του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, μπορεί ο μήνας Αύγουστος και γενικά «το Πάσχα του Καλοκαιριού» να δεσπόζει το πρόσωπο της Παναγίας μας, όμως η Εορτή της Μεταμορφώσεως έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στην Εκκλησία μας και ως Δεσποτική Εορτή υπερέχει σαφέστατα από την Θεομητορική. Άλλωστε να μη ξεχνάμε ότι αυτή η Εορτή είναι στο «προσκήνιο» με τα ψαλλόμενα από τις 5 Αυγούστου, που είναι τα προεόρτια της Μεταμορφώσεως ως την απόδοση της Εορτής που είναι στις 13 Αυγούστου. Σε αυτό το άρθρο μας αυτό θα ασχοληθούμε με την σπουδαία αυτήν Εορτή της Μεταμόρφωσης αλλά θα την αντιπαραβάλλουμε με τις σύγχρονες «παραμορφώσεις»! Τι εννοούμε; Οι απαντήσεις φυσικά θα έρθουν αν κάνετε υπομονή και τον κόπο να διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές…!
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, που έγινε
στο όρος Θαβώρ ενώπιον των τριών μαθητών του Χριστού, των Αποστόλων Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννη, έλαβε χώρα λίγο προ του Πάθους του
Κυρίου και αυτό για να καταλάβουν όταν θα τον έβλεπαν στο πάθος Του και πάνω
στο Σταυρό, ότι είναι όντως ο Υιός Του Θεού και τα υπέμεινε όλα εκουσίως για
την σωτηρία του ανθρώπου. Επειδή όμως το Πάσχα είναι κινητή Εορτή, γι αυτό και
οι θεοφόροι πατέρες και φυσικά όχι τυχαία, τοποθέτησαν την Εορτή στις 6
Αυγούστου, ακριβώς 40 ημέρες πριν την μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου
Σταυρού η οποία φέρει «τα ίσα» με την Μεγάλη Παρασκευή.
Κατά την Μεταμόρφωση ο Κύριος άρχισε να
γίνεται λαμπρότερος από τον Ήλιο με ένα φως εκτυφλωτικό που δεν μπορούσαν παρά
ελάχιστο να δουν οι τρεις μαθητές. Είδαν επίσης τον Κύριο να συνομιλεί με τον
Μωυσή και τον Προφήτη Ηλία, τους δύο εκπροσώπους δηλαδή του Μωσαϊκού Νόμου και
στο τέλος άκουσαν την φωνή του Πατέρα να επιβεβαιώνει ότι όπως και κατά την
βάπτιση στον Ιορδάνη ποταμό, αυτός είναι ο Υιός ο αληθινός και φυσικά ο
Μονογενής.
Εκτός όμως από τα παραπάνω θαυμαστά
γεγονότα τα οποία έλαβαν χώρα στο όρος Θαβώρ, αυτό που έχει σημασία για εμάς
τους ανθρώπους είναι ότι η μεταμόρφωση στο Θαβώρ δίνει και την προοπτική του
ανθρώπου. Αυτό δηλαδή που οντολογικά-εκ φύσεως έκανε χάρις την Θεότητά του ο
Χριστός, μπορεί «κατά χάριν» να το καταφέρει και ο άνθρωπος χάρις την υπέρμετρη
φυσικά φιλανθρωπία Του Θεού. Το νόημα λοιπόν της Εορτής σε σχέση με εμάς τους
ανθρώπους, δεν είναι μια επίδειξη «δόξας» του Χριστού, αλλά αφού ο Κύριος είναι
εκτός από τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, δείχνει ότι και η ανθρωπότητα
μπορεί σε πρώτο στάδιο να θεραπευθεί από την «παρά φύσιν» κατάσταση σε «κατά
φύσιν» και σε δεύτερο στάδιο να έρθει σε
«ύπερ-φύσιν» κατάσταση που είναι η μετοχή στην αγιότητα, που οντολογικά ο μόνος
Άγιος είναι ο Τριαδικός Θεός, όμως κατά χάριν Άγιος έχει προοπτική και ο κάθε
άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, αλλά ενεργοποιεί κυρίως αυτός που ανήκει στην
αληθινή πίστη και Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Ενώ λοιπόν ο Θεός και η Εκκλησία μας, μας
δίνει αυτή τη δυνατότητα και προοπτική, δυστυχώς ο κόσμος προτιμά αντί για την
μεταμόρφωση και την «καλή αλλοίωση» την «πάρα μόρφωση», αντί το Θαβώριο Θείο
φως, τα επίγεια «σκοτάδια» ή στην καλύτερη περίπτωση πυγολαμπίδες που
εξαφανίζονται με το φως της ημέρας. Το πιο σκανδαλώδες είναι ότι το φως του
Θεού, βαπτίζεται σκοτάδι και ο τεχνικός
πολιτισμός μαζί όμως με τις όποιες παρενέργειες και αλλοιώσεις του ανθρώπου,
παρουσιάζονται ως το απόλυτο φως, ως πρόοδο και επιστήμη. Οι παραμορφώσεις
ποικίλες και καθημερινές, τόσο ως προς την ύπαρξη του Θεού, όσο για τον τρόπο
ζωής που ευαγγελίζεται η Εκκλησία και αυτά που «ευαγγελίζεται» ο άνθρωπος χωρίς
όμως Θεό και χωρίς προοπτική μεταμορφώσεως. Το μοντέλο του «μετανθρωπισμού» και
του ανθρώπου-μηχανή ή ρομπότ φαντάζει ως το μέλλον και ως την επικράτηση του
ισχυρού έναντι του αδυνάτου που
στερείται επιβίωσης. Όμως εμείς είμαστε με το «εσφαγμένο αρνίο» της Αποκάλυψης
το οποίο είναι και ο τελικός νικητής στα έσχατα. Ζητούμενο λοιπόν να μείνουμε
πιστοί ως το τέλος και να μεταμορφωνόμαστε εν Χριστώ και όχι να
παραμορφωνόμαστε χωρίς Χριστό! Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου