Βαρύτητα έχει
πιο πολύ η πνευματική νηστεία,
η αποφυγή της διαπράξεως της ἁμαρτίας.
0ι άγιες
αρετές του Χριστού, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος:
η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η ανεκτικότητα, η
καλοσύνη,
η αγαθότητα, η πίστη, η καλοσύνη, η πραότητα,
η εγκράτεια.
Η
Εκκλησία μάς προσκαλεί
να εισέλθουμε
στην
περίοδο
της
Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Και
με την ευαγγελική περικοπή
μάς
προσκαλεί με αυτή
να
εγκολπωθούμε
το
πνεύμα της αληθινής νηστείας,
να
επιδιώξουμε όλες εκείνες
τις
αρετές και να ακολουθήσουμε
την ανοδική μας πορεία.
Αυτή
η περικοπή μάς θυμίζει
του Αδάμ την ανταρσία,
την
παράβαση
της εντολής του Θεού
που
στο βάθος της
ήταν εντολή νηστείας.
Δείχνει
πόσο ο άνθρωπος περιφρόνησε
την
αγάπη του Δημιουργού του
μέσα από την επιθυμία
που
τον απομάκρυνε
από την πηγή της ζωής
και τον παρέδωσε
στην
τραγικότητα του θανάτου.
Η Εκκλησία με
τη συγκεκριμένη περικοπή
μας
δίνει το υπόβαθρο
της αληθινής νηστείας.
Η
νηστεία,
σύμφωνα
με την Πατερική σκέψη,
οδηγεί
τον άνθρωπο στο χώρο
της αληθινής ελευθερίας.
Έχει
τόσο βάθος η νηστεία
ώστε στην αυθεντική της μορφή
φέρνει
τον άνθρωπο
σε μια αδιάκοπη κοινωνία
με
τον Θεό αλλά
και με τους συνανθρώπους του.
«Νηστεύοντες
ἀδελφοί σωματικῶς,
νηστεύσωμεν
καί πνευματικῶς».
Βαρύτητα
έχει πιο πολύ
η πνευματική νηστεία,
η
αποφυγή
της διαπράξεως της ἁμαρτίας,
η
αποφυγή της σπατάλης
και του περιττού,
η υπέρβαση
της
καταναλωτικής μας βουλιμίας,
η
αποχή από την αμαρτία
και
φυσικά, πρώτα – πρώτα,
από την υποκρισία,
είναι
το βαθύτερο νόημα
της
νηστείας.
Είναι
φάρμακο της ψυχής
αλλά και του σώματος η νηστεία
και
δεν περιορίζεται μόνο στην
αποφυγή των λιπαρών φαγητών,
επεκτείνεται
σ’ όλα τα είδη της κακίας.
Να
μη σταματά δηλαδή
στην
εύκολη νηστεία τη φαρισαϊκή,
την
επιδεικτική
αλλά να γίνεται συγχωρητική.
Δεν
θα έχουμε καρπό
στην πνευματική μας ζωή,
εάν
δεν συγχωρηθούμε
μεταξύ μας, αγαπητοί αδελφοί
μέσα
από τα βάθη
της δικής μας ψυχή,
μέσα
από τα βάθη της καρδιάς μας,
κι’ ας μας έχουν κάμει
τη ζωή μας ένα δράμα.
Το
να επιστρέψουμε στην ενότητα,
στην αγάπη
και στην μεταξύ μας ειρήνη,
είναι
η πρώτη νίκη μας
κατά της αμαρτίας.
Η
μνησικακία
δεν
οδηγεί στου Θεού τη βασιλεία
Η
μνησικακία
είναι
μεγαλύτερη αμαρτία και
από την πορνεία και τη μοιχεία.
Το
να συγχωρήσω κάποιον
που με έβρισε, που με έθιξε,
που
με υποτίμησε,
που με κακολόγησε
σημαίνει ότι βάζω
ανάμεσα σε μένα και στον εχθρό
την συγχώρηση που ο Χριστός
μας
δίδαξε, πάνω στο Σταυρό.
Γι΄
αυτό
και πρέπει να λαμβάνουμε
τα
ακτινοβόλα μηνύματα,
ταπείνωσης,
αγάπης,
υπομονής ,καρτερίας.
Όλοι
οι χριστιανοί
πρέπει
να έχουμε μια καρδιά
γεμάτη αμνησικακία.
Ας
δούμε
την
περίοδο αυτή ως ευκαιρία
πνευματικής
προόδου και
βαθύτερης
εσωτερικής διεργασίας
του
μεγαλείου της αγάπης
του
Θεού, που εκφράζεται με
την
πραγματοποίηση
της ελπίδας μας για σωτηρία.
Για
να φτάσουμε όμως στη βίωση
της
καταστάσεως της αγάπης
χρειαζόμαστε μια προετοιμασία
μέσα
από την προσευχή μας,
την
ελεημοσύνη, την μετάνοια,
την εξομολόγηση, τη νηστεία.
Ακολουθώντας
πιστά
και ευσυνείδητα
τις
πανάγιες αυτές εντολές
του Κυρίου μας
θα πετύχει και θα καρποφορήσει
ο
πνευματικός μας αγώνας, ώστε
με
καθαρή καρδιά
να εορτάσουμε πραγματικά
τα
Πάθη του Κυρίου και την
Ανάσταση με λεβεντιά και χαρά.
Ιερέας
Π. Γκέζος
26.2.2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου