εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιανουάριος 2016, αρ.φ. 174)
Ευαγγέλιο Κυριακής της Απόκρεω (Ματ. κε΄ 31-46)
Αγάπη Υπακοής
Το Ευαγγέλιο της Κρίσεως έχει τοποθετηθεί από την Αγία μας Εκκλησία την Κυριακή της Απόκρεω, για να μας θυμίζει ότι η παρούσα ζωή κάποτε τελειώνει. Και αφού τελειώνει η ζωή, το λογικό ποίμνιο του Χριστού, οι άνθρωποι, θα δώσει λόγο ενώπιόν του δικαιοκρίτου Χριστού.
Αυτό αποτελεί μία αρχή, ένα δόγμα, μία πίστη της Εκκλησίας μας την οποία διατρανώνουμε, διαλαλούμε και υπενθυμίζουμε συνέχεια στον εαυτό μας και στους άλλους, όταν καθημερινά επαναλαμβάνουμε το Σύμβολο της Πίστεως. Εκεί ξεκάθαρα αναφέρεται ότι αναμένουμε την ανάσταση των νεκρών. Με την ανάσταση των νεκρών θα έρθει κατευθείαν η Κρίση των ανθρώπων.
Πολλοί από τους ανθρώπους πιστεύουν ότι ποτέ δεν θα έρθει η Κρίσις. Αυτοί πιστεύουν στον απόλυτο μηδενισμό, ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά τον θάνατο. Όμως το Ευαγγέλιο είναι ξεκάθαρο για την ώρα την οποία το ποίμνιο θα δίνει λόγο στον Θεό.
Θα απευθυνθεί ο Κύριος σ’ αυτούς που θα είναι στα δεξιά Του, δηλαδή στα πρόβατα (ας μας αξιώσει ο Κύριος να βρεθούμε και μεις στα δεξιά Του) και θα τους πει: «Εσείς που είστε πρόβατα της υπακοής, και υπομείνατε για την αγάπη του Θεού, όπως το Αρνίο υπέμεινε και θυσιάστηκε επί του Σταυρού για την αγάπη του Θεού· εσείς που είδατε άλλους να πεινούν, να διψούν, να είναι γυμνοί, ασθενείς η σε φυλακή και τρέξατε να τους συμπαρασταθείτε· σε σας λέγω που είστε δικοί μου, που είστε του Χριστού και που προσφέρετε αγάπη που την εδράσατε πάνω στην πίστη σας σ ἐμένα· σ’ εσάς λέγω ότι κληρονομήσατε την Βασιλεία των Ουρανών».
Τί μας λέγει λοιπόν αδελφοί μου το Ευαγγέλιο γι αυτή την αγάπη; Ότι δεν είναι μία αγάπη κούφια, δηλαδή μία αγάπη που θέλει να ικανοποιήσει τα προσωπικά μας συναισθήματα, αλλά μία αγάπη που προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας,γιατί έτσι το θέλει ο Θεός. Μία αγάπη υπακοής, που περνάει δια της αγάπης του Θεού και ολοκληρώνεται.
Δεν αρκεί το ότι από αγάπη κάναμε μία δωρεά η βοηθήσαμε κάποιον, ντύσαμε κάποιον, επισκεφθήκαμε κάποιον στο νοσοκομείο, κάναμε καλές πράξεις, και εξαιτίας αυτών των καλών πράξεων θα σωθούμε. Κανείς δεν σώζεται μόνον απ’ τις καλές του πράξεις.
Αλλά τι είναι αυτό που κάνει την αγάπη σωτήρια; Το να προσφέρουμε στην υπηρεσία του Θεού όλα τα ταλέντα μας, τα χαρίσματά μας, την προσπάθειά μας, την αναπνοή μας, την καρδιά μας, τη διανόησή μας, την ψυχή μας, την ισχύ μας, τη δύναμή μας. Όλη αυτή την ψυχοσωματική μας κατάσταση αν την κάνουμε βωμό όπου εκεί θα εδράζεται η αγάπη του Θεού, για να έχουμε κι εμείς μία αποστολή σ’ αυτό τον κόσμο, εξ’ ονόματος του Κυρίου μας, τότε έχει αντίκτυπο στους ανθρώπους. Μία αγάπη που δεν είναι εγωιστική, δαιμονική. Να γνωρίζουμε ότι όπως υπάρχει η αγάπη του Θεού, υπάρχει και η αγάπη του διαβόλου. Αγαπάει βεβαίως και ο διάβολος, αλλά δεν σώζεται…
Μπορεί να αγαπά ο άνθρωπος λοιπόν και να μη σωθεί, αν αυτή η αγάπη δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό. Υπάρχει αγάπη που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, ευεργεσία που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, φροντίδα που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό. Όταν αυτή η φροντίδα, η αγάπη, η ευεργεσία γίνονται για να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τα πάθη του, το εγώ του, για να χαρεί ο ίδιος και μετά να ικανοποιείται με την ιδέα και μόνο ότι είναι ένας καλός άνθρωπος.
Ποιός είναι ο γυμνός, ποιός είναι ο άρρωστος, ο πεινασμένος, ο νηστικός και ο διψασμένος; Ποιός είναι αυτός που έχει ανάγκη από την αγάπη του πλησίον του; Πολλοί Άγιοι Πατέρες, εκτός από το ότι επιμένουν στην υλική ελεημοσύνη, συνιστούν και την πνευματική ελεημοσύνη. Εκτός από το ότι όλοι έχουμε μία «υποχρέωση» να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, έχουμε μία κατεξοχήν επιθυμία από τον Θεό, να βοηθήσουμε τους ανθρώπους και με την πνευματική ελεημοσύνη.
Πρακτικά, όταν βλέπεις τον συνάνθρωπό σου γυμνό από τη Χάρη του Θεού, ασθενή και μέσα στα πάθη, όταν τον βλέπεις να πεινάει και να διψάει για λόγο Θεού, όταν είναι σε φυλακή παθών, αμαρτιών και δαιμόνων, τότε έχει την ανάγκη σου. Τότε έχει την ανάγκη της πνευματικής σου ελεημοσύνης, της προσευχής. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η προσευχή για όλο τον κόσμο. Η ελεημοσύνη λοιπόν, δεν είναι μόνο στα αγαθά τα υλικά αλλά είναι και στα πνευματικά αγαθά. Δεν είναι ελεημοσύνη να προσφέρουμε ο,τι νομίζουμε αλλά μόνο ότι ευλογείται από τον Θεό. Αν ευλογείται από τον Θεό, να προσφέρουμε. Αν δεν ευλογείται από τον Θεό να μη προσφέρουμε. Η ελεημοσύνη στα υλικά και στα πνευματικά είναι ευλογημένη όταν έχει τη σφραγίδα του Χριστού μας. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου