Κήρυγμα την Κυριακή ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα

                            δεν αφήνει καμιά αμφιβολία

για την ιστορικότητα του γεγονότος

                  της μεταμόρφωσης του Χριστού.

Ο Κύριος παραλαμβάνει

                           τρείς από τους μαθητές του,

το Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη

και μεταμορφώνεται «έμπροσθεν αυτών».

 Η μαρτυρία

            των τριών είναι ιδιαίτερα σημαντική.

 Δεν πρόκειται ,

                     επομένως, για θεολογικό μύθο.

                   Βλέπουν τον Κύριο στην κορυφή

του όρους

       να λάμπει το πρόσωπό του «ως ο ήλιος»

και τα ενδύματά του να γίνονται

       «λευκά ως το φως». Παρατηρούν δίπλα

στον μεταμορφωμένο Διδάσκαλο

                                                 να παρίστανται

ως «μάρτυρες» του γεγονότος

                               δύο σημαντικά πρόσωπα

το Μωυσή και τον Ηλία.

                                   Το ενδιαφέρον στοιχείο

της μεταμόρφωσης είναι η εμφάνιση

               και παρουσία του ακτίστου φωτός.

Το φώς της μεταμόρφωσης περιβάλλει

              κατά κύριο λόγο τον Ιησού Χριστό

και κατ’ επέκταση τους μαθητές,

                   τον κόσμο όλο και όλη την κτίση.

Ο Μέγας Βασίλειος αυτό το «φως»

                 το διακρίνει δε με κάθε σαφήνεια

από το γνωστό μας φως του ηλίου

                                        και αφήνει να νοηθεί

ότι μάλλον πρόκειται

για κάποιο «άκτιστο» φως που να δηλώνει

την παρουσία του δημιουργού Θεού.

                       Ο Χριστός με τη μεταμόρφωση

έδειξε στον κόσμο το αληθινό του πρόσωπο

και το μυστήριο της παρουσίας του.

    Δεν είναι μόνο άνθρωπος , είναι και Θεός.

Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος

         έχουμε και τη συγκλονιστική εμπειρία

των μαθητών του Κυρίου.

                   Η συγκλονιστική εντύπωσή τους

και η ελκτικότητα του γεγονότος

   ήταν τόσο ισχυρή που εκφράζουν αμέσως

 την επιθυμία τους η εμπειρία  αυτή

                                               να είναι διαρκείας

και να τους συνοδεύσει σε όλη τους τη ζωή.

Η μεταμόρφωση, επομένως, δεν πρέπει

              να κατανοείται ως ατομικό γεγονός,

που αφορά μόνο στο πρόσωπο του Ιησού.

 Δικαιούμαστε να ομιλούμε

             για τη μεταμόρφωση του ανθρώπου

και του κόσμου της φύσης και της κτίσης ,

 για τη μεταμόρφωση όλης της δημιουργίας,

 είτε υλικής είτε πνευματικής.

 Η μεταμόρφωση δεν είναι μια μαγική λέξη,

αλλά ενεργός δύναμη πίστεως

                            που τελεσιουργεί το θαύμα.

Το θαύμα δεν τελεσιουργείται

                                           κάτω στην κοιλάδα

οπού ένας πατέρας έχει φέρει

                                        τον άρρωστο υιό του

και οι μαθητές προσπαθούν

να τον θεραπεύσουν

                           χωρίς κανέναν αποτέλεσμα 

γιατί η πίστη των μαθητών

                                       παραμένει ανενεργός.

 Και αυτό οφείλεται στο γεγονός

                  της «απουσίας» του Κυρίου, αφού

 «άνευ αυτού ου δύνασθε ποιήσαι ουδέν».

Ένας μεγάλος ζωγράφος της Αναγέννησης

έχει ζωγραφίσει

                      τον πίνακα της μεταμόρφωσης

 σε δύο εντυπωσιακά πλάνα.

Στο επάνω μέρος με χρώματα ζωηρά

και φωτεινά

παρουσιάζεται ο κόσμος της μεταμόρφωσης.

Στο κάτω πλάνο

        βρίσκεται η κοιλάδα του Κλαυθμώνος ,

η οδυνηρή και αδιέξοδη ζωή των ανθρώπων.

Ένας κόσμος χωρίς φως και ελπίδα.

 Ο επάνω κόσμος φωτεινός,

                                               ο κάτω σκοτεινός.

Ο κόσμος του Ιησού

     και της μεταμόρφωσης από το ένα μέρος

και από το άλλο ο κόσμος ο δικός μας,

          της παραμόρφωσης και της ασθένειας.

Οι δύο αυτοί κόσμοι,

                       κατά την ευαγγελική περικοπή,

πρέπει να γίνουν ένας. Και κρίκος σύνδεσης

των δύο αυτών κόσμων είναι

ο ενανθρωπήσας και μεταμορφωθείς Κύριος.

    Αυτός ενοποιεί τον Θεό και τον άνθρωπο,

τον ουρανό και τη γή.

                      Το θαύμα τελεσιουργείται μόνο

κάτω από το φως της μεταμόρφωσης.

                                    Σ’ αυτή την προσέγγιση

για την κατανόηση της μεταμόρφωσης

ως λειτουργίας ζωής

και για την πραγματοποίηση του θαύματος

στην προσωπική μας πορεία ,

έχουμε

           τα εξής πνευματικής φύσεως στοιχεία.

Μεταμόρφωση σημαίνει μετάνοια

                                           και αλλαγή πορείας. 

Σημαίνει ανάβαση στο Θαβώρ

                          Και, μετά του Ιησού, κοινωνία.

Για να πραγματοποιηθεί το θαύμα

 ανάγκη είναι

                       το γεγονός της μεταμόρφωσης

 να μεταφερθεί από το Θαβώριο ύφος

                      στην ιστορική πραγματικότητα,

 των ανθρώπων, της ζωής.

 Το θαύμα είναι

               η αποκατάσταση στο «κατά φύσιν».

 Η υγεία και η αρετή

                είναι το κατά φύσιν του ανθρώπου.

Η ασθένεια και η αμαρτία

είναι το «παρά φύσιν»

       η φθορά και ο θάνατος

         είναι έξω από τη φύση της δημιουργίας.

Το θαύμα ουσιαστικά

  συνιστά τη φύση της ζωής.

                  Ζωή κατά κυριολεξία είναι υγεία,

μα πάνω από όλα

                             είναι κάλλος και ωραιότητα.

 Αυτό ακριβώς πραγματοποιείται

                                    και με τη μεταμόρφωση.

Η μεταμόρφωση είναι λάθος

να κατανοείται μόνο

                                    ως γεγονός υπερφυσικό

και κατ’  επέκταση ως ανέφικτο

               για την παρούσα ιστορική μας ζωής

και πραγματώνεται διαρκώς

         στο  παρόν και στη ζωή, όπως ακριβός 

φανερώθηκε με τη μεταμόρφωση

                              του Κυρίου στο όρος Θαβώρ.