονής Βατοπαιδίου, θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετος να πει ως επιχείρημα : Ναι π. Αντώνιε την Εκκλησία δεν την αγγίζει η κρίση, όχι τόσο για το πνευματικό υπόβαθρο που εννοείς, αλλά κυρίως για την μεγάλη περιουσία που έχει! Η απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι δεν πρέπει να γενικεύουμε! Καταρχήν όταν μιλάμε για το γεγονός της Εκκλησίας πρέπει να έχουμε υπόψη μας τι αυτή έχει συνείδηση για τον ευατό της, ότι είναι και όχι τι της προσάπτουμε εμείς, είτε απ’ έξω είτε από μέσα, έχοντας μια αλλοιωμένη όμως εικόνα και άποψη γι’ αυτήν! Επίσης μακάρι να είχαμε τα χρήματα που λέει ο κόσμος ότι κατέχουμε! Θα μπορούσαμε να κάνουμε απρόσκοπτοι το πνευματικό μας έργο, χωρίς να χτυπάμε τις πόρτες κανενός! Όπως όμως δεν συμβαίνει όταν τα παίρνει ένας πολιτικός να τα έχουν πάρει και όλοι οι συνάδερφοί του, όταν τα παίρνει ένας γιατρός να τα κατέχουν και όλοι οι γιατροί, ένας δικαστής και όλοι οι δικαστικοί, έτσι και στην Εκκλησία να τα έχουν και όλοι (Μητροπόλεις, Ενορίες, Μοναστήρια, Ιερείς)!
Να πω και το άλλο, αν όντως φεύγουμε από την αποστολή μας εμείς οι κληρικοί, είναι ακριβώς γιατί εκπίπτουμε από τις προδιαγραφές της Εκκλησίας και της διδασκαλίας του Χριστού (λιτότητα, ασκητικότατα κτλ) και όχι γιατί τα εφαρμόσαμε! Δόξα τω Θεώ η Ορθοδοξία, διακρίνεται από τον Καθολικισμό σε πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι και τα οικονομικά αφού ούτε κράτος είμαστε όπως το Βατικανό και ούτε τράπεζες έχουμε Εκκλησιαστικές.
Η ουσία των πραγμάτων είναι η εξής : Δεν μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη στην Εκκλησία εξαιτίας ενός οικονομικού σκανδάλου, αφού θα στραφούμε εκ των πραγμάτων στον κόσμο που στηρίζεται κατεξοχήν στην οικονομική του δομή και έχει εμπορευματοποιήσει τις ανθρώπινες σχέσεις! Η Εκκλησία είναι η κιβωτός της σωτηρίας του κάθε ανθρώπου της κάθε εποχής και γι΄ αυτό είναι αιώνια γιατί δεν πηγάζει από τις δομές αυτού του κόσμου!
Ο κάθε ένας διαλέγει και παίρνει....και κρίνεται για την επιλογή του βέβαια. Το θέμα είναι "να αγωνιστούμε και ας φάμε τα μούτρα μας", παρά "να είμαστε στην απ' έξω και να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα" ατσαλάκωτοι! Γιατί όπως λέει και ο λαός : Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται...!