του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες με ανάμεικτα συναισθήματα, γράφουμε αυτές τις λέξεις και γραμμές, στο τελευταίο άρθρο μας, αυτές τις τελευταίες μέρες και ώρες του κοσμικού έτους, πριν δηλαδή μας αφήσει 2021 και υποδεχθούμε το νέο έτος 2022 μετά την έλευση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Να μας συγχωρέσετε για τις σκόρπιες μας σκέψεις που θα διαβάσετε, που ίσως δεν έχουν μια ενιαία δομή όπως συνήθως, αλλά το κάνουμε σκόπιμα, όπως λέει και ο τίτλος μας, όλα θα είναι σκόρπια…! Ξεκινάμε και ο Θεός βοηθός...!
Σε κάθε τέλος ενός
έτους και την προσδοκία μιας νέας αρχής αξίζει να αφιερώνουμε λίγο χρόνο για
απολογισμό των στιγμών αυτών που ζήσαμε και πέρασαν και τις προσδοκίες μας γι
αυτό που έρχεται…! Δεν είναι άλλωστε καταρχήν αυτονόητο και δεδομένο. Η ημέρα
που γράφονται αυτές τις γραμμές περάσαμε τα 9000 κρούσματα του Κορονοϊού,
είχαμε 67 θανάτους και σχεδόν 6500 διασωληνωμένοι συνάνθρωποι μας! Οι δύο
τελευταίες κατηγορίες δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν τον δικό τους
Απολογισμό και η τρίτη κατηγορία αυτό που ζητά αυτή την στιγμή είναι να αντέξει
να ζήσει απλά, έστω και με μηχανική υποστήριξη, άλλη μια μέρα στην εντατική…!
Με αυτή την οπτική, όσο χάλια και να ήταν η φετινή χρονιά, μόνο χαρά και
αισιόδοξα πρέπει να την βλέπουμε αφού δεν είμαστε (τουλάχιστον προς το παρόν)
σε μια τόσο δυσχερή θέση με τις παραπάνω κατηγορίες και καταστάσεις..!
Πέρα όμως από την
υγεία, που ασφαλώς είναι βασική και ρυθμιστική για την ποιότητα της ζωής και
της βίωσης πολλών καταστάσεων, υπάρχουν και άλλα πράγματα που χρειάζονται και επηρεάζουν
την ζωή μας. Ήδη σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (27/12/2021)
ανακοινώθηκαν μέτρα που θα ισχύουν για τις 16/1/2021 και γενικότερα ακούμε όλο
αυτό το καιρό για περιορισμούς που θα πρέπει να τηρήσουμε και να συνηθίσουμε,
ασχέτως ότι εμβολιαστήκαμε ακριβώς για να μη τους έχουμε και τους ζήσουμε! Δεν
είναι ωραίο να σε περιορίζει κανείς και για οποιοδήποτε λόγω, όταν όμως έχουμε
νεκρούς και διασωληνωμένους αν γκρινιάζουμε θα είμαστε τουλάχιστον αγνώμονες
καθώς όλοι αυτοί που φεύγουν κάθε μέρα θα παρακαλούσαν να είχαν την ευκαιρία να
περιορίζονταν και ας μην είχαν πεθάνει ή νοσηλευτεί σε ΜΕΘ.
Από την άλλη έρχεται
το μέλλον και όπως έλεγε ο μακαριστός Δήμαρχος της ιδιαίτερης πατρίδος μου Νέας
Κίου Αργολίδος Γεώργιος Κατριλιώτης : «Κανείς
και τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει ακόμη να ονειρευόμαστε…»! Σπουδαία
φράση και πολύ ελπιδοφόρα με την διαφορά ότι αν το όνειρο θέλουμε να το ζήσουμε
και όχι απλά να το έχουμε ανάμνηση ως ανεκπλήρωτο όνειρο, οφείλουμε πολύ
προσπάθεια, μόχθο, αγώνα, γιατί αργά ή γρήγορα η πανδημία θα μας αφήσει ή θα
μάθουμε να ζούμε έστω με αυτήν, αλλά τότε είναι που θα μας κυκλώσουν τα άλλα
μας προβλήματα που απλά τώρα έχουμε βγάλει στην άκρη ή έχουμε απλά απωθήσει
στην αφάνεια και αργά ή γρήγορα θα βγουν στην επιφάνεια…!
Είμαστε μικροί,
ασήμαντοι και εφήμεροι, όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο πιο γρήγορα θα
καταλάβουμε ότι για να γίνουμε μεγάλοι, σημαντικοί και αιώνιοι, οφείλουμε να
ενωθούμε με τον Θεό! Γι αυτό γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, γι αυτό φανερώθηκε
τριαδολογικά στον Ιορδάνη και γι αυτό χώρισε τον χρόνο και τις εποχές σε προ
Χριστού και μετά Χριστό, γιατί είναι ο άκτιστος που μπορεί να δώσει αυτή την
οντολογική μεταμόρφωση και στο πλάσμα Του τον άνθρωπο. Αυτή η προσδοκία, αυτή η
αναμονή, αυτή η προοπτική, αμέσως αμέσως αλλάζει το κλίμα και μας κάνει όλους
εν δυνάμει Αγίους και εν ενεργεία παντοδύναμους, αφού γινόμαστε κατά χάριν
Θεοί! Αν αυτά δεν είναι χαρούμενα νέα τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Φυσικά ο σύγχρονος
άνθρωπος που θέλει να αγνοεί τον Θεό και να δημιουργεί αντί αυτού είδωλα και να
αποθεώνεται μέσω των δικών του τεχνολογικών επιτευγμάτων, όλα αυτά είναι
ρουτίνα και συνηθισμένα. Ο πειρασμός του μετανθρωπισμού και του υβριδικού
ανθρώπου που θα έχει ενσωματωμένη την τεχνική νοημοσύνη είναι κοντά μας και
επίκαιρη παρά ποτέ, όμως ο πραγματικός μετανθρωπισμός δεν είναι αυτός που
οραματίζεται ο άνθρωπος, αλλά αυτό που από φιλανθρωπία μας έπλασε ο Θεός και
είναι αυτή η «υπέρ-φύσιν κατάσταση» της Αγιότητος. Όσο ενεργοποιούμε την
αγιότητα τόσο και ο Θεός ζει μέσα μας και εμείς μέσα Του. Αρκεί να είμαστε
ακέραιοι και όχι σκόρπιοι….γιατί να έχουμε σκόρπιες σκέψεις επιτρέπεται, εμείς
όμως να είμαστε σκόρπιοι λόγω διάσπασης των παθών και αμαρτιών μας…αυτό δεν
επιτρέπεται!
Ευχόμαστε το 2022
μ.Χ. πραγματικά να είναι καρποφόρο προς αυτή την κατεύθυνση! Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου