ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ….αλλά πριν και μετά τι;

Αυτή την στιγμή μόλις παρέλαβα το Άγιο Φως στο σπίτι από μια φίλη που είχε πάει στο αεροδρόμιο! Λίγο πριν το ΑΓΙΟΣ ΦΩΣ το πάμε στο Ι.Ναό και μετά κάνουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ στο Κ.Α.Α.Π. Βούλας και μετά στην Ενορία μας, είπα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις λίγες σκέψεις :

Μεγάλη χαρά φυσικά για το γεγονός ότι ο ΚΥΡΙΟΣ για άλλη μια χρονιά μας έστειλε το ΑΓΙΟΣ ΦΩΣ του, με αυτό τον τόσο υπερφυσικό αλλά ταυτόχρονα τόσο απτό τρόπο. Πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι να αμφισβητούν κάτι το τόσο απτό και εμφανές, ότι η πίστη μας δεν είναι μια απλή θεωρεία, αλλά κάτι τόσο χειροπιαστό, κάτι τόσο εμπειρικό!

Όσο όμως να υπάρχει χαρά και όσο να θριαμβολογούμε για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, δεν μπορώ να μη αναφέρω λίγα από αυτά που βίωσα αυτές τις μέρες ιδιαιτέρως την Μεγάλη Εβδομάδα :

Πριν την Ανάσταση η Εκκλησία προϋποθέτει την περίοδο του Τριωδίου που μας προετοιμάζει κατάλληλα γι΄ αυτήν. Όμως αυτό που έγινε και φέτος (τουλάχιστον στην Ενορία μας) ήταν ότι στις πρωινές και απογευματινές ακολουθίες συμμετείχαν πολλοί λίγοι πιστοί! Στις προηγιασμένες είχε λίγο περισσότερο κόσμο και μετά πάλι τα ίδια, εκτός από τους Χαιρετισμούς,  Σάββατο και την Κυριακή που είχε πολύ κόσμο! Γιατί όμως αυτή η απουσία-αδιαφορία;

Ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα, χιλιάδες κόσμος πέρασε από τους Ναούς όλες αυτές τις μέρες! Το ερώτημα μου : Που είναι όλος αυτός ο κόσμος τις επόμενες και προηγούμενες ημέρες;  Γιατί θα φύγει μετά από 5 λεπτά από το Χριστός Ανέστη ; Τι είναι αυτό που τους κρατάει μακριά; Τι είναι αυτός που τους έφερε κοντά και μόνο για λίγο; Γιατί η τηλεόραση ξαφνικά έγινε «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ» και μετά από λίγο πάλι κοσμική και πολλές φορές αντιχριστιανική;  Χιλιάδες ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις! Ως Ιερέας τα ίδια ερωτήματα παίρνουν προσωπικό χαρακτήρα καθώς τα ερωτήματα διαμορφώνονται διαφορετικά : Τι έκανα εγώ, για να αναδείξω την αξία των καθημερινών  ακολουθιών στον κόσμο; Τι έκανα εγώ και πόσες ευθύνες έχω, συνειδητά και ασυνείδητα, που όλος αυτός ο κόσμος είναι εκτός Εκκλησίας και τόσα άλλα ερωτήματα…

Αυτές τις μέρες πολύ κόσμος προσέφυγε στο Άγιο Ποτήριο : Γιατί μόνο μία φορά το χρόνο και όχι κάθε Κυριακή και Μεγάλη Γιορτή;  Με τι προϋποθέσεις προσήλθε; Γιατί προβάλετε ως δικαίωμα και απαίτηση και όχι ως δωρεά και χάρη, από διάφορων «εργαζομένων», που δεν διστάζουν να έρθουν σε αντιπαράθεση και διαπληκτισμό γιατί η Θ.Κοινωνία δεν ήταν έτοιμη την ώρα που που τους «βόλευε;» Αλλά από την άλλη λέω, βρε μπας είναι σαν τον «ληστή» πάνω στο Σταυρό; Μήπως αυτοί προσήλθαν λίγο αλλά τόσο καρδιακά, ενώ εγώ «επιφανειακά» και «επαγγελματικά»;  «Του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου» πότε θα υλοποιηθεί;

Ήρθε Πάσχα ο Χριστός Ανέστη!Στην πράξη όμως για εμάς σημαίνει ότι πάλι πέσαμε και θα πέσουμε με τα μούτρα, στα αρνιά, στα αβγά, τα ψώνια, τους εξωτερικούς στολισμούς  του ευατού μας, τους εσωτερικούς των σπιτιών, στις διασκεδάσεις και τα τσιφτελοτράγουδα και γενικά σε κάθε τι κοσμικό. Χριστός Ανέστη όλα κενά, όμως τρέχουμε πάλι στον παλαιό άνθρωπο στα πάθη και τις αδυναμίες του και όλα τα προηγούμενα, γίνονται απλά μια μικρή και ίσως τυπική παρένθεση! Το φως της Αναστάσεως , το Ευαγγέλιο που το διατρανώνει σε πολλές γνώσεις αυτό μοναδικό μήνυμα, πότε θα γίνει πράξη με την βιωτή μας;

Ένας κόσμος και μια πατρίδα που περιμένει την οικονομική τους «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» ίσως με πιο αγωνία από την πνευματική, πόσο θα μπορεί να μετέχει πραγματικά σε αυτό το γεγονός;

Από την άλλη όμως και οι ίδιοι οι μαθητές που ήταν σε όλα αυτά τα γεγονότα σε εκείνες τις φοβερές στιγμές; Κάθε ερώτημα και κάθε οπτική γωνία μοιάζει να έχει και άλλη όψη, όλα μοιάζουν τόσο σύνθετα και τόσο απλά…

Ας μη μακρηγορώ πια, συναισθανόμενος την δική μου αμαρτωλότητα και αναξιότητα, πάω να μετέχω στην αναστάσιμη λειτουργία, τόσο δωρεά αυτό τόσο χάρισμα από τον ΚΥΡΙΟ! Θεέ μου δεν είχαν ένδυμα να σε αντικρίσω όταν πάθαινες, σταυρωνόσουν και πέθανες για εμένα! Δεν έχω καθαρότητα ακόμα να βιώσω την δική σου Ανάσταση! Απλώνω απλά το χέρι μου, όπως κάνει ο Αδάμ και η Εύα …σήκωσέ με Αναστάς Κύριε!

Καθάρισέ με το ΠΑΝΑΓΙΟ ΦΩΣ σου και δι’ εμού, όλο το λαό που έρχεται να σε συναντήσει δι εμού!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΙΑ!!!! ΑΣ ΤΟ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΜΑΣ… ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ

ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!

π. Αντώνιος Χρήστου