εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Φεβρουάριος 2016, αρ.φ. 175)
Ευαγγέλιο Κυριακής Α’ Νηστειών (της Ορθοδοξίας) (Ιω. α 44-52)
Πότε θα ζήσουμε Ορθόδοξα;
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζεται από την Εκκλησία μας, εις ανάμνησιν της επανόδου των ιερών εικόνων μέσα στους ιερούς ναούς κατόπιν της μεγάληςπεριόδου της Εικονομαχίας. Περίπου εκατόν πενήντα έτη διήρκεσε αυτή η φοβερή αίρεσις εναντίον της Εκκλησίας μας, όπου οι αντίχριστοι δεν αναγνώριζαν, ότι οι εικόνες είναι ιερές και ότι αποτυπώνοντας στις εικόνες το πρόσωπο του Κυρίου η της Θεοτόκου η των Αγίων, δια της μορφής αυτών, αποδίδουμε τιμή όχι στο ξύλο, αλλά στο πρωτότυπο, δηλαδή στο πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων.
Από την επέτειο εκείνη της αναστηλώσεως των αγίων σεπτών εικόνων στους ναούς, μετά την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου κατεδικάσθη η Εικονομαχία από τους θεοφόρους Πατέρες μας, επικράτησε η σημερινή Κυριακή να υμνείται ως η μεγάλη Κυριακή της Ορθοδόξου Πίστεως, η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Έτσι κι έχει μείνει εις τους αιώνες γιατί κάποιοι Πατέρες μαρτύρησαν, αγωνίστηκαν, έχυσαν το αίμα τους, για να είναι η Ορθοδοξία ελεύθερη στους αιώνες, αγνή, ατόφια, όπως την παρέδωσε ο Χριστός μας στους Αποστόλους.
Οι Πατέρες αυτοί, την παρέδωσαν σε εμάς ανόθευτη με μία στερνή υποχρέωσηπου μας ανήκει, να την μεταβιβάσουμε κι εμείς στην επόμενη και την μεθεπόμενη γενεά, όπως την παραλάβαμε από εκείνους, χωρίς κάτι να προσθέσουμε, κάτι να αφαιρέσουμε, κάτι να αλλάξουμε. Στην ουσία παραλάβαμε ένα Χριστό, που όπως λέει ο Ψαλμωδός Δαυίδ, είναι ο αυτός, ο ίδιος στους αιώνες. Και χθες και σήμερα και αύριο είναι ο ίδιος ο Χριστός, δεν αλλάζει.
Πότε θα καταλάβουμε τι αστέρι έχουμε ενώπιόν μας; Πότε θα ζήσουμε Ορθόδοξα; Πότε θα γευτούμε; Πότε θα ακούσουμε την καρδιά μας να χτυπά στον ήχο της Ορθοδοξίας; Πότε θα μυρίσουμε τη λεπτή αύρα και θα γευτούμε από το γλυκόπιοτο ποτό της μέθης της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας; Πότε αδελφοί μου; Πότε θα χτυπήσει η καμπάνα της ελευθερίας για μας, για τις ψυχές μας από τα πάθη της καρδιάς αλλά κι από τα πάθη που έρχονται και τη σκλαβιά που μας περιμένει; Είμαστε έτοιμοι για μαρτύριο; Ετοιμαζόμαστε για μαρτύριο;
Ακούμε φωνές από δω κι από κει συνεχώς. Αλίμονο! Ιερείς ορθόδοξοι στο εξωτερικό Ελβετία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, οι ίδιοι ομολογούν πως στο ναό που πρωτύτερα έκανε τη λεγόμενη λειτουργία ο Φράγκος ιερέας, κάνουν στη συνέχεια οι Ορθόδοξοι και την Ορθόδοξη λειτουργία. Ασχέτως αν το απαγορεύουν οι κανόνες. Ένας άγιος έλεγε καλύτερα η λειτουργία να μην γινόταν, παρά να γίνεται αυτό το αίσχος της καταπατήσεως των ιερών κανόνων. Ιερείς ορθόδοξοι από την Τσεχοσλοβακία λένε πως μεταλαμβάνουν παπικούς ασθενείς στα νοσοκομεία γιατί λέει πως πάνω από αυτούς, πάνω από τη σχέση μας, είναι η αγάπη του Θεού! Δηλαδή οι άγιοι Πατέρες μας μέχρι σήμερα δεν αγαπούσαν, που δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τους αιρετικούς; Εμείς σήμερα στον 21ο αιώνα ανακαλύψαμε την αγάπη;
Ο κόσμος ζαλίζεται, μπερδεύεται, σκέφτεται πως όλοι ίδιοι είναι, δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν υπάρχει διαφορά. Και μας κοροϊδεύουν οι οικουμενιστές γιατί μας θέλουν παπαγαλάκια. Υπάρχουν τα παπαγαλάκια του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, της πολιτικής, τους βλέπουμε στις τηλεοράσεις κάθε μέρα, που παπαγαλίζουν στα αυτιά μας και μας μπερδεύουν. Υπάρχουν και οι παπαγάλοι της Εκκλησίας, που θέλουν να φέρουν την νέα τάξη πραγμάτων μέσα στην Εκκλησία, την παγκοσμιοποίηση και το συγκρητισμό. Μας θέλουν βουβούς, να μην μιλάμε.
Μέσα στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο επί μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν ο Άρειος δεν δεχόταν ότι ο Χριστός είναι ίσος με το Θεό Πατέρα, αλλά έλεγε για το Χριστό, ότι είναι άνθρωπος μόνο κι όχι Θεός, τότε ο άγιος Νικόλαος, ο πράος, δεν άντεξε, και σήκωσε το χέρι του κι έδωσε μία δυνατή σφαλιάρα στον Άρειο. Αυτός λοιπόν ο άγιος Νικόλαος, είναι δυνατόν ποτέ, αυτόν τον Άρειο που έβριζε το Χριστό μας να τον δεχτεί να συλλειτουργήσουν μέσα στον ναό του, στα Μύρα της Λυκίας που ήταν επίσκοπος ο Άγιος; Πως σήμερα δεχόμαστε τον μεγαλύτερο αιρεσιάρχη από τον Άρειο, τον πάπα, να συμπροσεύχεται με το δικό μας τον Ορθόδοξο Πατριάρχη;
Ο κόσμος ζει σε άγνοια, σε μαύρα μεσάνυχτα κι αυτοί έχουν πάρει ένα βιολί στο χέρι και μας τραγουδούν ένα νανούρισμα να μην ξυπνήσουμε ποτέ. Αλλά όχι! Μνήμες ιερές σαν την σημερινή εορτή της αγίας Ορθοδοξίας μας πρέπει να ξεσηκώνουν την ανάγκη να υπογραμμίζουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους, ποιά είναι η πορεία μας και ποιός είναι ο στόχος μας.
Σας εύχομαι αδελφοί μου μέχρι τα τέλη της ζωής σας να είστε Ορθόδοξοι, να μην πουλήσετε την ιερή πίστη μας κι ευχηθείτε και για μένα αν είναι δυνατόν και το αίμα μου να χύσω από το να αλλάξω την Πίστη, από το να κάνω κάτι διαφορετικό από την παράδοση της Εκκλησίας μας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου