Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Βαΐων

 Φιλιπ. δ' 4-9 :Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα από τη δική μας πλευρά

να αποκτήσουμε την ειρήνη του Θεού και την πραγματική χαρά.

του π. Παναγιώτη Γκέζου

Η χαρά, λοιπόν, είναι σπάνιο λουλούδι

που ανθίζει σε καρδιές καθαρές, αγνές,

φωτισμένες με τη Χάρη του Θεού.

Είναι δώρο, είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.

Είναι λουλούδι του ουρανού,

όχι αυτού του κόσμου,

που φυτρώνει στον αγρό της ψυχής

που, από τα δάκρυα της μετανοίας, ποτίζεται,

που, από την αύρα της προσευχής, δροσίζεται,

που από την θυσία

και την αυταπάρνηση λιπαίνεται.

Η χαρά του Χριστού δεν είναι παροδική,

προϊόν του τραπεζιού

                και του γέλιου και της άνεσης.

Είναι μόνιμη κατάσταση της ψυχής,

                                                  την οποία

δεν μπορεί να διαταράξει ή σβήσει καμία

    αντιξοότητα της ζωής, καμία δυσκολία.

Όταν η καρδιά προσβλέπει προς τον Κύριο

και Τον αναγνωρίζει Σωτήρα της

και αγωνίζεται να ζει

σύμφωνα με το πανάγιο θέλημά Του,

                                     μόνο τότε μπορεί

να γεύεται όχι σταγόνες χαράς,

αλλά το πλήρωμα της χαράς.

Πραγματικά, μπορεί να μετρηθεί

η χαρά του πιστού που ζει

διαρκώς κάτω από το άγρυπνο μάτι του Θεού,

 στον Οποίο προσεύχεται

 και με εμπιστοσύνη Του αναθέτει τα θέματα,

τα προβλήματα –

                  οικονομικά,

                         επαγγελματικά,

                                            οικογενειακά –

που αντιμετωπίζει;

Ο Απόστολος Παύλος όταν αναγγέλλει και βεβαιώνει

 για την εγγύτητα  της ελεύσεως του Χριστού,

εννοεί τη Δευτέρα Παρουσία

και τη φανέρωση της δόξας του Υιού του Θεού

να κάθεται δοξασμένος στα δεξιά του Πατέρα

και ως κριτής της Οικουμένης παντού.

Λειτουργικά η προειδοποίηση ότι «ο Κύριος εγγύς»

 σημαίνει την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα

                                                   και θα κορυφωθεί

με το σταυρικό θάνατο, την ταφή

και την Ανάστασή του.

 Μέσα από αυτά τα γεγονότα θα φανερωθεί

 η δόξα του πάσχοντος

                και αναστημένου Χριστού, η θεϊκή.

Έτσι γίνεται προετοιμασία

για του Κυρίου την υποδοχή.

Εντούτοις η αποστολική περικοπή

μας δίνει ορισμένες προτροπές 

για το πώς να προετοιμασθούμε

 και να δεχθούμε το Χριστό κι εμείς.

Η χαρά είναι ένα από τα κεντρικά θέματα

της προς Φιλιππησίους επιστολής.

Η χριστιανική χαρά είναι συνεχής.

Διαποτίζει ολόκληρη τη ζωή των πιστών.

Εφόσον η χαρά μας πηγάζει

 από τον ίδιο τον Κύριο,

τον ζώντα και αληθινό Θεό.

Μπορούμε και πρέπει να χαιρόμαστε πάντοτε.

Το να ευχαριστεί κάποιος τον Θεό

όταν όλα στη ζωή του έρχονται

 κατ’ ευχήν είναι κάτι το φυσικό.

Όμως το να τον  ευχαριστεί

και για τις θλίψεις

 και τις δοκιμασίες που επιτρέπει

                              αυτό αποτελεί

γνώρισμα πραγματικά ευγνώμονος ψυχής.

ο Απόστολος Παύλος καλεί 

τους παραλήπτες  της επιστολής:

 «όσα εστίν αληθή,

όσα σεμνά, όσα δίκαια,

όσα αγνά, όσα προσφιλή,

όσα εύφημα, ει τις έπαινος και εις τις αρετής ».

 Έτσι, καλούμαστε σήμερα Κυριακή των Βαΐων,

εν όψει της εισόδου μας στη Μεγάλη Εβδομάδα,

να εντείνουμε την πνευματική μας προετοιμασία

για την υποδοχή του σταυρωθέντος

                                     και αναστάντος Μεσσία.

Εφαρμόζοντας, του Απ. Παύλου

το σύνολο των συμβουλών  και προτροπών

                                      σ’ αυτήν τη πορεία.

Η αρχαία μακεδονική πόλη των Φιλίππων,

 ήταν Ρωμαϊκή αποικία.

Προς αυτή γράφει ο Απ. Παύλος από τη Ρώμη:

 «Χαίρε και ευφραίνου πόλις Σιών,

 τέρπου και αγάλλου η του Θεού Εκκλησία..»

Τα όσα πρόκειται να συμβούν τις επόμενες μέρες,

τα πάθη του Κυρίου και ο θάνατος του στο Σταυρό,

 σίγουρα προξενούν θλίψη στις καρδιές μας

                                                     και πόνο δυνατό.

Ωστόσο τα πάθη του Κυρίου ήταν αυτά

που οδήγησαν στην Ανάσταση του.

Γι’ αυτό και στην πορεία προς τον Γολγοθά

δεν κυριαρχεί η θλίψη και η απόγνωση,

αλλά η ελπίδα και η χαρά.

Όχι κοσμική αλλά υπερκόσμια χαρά.

Χαρά που πηγάζει από τον ίδιο τον Χριστό

και θεμελιώνεται στο γεγονός

ότι  ο Χριστός σε λίγο θα είναι κοντά

                                     σε κάθε χριστιανό.

 Η Εκκλησία φρόντισε

καθ’ όλη τη διάρκεια του Τριωδίου,

 μέσα από τις προκαταρτικές Κυριακές

 και το πλούσιο πνευματικό θησαυρό

της υμνογραφίας της Μεγάλης Σαρακοστής,

να μας βοηθήσει να καταλάβουμε

                                τις βασικές αρετές

                             της χριστιανικής ζωής,

 για να κατανοήσουμε

                       το μυστήριο της σταυρικής

θυσίας, και να νιώσουμε έτσι την ανάγκη

                                           της απαλλαγής

από τα διάφορα πάθη και από κάθε κακό

        μέσα από ένα αυτοέλεγχο εσωτερικό,

για να μπορέσουμε έτσι

 να βιώσουμε πραγματικά

                    το αναστημένο Ιησού Χριστό.

Ο χριστιανός

γνωρίζει ότι η ζωή θα βρει την πληρότητα της

μόνο κοντά στο Θεό

και στην Βασιλεία του, γι’ αυτό

και οι βιοτικές μέριμνες παραμερίζονται.

 Η φράση του Αποστόλου των εθνών

 «μηδέ μεριμνάτε»,

               μας φέρνει αβίαστα στο μυαλό :

«Mη μεριμνάτε για τη ζωή σας,

 τι θα φάτε και τι θα πιείτε

ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε....» (Μτθ. 6, 25).

Αυτό δεν σημαίνει όμως και αδιαφορία

                         για την παρούσα ζωή.

Η σταθερότητα της σχέσης μας με το Χριστό

εξαρτάται, από το πόσο ελευθερία

                έχουμε στη δική μας ψυχή.

Συνήθως πλησιάζουμε το Χριστό

ελπίζοντας ότι θα τον έχουμε βοηθό

στη επίλυση των διαφόρων προβλημάτων μας.

Αυτός ο σκοπός

δεν θεωρείται κατ’ αρχή κακός,

Εμείς οι χριστιανοί ζούμε, του Θεού, την κοινωνία

                                                μέσα την Εκκλησία.

Πολλές φορές όμως το στοιχείο της ευχαριστίας

 απουσιάζει από την προσευχή μας,

κάτι που ασφαλώς συνιστά,

                προς τον Κύριο, αχαριστία.

 «Ταύτα λογίζεσθε, ταύτα πράσσετε»

Ο χριστιανός προσβλέπει

στην ανέσπερο, των Ουρανών, Βασιλεία.

Ζει με αυτή την προσδοκία.

Γνωρίζει ότι ο Κύριος σύντομα έρχεται.

Κληρονόμοι της Βασιλείας αυτής

θα είναι όσοι ρυθμίζουν την δική τους ζωή

σύμφωνα με τα παραγγέλματα του Χριστού.

Και ποια είναι αυτά;

Ο απόστολος των εθνών τα συνοψίζει:

                        «όσα είναι αληθινά, σεμνά,

 δίκαια, , αξιαγάπητα, καλόφημα, καθαρά...».

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αποτελεί

μία ακόμη υπενθύμιση από την Εκκλησία μας

 ότι ο Κύριος είναι «εγγύς».

 Ο Χριστός μπορεί να έρθει σε κάθε στιγμή,

για να κρίνει «ζώντας και νεκρούς».

 Καλούμαστε λοιπόν να μην μεριμνούμε

για τα πράγματα του κόσμου τούτου,

                                             τα φαγητά

αλλά να εναρμονίσουμε την ζωή μας

 με τις ευαγγελικές εντολές καθημερινά.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα

 από τη δική μας πλευρά

να αποκτήσουμε την ειρήνη του Θεού

και την πραγματική χαρά.