ΤΡΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ………….!

Λίγο πριν ετοιμαστώ για να φύγω για την Θ. Λειτουργία της Αναστάσεως, είπα να μοιραστώ μαζί σας τρεις σκέψεις για το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Είναι γεγονός ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια γνώμη και πίστη για τον Χριστό :
Πολλοί άνθρωποι δέχονται τον Χριστό ως έναν απλό άνθρωπο ή καλό διδάσκαλο! Άλλοι τον δέχονται ότι είχε μέσα του κάτι το θεϊκό, αλλά τον παραμόρφωσαν και το μεγέθυναν οι μαθητές του…! Λίγοι τον δέχονται ως τέλειο άνθρωπο και τέλειο Θεό! Δεν θα ξεχάσω μικρός ότι διάβαζα μία κοσμική εγκυκλοπαίδεια (δεν θυμάμαι ποια ακριβώς) που στο λίμα Χριστός…ανέφερε όλα τα γεγονότα της ζωής του κανονικά και μετά την Σταύρωση και την ταφή του έλεγε…: «Οι μαθητές του πιστεύουν ότι μετά από 3 ημέρες Ανέστη…»! Δηλαδή ότι όλα ήταν δεκτά…αλλά για εκείνο…είχε μια επιφύλαξη …και τον είχε σαν υποκειμενικό γεγονός !

Με βάση αυτό, θα θέσω 3 σκέψεις για την Ανάσταση μόνο (δεν έχω και χρόνο για παραπάνω) για να καταθέσω την άποψη μου !

1) Δεχόμαστε την Σταύρωση…αλλά όχι την Ανάσταση; Μα ως Θεός…που ήταν αθάνατος, τι το πιο φυσικό να…Αναστηθεί αμέσως; Περισσότερο παράδοξο για τον θεάνθρωπο Κύριο ήταν η Σταύρωσή του, ο Θάνατος και η Ταφή του….παρά η Ανάσταση! Χωρίς την Ανάσταση ο Χριστιανισμός θα ήταν μια φιλοσοφία –Θρησκεία, που με μαθηματική ακρίβεια…θα πέθαινε μετά τον θάνατο του Ιδρυτή του! Αν διαδόθηκε και υπάρχει μέχρι σήμερα…οφείλεται ακριβώς εκεί!
2) Ο Χριστός μετά την Ανάστασή του, εμφανίστηκε όχι στους διώκτες του και τους σταυρωτές του για να τον πιστέψουν! Αυτή η πίστη δεν θα ήταν προϊόν ελευθερίας…αλλά καταναγκασμού! Σας θυμίζω ότι αυτό ζητούσε ο όχλος και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ειρωνικά από τον Χριστό πάνω από το Σταυρό: Αν είσαι αληθινά ο Χριστός ο Υιός του Θεού κατέβα από το Σταυρό και τότε θα πιστέψουμε…! Ο Κύριος όμως δεν θέλει τέτοια πίστη που να βασίζεται…στη γνώση! Πίστη είναι η βεβαιότητα για υπέρλογα πράγματα…και όχι η γνώση…των παραλόγων όπως νομίζει ο Κόσμος! Ο Χριστός επανέρχομαι πάλι, εμφανίστηκε σε αυτούς που τον πίστεψαν στους μαθητές τους…γιατί ακριβώς είχαν τις προϋποθέσεις (παρόλο τον φόβο τους και την δυσπιστία τους) να ομολογήσουν ότι αυτός ήταν ο Κύριος…! Η πίστη λοιπόν δεν είναι υπεκφυγή…αλλά βασικό συστατικό για να βιώσουμε την Ανάσταση!
3) Το Άγιο Φως κάθε χρόνο που βγαίνει από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη…(γι αυτούς που ισχυρίζονται πως ξέρουμε ότι έχουμε την αληθινή πίστη ανάμεσα σε τόσους άλλους) δείχνει την βεβαιότητα του γεγονότος της Αναστάσεως! Ακόμα και εκεί ο ορθολογισμός έχει εισέλθει βέβαια και λένε ότι είναι φώσφορος κτλ! Πάλι το έδειξε απόψε…και όλη αυτή η λάμψη…που βγαίνει; Ότι δεν καίει…για πάρα πολύ ώρα; Τι έχουν να πουν; Τι άλλο πρέπει να προσέξουν…ότι μέσα στον Πανάγιο Τάφο βρίσκονται και Ισραηλινοί Αστυνομικοί που είναι Εβραίοι και στην υπηκοότητα και στην πίστη! Το βλέπουν με τα μάτια τους…αλλά δεν παύουν να μη πιστεύουν! Αντίθετα προσκυνητές από όλο τον κόσμο, δεν λυπούνται έξοδα, ταλαιπωρία και κόπο για να το δουν και φεύγουν με μεγάλη αγαλλίαση και ευλογία! Τι σημαίνει αυτό; Ότι…αυτό που έλεγα και στο 2ο ότι πρέπει να υπάρχει και πίστη πραγματική και η Ανάσταση ξεκινά πρώτα από την Καρδιά και μετά από τα μάτια!!!

Ωχ…πρέπει να ντυθώ….!!!:) ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΡΦΟΙ ΜΟΥ….ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ….!!!! Μην το ξεχνάτε και μη…διστάσετε ποτέ γι’ αυτό!!!

Περί Μεγάλης Εβδομάδας

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!
Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).
Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το επικείμενο Πάθος του Κυρίου και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».
Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαΐων βράδυ):
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.
Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.
Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):
Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.
Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτελισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωί και βράδυ):
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωί (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!
Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωί και νύχτα από τις 12.00 π.μ):
Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωί, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!
Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πιστούς;Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία!

Διάκονος Αντώνιος Χρήστου

Πάσχα....άλλη μια εορτή της μάσας;

Ο λαός μας έχει μπολιαστεί βαθειά με τις μεγάλες Εορτές της Ορθοδοξίας και ρυθμίζουν και επηρεάζουν την ζωή μας, αιώνες τώρα! Ακόμα και σήμερα που υπάρχει θρησκευτική αδιαφορία και είναι μια εποχή συγχύσεως, ακόμα και πολεμικής εναντίον της Εκκλησίας, εν τούτοις όλοι, πιστοί και άπιστοι, συνειδητοί και μη Χριστιανοί, ενδιαφερόμενοι και αδιάφοροι, αναμφισβήτητα επηρεάζονται από τις Εορτές στη ζωή τους. (εμπορική κίνηση, δώρο στους μισθούς, έξοδος στην Επαρχία, γιορτινό τραπέζι, δώρα σε οικογένεια και φίλους κτλ). Οποίον άνθρωπο και αν ρωτήσεις να σου απαντήσει έστω και μονολεκτικά, τι φέρνει στο νου του η λέξη Πάσχα, θα απαντήσει σίγουρα αρνί, Χριστούγεννα σημαίνει γαλοπούλα. κτλ!
Όλα αυτά καλά και ανθρώπινα, αλλά είναι το μείζον και η ουσία της Εορτής ιδιαιτέρως του Πάσχα που αναφερόμαστε τώρα; Πως θα μας φαινόταν, αν π.χ. στο Σχολείο αντί για την απαραίτητη γνώση, εμείς μέναμε μόνο, στα μολύβια και τα τετράδια; Άλλο το μέσο και άλλο ο σκοπός! Δεν είναι αυτοσκοπός τα μολύβια και τα τετράδια, η γνώση μεταφέρεται και χωρίς αυτά! Θα μπορούσα να επικαλεστώ ένα σωρό άλλα παραδείγματα! Να πω άλλο ένα : Είναι σαν να μας χαρίζουν ένα δώρο...και εμείς να μένουμε στο περιτύλιγμα και όχι στο ίδιο το δώρο!
Η εποχή μας λοιπόν, έχει δυστυχώς αυτή τη σύγχυση σε όλους τους τομείς. Τι; Να μετατρέπει το μείζον σε ελάσσον ή πιο απλά, τα πρωτεύοντα σε δευτερεύοντα και τα δευτερεύοντα σε πρωτεύοντα! Το πως και γιατί γίνεται αυτό απαιτεί μεγάλη ανάλυση! Ας το επικεντρώσουμε ιδιαίτερα για το Πάσχα:
Η εβδομάδα που ακολουθεί πριν την Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα από την Εκκλησία, όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες, αλλά γιατί τα γεγονότα που προβάλλονται και βιώνονται (Το πάθος, η σταύρωση, η ταφή και η Ανάσταση του Χριστού) είναι κοσμοσωτήρια για την ανθρώπινη φύση! Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι στις Ιερές Ακολουθίες δεν υπάρχει μια απλή αναπαράσταση ή συμβολισμό των γεγονότων! Ο λειτουργικός χρόνος είναι εσχατολογικός, δηλαδή προσλαμβάνει τα γεγονότα που έγιναν το 33 μ.Χ. στο τώρα της κάθε εποχής, σαν ένα συνεχές παρόν και μας πηγαίνει μέχρι την συντέλεια των αιώνων στη Βασιλεία των Ουρανών! Το πως γίνεται αυτό, μόνο το ζεις με τη συμμετοχή σου και το νοείς Εκκλησιαστικά, μυστηριακά και Εκκλησιολογικά! Τις μέρες αυτές συνηθίζετε να προβάλλεται στην τηλεόραση η ζωή του Χριστού ...δεν βιώνονται όμως εκεί τα γεγονότα, γιατί δεν παρακολουθούμε απλά ...αλλά ζούμε τα γεγονότα! Αυτό γίνεται σε κάθε Θ. Λειτουργία, ιδιαιτέρως όμως το Πάσχα! Προσοχή χρειάζεται επίσης για τους ήδη πιστούς που προσέρχονται στους Ναούς! Δεν βιώνονται εξωτερικά και συναισθηματικά τα γεγονότα με το στυλ : «Τι έπαθε ο καημενούλης ο Χριστός, από τους κακούς Ιουδαίους!». Ο Χριστός έπαθε ότι έπαθε εκούσια με την θέλησή του! Αυτός ήταν σκοπός της αποστολής του στη γη, να χύσει το αίμα του στο Σταυρό και να ιδρύσει την Εκκλησία. Αν για κάτι πρέπει να μας στεναχωρεί είναι για τις δικές μας αμαρτίες, που μας χωρίζουν από την κοινωνία μαζί του! Ουσιαστικά και εμείς γινόμαστε σταυρωτές του Χριστού, όταν αμαρτάνουμε! Με την σταύρωση του Χριστού και την Ανάσταση του, άνοιξε αντικειμενικά ο δρόμος της σωτηρίας για όλους...σαν να λέμε ξεκλείδωσε η πόρτα του σπιτιού και άνοιξε! Για να μπούμε μέσα όμως, πρέπει εμείς να προχωρήσουμε και να μπούμε! Πρέπει δηλαδή και υποκειμενικά ο κάθε ένας προσωπικά να θέλει να σωθεί! Πως; Τηρώντας τις εντολές του Θεού και να αγωνιζόμαστε, καθημερινά, από τα πάθη και τις αδυναμίες μας!
Έχοντας όλα αυτά ως προϋποθέσεις...καταλαβαίνουμε ότι Πάσχα, (Εβραϊκή λέξη, που σημαίνει διάβαση ) είναι ουσιαστικό καίριο σημείο της διάβασης από την σκλαβιά της αμαρτίας, στην διάβαση της σωτηρίας. Πως; Όταν σταυρωνόμαστε με τον Χριστό, συναναστενόμαστε και εμείς μαζί του! Εμείς όμως τι κάνουμε; Ξεχνάμε ότι πριν την Ανάσταση ήταν ο Γολγοθάς, δηλαδή ο πνευματικός αγώνας και αμέσως ακούμε 5 λεπτά μόνο το Χριστός Ανέστη...και αμέσως φεύγουμε από το Ναό για να πάμε να φάμε τα Πασχαλινά, μαγειρίτσα κτλ και βεβαίως την άλλη μέρα αρνί ! Δεν καθόμαστε στην Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία, περιφρονώντας ουσιαστικά τον Αναστημένο Χριστό! Αφήνουμε το γάμο...και πάμε δηλαδή για πουρνάρια...! Αυτό είναι ουσιαστικό Πάσχα; Μια γαστριμαργική ευκαιρία; Ο Αληθινός αμνός είναι ο ίδιος ο Χριστός, που θυσιάστηκε για εμάς τους ανθρώπους! Αυτό συμβολίζει και ο αμνός του Πάσχα που τρώμε, όπως και οι Εβραίοι έφαγαν πριν βγουν από την Αίγυπτο, για την διάβαση της Ερυθράς θάλασσας! Έχει νόημα το Πάσχα χωρίς τον πραγματικό αμνό τον Χριστό; Είναι σαν τα Χριστούγεννα , χωρίς Χριστό που έχει καταντήσει στις μέρες μας, μόνο για την εμπορευματοποίηση και τίποτα άλλο! Στα Βλάχικα στην Βάρη και στη Χασία, σουβλίζουν κάθε μέρα...αυτό είναι το Πάσχα...; Μια ευκαιρία μόνο για μάσα; Για να το ξανασκεφτούμε...!

Το Μακεδονικό από πνευματική άποψη…ή περί «βαπτίσεως» …

Η Σύνοδος του Νάτο στο Βουκουρέστι πέρασε! Το βέτο που έθεσε η χώρα μας για την ένταξη των Σκοπίων στο Νάτο ήταν μονόδρομος( όπως αποδείχτηκε)! Κερδίσαμε μια μάχη, αλλά όχι και τον πόλεμο…! Ήδη οι Αμερικάνοι, από την Κροατία 1-2 μέρες μετά ξεκίνησαν τα γνωστά ¨αμερικάνικα¨, οι Σκοπιανοί όχι μόνο δεν πήραν τίποτα πίσω, από την αδιάλλακτη στάση τους! Ίσα-ίσα έγιναν πιο επιθετικοί, θέτοντας φανερά πλέον θέμα «Μακεδονικής γλώσσας, Μακεδονικού έθνους που έχει υποστεί διωγμούς κτλ» και γενικά κάθε ελληνικό της ιστορίας της Μακεδονίας, το βαπτίζουν σκέτο Μακεδονία (με την Σκοπιανή έννοια) .
Αντιδράσαμε και αντιδρούμε όλη με εθνική ομοψυχία για το θέμα, γιατί ακριβώς δεν είναι ότι έχουμε άδικο στο θέμα και απλά από συμφέρον το υπερασπιζόμαστε! Η ιστορία, τα ευρήματα είναι με το μέρος μας και κάποιοι που έχουν συμφέροντα στην περιοχή πάνε να το βαπτίσουν κάτι άλλο! Δεν είναι απλά ένα όνομα, αλλά είναι κάτι παραπάνω που θέλουν να οικειοποιηθούν οι Σκοπιανοί, με μελλοντικές προσδοκίες…για επεκτατισμό κτλ! Οι αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων στο Κόσοβο τους ευνοεί για κάτι τέτοιο! Εμείς και οι κυβέρνησή μας αντιδράσαμε σ’ αυτό …το τονίζω για άλλη μια φορά!
Καλά θα πει κανείς ωραία όλα αυτά, αλλά που κολλάνε τα πνευματικά και που είναι η πνευματική άποψη…; Αυτό θα προσπαθήσω ως άποψη να καταθέσω τώρα … :

Εμείς όμως ως πολίτες, που αντιδράσαμε στην εθνική αυτή συστηματική παραποίηση των Σκοπίων, είμαστε σίγουροι ότι αντιδρούμε σε κάθε «βαπτίση» που έχει γίνει, που γίνεται και πάει να γίνει στη ζωή μας; Μήπως με τι στάση μας αυτή τώρα, σώσαμε το δέντρο, αλλά έχουμε αφήσει να καεί το δάσος; Τι εννοώ; Αναρωτηθείτε : Πόσες φορές βαπτίσαμε την κάθε λογής αμαρτία, με μόδα; Πόσες φορές βαπτίσαμε την αμαρτία ως δικαίωμα και πραγματική ελευθερία; Είναι λίγες οι φορές, που την αρετή και το θέλημα του Θεού το βαπτίσαμε οπισθοδρόμηση και κάθε διαστροφή ως πρόοδο και εξέλιξη; Είμαστε σίγουροι ότι υπερασπίζουμε την αλήθεια, όταν αμφισβητούμε την ύπαρξη του Θεού με ελαφριά καρδιά ως μη ορατό, αλλά οτιδήποτε μας είναι ορατό το απολυτοποιούμε και του προσδίδουμε Θεϊκή λατρεία ειδωλοποιώντας το (Ιδεολογίες, Αθλητικές ομάδες, Μουσικά συγκροτήματα-τραγουδιστές, ηθοποιοί, άνθρωποι της tv ένα πρόσωπο σε σχέση που αγαπήσαμε πολύ κ.α) ; Είμαστε σίγουροι ότι αντιστεκόμαστε αυθεντικά, όταν βλέπουμε στη ζωή μας, ότι οτιδήποτε είναι ωφέλιμο είναι δύσκολο, θέλει θυσίες και δεν είναι τόσο αρεστό (π.χ. 1) Φαγητά με βιταμίνες, σε σχέση με τα έτοιμα σε fast-food, 2)Το διάβασμα στο Σχολείο και το Πανεπιστήμιο, για να μπούμε σε κάποια ή να πάρουμε πτυχίο από κάποια Σχολή, σε σχέση με τον άσκοπο σπατάλησμα του χρόνου μόνο σε βόλτες κτλ, 3) Το κάψιμο των θερμίδων και την άσκηση στο γυμναστήριο σε σχέση με την μάσα, το καθισιό και την καλοπέραση κτλ) ενώ στα πνευματικά και στην απόκτηση αρετών έχουμε την απαίτηση να συμβαίνει διαφορετικά και σαν την αλεπού στους μύθους του Αισώπου, βαπτίζουμε ¨αγγουρίδες¨ ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε; Είμαστε σίγουροι, ότι καταδικάζουμε κάθε «βάπτιση», όταν αυθεντική πίστη στο Θεό θεωρούμε τον Εκκλησιασμό κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα και αυτούς που Εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή προσαρμόζοντας την ζωή τους στην Εκκλησιαστική ζωή, τους λέμε «πρόβατα και ξενέρωτους»;
Δεν ενεργούμε σαν τους Σκοπιανούς, όταν «βαπτίζουμε» την εγκράτεια και την παρθενία μέχρι το γάμο, ως αδύνατα για να εφαρμοστούν στις μέρες μας και «ξενέρωτα» και θεωρούμε τις προγαμιαίες σχέσεις cool, και δεδομένα σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα που συμβαίνει στη ζωή μας, μετά την αναπνοή μας; Δεν είμαστε «νονοί και παπάδες» όταν βαπτίζουμε το γάμο, ξεπερασμένη πρακτική, ενώ το Συμβόλαιο, αναγκαία λύση για να λύσει τα προβλήματα…! Ποια προβλήματα; Έζησε κανείς όπως πρέπει το γάμο του και τα απόκτησε αυτά;
«Βαπτίσαμε» την Εκκλησία, πλάνη και τσιφλίκι των παπάδων και ξεχάσαμε την ευθύνη μας για αυτό, κάνοντας τον ευατό μας «αλάθητο πάπα» που έχει την αυθεντία και το αλάθητο; «Βαπτίσαμε» επικοινωνία, τα σύγχρονα κινητά, που βγάζουν video και φωτογραφίες και αφήσαμε «στην απ’ έξω» τις παρεκτροπές μας στην χρήση και τις συνέπειές τους, όπως η βλάβη στην υγεία μας, η καταστρατήγηση των πνευματικών και ιδιωτικών μας δικαιωμάτων! Ξεχάσαμε επίσης, πως είναι να αφιερώνεις από κοντά χρόνο σε έναν άνθρωπο! «Βαπτίσαμε» επίσης πρόοδο το pc και το internet που με ένα κουμπί φέρνει όλο τον κόσμο στην οθόνη μας! Ξεχάσαμε όμως να συστηθούμε με τους ανθρώπους που μένουν στη διπλανή πόρτα μας, να καταλάβουμε και να επισκεφθούμε τον παππού και την γιαγιά μας που είναι ξεχασμένοι και μόνοι στο πατρικό μας στο χωριό ή το χειρότερο ακόμα, να τους ¨έχουμε παρκάρει¨ σε ένα γηροκομείο, έχοντας ήσυχη την συνείδησή μας, ότι επιλέξαμε να τους έχουμε στο καλύτερο Γηροκομείο της περιοχής….! Ξεχάσαμε επίσης να μιλήσουμε πραγματικά ,σαν παιδιά με γονείς, με τους γονείς μας, σαν άντρας με γυναίκα ή πατέρας με παιδιά για τους παντρεμένους, αλλά κατά τα άλλα είμαστε in γιατί τρέχουμε και χρησιμοποιούμε από τα καλύτερα μοντέλα pc της αγοράς και γιατί έχουμε 1000 προωθημένα την ημέρα emails από τους εικονικούς φίλους μας…!
Μας πειράζει όταν μας πουλάνε κάτι «μαϊμού» για «original» , αλλά δεν μας πειράζει όταν κάθε τι αγαθό που είχαμε ως όνειρο προς υλοποίηση μικροί, το ξεχάσαμε και συμβιβαστήκαμε στην καθημερινότητα του βολεμένου…! Ξεχάσαμε ότι αυτά που ζούμε τώρα, ήταν αυτά που κατακρίναμε έφηβοι… Αλλά ο άνθρωπός αλλάζει και ωριμάζει…! Άλλη μια «βάπτιση» αλλαγής και ωριμότητας….γιατί απλά έτσι κάνουν όλοι…!

Θα μπορούσαν να αναφέρω πολλά ακόμα, αλλά νομίζω ότι ο κάθε ένας αν ψάξει πραγματικά τον ευατό του και εξετάσει προσεκτικά τα πράγματα γύρω του, θα δει ένα σωρό βαπτίσεις…! (π.χ. Αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δηλαδή…σφίξε κόσμε το ζωνάρι …, ζώδια, εναλλακτική ιατρική, αιρέσεις κτλ) . Κλείνω όμως αναφέροντας στο τέλος τη μεγαλύτερη βάπτιση… : «Βαπτίσαμε» ως ζωή, μόνο την βιολογική μας, αυτό που ζούμε τώρα στη γη, ξεχνώντας και αγνοώντας συστηματικά, την πνευματική μας ζωή χωρίς θάνατο…! Βαπτίσαμε δηλαδή τον πνευματικό μας θάνατο ως ζωή…λησμονώντας ότι η αλήθεια και η ζωή είναι ο Χριστός…και όσοι πιστεύουν σε αυτόν «και αν πεθάνουν θα ζήσουν». Τι; Δεν το πιστεύουμε αυτό; Τότε τι Πάσχα και τι ανάσταση πάμε να γιορτάσουμε;

Υ.Γ. Πότε θα βάλουμε "βέτο" κατά της αμαρτίας και κατά των "βαπτίσεων" στη ζωή μας;