Λίγες σκέχεις για την σημερινή κατάσταση

Τα γεγονότα τρέχουν γρήγορα, ο χρόνος λίγος, οι απασχολήσεις πολλές και δεν μου δίνετε ο χρόνος να καταθέσω αυτά που θέλω και αισθάνομαι, για αυτά που ζούμε στην πατρίδα μας τους τελευταίους μήνες….

Οι Εκλογές πέρασαν, το ίδιο και οι υποσχέσεις, και η πραγματικότητα μας προσγείωσε απότομα, με όλα αυτά με το Δ.Ν.Τ. με τα σκληρά μέτρα, με την λαϊκή αγανάκτηση, και το αρρωστημένο γενικά κλίμα που επικρατεί., αναλύσεις επί των αναλύσεων., φόβου, ανασφάλειας, αδικίας και ατιμωρησίας.
Ήρθαν και οι πορείες, τα έκτροπα των γνωστών αγνώστων και το κάψιμο 3 ανθρώπων και στην ουσία 4, καθώς υπήρχε και ένα έμβρυο αγέννητο στα σπλάχνα. Όλα αυτά δηλαδή σε συνδυασμό και με αίμα.

Σε όλα τα παραπάνω αιωρείται ένα γιατί και πολλά παρεμφερή ερωτηματικά ; Που είναι ο παράδεισος και το όραμα της Ευρώπης που μας έταζαν; Που είναι η Ελλάδα της ανάπτυξης και της ευημερίας; Που είναι η βελτίωση στην καθημερινότητα των πολιτών επί δεκαετίες υποσχόμενη;

Στις απαντήσεις, τα προσωπεία πέφτουν το ένα μετά το άλλο…! Η αλήθεια ξεσκεπάζετε…και είναι πικρή αλήθεια, επίπονη και ελέγχει συνειδήσεις…!

Ποιος φταίει περισσότερο άραγε; Αυτός που υπόσχεται τους παραδείσους και ζει κερδοσκοπώντας εις βάρος της ελπίδας και των ονείρων των απλών ανθρώπων ή μήπως ο απλός κόσμος που εμπιστεύτηκε και πίστεψε όλους αυτούς, αναπτύσσοντας πελατειακές σχέσεις προς δικό του όφελος, εις βάρος του τόπου , της αξιοκρατίας και του γενικού καλού;

Μεγαλώσαμε όλοι με το μοντέλο ότι φταίνε όλο οι άλλοι και ότι πρέπει όλοι να αλλάξουν εκτός από εμάς…! Κριτήριο η περιχαράκωση του συμφέροντός μας, και οι άλλοι να πάνε να πνιγούν….(βλέπε κλείσιμο δρόμων, εμπόδιση τουριστών κτλ)!

Ερώτηση κρίσεως : Ποιο θα είναι το όφελος όταν (εάν βέβαια) βγούμε από την κρίση; Θα γίνουμε επιτυχημένοι και φρακάτοι…σαν τους ελεγκτές του ΔΝΤ? Με γραβάτες και ένα πάντα σοβαροφανές χαμόγελο;
Έχει κανείς τέτοιο όραμα στην ζωή του; Τέτοια πρότυπα;

Συμπερασματικά λοιπόν πέρα από τις διαφορετικές οπτικές γωνίες, η κρίση είναι πνευματική και όχι οικονομική! Γιατί αν έχουμε εγκράτεια, ήμασταν αυτάρκης και κάνουμε χρήση και όχι κατάκριση των υλικών αγαθών. Εάν εφαρμόζαμε αυτό που έλεγε ο λαός «να απλώνουμε τα πόδια μας μέχρι εκεί που μπορούμε», δεν θα γινόμασταν υποχείριοι του τραπεζικού συστήματος και των διαφημίσεων. Εάν τελικά δεν ήμασταν μόνο υλιστές, αλλά ψάχναμε και καλλιεργούσαμε τις βαθύτερες πνευματικές ανάγκες .
Οι παλιότεροι….είχαν λιγότερα αλλά ζούσαν καλύτερα σε ποιότητα ζωής παρ’ όλες τις δυσκολίες. Ας αποκτήσουμε λοιπόν ξανά την ανθρωπιά μας και ας γίνουμε ελεύθεροι που είναι από την φθορά και την αμαρτία και όλα τα άλλα διορθώνονται να είμαστε σίγουροι.
Ας αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην προσευχή και τον συνάνθρωπο, από την προσκόλιση σε μια οθόνη και στο κλείσιμο του ευατού μας.

Καλή δύναμη αδέρφια….στον αγώνα ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι… υπάρχει και κάποιος άλλος πέρα από το Δ.Ν.Τ. που λέγεται Χριστός και μας αγαπάει χωρίς όρους…!

12/5/2010

π. Αντώνιος