Ἀπὸ τὸν πατέρα
Παναγιώτη Γκέζο
Προτοῦ ἔλθει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο,
μόνο οἱ Ἰσραηλίτες γνώριζαν καὶ πίστευαν στὸν ἀληθινὸ Θεό. Οἱ ἄλλοι λαοὶ βρίσκονταν
στὸ σκοτάδι καὶ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας. Λάτρευαν τὴν κτίση, τὰ δημιουργήματα
καὶ ὄχι τὸν Δημιουργὸ καὶ Κτίστη τῶν ὅλων. Τὰ ἔργα τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ὅλη ἡ
ζωή τους ἦταν ἁμαρτωλή. Γιὰ νὰ προφυλάξει ὅμως ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὸν
μολυσμὸ τῆς εἰδωλολατρίας, τοὺς ἀπαγόρευε νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες.
Ἡ ἀπαγόρευση αὐτὴ ἔμοιαζε μὲ πανύψηλο τεῖχος ποὺ χώριζε τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τοὺς
εἰδωλολάτρες. Πάντως λόγω τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ οἱ Ἰουδαίοι καὶ οἱ ἐθνικοὶ ἦταν
ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ποιὸς θὰ ἔδινε στοὺς ἔνοχους τὴ συγχώρηση; Ποιὸς θὰ
συφιλίωνε τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν Θεό; Ποιὸς θὰ ἔνωνε μὲ δεσμοὺς ἀδελφικοὺς
Ἰουδαίους καὶ εἰδωλολάτρες; Στὰ σπουδαία αὐτὰ ἐρωτήματα μᾶς δίνει ἀπάντηση ὁ ἀπόστολος
Παῦλος μὲ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
Ἐκεῖνος λέει, ποὺ συμφιλίωσε ὄλους τοὺς ἀνθρώπους
μὲ τὸν ἅγιο Θεὸ εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μὲ τὴ σταυρική Του
θυσία δίνει τὴν συγχώρηση σ’ ἐκείνους ποὺ Τὸν πιστεύουν καὶ Τὸν ἀναγνωρίζουν Υἱὸ
τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου. Ναί, ὁ Χριστὸς μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεό. Ὁ
Χριστὸς ἔνωσε καὶ τοὺς δύο λαούς, Ἰουδαίους καὶ εἰδωλολάτρες. Ἐφόσον αὐτοὶ πίστευαν
στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, γίνονταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας του. Γίνονταν δηλαδὴ ἕνας
λαὸς ποὺ ὡς Βασιλέα του, Κύριό του καὶ Θεό του ἀναγνώριζε καὶ λάτρευε τὸν
σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Λυτρωτή. Πράγματι, στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὴν
Ἐκκλησία, γίνονται δεκτοὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὄχι μόνο ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν τὴν ἀληθινὴ
θεογνωσία, ὅπως οἱ Ἰουδαίοι ποὺ βρίσκονταν κοντὰ στὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ
βρίσκονταν μακρία ἀπὸ τὸν Θεό, οἱ εἰδωλολάτρες. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ πιστεύει ὁ ἄνθρωπος
στὸν Χριστὸ καὶ συμμορφώνεται μὲ τὰ παραγγέλματά Του, ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν οὐράνιο
Πατέρα καὶ υἱοθετεῖται χάριν τοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι λοιπὸν βαπτίσθηκαν στὸ ὄνομα τῆς
Ἁγίας Τριάδος, ὅσοι ἁγιάζονται μὲ τὴ χάρη τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦν
μέλη τῆς πνευματικῆς βασιλείας, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς θεωρεῖ
ξένους καὶ προσωρινοὺς κατοίκους τῆς Βασιλείας Του, ἀλλὰ μᾶς ἀναγνωρίζει δικούς
Του καὶ ἔτσι γινόμαστε συμπολίτες τῶν Ἁγίων. Μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους εἴμαστε
πολιτογραφημένοι στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Μοιάζει μάλιστα ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ μ’ ἕνα παγκόσμιο
καὶ οὐράνιο οἱκοδόμημα. Άκρογωνιαίο λιθάρι, ἀσάλευτο καὶ αἱώνιο, ποὺ στηρίζει ὅλο
τὸ οἱκοδόμημα, εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐπάνω σ’ αὐτὸ τὸ λιθάι, σὰν ἄλλα μικρότερα
λιθάρια εἶναι οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Προφῆτες. Ἀλλὰ κι ἐμεῖς σὰν ἄλλα μικρὰ ζωντανὰ
λιθαράκια χτιζόμαστε πάνω σ’ αὐτὸ τὸ θεμέλιο. Ὅπως ὅμως ἀναφέραμε προηγουμένως,
ἡ βάση ὅλης αὐτῆς τῆς πνευματικῆς οἱκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς
Χριστός. Μὲ τὴ δική Του χάρη καὶ δύναμη ἐμεῖς τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἑνωνόμαστε ἁρμονικὰ
καὶ στερεωνόμαστε στὴν πίστη καὶ προοδεύουμε στὴν ἀρετή. Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ
πνευματικὸ οἱκοδόμημα κατοικεῖ, βασιλεύει καὶ πραγματοποιεῖ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας
μας τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Βλέπετε, ἀδελφοί μου, πόσο στενὸς εἶναι ὁ σύνδεσμός
μας μὲ τὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας μας τὸν Κύριο Ἰησοῦ; Αὐτὸς εἶναι τὸ ἀκρογωνιαῖο
λιθάρι τῆς Ἐκκλησίας κι ἐμεῖς, τὰ μικρὰ λιθαράκια της. Αὐτὸς μὲ τὴ σταυρική Του
θυσία μᾶς ἔσωσε ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Αὐτὸς μᾶς συμφιλίωσε καὶ μᾶς ἔφερε κοντὰ
στὸν οὐράνιο Πατέρα. Κανέναν δὲν περιφρονεῖ ὁ Κύριος. Κανέναν δὲν ἀποκλείει ἀπὸ
τὴ σωτηρία. Ὅλους μᾶς ἀγαπᾶ καὶ γιὰ ὅλους ἐνδιαφέρεται. Σὲ κάθε θλίψη, ἀσθένεια,
διωγμό, φτώχεια μποροῦμε νὰ καταφεύγουμε σ’ Αὐτὸν καὶ νὰ ζητοῦμε τὴν προστασία
Του. Ἴσως οἱ ἄνθρωποι νὰ μᾶς πειφρονοῦν, ὁ Θεὸς ὅμως μᾶς δέχεται πάντοτε μὲ
πατρικὴ στοργή. Ἴσως τὸ σῶμα μας νὰ πονάει λόγω τῆς ἀρρώστιας καὶ νὰ λειώνει ἀπὸ τὸν πυρετό, ἡ ψυχή μας ὅμως γεμάτη
πίστη καὶ ἐλπίδα ἐπικοινωνεῖ μὲ τὴν προσευχὴ μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ὅποιος εἶναι
ζωντανὸ καὶ ὑγιὲς μέλος στῆς Ἐκκλησίας τοῦ
Χριστοῦ στὴ γῆ, αὐτὸς θὰ ἀναδειχθεῖ καὶ ἔνδοξο μέλος στὴν οὐράνια θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
Πηγή Ἀρχιμ. Χ. Ν.
ΠΑΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου