Α'
Κορ ιστ' 13-24: Ορθοί
και αήττητοι θα μείνομε εις τας επάλξεις, αφού
μαζί μας, εμψυχωτής και υπερασπιστής, θα
είναι ο Χριστός.
του π. Παναγιώτη Γκέζου
"Γρηγορείτε,
στήκετε εν τη πίστει, κραταιούσθε.
(Ο
απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στους πιστούς
της
Κορίνθου στην πρώτη του προς αυτούς επιστολή)
Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω"
(η
τελευταία του προτροπή).
Χωρίς
εγρήγορση δεν επιτυγχάνεται
η πνευματική προκοπή.
Δεν
κατορθώνεται η καθαρότητα του νου
χωρίς επαγρύπνηση εσωτερική
Όπως
τότε, έτσι και σήμερα, η ζωή της αρετής,
απαιτεί
εγρήγορση διαρκή.
Είναι
οι εχθροί πολλοί και δυνατοί.
Ιδιαιτέρως
ο διάβολος, ο οποίος
«ως
λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη».
«Γρηγορείτε
και προσεύχεσθε, η αγρυπνία,
είναι
ο καλύτερος φρουρός,
που προφυλάσσει την δική μας ψυχή
από
τον υπούλως ερχόμενον εχθρόν,
ο οποίος εμφανίζεται «ως κλέπτης εν νυκτί».
Αντιθέτως η ακηδία, η ραθυμία
και
η νωθρότητα η πνευματική
συνιστούν
μεγάλη απειλή.
Όταν η συνείδησή μας παύσει να αγρυπνεί,
ξεχνούμε
τις ευθύνες μας,
την
κλήση του Ιησού προς όλους μας:
Χρειάζεται
και η ψυχή «τροφή», πνευματική.
Η
δε απιστία
κραδαίνει
την μάχαιρα
της δήθεν επιστημονικής αληθείας,
απαιτείται μεγάλη
προσοχή
και
εγρήγορση,
διότι από στιγμή σε στιγμήν μπορεί
ο
εχθρός να εισέλθει
στο οχυρό της δικής
μας ψυχής.
Όσον
δε περισσότεροι εχθροί
μας πολεμούν,
λόγω της ανωμαλίας των καιρών
και
του κατακλυσμού
της απιστίας και διαφθοράς,
επί
τοσούτον μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι
η φρούρηση του ψυχικού μας θησαυρού.
Τι
ατύχημα μέγα είναι δια τον άνθρωπο
να
χάση την πίστη του!
Όλα
γύρω του τότε γίνονται σκοτάδι, ερημιά.
Ο
άνθρωπος ομοιάζει με αετό χωρίς φτερά
και η ζωή σαν
θανάτου πορεία.
Αδελφέ,
ας μείνομε σταθεροί στην πίστη,
αν θέλομε αληθινά την δική μας ευτυχία.
Βέβαια,
δια να κρατήσει κανείς την πίστη
και
να νικήσει τον μεγάλο αυτόν αγώνα,
θα
χρειασθεί, με σθένος, να πολεμήσει.
Η αρετή θέλει ανδρεία.
Έχει
βέβαια ο δρόμος της και η πορεία γοητεία,
αλλά την ιδίαν στιγμήν απαιτείται
και ηρωική διάθεση.
Διότι απέναντι στις επιθέσεις του εχθρού,
η
στάση του χριστιανού
δεν
ημπορεί να είναι η υποχώρηση.
Διότι
υποχώρηση σημαίνει θάνατος.
Είναι
αλήθεια ότι η αμαρτία
εμφανίζεται ελκυστική,
με γοητευτικά χρώματα,
απατηλή.
Ομοιάζει
με μεθυστικό ποτό,
που
μόλις το πιείς ζαλίζεσαι
και ζεις σε κόσμο
φανταστικό.
Είναι πλανεύτρα η αμαρτία.
Όμως, αργότερα, όταν περάσουν οι πρώτες
εντυπώσεις, τότε εκδηλώνεται η πικρία…
Να
πιστεύω όμως στον Χριστό
και
να μην έχω την αγάπη Του, που αποτελεί
την
ενεργοποίηση της πίστης
είναι όχι μόνο σόλοικο,
αλλά και δαιμονικό,
είναι
μία δύναμη καταστροφική
για
τους άλλους και για τον ίδιο μας τον εαυτό
Για
την πίστη μας, όπως και ο απόστολος Παύλος,
το εννοεί,
δύναμη
θετική και ευεργετική
υπάρχει
εκεί που υφίσταται αγάπη χριστιανική.
Μακάρι
η πυρακτωμένη,
από την αγάπη του Χριστού και τους ανθρώπους,
καρδιά
του αποστόλου να θερμάνει λίγο και εμάς.
να
κινητοποιηθούμε έστω και λίγο σε μετάνοια,
αφού
όπου υπάρχει η αμαρτία
έχει
σβήσει η φλόγα της αγάπης σ' αυτήν την κοινωνία.
"Δια το πληθυνθήναι την αμαρτίαν
ψυγήσεται η αγάπη".
Αν
δεν έχουμε μετάνοια,
ας
την ζητήσουμε ειλικρινά από τον Κύριο.
Θα είναι το πρώτο σκαλοπάτι
της
ένθεης και σωτήριας μας αγάπης.
Ναι!
Όταν μέσα μας πιστεύουμε
ότι
ο δρόμος που επήραμε είναι ο καλύτερος,
όταν
η ψυχή μας δονηθεί από τα ιερά
σκιρτήματα της αρετής και της πίστεως,
όταν
πάρομε την απόφαση να μείνομε
στις
επάλξεις της τιμής και του χρέους,
συνεχώς
τότε
τα ιερά μας και τα φρούριά μας
δεν θα τα
πάρει ο εχθρός.
Ορθοί
και αήττητοι θα μείνομε εις τας επάλξεις,
αφού
μαζί μας, εμψυχωτής και υπερασπιστής,
θα είναι ο Χριστός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου