Από την πανδημία του Κορονοϊού θα γλυτώσουμε όχι από την πνευματική ¨πανδημία¨ όμως…;

του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, την στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές είναι λίγα λεπτά μετά από το ανακοινωθέν της έκτακτης (Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020) διευρυμένης Διαρκής Ιεράς Συνόδου και με την συμμετοχή των Αρχιερέων των Μητροπόλεως του Λεκανοπεδίου. Η αλήθεια είναι ότι διαβάσαμε με ανακούφιση τις αποφάσεις και δοξολογήσαμε τον Θεό γιατί η πνευματική μας ηγεσία δεν υπέκυψε στις πιέσεις της επίσημης πολιτείας και εν γένη κοινωνίας, όπως δυστυχώς άλλες τοπικές Εκκλησίες και μεμονωμένες Ιερές Μητροπόλεις! Λίγα λεπτά της ώρας μετά όμως και προτού φτάσουμε καν στα μισά του άρθρου μας, έρχεται επίσημα η Ελληνική Πολιτεία να κλείσει όλους τους Θρησκευτικούς χώρους Λατρείας (κατά τα άλλα έχουμε διακριτικούς ρόλους..αλλά οι μάσκες πέφτουν) για να  αδειάσει ουσιαστικά την Ιερά Σύνοδο με αβέβαιο τι μέλη   γενέσθαι από εδώ και πέρα! Όποιος επιβάλλει όμως παίρνει και την ευθύνη…!

Πέρα όμως από  τις τελευταίες εξελίξεις, όλες αυτές τις ημέρες έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει τόσα πολλά και μάλιστα αντιφατικά και από διαφορετικές αφετηρίες και οπτικές γωνίες το κάθε ένα απόψεις. Από την άλλη η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει και περιοριστεί  τόσο πολύ και κάθε μέρα με νέα μέτρα περισσότερο, την ίδια ώρα βέβαια που έχουμε στη χώρα μας ήδη 4 νεκρούς και 336 επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Επανερχόμαστε και εμείς στο κρίσιμο αυτό θέμα (είχαμε ασχοληθεί αρχικώς στην αρχή της πανδημίας πριν δύο εβδομάδες),  το οποίο αγγίζει και προσπαθεί να ανατρέψει όλο το οικοδόμημα της Εκκλησίας σε επίπεδο εμπειρίας, δόγματος, λατρείας, θεολογίας αλλά και ποιμαντικής και ορθόδοξης μαρτυρίας σήμερα! Επίσης άπτεται στη σχέση Εκκλησίας και επιστήμης, αλλά και τα όρια στις σχέσεις πολιτείας και Εκκλησίας και γενικά την απειλή του φόβου και του πανικού, μπροστά στην ελπίδα της Αναστάσεως που φέρνει ο Χριστός και η αντιμετώπιση της ασθένειας εκ μέρος της Εκκλησίας, ως νοσοκομείο και θεραπευτήριο του ανθρώπου ψυχοσωματικά! Αντιλαμβάνεστε πως το κάθε ένα από τα παραπάνω ξεχωριστά θέματα είναι αντικείμενα μελέτης ολόκληρης, εμείς στο άρθρο μας θα τα αγγίξουμε λίγο ακροθιγώς!  Ας ξεκινήσουμε και ο Θεός βοηθός…!

Είναι γεγονός πως για άλλη μια φορά, σε άλλη μια κοινωνική κρίση στη χώρα μας (έστω και με παγκόσμιες βέβαια προεκτάσεις) με το γνωστό πλουραλισμό απόψεων και αγκυλώσεων του τόπου μας , ενοχοποιήθηκε για άλλη μια φορά η Ορθόδοξη Εκκλησία μας,  λες και η πανδημία του Κορονοϊού (αν και σωστότερα είναι Κοροναϊός), προήλθε από αυτήν! Οι γνωστοί-άγνωστοι ενάντιοι από την Εκκλησία βρήκαν ευκαιρία να στρέψουν τα βέλη τους και να κατηγορήσουν την διοικούσα Εκκλησία ως ανεύθυνη που δεν σφράγισε τους Ναούς αμέσως και ανοίχτηκε μία πολεμική και ένας δημόσιος διάλογος κατά πόσο η Θεία Κοινωνία μεταδίδει μικρόβια και αν μπορεί να ασθενήσει κάποιος ή όχι!

