Ανατρεπτικά. Θεολογική εκδοχή-Συνέντευξη

 της κ. Ελεάνας  Παθιακάκη

Λίγες μέρες πριν, έλαβα στο προσωπικό μου fb τσατ , ένα μήνυμα, ένα βιντεάκι από το youtube, το οποίο τιτλοφορούσε ως «Ανατρεπτικά. Θεολογική εκδοχή». Για αυτό το τραγούδι λοιπόν σε μουσική Δημήτρη Κοντόπουλου και στίχους Νίκου Μωραϊτη ο Αντώνιος Χρήστου έφτιαξε ένα κλιπάκι…θεολογικό, το οποίο εναλλάσσει αστραπιαία τη σκέψη σου σε πράγματα σημερινά, γνωστά και ίσως ξεχασμένα στο βάθος του μυαλού μας, καταστάσεις και νοήματα που διστάζουμε να αγγίξουμε γιατί φοβόμαστε την αλήθεια τους. Αυτή τουλάχιστον ήταν η προσωπική αίσθηση που εξέλαβα όταν είδα το κλιπάκι αλλά και μου γεννήθηκε η εξής απορία και έτσι έσπευσα να ρωτήσω τον δημιουργό:

Ε.Π.: Ανατρεπτικό τραγούδι από τις φωνές του “Voice” ανατρεπτικό video clip που συνδυάζει τη κουλτούρα της Εκκλησίας με την κουλτούρα των Εξαρχείων και των νοημάτων του “τοίχου”! Πόσο κοντά τελικά είναι αυτές οι δύο κουλτούρες?

Α.Χ.: Σας ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση αλλά και για το γεγονός ότι αποφασίσατε στην Εκπομπή σας να ασχοληθείτε με αυτό μου το εγχείρημα! Καταρχήν επιτρέψτε μου να σας τονίσω, ότι η Εκκλησία και η διδασκαλία της δεν είναι μία ακόμη κουλτούρα στο κόσμο και μία ακόμη διδασκαλία! Είναι κάτι πολύ πιο ευρύτερο και έχει να κάνει με την ύπαρξή της κάθε αυτό! Γιατί ο Θεός, δια της Εκκλησίας Του, σώζει όχι τόσο γι αυτό που κάνει, αλλά κυρίως γι’ αυτό που είναι…αλλά επειδή είναι…κάνει ταυτόχρονα!

Όμως κατάλαβα την ερώτησή σας και θα σας απαντήσω ευθέως.

Προσπάθησα μέσω της δημιουργίας αυτού του “κοσμικού” τραγουδιού, από θεολογικής πλευράς, να δείξω ότι αυτό που αναζητά ο κόσμος και μέσα από τα τραγούδια, η απάντηση είναι ο Ιησούς Χριστός όπως όμως τον κηρύττει και βιώνει η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία αυθεντικώς και Βιοματικώς (γιατί και άλλοι μιλάνε για τον Χριστό, όχι αυθεντικά και ως καρπός εμπειρίας).

Συνάντηση λοιπόν με αυτό που ονομάσατε κουλτούρα των Εξαρχείων έρχεται να κάνει ακριβώς με την αναζήτηση του ανθρώπου να βρει την αλήθεια μέσα από τις πρακτικές και ιδεολογίες αυτού του κόσμου.

Και επειδή ακριβώς όλα αυτά είναι ιδεολογίες που έχουν απολυτοποιηθεί καταλαβαίνει με την κατάκτησή τους ότι δεν είναι αυτό το απόλυτο αλλά το σχετικό και μέσω αυτού έρχεται η απογοήτευση και η αναζήτηση αλλού και έρχεται ακριβώς αυτή η συνάντηση μεταξύ Εκκλησίας και ανθρώπων που δεν βολεύονται στα καθιερωμένα και δεν γίνονται γρανάζι του συστήματος, την οποία προσπάθησα με τις διαδοχικές εικόνες του βιντεοκλίπ να περιγράψω και να δείξω μία κατεύθυνση στην οποία ο ίδιος ο αναζητητής πιθανόν να μην είχε υπόψη του αρχικά αμέσως!

Χωρίς λοιπόν ΑΝΑΤΡΟΠΗ (δηλαδή μετάνοια) και χωρίς να αναζητήσουμε το όνειρο (δηλαδή τον Χριστό μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας) τότε ο άνθρωπος θα συνεχίζει να αναζητά και να απογοητεύεται από τα συστήματα αυτού του κόσμου.! Επίσης προσπάθησα μέσω από το βιντεοκλίπ να ασκήσω μια κριτική μέσα στην εξάρτηση από το διαδίκτυο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά αν προσέξατε, κάτι που βέβαια αφορά τον προσωπικό μου προβληματισμό για κάτι που ξεκίνησε να μας εξυπηρετεί αλλά αρχίζει να δεσμεύει την ελευθερία μας, να χάνουμε την ανθρωπιά μας και να μας παίρνει πολύ χρόνο, που θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε στο Θεό και τον συνάνθρωπο. Δεν το δαιμονοποιώ όλο αυτό μη παρεξηγηθώ, απλά μιλώ για την ομαλή χρήση του! Εύχομαι όλο αυτό, να αγγίξει και να προβληματίσει τον κόσμο.

Ο Αντώνιος Χρήστου, είναι εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Νεκταρίου Βούλας και Υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης.

Μπορείτε να δείτε το video clip στα παρακάτω links:

https://www.youtube.com/watch?v=1Y7BZE0FRq4

http://www.axrhstou.blogspot.gr/2015/06/blog-post_8.html

Για την Ιστοσελίδα του Alma Libre Radio, Ε.Παθιακάκη.

Το τραγούδι παίχτηκε και η συνέντευξη μεταφέρθηκε προφορικά στην εκπομπή “Από την Αρχή του Κόσμου” την Κυριακή 14/6/2015, 17:00-19:00

Ομιλία στη Σύναξη των Αγίων Αποστόλων.

ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

 

«Παλαιότερα οι Έλληνες μεγαλουργούσαν ακόμη και υπό καθεστώς δουλείας, γιατί είχαν στραμμένες τις ελπίδες τους στον Θεό, που ευλογούσε το λείμμα (τη μαγιά), όταν τους πολλούς κατασπάραζαν τα θεριά, καθώς το λείμμα έψαλλε:«Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δr εν ονyματι Κυρwου Θεού ημών μεγαλυνθησyμεθα». Σήμερα μας απόμεινε ελπίδα ενδοκοσμική και επομένως μάταια. Γι' αυτό καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι στα δεινά μας θα προστεθούν και άλλα. Στο τέλος όμως θα έλθει και η ανάσταση»

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Το δημοψήφισμα είναι προσφυγή στον λαό, ο οποίος καλείται να αποφασίσει επί σοβαροτάτου πολιτικού ζητήματος, τη λήψη αποφάσεως επί του οποίου αποφεύγει να επωμισθεί η κυβέρνηση. Στη χώρα μας διενεργήθησαν κατά το διάστημα 1920-1974 επτά δημοψηφίσματα, από τα οποία έξι για το πολιτειακό (παλινόστηση ή έκπτωση της μοναρχίας) και ένα για έγκριση συντάγματος (1968 νόθο). Κάθε φορά ο λαός ψήφιζε κατά τον πόθο των κυβερνώντων. Οι κυβερνήσεις δεν θεώρησαν σοβαρά θέματα τα της ένταξής μας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ (συνθήκη Μάαστριχτ) και στην ΟΝΕ (ζώνη του ευρώου) και δεν ρώτησαν τον λαό μας. Για να είμαστε πραγματιστές, πρέπει να δεχθούμε ότι ο λαός θα ικανοποιούσε την επιθυμία εκείνων, που καταβαράθρωσαν τη χώρα μας.

Ήταν έκπληξη η εξαγγελία εκ μέρους του πρωθυπουργού δημοψηφίσματος; Αν λάβουμε υπ' όψη τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις στελεχών της κυβέρνησης ότι επίκειται συμφωνία με τους θεσμούς, η εξαγγελία συνιστά έκπληξη. Η κυβέρνηση προβάλλει ως λόγο τις εντεινόμενες από πλευράς των δανειστών απαιτήσεις, που αν γίνονταν αποδεκτές θα έσφιγγε και άλλο ο βρόχος στον λαιμό του λαού μας. Αναλυτές πάντως υποστηρίζουν ότι δεν χωρίζει χάσμα μέγα τη θέση υποχώρησης της κυβέρνησης από τις τελευταίες απαιτήσεις των εκπροσώπων των διεθνών τοκογλύφων (και όχι θεσμών). Μάλιστα το πλέον εκπληκτικό ειπώθηκε από τον υπουργό επί των οικονομικών, ο οποίος δεν απέκλεισε συμφωνία την ύστατη στιγμή, συμφωνία που θα μετατρέψει την προς τον λαό σημερινή πρόταση για επιλογή του «ΟΧΙ» σε επιλογή του «ΝΑΙ»!

Η ευρωδουλωμένη αντιπολίτευση επιτίθεται λαύρα κατά της κυβέρνησης με την κατηγορία της ανευθυνότητας στην άσκηση της πολιτικής, η οποία οδήγησε στη σταδιακή αποστασιοποίηση των φίλων της χώρας μας και τον εμφανή πλέον κίνδυνο να εξαναγκαστούμε να αποχωρήσουμε από τη ζώνη του € με ορατή την ολοσχερή καταστροφή μας! ΤΟ ΚΚΕ αποστασιοποιείται από όλους τους άλλους και πορεύεται μοναχικό στο δρόμο της καταγγελίας της ΕΕ και μαζί με τη «Χρυσή Αυγή» για μία ακόμη φορά καταθέτουν αλήθειες, που δεν τολμούν να εκστομίσουν οι δυνάμεις του «δημοκρατικού» τόξου (έρμη δημοκρατία!).

Συμπέρασμα: Η χώρα μας για μία ακόμη φορά εμφανίζεται κομματιασμένη και ο λαός χωρίς επαρκή πληροφόρηση καλείται να λάβει σοβαρή απόφαση όχι βέβαια και απόφαση «ζωής ή θανάτου», όπως θέλουν να την προβάλλουν οι αρεσκόμενοι στην τρομοκράτησή του. Ας επιχειρήσουμε κάποια διαλεύκανση του θέματος.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς (προσωπικά δεν αποδέχομαι ότι είναι πράγματι) αντιλήφθηκε μετά πεντάμηνο ακάρπων διαβουλεύσεων ότι οι συνομιλητές μας καθίστανται αγριότεροι και πλέον ιταμοί. Ερώτημα: Πού στήριζαν τα μέλη της την αρχική αισιοδοξία ότι οι «θεσμοί» θα καμφθούν μπροστά στην εκλογική ετυμηγορία του ελληνικού λαού; Αφέλεια, απειρία ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τα τεκταινόμενα; Ο πρωθυπουργός σε έξαρση φαινομένου πατριωτισμού (ως ελάσσων αντιπολίτευση η παράταξή του διακρινόταν από ακραίο εθνομηδενισμό!) επικαλέστηκε το «ΟΧΙ» των προγόνων μας στο ιταμό τηλεσίγραφο του φανφαρόνου. Βέβαια σκιαμαχούμε κατ' έτος καθώς συζητούμε ακόμη περί του ποιος είπε εκείνο το «ΟΧΙ», γι' αυτό και μας διαφεύγει η πικρή αλήθεια: Το είπε βέβαια ο Μεταξάς ικανοποιώντας τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού να αντισταθεί στον αλαζόνα επίδοξο κατακτητή, όμως κυρίαρχο λόγο στα ελληνικά πράγματα είχε τότε η Αγγλία δια της βασιλικής αυλής. Αυτή υπαγόρευε την πολιτική του ελληνικού προτεκτοράτου. Η εξοφλημένη αυτοκρατορία μετά τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου παρέδωσε την κυριαρχία επί της χώρας μας στην πλανητική πλέον δύναμη των ΗΠΑ. Να θυμίσω την κατάπτυστη φράση του θεωρουμένου σοβαρού πολιτικού Π. Κανελλοπούλου προς τον Αμερικανό Βαν Φλήτ: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας». Πότε η χώρα μας αποτίναξε τον νέο ζυγό; Το 1967 (επιβολή δικτατορίας), το 1981 (ένταξή μας στην ΕΟΚ), το 1992 (συνθήκη Μάαστριχτ), το 1996 (πρόκληση στα Ίμια επί νεοεκλεγείσης κυβέρνησης Σημίτη και το μεγάλο ευχαριστώ προς τις ΗΠΑ!), 1999 (βομβαρδισμός της Σερβίας από το ΝΑΤΟ με την συνυπογραφή μας), το 2002 (ένταξη στην ΟΝΕ), το 2010 (έκκληση προς το ΔΝΤ για τη «σωτηρία» μας!) ή το 2015 (κυβέρνηση «Αριστεράς»); Ας αποδεχθούμε κάποτε την αλήθεια, καθώς αυτή είναι κατά κανόνα λυτρωτική: Δεν είμαστε ανεξάρτητη χώρα! Ποιος λοιπόν μας εξωθεί στη νέα περιπέτεια; Η Ρωσία, η Κίνα ή οι ΗΠΑ;

Οι υποταγμένοι στην ευρωδουλεία είναι παντελώς γυμνοί και δεν έχουν δικαίωμα να επικρίνουν την κυβέρνηση για την πολιτική της. Πότε είχε η χώρα μας φίλους, τους οποίους πρόσφατα απώλεσε; Εχθρούς, ναι και μάλιστα πολλούς, αλλά και προδότες, που άνοιγαν στους πρώτους της θύρες, για να επέρχεται η άλωση. Μ' αυτούς τους εκπροσώπους των δημίων μας είχαν οι κυβερνώντες επί σαράντα έτη αγαστές σχέσεις, δανείζονταν ασυλλόγιστα, έκαναν ασύμφορες για τη χώρα μας αγορές με το αζημίωτο, εκποιούσαν τον εθνικό μας πλούτο και εκμαύλιζαν τον λαό μας με το καταναλωτικό όραμα.

Η πρόκληση από μέρους των επίσης δουλωμένων στο κεφάλαιο «εταίρων» μας στην ΕΕ είναι εμφανέστατες και οι συνέπειες από την υποταγή μας στις ιταμές απαιτήσεις τους. Συνεπώς, αν απόμεινε ψυχή στον Έλληνα, πρέπει να βροντοφωνάξει «ΟΧΙ» ακόμη και αν τελικά η κυβέρνηση υποδείξει «ΝΑΙ». Όμως το «ΟΧΙ» σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι «λευκή επιταγή». Οι κυβερνώντες αποκρύβουν επιμελώς από τον λαό τις συνέπειες του «ΟΧΙ»! Η αντιπολίτευση εντείνει την τρομοκράτησή του υπερτονίζοντας ότι άμεσος επικρέμαται ο κίνδυνος του εξαναγκασμού αποχώρησής μας από τη ζώνη του ευρώου. Ε, και; Μήπως εντός της ζώνης υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης; Στόχος τους δεν είναι να μας τα πάρουν όλα; Συνεπώς ούτε εντός της ζώνης σωζόμαστε ούτε εκτός ζώνης καταστρεφόμαστε ολοσχερώς. Ασφαλώς από τη μεταβολή θα επωφεληθούν οι φυγαδεύσαντες τα κεφάλαιά πους στο εξωτερικό «υπερπατριώτες», κάποιοι θα ζημιωθούν και μεγάλο τμήμα του λαού, το με μηδενική αποταμίευση, δεν θα αισθανθεί μεταβολή σε σχέση με την αρπακτικότητα του σήμερα. Το ΚΚΕ ζητά δημοψήφισμα για κάτι πλέον ουσιώδες: Για την παραμονή ή όχι εντός της ΕΕ. Προσωπικά είμαι κατά της Ένωσης. Πώς όμως θα οδηγηθεί ένας λαός σε πορεία ενάντια προς τα πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα, όταν ξενυχτά έξω από τα τραπεζικά καταστήματα αναμένοντας την επαναλειτουργία των μηχανημάτων αυτόματης ανάληψης; Ο λαός μας είναι ζαλισμένο κοπάδι! Όλοι οι αντιπαρατιθέμενοι στην πολιτική σκηνή είναι οπαδοί του αθέου διαφωτισμού και όλοι συνέβαλαν στην απεμπόληση από μέρους του λαού της πίστης του, της φιλοπατρίας του και των παραδόσεών του! Και το χειρότερο είναι ότι καλλιεργούν τεχνηέντως νέο διχασμό υπηρετώντας είτε συμφέροντα είτε ιδεοληψίες. Γι' αυτό προσοχή: Ας μη χαρακτηρίσουμε προδότες, εκείνους που θα ψηφίσουν «ΝΑΙ» ούτε καταστροφείς εκείνους που θα ψηφίσουν «ΟΧΙ». Θύματα είναι και οι μεν και οι δε. Άλλοι είναι οι θύτες.

Ίσως θα διερωτηθεί αναγνώστης: τελικά τι προτείνω; Φυσικά δεν τρέφω αυταπάτες ότι μπορούμε να αντιπαλέψουμε με τα θεριά, που διαχρονικά τρώνε από μας, κατά τον Μακρυγιάννη. Οφείλουμε όμως να αντιπαλέψουμε ενωμένοι φυλάγοντας Θερμοπύλες και γνωρίζοντας πως

περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε. (Καβάφης)

Παλαιότερα οι Έλληνες μεγαλουργούσαν ακόμη και υπό καθεστώς δουλείας, γιατί είχαν στραμμένες τις ελπίδες τους στον Θεό, που ευλογούσε το λείμμα (τη μαγιά), όταν τους πολλούς κατασπάραζαν τα θεριά, καθώς το λείμμα έψαλλε:«Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δr εν ονyματι Κυρwου Θεού ημών μεγαλυνθησyμεθα». Σήμερα μας απόμεινε ελπίδα ενδοκοσμική και επομένως μάταια. Γι' αυτό καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι στα δεινά μας θα προστεθούν και άλλα. Στο τέλος όμως θα έλθει και η ανάσταση.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

http://hggiken.pblogs.gr/2015/06/dhmopshfisma.html

ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ;

Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα την Κυριακή Δ’ Ματθαίου.

Ρωμ. 6:18-23 : Αυτός που έδωσε από την αρχή στον άνθρωπο την ελευθερία,την ξαναδίνει τώρα με τη λυτρωτική του θυσία.

                                       του π. Παναγιώτου Γκέζου

Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει εμπειρικά,

τόσο τη δουλεία, όσο και την αμαρτία.

Η οντολογική σημασία της αμαρτίας,

σημαίνει την άρνηση του Θεού,

                                               την απιστία

και την υποταγή του ανθρώπου

στα του κόσμου και στην ειδωλολατρία.

Όπως δηλαδή προσφέρατε τα μέλη σας

 σκλάβα στην αμαρτία

για να κάνετε την ανομία,

έτσι τώρα να προσφέρετε τα μέλη σας

 δούλα στην ενάρετη ζωή

για να προοδεύσετε σε αγιότητα.

Η υποταγή σας όμως αυτή

                                    στην ενάρετη ζωή

            δεν είναι σκλαβιά αλλά ελευθερία. (Προς Ρωμ. 6 -22)

Η σωματική δουλεία είναι προσωρινή

όπως και η δική μας ζωή,

η θλιβερή όμως δουλεία της αμαρτίας 

είναι αιώνια και ατελείωτη.

Ο Χριστός μας εξαγόρασε από αυτή

την πνευματική δουλεία.

Θυσιάστηκε επί του σταυρού

για να μας απολυτρώσει από την αμαρτία.

Δεν ανήκουμε πλέον στον δικό μας εαυτό

αλλά ανήκουμε στον Χριστό.

Ο Χριστός είναι

                        ο αδελφός των λυτρωμένων,

          ο ανεκτίμητος φίλος των σωζόμενων,

για τους οποίους έχει ετοιμάσει

                                         ουράνια βασιλεία.

Αυτός που έδωσε από την αρχή

                  στον άνθρωπο την ελευθερία,

την ξαναδίνει τώρα

                         με τη λυτρωτική του θυσία.

Μας δίνει όλα τα μέσα της χάριτος,

να απαλλαγούμε από, του κακού,

                                                την τυραννία,

να βαδίσουμε απρόσκοπτα τον δρόμο

                                                   της αρετής,

      να αποκτήσουμε την ηθική  ελευθερία.

Εάν ο άνθρωπος

    από το φώς της πίστεως οδηγούμενος

 και την χάρη του Θεού ενισχυόμενος

αγωνίζεται να αποφεύγει το κακό

                                 και να πράττει το καλό,

όταν, γενικά, ρυθμίζει και εναρμονίζει

 την εσωτερική και εξωτερική του ζωή

σύμφωνα με το θείο θέλημα,

                                                 τότε προχωρεί

στην απόκτηση και καλλιέργεια

                            της ελευθερίας της ηθικής.

Αυτό, θεούς κατά χάριν, μας αναδεικνύει

από την παρούσα ακόμη ζωή,

ασύγκριτα ανώτερους από τους του κόσμου

                         σοφούς και κοσμοκράτορες,

 από τους πλουσίους και ενδόξους της γης.

Και σκεφτείτε και τούτο:

Τι κερδίσατε τότε που δουλέψατε

                                            στην αμαρτία

 και τι καρπό λάβατε;

Τίποτε άλλο από ντροπή κι ατιμία.

Ο θάνατος ήταν πολλές φορές

                                        και σωματικός

 αλλά πάντοτε οπωσδήποτε ψυχικός.

Τώρα όμως που λευτερωθήκατε

μέσω της θ. χάριτος του Χριστού

η ντροπή των ακαθάρτων έργων σας

ας μείνει στη συνείδησή σας

 για το συμφέρον και την ωφέλειά σας.

Δε θα έπρεπε να λέμε υποδούλωση

                                                    στη δικαιοσύνη

αλλά για την δυσκολία που έχουν

                                        οι αρχάριοι στο καλό

 μέχρι να ασκηθούν επαρκώς

στην αρετή και να ξεφύγουν ολότελα

                                                        από το κακό.

Τους φαίνεται πολλές φορές βουνό

το να κάνουν στη ζωή τους

                                     κάτι σωστό και καλό!

«… απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος». (Τιμ.2,4,8 & 2,1,18 )

 Όπου δικαιοσύνη η απόλυτη καθολική αρετή

 και στέφανος η νίκη & έλεος παρά Κυρίου

 να βρούμε όταν έρθει εκείνη η ώρα η φοβερή

της κρίσεως όπου έλεος είναι όλες οι χάριτες:

 δόξα και μακαριότητα,

που μας δίνει ο Θεός εδώ και στην άλλη ζωή.

Το να παραμένει ο άνθρωπος

στην κατάσταση του χωρισμού

και της αποξενώσεως

               από το λόγο του Θεού,

 αποτελεί δική του εκλογή.

            Η αιώνιος ζωή

προσφέρεται προς τον άνθρωπο

από το Θεό, ως δώρο και όχι ως αμοιβή

                                                     και οφειλή.

Ο δε θάνατός Του πάνω στο σταυρό,

οδήγησε τον αποστάτη άνθρωπο

                             δια του θανάτου στη ζωή.

Είμαστε ανάξιοι δούλοι. 

Κάναμε αυτό το οποίο οφείλαμε να πράξουμε. 

Στον Ιησού Χριστό τιμή

και δόξα στους αιώνες των αιώνων.  Αμήν!