Κήρυγμα στο Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν.

Πραξ. στ' 8-ζ' 5, 47-60: Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα,

είναι φανερό ότι όποιος θέλει τα αγαθά του κόσμου τούτου,

εκείνος πρέπει να περιπατεί τον δρόμο της αρετής.

                                                του π. Παναγιώτη Γκέζου

Προστάσει ο Θεός τον Αβραάμ λέγοντας:

«Έξελθε εκ της γης σου

                         και εκ της συγγενείας σου

και εκ του οίκου του πατρός σου,

και δεύρο εις γην ην αν σοι δείξω».

Ο Αβραάμ επίσπευσε και έκαμε υπακοή ,

και ο Θεός του έδωσε πλούτο πολύ.

Αληθώς η αμαρτία του προπάτορα,

μας κατέστησε φθαρτούς επάνω στη γη

και μας εξόρισε από τον Παράδεισο.

Ο Θεός καταραστεί την γην και είπε:

«Επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου».

Είπε «εν λύπαις φαγή αυτήν

πάσας τας ημέρας της ζωής σου».

Είπε «Ακάνθας και τριβόλους

                                                ανατελεί σοι».

 Ναι, αληθώς, αλλά γιατί αυτό;

Είναι φανερό ότι για την αμαρτία.

Αλ’ ο Σολομών του οικοδόμησε οίκο

                                               να μείνει εκεί.

Ο Ύψιστος όμως δεν κατοικεί

εις χειροποίητους ναούς,

                      καθώς ὁ προφήτης έχει πει:

 Ο ουρανός είναι ο θρόνος μου, ή δε η γη

                   υποπόδιο των ποδιών μου εστί.

Τί είδους οίκον θα μου οικοδομήσετε,

                                               λέγει ο Κύριος,

ή ποιός είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου;

Το χέρι μου δεν τα δημιούργησε όλα αυτά;

Σκληροτράχηλοι,

                   με απερίτμητη καρδιά και αυτιά,

σεις πάντοτε αντιτίθεστε

                                      προς το  Άγιο Πνεύμα,

όπως οι πρόγονοί σας

                        έτσι και σεις ζείτε σ’ ένα ψέμα.

Ούτος ο μακάριος Πρωτομάρτυρας

                             και Αρχιδιάκονος Στέφανος,

όταν έγινε μίαν φοράν ζήτησης

μεταξύ Ιουδαίων και Σαδδουκαίων

                        και Φαρισαίων και Ελληνιστών

              περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

και άλλοι μεν έλεγαν, ότι είναι Προφήτης·

άλλοι δε, ότι είναι πλάνος·

                            και άλλοι, ότι είναι υιός Θεού

 τότε ο αοίδιμος Στέφανος

               εστάθει επάνω εις ένα τόπον υψηλό,

και κήρυξε εις όλους

                         τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό.

Άνδρες αδελφοί,

διότι τόσον επλήσθησαν οι κακίες σας,

          και είναι τεταγμένη όλη η Ιερουσαλήμ;

Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος,

ο οποίος δεν έλαβεν εις την καρδία του

                          δισταγμό εις τον Ιησού Χριστό.

Διότι αυτός είναι,

                             οπού έκλινε τους Ουρανούς,

             και κατέβη δια την δική μας αμαρτία,

  και γεννήθηκε από την Παρθένο την Αγία.

Τότε και ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ,

και ο τούτου υιός Αβελβούς,

                               επίσπευσαν εις τον Χριστό.

Και βαφτίσθηκαν

                 από τους Αποστόλους αυθημερόν.

Ο Στέφανος, γεμάτος πίστη και δύναμη,

έκανε τέρατα και θαύματα μεγάλα

                                                 μεταξύ του λαού.

Μερικοί από την συναγωγή σηκώθηκαν

και συζητούσαν με τον Στέφανο,

          αλλά δεν μπορούσαν να αντισταθούν

στην σοφία και στο Πνεύμα

                                        με το οποίον μιλούσε.

     Τότε έβαλαν κρυφά ανθρώπους να πουν,

 «Τον ακούσαμε να λέγει λόγια βλάσφημα

       κατά του Μωϋσέως και κατά του Θεού».

Και όλοι, που βρισκόταν στο συνέδριο

              προσήλωσαν σ’ αυτόν τὰ βλέμματα

 και είδαν το πρόσωπό του

                        να είναι σαν πρόσωπο αγγέλου.

Είπε τότε ο αρχιερέας,

                               «Έτσι έχουν τα πράγματα;».

 Εάν λοιπόν λείψει η αμαρτία,

                             και αντί αυτής έλθει η αρετή,

άραγε πάλι και μετά την αρετή

επικατάρατος και άκανθοι και τρίβολοι

                                                    θα είναι η γη;

Όχι. Ανεβάζει τον άνθρωπο η αρετή

στην κατάσταση του προπάτορα

                                                    την προπτωτική.

Εκείνη δε η κατάσταση

                       είναι η κατάσταση της ευλογίας,

της χαράς και της ανέσεως

                                    στην Αγία μας Εκκλησία.

Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα,

είναι φανερό ότι όποιος θέλει

                            τα αγαθά του κόσμου τούτου,

εκείνος πρέπει να περιπατεί

                                          τον δρόμο της αρετής.

Ενώ εμείς οι άθλιοι

                                 πιστεύουμε και πειθόμεθα

ότι τρέχοντας στους κρημνούς της απώλειας,

εκεί ευρίσκουμε την απόλαυση των αγαθών

                                               της παρούσης ζωής.

Και εμείς τις ημέρες των εορτών

          όχι μόνον δεν ερχόμεθα στην εκκλησία

για να ακούσουμε τον λόγο του Θεού,

να ζητήσουμε να μας συγχωρέσει

                                                            την αμαρτία,

και να τον δοξολογήσουμε

                                 για την δική Του ευεργεσία,

όχι μόνον πωλούμε και αγοράζουμε

και εργαζόμεθα κατά τις ημέρες των εορτών,

αλλά περιμένουμε τις εορτές για να λύσουμε,

της εγκρατείας και της σωφροσύνη,

                                                  τον περιορισμό

και έτσι να εκτελέσουμε κάθε αμαρτία.

Και παροργίζοντας τον Βασιλέα της δόξης

                                              με τον τρόπον αυτόν

ελπίζουμε μακρότητα ημερών

                                                 και πλούτο πολύν

και δόξα μεγαλοπρεπή

                              και τα λοιπά αγαθά της γης.

Ω πλάνη σατανική!