 Ήρθε η ώρα να θέσουμε τα όρια της δεοντολογίας (αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει) και όχι αυτό που δυστυχώς συμβαίνει για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα όσο μπορούμε, μέσα στη σύγχρονη σύγχυση! Καταρχήν το νέο Ελληνικό Κράτος έχει ζωή και εμπειρία 199 και του χρόνου ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια, η ορθόδοξη Εκκλησία προϋπάρχει του κράτους και επισήμως (χωρίς να υπολογίζουμε την παλαιά διαθήκη κτλ) έχει 2020 χρόνια ζωής και εμπειρίας μετά Χριστό!  Επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζεται ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, δεν σημαίνει ότι ανήκει ή προέρχεται στην κρατική εξουσία! Να θυμίσουμε εδώ τον διάλογο του Χριστού με τον Πιλάτο : «καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει» (Ιω. 19,9-11). Αυτά αναλογικά συμβαίνουν και σήμερα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εκκλησία είναι το σώμα Του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες!

Στην ανθρώπινη ιστορία αλλά και ειδικά την εκκλησιαστική περάσαμε τόσες αρρώστιες, τόσες πανδημίες, τόσοι διωγμοί και ιστορικές ανακατατάξεις, ποτέ δεν σταμάτησε όμως η λατρεία της Εκκλησίας και να τελείται το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας! Οι πανδημίες με  την συμβολή φυσικά και της ιατρικής επιστήμης και φαρμακολογίας οι περισσότερες εξαλείφτηκαν, κάποιες ακόμη είναι ανίατες, ποτέ δεν σταμάτησαν οι Εκκλησίες μας όπου υπήρχαν ή έστω οι Χριστιανοί (όταν δεν υπήρχαν οργανωμένοι τόποι λατρείας ή δεν ήταν προσβάσιμοι σε περιόδους διωγμών), να λειτουργούν και να κοινωνούν οι πιστοί! Γιατί τα μικρόβια και οι ιοί φαίνονται με τα μικροσκόπια και φυσικά χρίζουν άμυνας και προλήψεως, αλλά ο διάβολος, οι ενέργειές του και τα αμαρτήματα και τα πάθη  μας, δεν φαίνονται με τα κοινά μικροσκόπια, αυτό  δεν σημαίνει ως ψυχοσωματική οντότητα ο άνθρωπος, δεν θέλει θεραπεία από το ποτήριο της ζωής και το φάρμακο του μη αποθανείν!

Αυτό που κάνει η επιστήμη είναι να παρατηρεί και να βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα μέσα από το πείραμα (σε ένα θεολογικά μεταπτωτικό κόσμο εδώ είναι που την «πατάει») αλλά έχει όρια! Εκεί που σταματά το επιστητό και η κοινή λογική αρχίζει ο Θεός που είναι υπέρ-Λογος και γι αυτό αποκαλύπτεται και δεν ανακαλύπτεται…! Η Εκκλησία με αυτό που ονομάζουμε πίστη (η βεβαιότητα δηλαδή για πράγματα μη βλεπόμενα) αλλά και εμπειρία ξέρει πολύ καλά ότι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όχι μόνο δεν προκαλεί ασθένειες, αλλά πολλές φορές ασθενείς που τους θεωρούσαν ξεγραμμένους επιστημονικά από την ζωή, τελικά   να γίνονται και απολύτως καλά θαυματουργικά! Αν κολλούσαν ιώσεις από το Άγιο Ποτήριο ή την Ιερά Λαβίδα (και όχι απλά κουταλάκι που ακούστηκε κατά κόρον), πρώτοι οι κληρικοί που καταλύουμε στο τέλος την Θεία Κοινωνία έπρεπε να αρρωσταίνουμε και να πεθαίνουμε συνεχώς και μάλιστα οι κληρικοί των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και όμως δεν συμβαίνει! Τι έχουν να πουν για την σπιναλόγα ή για τους ασθενείς με aids και όχι μόνο που κοινωνούν; Βέβαια από την άλλη δεν σημαίνει πως οι ιερωμένοι ή λαϊκοί επειδή κοινωνούμε ότι γινόμαστε βιολογικά και άτρωτοι, αλλά μπορεί ήδη να νοσούμε από κάτι άλλο ή να αρρωστήσουμε στο μέλλον από άλλες αιτίες, ΠΟΤΕ όμως από την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας!

Επομένως σε μια πανδημία όπως η συγκεκριμένη, εννοείται παίρνουμε μέτρα όπως και έγινε, εννοείται αποφεύγεται ο συνωστισμός και οι ευπαθείς ομάδες αλλά είμαστε αντίθετοι να κλείσουν οι Εκκλησίες, γιατί αυτό κάνει η Εκκλησία φανερώνει την Βασιλεία Του Θεού στο εδώ και τώρα και εύχεται για κάθε ασθενή και αποτροπή πάσης νόσου, όχι όμως μονοδιάστατα! Θέλει ίαση το σώμα, αλλά δεν μπορούμε να αφήνουμε στη μόλυνση την ψυχή! Ούτε αφορά μόνο τους Ιερείς να λειτουργούν και οι πιστοί να απέχουν για να σωθούν από τον Κορονοϊό όχι όμως από την ιδιωτικότητα μας…!

Είδαμε και ακούσαμε ύβρεις και υποτιμητικά σχόλια από αυτούς που έτσι και αλλιώς έχουν αντιεκκλησιαστικό και αντικληρικό πνεύμα και βρήκαν ακόμη μια ευκαιρία να επιτεθούν! Την ίδια ώρα όμως οι ίδιοι δεν μίλησαν καθόλου για τους οπαδούς και τους χώρους λατρείας άλλων ομολογιών ή αλλοθρήσκων μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία τους πείραξε και πιέζουν να κλείσουν! Επίσης στον Έβρο την ίδια ώρα ζητούν να μπουν στην πατρίδα μας (και μάλιστα διαδηλώνουν γι αυτό στο εξωτερικό και όχι μόνο εναντίον της χώρας τους) χιλιάδες μετανάστες που ένας Θεός ξέρει τι μέτρα υγιεινής έχουν αυτή την στιγμή και πόσοι είναι φορείς με τόσο συνωστισμό εκεί στα σύνορα! Επιλεκτική ευαισθησία! Το ίδιο και αυτοί που αψήφησαν τις απαγορεύσεις για το Καρναβάλι και μάλιστα 20000 υπολογίζονται στη Πάτρα την βασική πόλη-πύλη με την Ιταλία που αφόρισαν και την απειλή του ιού και ότι κάποιοι αγωνίζονται στα σύνορα!  Στο απυρόβλητο επίσης και χιλιάδες ζωόφιλοι που και βγαίνουν και δεν μένουν στο σπίτι γιατί πρέπει τα τετράποδα κατοικίδια να βγουν για τις ανάγκες τους και ξεχνούν ότι επίσης είναι ευάλωτα στον ιό και μπορούν να μεταδόσουν επίσης τον ιό και να νοσήσουν τα ίδια! Αλλά πάντα φταίνε..και πρέπει να σταυρώσουμε τους Χριστιανούς!

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι δεν μας φταίνε μόνο οι αρνητικοί και οι εχθροί της Εκκλησίας, ακόμη και «εντός των τοιχών» δήθεν πιστοί απέδειξαν πως υπέκυψαν σε φόβο και μπήκαν αμφιβολίες για αυτό που κοινωνούσαν τόσα χρόνια και καιρό! Ακόμη και κληρικοί χάρηκαν που έκλεισαν οι Εκκλησίες (ως συνείδηση δημοσίων  υπάλληλων και όχι θρησκευτικών λειτουργών της θυσιαστικής αγάπης) με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τους ίδιους και τους πιστούς, χωρίς να αναλογιστούν ότι παρέλαβαν τους Ιερούς Ναούς ανοιχτούς και έτσι πρέπει να τους παραδώσουν στους επόμενους!  Οι Εκκλησιές μας σχεδόν αδειάσανε και μάλιστα τώρα στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής πολύ αποκαρδιωτικό θέαμα οι άδειες καρέκλες, αλλά τελικά χαιρόμαστε γιατί  έχει και τα θετικά του όλη αυτή η δοκιμασία ως ευκαιρία καθώς βλέπουμε ότι έμειναν αυτοί που έπρεπε να μείνουν ως ομολογία πίστεως και όχι από συνήθεια ! Γέμισαν τα σπιτικά οι οικογένειες έχουν το χρόνο να απολαύσουν την οικογενειακή θαλπωρή κάτι που στη σύγχρονη καθημερινότητα ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα δεν είχαν στο παρελθόν σχεδόν ποτέ! Είναι η ευκαιρία μας για μια επανεκκίνηση και αξιολόγηση των προτεραιοτήτων αλλά και πόσο παρασυρθήκαμε από το μοντέλο του δυτικού ανθρώπου της νεωτερικότητας και μετανεωτερικότητας και όχι του κοσμοπολίτη ανατολίτη με σεβασμό στην παράδοση και στη πίστη ως σημείο ταυτότητας και αναφοράς και εν γένη αυτοσυνειδησίας! Ας ελπίσουμε λοιπόν σύντομα να απαλλαγούμε από την πανδημία αυτή, οικονομικά και ψυχολογικά οι άνθρωποι και τα πράγματα να πάρουν την άνοδο, αλλά κυρίως η προοπτική μας, να δούμε ότι είμαστε για να θεωθούμε και όχι με τον φόβο της αρρώστιας και την αμφισβήτηση της παραδομένης πίστης που μόνο αυτή οδηγεί σε ΑΝΑΣΤΑΣΗ και ουσιαστική θεραπεία της «παρά φύσιν» κατάστασης! Αμήν!

Υ.Γ. Όσα γράφονται, γράφονται με τα δεδομένα εκείνου του καιρού. Δεν είχε θεσπιστεί η  καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας.

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου