Δεν αρκεί,
όμως, να τηρεί κάποιος
τις εντολές του Θεού μόνο τυπικά.
του π. Παναγιώτου Γκέζου
Ο
άνθρωπος
είναι πλασμένος από τον Θεὸ
για
να εκπληρώσει τον βασικό σκοπό
της
υπάρξεώς του,
που είναι να ενωθεί με τον Θεό,
διότι
αυτός μόνος είναι
«η
αστείρευτη πηγή της ζωής».
Επομένως,
ο
άνθρωπος πρέπει να κάνει το κάθε τι
για
να φθάσει πιο κοντὰ στον Θεό
και
να κληρονομήσει έτσι
τη βασιλεία του Θεού, την αιώνια ζωή.
Όμως
οι περισσότεροι
από τους
ανθρώπους,
από
τότε που συνειδητοποίησαν
τον
εαυτό τους,
έχουν ως κύριο μέλημά τους
να απολαύσουν,
όσο
το δυνατόν περισσότερο
τα υλικά αγαθά.
Ο καρδιογνώστης Χριστός
γνωρίζει πολύ
καλά
ότι
ο πλούσιος,
που του στέκεται μπροστά,
έχει
χάσει από τα μάτια του το στόχο
τον πραγματικό.
Η
προσωρινή λάμψη του πλούτου
και ο
σκοτισμός
από
το πάθος της φιλαργυρίας
δεν
του επιτρέπουν να κατανόηση
ποιά
είναι η αληθινή και αιώνια ζωή,
που προσφέρει ο Χριστός.
Έχοντας
αυτά τα δεδομένα ο Χριστός
επιχειρεί
τον πλούσιο άρχοντα
να
βοηθήσει να μάθη
ποιός είναι
Αυτός.
Ότι,
δηλαδή, είναι ο αληθινός Θεός,
και επομένως είναι
ὁ κατάλληλος πνευματικός γιατρός.
Ύστερα
του προτείνει
δυο
φάρμακα δραστικά,
που θα
τον βοηθήσουν νὰ γνωρίσει
τὴν
αληθινή αιώνια ζωὴ
καὶ νὰ τὴν κληρονομήσει.
Το
ένα είναι τις εντολές Του
να τηρήσει
και
τις πνευματικές του αισθήσεις
να
καθαρίσει.
Ο
πλούσιος ομολογεί
ότι
εφύλαξε τις εντολές
από
τα μικρά του χρόνια χωρίς ποτέ
να τις αλησμονήσει.
Δεν αρκεί όμως να τηρεί κάποιος
τις εντολές του Θεού μόνο τυπικά,
χρειάζεται
να τις τηρεί,
από αγάπη στον Θεό, πραγματικά
και
να είναι πρόθυμος να κάνει
ό, τι άλλο κι αν του ζητήσει,
έστω
και όλα τα υπάρχοντα του
να
πουλήσει
και να Τον ακολουθήσει.
Το δεύτερο φάρμακο,
το ακόμη πιο
δραστικό,
είναι
να υπερβεί τις εντολές,
να
διαλέξει:
ή
την τέλεια ακτημοσύνη
ή
να αφοσιωθεί απόλυτα στο Θεό,
ακολουθώντας τον Ιησού Χριστό.
Αυτό
μπορεί να τον βοηθήσει
να
αποκολλήσει την καρδιά του
από τα εφήμ ερα αγαθά
και
να την προσκολλήσει στα αιώνια,
αυτά
που ετοίμασε ο Θεός
γιὰ
όσους τον εμπιστεύονται
καὶ τον ακολουθούν πιστά.
Τα
υλικά αγαθά
και ο πλούτος καθ' αυτά, είναι καλά.
Γίνονται όμως επιβλαβή και κακά,
όταν
κανείς ξεφύγει
από
την ορθή χρήση και φτάσει στην
καταραμένη λατρεία του μαμωνά.
“Τι έτι υστερώ;”
Τι
μου λείπει για να φθάσω
στην κορυφή;
“Έφη
αυτώ ο Ιησούς,
ει θέλεις τέλειος
είναι,
ύπαγε
πώλησόν σου τα υπάρχοντα
και δος
πτωχοίς,
και
έξεις θησαυρόν εν ουρανώ,
και δεύρο ακολούθει
μοι”
Ο
πλούσιος του Ευαγγελίου
δε
βρήκε τη δύναμη
να νικήσει το πάθος της φιλαργυρίας
και έτσι έχασε την ευκαιρία
να
απολαύσει αυτό
που στο βάθος επιθυμούσε,
την αληθινή και αιώνια ευτυχία.
Αρνήθηκε
να εφαρμόσει
τη
θεραπευτική συνταγή Του
και
έχασε την ψυχή του.
Αν θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί,
εφ’ όσον βαπτισθήκαμε,
ντυθήκαμε το Χριστό
και
το δεύρο ακολούθει μοι,
που είπε στο νεανίσκο, αποτελεί
για μας συνεχή και σωτήρια προτροπή,
για να συμμετέχουμε
στο
ατελεύτητο Αλληλούια
των Αγγελικών δυνάμεων.
Αυτή
η μετοχή,
όμως, - και να μη το
ξεχνάμε αυτό –
οπωσδήποτε περνά
από την καταφρόνηση του κόσμου
και του πλούτου, εξαιτίας
του οποίου ο άνθρωπος
γνώρισε πολλά δεινά,
και από την αγάπη και το έλεος
για τους
φτωχούς
που καλούμαστε
να δώσουμε
προς όλους αυτούς.
Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό,
αδελφοί,
για την κοσμική
μας νοοτροπία,
ο λόγος του Χριστού έρχεται
να μας ενισχύσει στον καλόν αγώνα
με
τη δική Του ευλογία:
«Παρὰ ανθρώποις τοῦτο
αδύνατόν ἐστι,
παρὰ δὲ Θεῶ πάντα δυνατά ἐστι».
Ας
αγωνισθούμε να προσελκύσουμε
τη
Χάρη του Θεού, για να καθαρισθεί
ο
εαυτός μας από το φοβερό πάθος
της φιλαργυρίας
και
να μπούμε στου Θεού τη Βασιλεία.
Ας
αγωνισθούμε
και
με τη Χάρη του Θεού,
την
ψυχή μας να ελευθερώνεται,
να
υψώνεται προς τα ανώτερα,
θα δούμε.
Τότε
το Θεό περισσότερο
θα
αγαπούμε και τα του Θεού,
την προσευχή, τη λατρεία
και
καθημερινά την αρετή
και την αγιότητα, θα ποθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου