Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά .

 Τιμ΄. 1,15-17 : Για την Εκκλησία, τους Αποστόλους και Αγίους,

είναι «αντίχριστος» αυτός, που δεν ομολογεί, ότι σαρκώθηκε,

έγινε άνθρωπος ο Χριστός.

του π. Παναγιώτη Γκέζου

Δεν είναι καθόλου υπερβολή,

όταν ονομάζουν το Απόστολο Παύλο

«πρώτον μετά τον Ένα», τον Χριστό δηλαδή,

               που είναι, της Εκκλησίας η Κεφαλή.

Στην Α΄ προς Τιμόθεο επιστολή

         ο απ. Παύλος εφιστά στον παραλήπτη

                           της απ. Τιμόθεο την προσοχή,

ως ποιμένα της Εκκλησίας της Εφέσου,

 για τον κίνδυνο των αιρετικών.

 Δίνει οδηγίες για ζητήματα λατρείας

και παρουσιάζει τα προσόντα που πρέπει

                         να έχει κάποιος που επιθυμεί

να είναι επίσκοπος ή διάκονος

                                                 των χριστιανών.

Τονίζει το καθήκον του απ. Τιμοθέου

        να είναι τύπος και παράδειγμα σε όλα,

συμπαραστάτης στο ποίμνιό του

                                               και καθοδηγητής.

Είναι ενδιαφέρον, εν τούτοις

       και αναγκαίο συνάμα να διευκρινισθεί

ότι η αμαρτωλότητά στην οποία

 ο απ. Παύλος εντάσσει  τον εαυτό του,

                 δεν έχει διάσταση ή έννοια ηθική.

        Η αμαρτωλότητά αυτή είναι η στροφή

εναντίον του θελήματος του Θεού,

                                          οποίος τη συγχωρεί.

Άλλωστε, από τον ίδιο τον απ. Παύλο

                                                      είναι γνωστό,

ότι διακρινόταν για αφοσίωσή

                    και το  ζήλο του το θρησκευτικό                                          

                                     στο Νόμο το Μωσαϊκό,

τον οποίο υπερασπιζόταν νομίζοντας

                             ότι έτσι διακονούσε το Θεό.

Εξομολογείται γράφοντας:

«Ηκούσατε γαρ την εμήν αναστροφήν

πότε εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν

 εδίωκον την Εκκλησίαν του Θεού

και επόρθουν αυτήν,

                  και προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ …» (Γαλ. 1:13-14).

Αυτή η συμπεριφορά είναι που στηλιτεύει

           και ονομάζει, ο απ. Παύλος, αμαρτία,

 μία συμπεριφορά που πρέπει

               να προβληματίσει και όλους εμάς,

όταν νομίζουμε ότι,

με τον «ου κατ’ επίγνωση ζήλο» μας,

   διακονούμε την αλήθεια, ενώ στην ουσία

γινόμαστε αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού

και οδηγούμε ή οδηγούμαστε

 σε σκοταδισμό και μίσος εναντίον

  των συνανθρώπων μας άλλης θρησκείας,

άλλου πολιτισμού, άλλης εθνικότητας,

             άλλης φυλής και άλλης ιδεολογίας.                          

Ο Χριστός, άλλωστε, δεν θα παύσει ποτέ

                                                             να καλεί

σε μεταστροφή και μετάνοια

και η αποστολή της Εκκλησίας μέσα

                                      στον κόσμο είναι αυτή

που της ανέθεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός,

                 που είναι της Εκκλησίας ο ιδρυτής.

Με την προσαγωγή

  του δικού του παραδείγματος μεταστροφής

 στην αλήθεια του Ιησού Χριστού,

ο απ. Παύλος

 απευθύνει σε όλους έκκληση και προτροπή 

να τον μιμηθούμε και να δείξουμε

                                    προς όλους την αγάπη,

   χωρίς διακρίσεις, διαλογισμούς και απάτη.

Η είσοδος δε στην ιστορία

                              του Θεανθρώπου Λυτρωτή

         είναι, κάθε χαράς και ελπίδας, η πηγή.

Γι’ αυτό από τα πρώτα βήματα της

 αγωνίσθηκε η Εκκλησία να διαφυλάξει

                         την πίστη στην αλήθεια αυτή.

           Και απέκρουσε κάθε πλάνη αιρετική,

που ήθελε, το γεγονός της σαρκώσεως,

                                                        να αρνηθεί.

Για την Εκκλησία, τους Αποστόλους

         και Αγίους, είναι «αντίχριστος» αυτός,

που δεν ομολογεί, ότι σαρκώθηκε,

                             έγινε άνθρωπος ο Χριστός.

Τιμ΄. Α,15-17