ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

Ἀρ. Πρωτ. 521                           Ἐν Βούλᾳ τῇ 5^ῃ Αὐγούστου 2022

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

    Πρός τόν

    εὐαγῆ Ἱ. Κλῆρον

    καί τόν εὐσεβῆ Λαόν

    τῆς καθ̉ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως

 

          Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ ἀγαπητοί,

«Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος...»

Πανευλαβῶς καί χαρμοσύνως ἑορτάζομε σήμερα τήν Ὑπερένδοξο Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν εἰς οὐρανούς Μετάστασή Της, πού γι᾿ αὐτό λέγεται καί Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀποκαλεῖ τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας «παράδοξον θαῦμα». Καί εἶναι πράγματι θαῦμα παράδοξο τό γεγονός, ὅτι “τίθεται ἐν μνημείῳ ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς» καί παραδίδεται στόν θάνατο καί τήν φθορά Ἐκείνη πού ἐδέχθη μέσα στήν γαστέρα Της τήν ἴδια τήν Ζωή, Αὐτόν πού δίνει τήν Ζωή σέ ὅλη τήν κτίση καί τοιουτοτρόπως Τήν ἔκαμε Ζωηφόρο καί Ζωοδόχο.

Πράγματι παράδοξο γεγονός. Ἀλλά παράδοξα καί θαυμαστά, ἐντυπωσιακά, ὑπερκόσμια καί ἀνερμήνευτα μέ τήν κοινή λογική ὑπῆρξαν ὅλα τά γεγονότα τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Θεομήτορος· ἀπό τήν σύλληψή Της, μετά ἀπό ἐπίμονη προσευχή τῶν εὐλαβῶν μέν ἀλλά προχωρημένων στήν ἡλικία γονέων της, Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης,  μέχρι καί τήν ἔνδοξη Κοίμηση καί Μετάστασή της ἀπό τήν παροῦσα στήν οὐράνια ζωή. Ἡ Πάνσεπτος Κοίμησίς Της ἀποδεικνύει περίτρανα, ὅτι ἡ Θεοτόκος ἦταν ἀπό ἀνθρωπίνη φύση καί μάλιστα θνητή. Ἀποδεικνύει, ὅτι προῆλθε ἀπό τήν ἕνωση τῶν γονέων Της καί ὄχι μόνον ἀπό τήν μητέρα Της καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως αἱρετικά δογματίζουν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί.

Ὅπως, λοιπόν, συνέλαβε τόν Υἱό καί Θεό Της ἀσπόρως καί Τόν ἐγέννησε ἀδιαφθόρως, ἔτσι καί, ὅταν ἀπέθανε, ἡ νέκρωση τοῦ σώματός Της ἦταν πρόσκαιρη, διότι, ὅπως λέγει ὁ ἱερός ὑμνωδός, ἡ Κοίμησις τῆς Μητρός τῆς Ζωῆς ἦταν ἀθάνατος.

Αὐτήν ὁ θάνατος δέν τήν ἐφόβιζε, ὅπως τυραννεῖ κάθε ἄνθρωπο, διότι καιροφυλακτεῖ σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς του. Αὐτή περίμενε τόν θάνατο γιά νά ἀναπαυθῆ λίγο στό τέλος τοῦ προσκαίρου βίου Της καί νά ἀρχίση πάλι τόν δρόμο τῆς ἀκήρατης καί ἀτελεύτητης αἰωνίας ζωῆς.

 Τό σῶμά Της ἐτάφη κατά τήν ἐπιθυμία της στή Γεθσημανῆ, ἀλλά σέ τρεῖς ἡμέρες ὁ τάφος ἀνοίχθηκε καί εὑρέθη κενός, ὅπως ὁ Τάφος τοῦ Υἱοῦ Της. Τό σῶμα τῆς Θεοτόκου δέν ὑπέστη διαφθορά καί διάλυση, ἀλλά παρέμεινε ἄφθαρτο καί ἀναλλοίωτο καί μετέστη μαζί μέ τήν ἀθάνατη ψυχή της στήν ὑπερκόσμια μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. Ἔτσι, κατά τήν προφητεία τοῦ Δαυίδ, “παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη”. Παρίσταται ἡ Θεομήτωρ εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ, καί, ὅπως δογματίζει ὁ ἅγ. Ἀνδρέας Κρήτης, ἔκτοτε κατέχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καί ἐνῷ μέ τήν Κοίμησή Της «ἐστερήθη τούς αἰσθητούς ὀφθαλμούς, τήν ἔναρθρο φωνή, τίς σωματικές καί θεοφόρους παλάμες της», ὅπως γράφει ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, τώρα, πού στέκεται στά δεξιά τοῦ Υἱοῦ της, «γρηγορεῖ, πρεσβεύει, ἐφορεύει, ἐπισκοπεύει καί σκέπει ὅλο τόν λαό τοῦ Κυρίου», διότι «ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπε».

Δέν ἐγκατέλιψε τόν κόσμο μέ τήν Κοίμησή Της. Ἐξακολουθεῖ νά βρίσκεται κοντά μας. Αὐτό, ἄς μή τό λησμονοῦμε ποτέ. Καί σέ κάθε δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς μας, τῆς προσωπικῆς, τῆς οἰκογενειακῆς, τῆς κοινωνικῆς καί τῆς ἐθνικῆς, ἄς στρέφουμε τά βλέμματα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς μας πρός Αὐτήν, ἔχοντας μέσα μας ζωντανή τήν φλόγα τῆς ἐλπίδος, ὅτι ἡ Θεοτόκος «σώζει ἀεί τήν κληρονομίαν Της».

Στήν πορεία τῆς ζωῆς μας μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο ταραγμένο, ῥευστό καί ἀνάλγητο ἄς ἀπευθυνώμεθα προσευχητικά πρός τήν Παναγία Μητέρα μας καί ἄς τήν ἱκετεύουμε μαζί μέ τόν ὑμνωδο «μή ἐπιλάθῃ Δέσποινα τῶν πιστῶς ἑορταζόντων τήν Παναγίαν σου Κοίμησιν» .Ἀμήν

 

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

 

 

 

† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

ἙΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ,

τῆς Ὑπεράγνου Θεομήτορος ὑπέρ πάντων ὑμῶν δεόμενος