κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ι' Ματθαίου.

Α' Κορ. δ' 9-16: Ο κόσμος σήμερα γέμισε με θεωρίες και φιλοσοφικά συστήματα. Διψά όμως για παραδείγματα.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Οι άγιοι Πατέρες παρομοιάζουν

τον Πνευματικό με ιατρό.

Όπως αναζητούμε έναν καλό

                                       προσωπικό γιατρό

και του εκθέτουμε το δικό μας ιστορικό

έτσι οφείλουμε να βρούμε

                          κι έναν καλό Πνευματικό.

Παρομοίως και ο Πνευματικός

 με τις κατάλληλες οδηγίες

 και παραινέσεις συμπαραστέκεται

 ως καλός προπονητής κοντά

                        σε κάθε Χριστιανό

που καλείται ν’ αγωνίζεται πνευματικά

και τον βοηθά για να γλιστρά

 και να ξεφεύγει από τὶς επιθέσεις

                              του παγκάκου σατανά.

Ας πάρουμε λοιπόν απόφαση

στις αποδείξεις του Πνευματικού

να κάνουμε τελεία υπακοή.

Αυτό είναι ασφάλεια για μας

και χαρά για τον ίδιο που θα βλέπει

την πνευματική μας προκοπή.

«Λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν,

διωκόμενοι παρακαλοῦμεν».

Εγκρύπτει μεγαλείο αληθινό η σκηνή,

που ξεδιπλώνουν οι δύο αυτές φράσεις.

 Ενώ δε ὁ Ουρανός ακούει τὶς λοιδορίες

και βλέπει τους διωγμούς, δεν ομιλεί.

Η προσευχή δε αυτή,

η αναπάντητη, που ως ανταπόκριση

έχει, του Ουρανού, την παγερή σιωπή,

είναι μια ιδιαίτερη μορφή προσευχής,

που αξίζει να την μελετήσουμε

                                                  με επιμονή.

Να μην ακούει τάχα ο Ουρανός;

                                        Να αδιαφορεί;

Η να αδυνατεί  να απαντήσει;

Οι ζοφερές αυτές σκέψεις

                     στενοχωρούν την Ψυχή,

και το Θεό παρακαλεί να την ηρεμίσει.

 Η Χαναναία εάν έπαιρνε εξ αρχής

την απάντηση στο αίτημα της,

η κόρη της θα κέρδιζε απλώς

                 τη θεραπεία τη σωματική.

Η σιωπή όμως του Ιησού της έδωσε

κάτι πολύ μεγαλύτερο

                              και σπουδαιότερο:

τον έπαινο του Διδασκάλου

      που είδε σ' αυτήν πίστη θερμή.

Ο Θεός  βλέπει άπειρος μακρύτερα

απ’ ότι  κοιτάζουμε εμείς.

Δεν ξέρει πράγματι κανίς

για ποιό οφείλει μεγαλύτερη

 ευγνωμοσύνη στο Θεό.

 Για τα αιτήματα που μας ικανοποίει

ή για εκείνα που αφήνει αναπάντητα

                                  σ' αυτήν τη στιγμή;

 «Παρακαλώ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε».

Η μίμηση του παραδείγματος

                       δεν γίνεται με λόγια πολλά.

Για να εἶναι κάποιος υπόδειγμα ζωής

                                                     του άλλου

            πρέπει να έχει ανέβει πολύ ψηλά.

Το πιο εύκολο πράγμα στη ζωή

είναι να λέει κανίς το «απαγορεύω»,

ο Απόστολος Παύλος όμως έλεγε

«παρακαλώ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοὶ».

Και την πνευματική του δύναμη

                                                  και επιβολή

στους χριστιανούς την αντλούσε

από το γεγονός της πατρότητας του

                                          της πνευματικής.  

Ο κόσμος σήμερα γέμισε με θεωρίες

και φιλοσοφικά συστήματα.

 Διψά όμως για παραδείγματα.

 Θυμηθείτε πόσοι έτρεχαν διψασμένοι

στα ερημητήρια των πατέρων

Παϊσίου, Πορφυρίου, Ιακώβου

 για να συναντήσουν ζωντανά

υποδείγματα αγιότητος,

να ξαποστάσουν πνευματικά.

Εις την περιφρόνηση των ειρωνειών.

Είναι το ζήτημα αυτό πολύ σοβαρό.

Γύρω μας υπάρχουν λογής

                                 λογής άνθρωποι.

Οι περισσότεροι είναι χωρίς Θεό,

Είναι πρόθυμοι να ειρωνευθούν τα πάντα.

Την Εκκλησία, τον κλήρο και τον λαό.

Είναι ενδεχόμενον μερικοί

να μας χαρακτηρίσουν

                                        ως οπισθοδρομικούς,

καθυστερημένους, ακοινώνητους, μωρούς,

διότι, με το νέον πνεύμα, δεν συμμορφούμεθα,

 διότι πηγαίναμε εις την Εκκλησία,

                                       διότι εξομολογούμεθα,

                         διότι είμεθα σεμνοί και ηθικοί,

διότι θέλαμε να είμεθα

                                      καλοί οικογενειάρχες,

διότι δεν καταπαυτούμε τας αρχάς

                                                         της αρετής,

διότι δεν πετούμε στον δρόμο

                                            την δική μας τιμήν.

Ημείς στην κακία των

θα αντιτάξουμε την καλοσύνη μας.

Διότι έτσι και του Θεού το θέλημα εκτελούμε

 και την ψυχική μας γαλήνη εξασφαλίζουμε

και τον κακόν, που θέλει να μας βλάψει,

                                            τελικά τον κερδίζομαι.

Ας παρακαλούμε τον Άγιο Θεό

 να μας χαρίζει πάντοτε

 πνευματικό μας πατέρα άξιο οδηγό

 στην πνευματική μας πορεία

                      προς την ουράνια Βασιλεία.