Ένα περιστατικό που είναι για γέλια και για κλάματα.... (περί ράσου)

Σήμερα πήγα σε ένα κατάστημα να ψωνίσω κάτι και στο ταμείο πριν από εμένα ήταν μια μητέρα νεαρή με ένα παιδάκι το πολύ να ήταν 3 ετών!

Το παιδάκι μόλις με είδε με κοίταγε λες και είδε τίποτα εξωγήινους!  Όταν όμως πλησίασα κοντά στο ταμείο και το πλησίασα  αρκετά, άρχισε να αναρωτίεται τι είμαι ακριβώς, αλλά και να πανικοβάλλεται φωνάζοντας την μαμά του που ήταν από την άλλη μεριά του ταμείου και έβαζε τα ψώνια στις τσάντες!

Στην αρχή το πήρα στο αστείο και εγώ… και στην ερώτηση του παιδιού τι είμαι, απάντησα ΕΙΜΑΙ Ο ΜΠΑΤΜΑΝ…ΜΗ ΦΟΒΑΣΑ χαμογελώντας!!! 

Η μητέρα όμως του παιδιού που πρέπει να ήταν συνομήλική μου, πήρε το παιδί από το χέρι και ετοιμαζόταν προς την έξοδο λέγοντας μου ενοχλημένη το φοβερό «Είναι και αυτά τα μαύρα που φοράτε….! Χάθηκε να φορούσατε κάποιο άλλο χρώμα????»  και έβγαινε προς τα έξω χωρίς να με κοιτάει ! Άκουσε μόνο…να  λέω… «τι να κάνουμε πενθούμε για τις αμαρτίες μας….!»

Δεν έκατσε να ακούσει όμως αυτό που είπα στη συνέχεια και το άκουσε η πωλήτρια…!

«Δεν πατάνε τα παιδιά στην Εκκλησία επειδή δεν τα φέρνετε….το χρώμα του ράσου σας πείραξε….!»

Αυτή είναι η τραγική μας κατάσταση…! Να αλλάξει μια παράδοση αιώνων για την δική μας ανεπάρκεια και  αισθητική!

 Ο Θεός να μας φυλάει!!!  Δώσε μας μετάνοια και φώτιση Κύριε…!