Kήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ζ΄ Λουκά.

Εβρ. β' 2-10 :Είναι δεύτερα φώτα νοερά, τα οποία λαμβάνουν

το φωτισμό τους από του Θεού το πρώτο και άναρχο φως.

Το κύριο έργο των Αγγέλων είναι να δοξολογούν ασταμάτητα το Θεό.

του π. Παναγιώτου  Γκέζου

Οι άγγελοι είναι δημιουργήματα του Θεού.

 Σε σχέση με τους ανθρώπους είναι ανώτεροι στη γνώση,

απαλλαγμένοι από τα πάθη, άϋλοι

                                            και ασώματοι, όχι όμως εντελώς 

γιατί παντογνώστης, απαθής, άϋλος, ασώματος,

                                   πανταχού παρών είναι μόνον ο Θεός.

Είναι δεύτερα φώτα νοερά, τα οποία λαμβάνουν

το φωτισμό τους από του Θεού το πρώτο και άναρχο φως.

Το κύριο έργο των Αγγέλων είναι

να δοξολογούν ασταμάτητα το Θεό.

Είναι δημιουργήματα του Θεού,

γιατί εκτὸς απὸ τον ορατὸ και τον υλικὸ κόσμο,

δημιούργησε και τον άϋλο και αόρατο κόσμο Αγγελικὸ,

 ως Ποιητὴς «ὁρατῶν τὲ πάντων καὶ ἀοράτων».

Όταν ο Εωσφόρος θέλησε

       να βάλει τον θρόνο του στον ουρανό

                           και να γίνει όμοιος με το Θεό

τον ακολούθησε ένα τάγμα Αγγέλων,

 το οποίο και αυτό αποσκίρτησε από το Θεό

εξαιτίας της υπερηφάνειας του.

Τότε εξέπεσαν και διώχτηκαν από τον ουρανό

       μαζί με τον Διάβολο, τον δικό τους αρχηγό.

 Και έγιναν όλοι τους σκοτεινοί αντί φωτεινοί.

αντί Άγγελοι έγιναν Δαίμονες εχθρική.

Τότε ο μέγας αυτός αρχάγγελος Μιχαήλ,

βλέποντας την έκπτωση των Αγγέλων, την ελεεινή,

κατάλαβε την αιτία της πτώσης τους,

 και για αυτό με την υποταγή

και την ταπείνωση την οποία έδειξε στο Δεσπότη Θεό,

διεφύλαξε τόσον την δική του δόξα και λαμπρότητα,

όσο και την δόξα των άλλων

                             Αγγελικών ταγμάτων με ομαλότητα.

 Για την υποταγή του και την ταπείνωση αυτή,

 διορίστηκε από το Θεό Παντοκράτορα να είναι

ο πρώτος των Αγγελικών τάξεων επάνω στη γη.

Στην αγιογράφησή του εικονίζεται

να πολεμάει με τον εχθρό μας το διάβολο,

υπερασπιζόμενος έτσι τη δική μας σωτηρία.

 Γι’ αυτὸ και σε πολλὲς εικόνες παρουσιάζεται

 με στρατιωτικὴ πανοπλία.

Η πιὸ συνηθισμένη θέση που εικονίζεται στους Ναοὺς

ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι στην αριστερὴ μικρὴ

είσοδο του Ιερού Βήματος της Εκκλησίας,

ενώ στην δεξιά, εικονίζεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Είναι και οι δύο τους, οι ακοίμητοι φρουροὶ του χώρου,

όπου τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Σύμφωνα δε και με τη λαογραφική μας παράδοση

 η διδασκαλία της δικής μας Εκκλησίας,

 έχει επιδράσει στις αντιλήψεις του Ελληνικού Λαού,

 ώστε η λέξη « Άγγελος» όταν χρησιμοποιείται,

 να προσδίδει ποικίλη σημασία.

Έτσι η ωραιότητα των Αγγέλων

έχουν εμπνεύσει  στο λαό τη δοξασία,

ότι οι ωραίοι νέοι και νέες είναι

                        « σὰν ἄγγελοι» της Ουράνιας Βασιλίας.

 Επίσης η αγνότητα των Αγγέλων

                                               έχει εμπνεύσει τη δοξασία,

ότι τα μικρὰ παιδιὰ είναι « σὰν ἀγγελούδια ἢ ἀγγελάκια»

                                                          ευλογημένα από το Θεό

και όταν κοιμούνται στον ύπνο τους επικοινωνούν

                                           με τους Αγγέλους στον Οὐρανό.

 Όταν δε αναφερόμαστε σε καποιόν, που έχει το χέρι σφιχτό,

στὸν τσιγκούνη, λέγεται, ότι «δὲ δίνει τ’ ἀγγέλου τοῦ νερό».

Πολλὰ δε βαπτιστικὰ ονόματα

                                  χρησιμοποιούνται απὸ τον Ελληνικὸ Λαό,

όπως: Άγγελος, Αγγελής, Αγγελική,

                                      προφέροντας αυτά με έναν τρόπο γλυκό.

Ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στην φυλακή

δεμένος με δύο αλυσίδες και ξαφνικά

Άγγελος Κυρίου του φανερώθηκε μπροστά,

ο οποίος τόν ελευθέρωσε

και τον οδήγησε έξω από την φυλακή.

Τότε εκείνος, πήγε στο σπίτι της μητέρας

του Ευαγγελιστή Μάρκου,

εκεί όπου ήσαν συναγμένοι αρκετοί πιστοί,

                                          με ελπίδα και υπομονή.

Η υπηρέτρια, όμως, πού ονομαζόταν Ρόδη,

 όταν άκουσε του Πέτρου την φωνή

από την χαρά της δεν άνοιξε την πόρτα,

αλλά έτρεξε να αναγγείλη

το χαρμόσυνο γεγονός χαμογελαστή.

Εκείνοι, όταν την άκουσαν να λέγη

ότι κτυπά την πόρτα ο Απόστολος Πέτρος,

της είπαν ότι είχε τρελαθεί!

Στην συνέχεια, όμως, όταν εκείνη επέμενε,

                                                             όλοι μαζί

είπαν ότι είναι ο φύλακας Άγγελός του:

«ο άγγελος αυτού εστίν» (Πρ. ιβ', 1-16).

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό

 ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν προσωπική εμπειρία

 της υπάρξεως του φύλακα Αγγέλου τους,

του οποίου χαίρονταν την παρουσία και την προστασία.

Όταν κανείς με την Χάρη του Θεού

και τον προσωπικό του αγώνα κυριαρχή

πάνω στα πάθη του, τότε φωτίζεται ο νούς του,

που είναι ο οφθαλμός της ψυχής,

και βλέπει εκείνα τα οποία δεν μπορεί να δη

 με τα μάτια του σώματος. Δηλαδή,

βλέπει την δόξα του Θεού και τον φύλακα Αγγελό του,

τον οποίο αισθάνεται να τον προστατεύη με στοργή.

8-11-2015