Ἐγκύκλιος Θεοφανείων 2022 μ. Χ.

 

Ἀριθμ. Πρωτ.  1                                     Ἐν Βούλᾳ τῇ 4^ῃ  Ἰανουαρίου 2022

 

          Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Ἑορτάζουμε καί πάλι ἐφέτος τήν ἔνδοξη φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν Ἰορδάνη ποταμό, ὅπου ὁ ἄναρχος Πατέρας βεβαιώνει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός Του ὁ ἀγαπητός, ὁ συνάναρχος Υἱός βαπτίζεται γιά νά καθαρίση τοῦ κόσμου τά ἁμαρτήματα καί τό συναΐδιο Πνεῦμα κατεβαίνει μέ μορφή περιστερᾶς στήν κεφαλή τοῦ βαπτιζομένου Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὅμως, τήν χαρά τῆς λαμπρᾶς αὐτῆς πανηγύρεως σκιάζει βαριά, γιά ἄλλη μιά χρονιά, ἡ λοιμώδης ἀσθένεια τοῦ κορονωϊοῦ, πού ἔχει θερίσει μέ τό δρέπανο τοῦ θανάτου πολλούς συνανθρώπους μας σέ ὅλο τόν κόσμο,
παρ᾿ ὅλες τίς καλές προσπάθειες τῶν ἐπιστημόνων γιά τήν ἀνακάλυψη ἀποτελεσματικῶν φαρμάκων.

          Ἀλλά, ἀντί τό γεγονός αὐτό νά μᾶς ἀφυπνίση, νά μᾶς κάμη νά συνειδητοποιήσουμε τήν ἀδυναμία καί τήν μικρότητά μας καί νά μᾶς ὁδηγήση νά ζητήσουμε ὅλοι τήν παρέμβαση τοῦ Θεοῦ γιά νά σταματήση αὐτό τό κακό, ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε νά τρέφουμε τήν νοσηρά ψευδαίσθηση, ὅτι εἴμεθα παντοδύναμοι, ὅτι εἴμεθα ἀνθρωποθεοί καί δέν ἔχουμε ἀνάγκη τόν Θεό. Καί ὄχι μόνον δέν Τόν ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά πολλοί χλευάζουν καί εἰρωνεύονται ὅσους πιστεύουν στόν Θεό καί ἐναποθέτουν τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς τους στήν ἀγάπη Του.

          Καί μάλιστα, ὅλοι αὐτοί οἱ χλευαστές ἔχουν τόν μανδύα τοῦ δῆθεν ἀπελευθερωμένου, τοῦ δῆθεν προοδευτικοῦ καί τοῦ δῆθεν δημοκράτη, ὅπως ὁ Ἠλίας Μόσιαλος, πού παραμονές τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐφρόντισε νά ἐμέση τό δηλητήριό του, καθυβρίζοντας καί τόν Χριστό καί ὅσους πιστεύουν στόν Χριστό ὡς ἀνοήτους, ὁ Νῖκος Φίλης, πού ἔσπευσε νά τόν ὑπερασπίση, βγάζοντας γιά ἄλλη μιά φορά τό φαρμάκι καί τά ὅποια ἀπωθημένα του ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, προφανῶς σάν ἀντίδωρο γιά τό ψωμί πού τοῦ ἔδωκε στά νεανικά του χρόνια, καί κάποιοι ἄλλοι.

          Μέ ἐβασάνισε πολύ,

          Ἀδελφοί μου,

          Ἄν ἔπρεπε νά ἀσχοληθῶ μέ τό θέμα αὐτό, καί μάλιστα μιά τέτοια χαρούμενη ἡμέρα. Ἀλλά τελικά ἔκρινα, ὅτι ἔπρεπε νά εἰπῶ δύο λόγια, ὄχι γιά νά μεταπείσω τούς συκοφάντες· αὐτοί εἶναι ἀμετανόητοι. Κάθονται στόν θρόνο τοῦ ναρκισσισμοῦ τους καί τῆς ψευδιασθήσεως ὅ,τι τά ξέρουν ὅλα καί δέν πρόκειται οὔτε νά σκύψουν νά δώσουν σημασία στά εὐτελῆ μας λόγια.

          Ὅμως, ὡς ἐπίσκοπος, ἔχω ὑποχρέωση σέ σᾶς, τά παιδιά μου τά πνευματικά, νά μήν ἀφήσω νά φυτρώση κάποιο ζιζάνιο στήν καρδιά σας, πού τυχόν θά ἀμφιταλαντεύση τήν πίστη σας λόγῳ ἐλλείψεως κάποιων γνώσεων.

Γι᾿ αὐτό, κατ᾿ ἀρχάς θά ἤθελα νά ἐπισημάνω, ὅτι ἡ στοιχειώδης εὐγένεια ἐπιβάλλει νά μή εἰρωνεύεται κάποιος τόν ἄλλο καί τίς πεποιθήσεις του. Τό μόνο πρόσωπο πού δικαιοῦται νά εἰρωνεύεται κάποιος εἶναι ὁ ἑαυτός του. Πολλῷ δέ μᾶλλον δέν ἔχει δικαίωμα νά εἰρωνεύεται τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις ἄλλου ἤ ἀκόμη χειρότερα τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ. Αὐτό, πέραν τῆς εὐγενείας, εἶναι κατοχυρωμένο καί συνταγματικά. Ἡ σπερμολογία ψευδῶν διαδόσεων, ἤ ὅπως λέγεται στήν καθομιλουμένη “τό πέταγμα λάσπης”, συνιστᾶ φασιστική πρακτική τοῦ γκαιμπελικοῦ ναζισμοῦ, πού δέν ἁρμόζει σέ ἕνα πρόσωπο πού κατέχει τήν θέση πού ἔχει ὁ κ. Μόσιαλος καί γιά τήν ὁποία πληρώνεται ἀπό αὐτούς πού ἔχει τό θράσος νά ὑβρίζη.

          Περαιτέρω εἶναι ἀπορίας ἄξιο, γιατί ὁ κ. Μόσιαλος περιορίζει ὅλο του τό μένος ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας -καί προφανῶς τέτοιες σοφές συμβουλές δίνει καί στόν Πρωθυπουργό-, ὅταν εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό, ὅτι ἀντιρρησίες διαφόρου εἴδους ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς πολιτικές, κοινωνικές καί ἐπαγγελματικές τάξεις καί τίς ὑπάρχουσες στήν Χώρα μας μεγαλύτερες ἤ μικρότερες θρησκευτικές Κοινότητες. Ἔτσι εἶναι λογικό νά ὑπάρχουν ἀντιρρησίες καί στήν Ἐκκλησία, ἐφ᾿ ὅσον καί οἱ πιστοί ἀποτελοῦν μέρος ὅλης τῆς κοινωνίας. Ὁ περιορισμός, συνεπῶς, τῆς εἰρωνίας του ἐναντίον τῶν χριστιανῶν δείχνει τοὐλάχιστον ἐμπάθεια καί μισσαλοδοξία, ἄν μή καί στοχευμένη σκοπιμότητα.

          Πέραν ὅμως αὐτῶν, ὅσα ὑπαινίσσεται ὁ κ. Μόσιαλος εἶναι καθαρά ἐπινοήσεις τοῦ θολωμένου μυαλοῦ του. Καί τοῦτο, διότι ἰσχυρίζεται, ὅτι δῆθεν ἀνόητα ὁ ἅγιος καί δίκαιος Ἰωσήφ, καί δι᾿ αὐτοῦ καί ὅλα τά δισεκατομμύρια τῶν Χριστιανῶν ἐδῶ καί 2.000 χρόνια, πιστεύουμε στήν ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου. Ὅμως ὁ Ἰωσήφ δέν ἦταν ἀνόητος. Κατ᾿ ἀρχάς ἐγνώριζε πολύ καλά τήν προφητεία τοῦ Ἡσαΐου, πού εἶχε προαναγγείλει 800 (!) χρόνια πρίν γεννηθῆ ὁ Χριστός, ὅτι θά ἐγεννᾶτο ἀπό Παρθένο καί ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί ὄχι ἀπό κρίνο (!), ὅπως γράφει ὁ καημένος ὁ κ. Μόσιαλος, ὁ ὁποῖος φαίνεται δέν ἔχει ᾿δῆ ποτέ του... ὀρθόδοξη εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Διότι, ἄν εἶχε δεῖ, δέν θά ἔβλεπε πουθενά οὔτε κρίνους, οὔτε τριαντάφυλλα... Ὁ Ἰωσήφ ἐπείσθη ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὅτι ὄντως ἡ Μαριάμ ἦταν αὐτή ἡ Παρθένος πού περίμεναν ὅλες οἱ γενεές γιά νά γεννήσῃ τόν Λυτρωτή. Καί ἡ πεποίθησίς του αὐτή ἔγινε ἀκράδαντη, ὅταν στό μικρό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ εἶδε τήν Μαρία νά γεννᾶ χωρίς κανένα πόνο· καί ἀμέσως μετά ἀγγέλους νά δοξολογοῦν τόν Θεό· καί ὕστερα ἀπό λίγο βοσκούς νά ἔρχωνται γιά νά προσκυνήσουν τό νεογέννητο παιδί, λέγοντας ὅτι τούς ἔστειλαν ἄγγελοι· καί ἀργότερα τούς ἀστρονόμους νά φθάνουν καί νά προσκυνοῦν τόν Χριστό, ὁδηγημένοι ἀπό ἕνα ἀστέρι. Ὅλα αὐτά ἐστερέωσαν τήν πεποίθηση τοῦ Ἰωσήφ, ὅτι πράγματι τό παιδί πού εἶχε στήν κοιλιά της ἡ Μαριάμ δέν ἦταν καρπός σαρκικῆς ἐνώσεως, ἀλλά προήρχετο ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Γι᾿ αὐτό καί ὁ Ἰωσήφ, ὄχι μόνον ἐφρόντισε τήν Μαριάμ, ἀλλά καί ὑπεβλήθη σέ κόπους καί θυσίες γι᾿ αὐτήν καί τό παιδί της. Ξεσηκώθηκε, κατ᾿ ἐντολήν τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, μαζί μέ τά παιδιά πού εἶχε ἀπό τόν πρῶτο γάμο του, καί ἔκαμε μία πολύ κουραστική πορεία, ἀκόμη καί γιά τά σημερινά δεδομένα. Ἐπῆγε στήν μακρινή Αἴγυπτο. Καί μετά ἀπό δύο χρόνια, πάλιν κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Ἀρχαγγέλου, ἐπιστρέφει στήν Ναζαρέτ. Γιά ποιό λόγο νά τά ὑποστῆ ὅλα αὐτά, ἄν δέν ἦταν ἀπόλυτα πεπεισμένος γιά τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί τήν παρθενική γέννησή Του ἀπό τήν Θεοτόκο;

          Τήν καθαρότητα, ὅμως, τῆς Παναγίας, τήν πιστοποιοῦν καί τά ἀναρίθμητα θαύματά Της, ἀπό τά ὁποῖα ὁ καθένας σας ὅλο καί κάποιο γνωρίζει. Ἐξ αὐτῶν ἀναφέρω ἕνα μόνον, πού μπορεῖ νά διαπιστώση κάποιος ἀκόμη καί σήμερα. Στόν Ναό τοῦ
ἁγ. Δημητρίου Νέας Ἐλβετίας στόν Βύρωνα, ἡ εἰκόνα Της ἐδῶ καί μῆνες δακρυρροεῖ. Τήν ἐξέτασαν εἰδικοί καί ἀπεφάνθησαν, ὅτι εἶναι ἀνεξήγητο φαινόμενο. Ἄν ἡ Παναγία ἦταν μοιχαλίδα καί εἶχε κοροϊδεύσει τόν Ἰωσήφ, ὅπως ἐμπαικτικά ὑπονοεῖ ὁ
κ. Μόσιαλος, ὄχι μόνον θαύματα δέν θά ἔκανε, ἀλλά θά εἶχε ξεχασθῆ καί αὐτή καί τό παιδί της, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως 2000 χρόνια ὁ Χριστός λατρεύεται ὡς Θεός ἀληθινός καί δείχνει τήν ζωντανή παρουσία Του μέ πολλούς τρόπους.  

Καί δείχνει τήν δύναμή Του καί μέ τήν θεία Κοινωνία.
Ὁ κ. Μόσιαλος εἶχε βγῆ στήν ἀρχή τῆς πανδημίας καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νά μᾶς πείση, ὅτι θά κολλήσουμε κορονωϊό ἀπό τήν θεία Μετάληψη. Ἔκτοτε πέρασαν δύο χρόνια. Καί δόξα τῷ Θεῷ, διεψεύσθη παταγωδῶς. Τόσες φορές μετελάβαμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό τήν Θεία Μετάληψη οὐδείς ἀρρώστησε. Ἀντί λοιπόν, νά ταπεινωθῆ ὁ κ. Μόσιαλος καί νά ζητήση συγγνώμη γιά τίς ὕβρεις του ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, βρῆκε ἄλλο τρόπο νά δείξη τό μίσος του κατά τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ὅσο, ὅμως, χτυπάει τόν Χριστό, μοιάζει μέ ἐκεῖνον πού κτυπάει μέ γυμνά πόδια ἀτσαλένια καρφιά. Τά καρφιά δέν παθαίνουν τίποτε. Τά δικά του πόδια τρυπᾶνε.

Προσευχόμεθα νά δώση ὁ Θεός μετάνοια καί σέ αὐτόν καί στούς ἄλλους ὑβριστές τοῦ Χριστοῦ γιά νά εὕρουν ἔλεος.

          Ἀδελφοί μου ἀγαπημένοι,

Σταθῆτε σταθεροί καί ἀκλόνητοι στήν ὀρθή πίστη μας.

          Εὔχομαι ὁλόψυχα, τό Πανάγιο Πνεῦμα πού ἐπεφοίτησε στόν Ἰορδάνη νά ἐπιφοιτήσῃ καί στίς δικές μας καρδιές καί νά φωτίζῃ παντοτινά ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή μας.

Ὁ Πνευματικός σας Πατέρας

 

 

 

 

† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