π. Μιχαήλ Κανέλος Ομιλία στον Kατανυκτικό της Σταυροπροσκυνήσεως

Κήρυγμα την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη Προσκυνηματική Εκδρομή στα Καλάβρυτα,του Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης

O Iερός Ναός Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης, στα πλαίσια ενισχύσεως του Φιλοπτώχου Ταμείου του, διοργάνωσε στις 30 Μαρτίου 2019, την πέμπτη προσκυνηματική του Εκδρομή, για το Εκκλησιαστικό Έτος 2018-2019, με προορισμό τα ιστορικά Καλάβρυτα, συνδυάζοντας την έντονη ορθόδοξη θρησκευτική πνευματικότητα, με την παλιγγενεσία του έθνους, στην πρόσφατη εθνική μας εορτής της 25ης Μαρτίου 1821, αλλά και το μνημείο της θηριωδίας των Ναζί κατά των Ελλήνων, του 1943.

Το πρόγραμμα της Εκδρομής είχε ως εξής: Στις 5.45 π.μ. συγκεντρωθήκαμε στον Ιερό μας Ναό και τις 6.00 π.μ. αναχωρήσαμε για τα Καλάβρυτα. Φτάσαμε στο Διακοπτό,  στις 8.45 π.μ. όπου πήραμε τον οδοντωτό Σιδηρόδρομο για τα Καλάβρυτα με το δρομολόγιο των 9.05.

 Απολαύσαμε την υπέροχη διαδρομή, διάρκειας περίπου μίας ώρας και ένα τέταρτο, αν και είχαμε ένα απρόοπτο για 25 λεπτά περίπου κολλημένοι σε ένα σημείο της διαδρομής, χωρίς να μας δοθεί η εξήγηση το γιατί. 

Όταν φτάσαμε στα Καλάβρυτα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο μας και αναχωρήσαμε για την ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας όπου προσκυνήσαμε στο Καθολικό και στο Ιερό Παρεκκλήσιό της, τη  κάρα του Αγίου Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού και του Αγίου Φιλαρέτου. 

Επισκεφθήκαμε το σκευοφυλάκιο της Μονής, όπου βρίσκονται ανεκτίμητα κειμήλια, όπως το λάβαρο που υψώθηκε διάτρητο από σφαίρες, τα άμφια και η ποιμαντορική ράβδος του Παλαιών Πατρών Γερμανού, καθώς και το αδαμαντοκόλλητο Ευαγγέλιο, δώρο της Αικατερίνης της Μεγάλης της Ρωσίας.

Μετά την ολοκλήρωσή του προσκυνήματός μας στη Μονή της Αγίας Λαύρας, συνεχίσαμε ανατολικά  της πόλης  των Καλαβρύτων προς το λόφο του Καπή, όπου βρίσκεται ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης, ο τόπος Θυσίας-ολοκαυτώματος.

   Στις ράχες του λόφου αυτού, οδήγησαν και εκτέλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές τους άνδρες από 14 ετών και πάνω στις 13/12/1943. Εκεί τελέσαμε τρισάγιο, στη συνέχεια κρατήσαμε ένα λεπτό σιγή και ψάλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο. Κάποιοι τολμηροί ανέβηκαν ψηλά στο λόγο μέχρι τον μεγάλο Σταυρό και την πάντοτε μεσίστια Ελληνική Σημαία.

 Μετά αναχωρήσαμε από τα Καλάβρυτα  σε απόσταση 10 χιλιομέτρων, είχαμε το μεσημεριανό γεύμα μας κοντά στη Μονή του Αγίου Σπηλαίου. 

Μετά το γεύμα  επισκεφθήκαμε το ανακαινισμένο Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου χτισμένο στην  οροσειρά του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού σε υψόμετρο 940 μέτρων. 

Εκεί  μεταξύ άλλων, προσκυνήσαμε τη Θαυματουργή Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας, η οποία είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά (μία εκ των τριών που δημιούργησε και σώζονται μέχρι σήμερα) και κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των Ιερών κειμηλίων της Μονής. Εκεί στο Καθολικό τελέσαμε την Ακολουθία της Αρτοκλασίας και ξεναγηθήκαμε από τον Γέροντα Καλλίνικο.

 Επισκεφθήκαμε επίσης τον ακριβή τόπο ευρέσεώς της και το πλούσιο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Μονής και την Έκθεσή της.

  Μετά την ολοκλήρωση του προσκυνήματος και στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου γύρω στις 4.40 μ.μ. πήραμε το δρόμο της επιστροφής με μία πολύ μικρή ενδιάμεση στάση στον Ισθμό της Κορίνθου. Στις 7.30 μ.μ. φτάσαμε στον Ιερό Ναό μας, όλοι καλά και ωφελημένοι  πνευματικά, δοξάζοντας τον Θεό για ότι ζήσαμε και είδαμε.

  Το επόμενο προσκύνημα του Ιερού Ναού μας για το μήνα Απρίλιο, θα είναι διήμερη στις 31 Απριλίου και 1 Μαΐου 2019, με προορισμό τις Ιερές Μονές της Καλαμπάκας, τα γνωστά μας Μετέωρα. Έχει βγει ήδη αναλυτικότερη ανακοίνωση και πρόγραμμα στο Πρόναο του Ιερού Ναού

Εκ του Ιερού Ναού

Ομιλία στην Αγρυπνία 29 προς 30 Μαρτίου 2019

Ομιλία στους Γ΄ Χαιρετισμούς στον Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης

Ομιλία στους Γ Χαιρετισμούς στο ΚΑΑΠ Βούλας

20η Ομιλία στην Επί του Όρους Ομιλία.

Ομιλία στη Προηγιασμένη της Τετάρτης Γ΄ Νηστειών

Ωφελεί να διαμαρτυρόμαστε μέσα στους Ιερούς Ναούς;

Θεοτοκάριον : Άλλο ένα σπουδαίο και ωφέλιμο πνευματικό εφόδιο των πιστών!

                                            του π. Αντωνίου  Χρήστου

     Αγαπητοί μου Αναγνώστες, συνεχίζεται ο Πνευματικός αγώνας μας, εντός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Την πρώτη εβδομάδα των Νηστειών, κατά την Ακολουθία του Αποδείπνου, ψάλλαμε τμηματικά τον Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέου Κρήτης, και θα το επαναλάβουμε την Ε΄ Εβδομάδα των Νηστειών, όταν θα τον ψάλλουμε όλον μαζί συγκεντρωτικά!

       Τις άλλες εβδομάδες όμως της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέχρι να ψαλλεί ο Μεγάλος Κανόνας, η Εκκλησία δεν μας αφήνει χωρίς πνευματικό εφόδιο και στήριγμα! Το τυπικό της Εκκλησίας μας προβλέπει (αν και δυστυχώς δεν τηρείται καθολικά σε όλους τους Ναούς και της Ενορίες), μαζί με το Απόδειπνο να ψέλνουμε από ένα σπουδαίο λειτουργικό βιβλίο, που λέγεται Θεοτοκάριον!

       Είναι γνωστό, ότι όλοι οι ύμνοι και οι Κανόνες που αναφέρονται στην Παναγία μας, ονομάζονται «Θεοτοκάριο» ή «Θεοτοκάρια», αλλά υπάρχει ειδικά ένα ειδικό ομώνυμο λειτουργικό βιβλίο, που έχει συγγράψει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης με την ονομασία «Νέο Θεοτοκάριον». Πρόκειται για εργασία του Αγίου, που ολοκληρώθηκε το 1795, όταν βρισκόταν στην Ιερά Σκήτη, της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος του Αγίου Όρους, το οποίο περιλαμβάνει συλλογή 66 Κανόνων προς τιμή της Παναγίας μας, από 22 Υμνογράφους,   χωρισμένα και κατάλληλα τοποθετημένα, από ένα Κανόνα, σε κάθε Ήχο από τους οκτώ, της Εκκλησιαστικής Μουσικής και για κάθε ημέρα της εβδομάδος.

           Το πόνημα, είναι προϊόν από κώδικες που βρήκε και συνέλλεξε ο Άγιος Νικόδημος, από πολλές βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους, με σκοπό να υμνείται και να τιμάται το πρόσωπο της Παναγίας, ιδιαίτερα στο Περιβόλι της. Είναι αντικειμενικό γεγονός, ότι οι κανόνες διακρίνονται για το ποιητικό, μουσικό και θεολογικό τους μεγαλείο. Πρόκειται για σπουδαίο υμνολογικό έργο, που οικοδομεί και ενισχύει όσους με κατάνυξη το διαβάζουν και το ψέλνουν και αποδεικνύει ότι στις άμνημες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν επικαλούμαστε τις σωστικές πρεσβείες της Παναγίας μας, μόνο με τον Ακάθιστο ύμνο, αλλά και διά του Θεοτοκαρίου! Απλά η μη καθολική χρήση του, δεν γίνεται από όλους ορατό αυτό, κάτι που αξίζει να αλλάξει και να καθιερωθεί καθολικά!

              Αξίζει επίσης να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο, ότι ο Ὀσιος Νικόδημος, δεν συγκέντρωσε μόνο τους κανόνες άλλων Υμνογράφων, αλλά  έγραψε και ο ίδιος προσωπικά πληθώρα Κανόνων προς τη Θεοτόκο, που όμως λόγω ταπεινοφροσύνης δεν τους περιέλαβε στο έργο του «Νέου Θεοτοκάριου». Νομίζουμε πως και μόνο αυτή η πληροφορία, μας διδάσκει πολλά για την αγιότητα και την  προσωπικότητα του συγγραφέως!

             Εκτός όμως από την Θεολογική και εκκλησιαστική αξία του έργου, αξίζει να αναφέρουμε και την λογοτεχνική του αξία και μάλιστα σε μια εποχή, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε  στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς και της γενικότερης πολιτιστικής παρακμής! Δεν χρειάζεται όμως κανείς να έχει πολλές εξειδικευμένες φιλολογικές γνώσεις, για να διαπιστώσει ότι στο "Θεοτοκάριον" τού Αγίου Νικοδήμου αναδεικνύεται ποικιλία, δραματικότητα, υψηγορία και σημασιολογικό βάθος. Οι μεταφορές καλλωπίζουν το έργο. Χαρακτηρίζεται από λεξικολογικό πλούτο· χρησιμοποιεί αρχαιοπρεπείς λέξεις και αξιοποιεί στο έπακρο τις δυνατότητες της Ελληνικής γλώσσας. Λόγω τού λειτουργικού χαρακτήρα τού έργου οι επαναλήψεις είναι αναπόφευκτες· στην εποχή που γράφτηκαν οι Κανόνες επιτρεπόταν η χρήση λεκτικών σχημάτων από άλλους συγγραφείς.

   Αυτό βέβαια που μας ενδιαφέρει περισσότερο εμάς τους πιστούς είναι η πνευματική του ωφέλεια και η απόλυτη ευθυγράμμιση με το πνεύμα της υπόλοιπης Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι αναμφισβήτητο ότι το έργο συνολικά, διακρίνεται για την μετάνοια, την κατάνυξη, την συντριβή, αλλά και την ελπίδα, την αισιοδοξία και την εμπιστοσύνη στην Παναγία και τη Θεία Χάρη που αντλεί από αυτήν! Το Θεοτοκάριο αποτελεί μία δέηση, αλλά και απολαμβάνει κανείς παραμυθία στον έσω άνθρωπο, στα κρύφια της καρδιάς του ανθρώπου. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι συγγραφείς κατά τμήμα, αλλά και ο Άγιος Νικόδημος που τα συγκέντρωσε και συστηματοποίησε, δεν ήταν κάποιοι με τυπικά εξωτερικά προσόντα σπουδών, αλλά κυρίως ότι ήταν άνθρωποι θεόπνευστοι και αγιασμένοι. Πράγματι, οι ωδές, όπως ξεφυλλίζονται από τους πιστούς και γίνονται προϊόν προσευχής, αποτελούν   σπουδαίες στιγμές παράκλησης και ευγνωμοσύνης των ανθρώπων προς τη Θεοτόκο και τον Υιόν της και Θεό Χριστό. Γιατί στην Ορθοδοξία, όταν μιλάμε για Θεοτόκο την αναφέρουμε πάντα σε αναφορά και σχέση με τον Υιό της και Θεό και δεν αποτελεί, μια αυτόνομη Μαριολογία, όπως στην Δύση.

          Πριν κλείσουμε το άρθρο μας και την αναφορά μας για το Θεοτοκάριο, αξίζει να αναφέρουμε σύγχρονες διηγήσεις από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, ο οποίος συνιστούσε ανεπιφύλακτα την μελέτη και την χρήση του στη λατρεία και στη πνευματική ζωή των πιστών. Έλεγε σε πνευματικά του παιδιά ο Άγιος : «Να διαβάζεις κάθε μέρα το Θεοτοκάριο. Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ να αγαπήσεις την Παναγία. Και θα δεις, η Παναγία μετά θα σου δώσει μεγάλη Παρηγοριά…!» Μια μοναχή που πήρε την ίδια παρακαταθήκη από τον Άγιο, τον ρώτησε μια διευκρινιστική ερώτηση : «Και πότε να διαβάζω το Θεοτοκάριο; Το βράδυ ή το πρωί;». Ο Άγιος Παΐσιος απάντησε : «Καλύτερα τις πρωινές ώρες, ώστε να έχεις στο νου σου όλη την υπόλοιπη ημέρα! Το Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει, θερμαίνεται η καρδιά και συγκινείται»! Σε άλλη συζήτηση, για το ίδιο θέμα, ο Άγιος Παΐσιος έφερνε ως παράδειγμα τον Γέροντα Κύριλλο, τον Ηγούμενο της Μονής Κουλτουμουσίου που όταν διάβαζε το Θεοτοκάριο, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα και τους λυγμούς του, για την Παναγία μας!

         Ελπίζουμε αδελφοί και εμείς, να γίνουμε χρήστες αυτού του πνευματικού βιβλίου, ώστε να αποκτήσουμε και εμείς τα πνευματικά κατορθώματα, τόσων και τόσων σύγχρονων Αγίων που τόσο οικοδομήθηκαν και παρότρυναν και τα πνευματικά τους παιδιά το ίδιο. Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

Τῇ ὑπερμάχῷ - π. Αντώνιος Χρήστου και Διδυμούλες

Ομιλία στην Θ. Λειτουργία της 25ης Μαρτίου 2019

Αρχονταρίκι Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης 24 Μαρτίου 2019

Ομιλία το Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

Ομιλία στη B Στάση Χαιρετισμών.

19η Ομιλία στην Επί του Όρους Ομιλία.

Ομιλία στη Προηγιασμένη της Τετάρτης Β΄ Νηστειών.

Νεανική Σύναξη 19 Μαρτίου 2019 (Ανάλυση της Ευχής του Αγίου Εφραίμ του Σ...

To «῾Ιερὸ Τριήμερο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς », μία αξιοσημείωτη άθληση, των πιστών αθλητών του Χριστού!

                                            

                                                   

 

                                                 του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, με τη χάρη Του Θεού, αξιωνόμαστε να μετέχουμε στον αγώνα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Εσπερινό της Συγνώμης την Κυριακή το απόγευμα 10 Μαρτίου, αλλά επισήμως από την Καθαρά Δευτέρα (τα λεγόμενα Κούλουμα) 11 Μαρτίου 2019.

Είμαστε σίγουροι, ότι όταν ακούμε Καθαρά Δευτέρα, στο μυαλό των περισσοτέρων, από εμάς, πάει με τον τρόπο που «εορτάζεται» από Δήμους και τοπικούς Συλλόγους σε όλη τη χώρα! Δηλαδή πολύ και μεγάλη ποικιλία από «νηστίσιμα» (το βάζουμε σε εισαγωγικά γιατί πολλά έχουν λάδι ή περιέχουν αίμα), άφθονο κρασί (ξέρουμε ότι δεν έχει κατάλυση οίνου και ελαίου η μέρα), άφθονο γλέντι και μουσική (δεν είναι αυτή η χαρμολύπη που εννοεί η Εκκλησία ακριβώς), πέταγμα αετού (εντάξει εδώ υπάρχει ένας συμβολισμός άρρηκτος με την νηστεία και την εγκράτεια), χωρίς βέβαια οι περισσότεροι να κάνουμε τον κόπο να πάμε να ακούσουμε τα «γράμματα» της Δευτέρας Α΄ Νηστειών, είτε το πρωί στον όρθρο, είτε το απόγευμα στο Μεγάλο Απόδειπνο και τμήμα του κανόνος του Αγίου Ανδρέου Κρήτης. Βέβαια, αν σκεφτούμε ότι ο περισσότερος αυτός κόσμος, λίγες ώρες πριν, ήταν μασκαρεμένος και κατέλυε κρέας, είναι μια μεγάλη πρόοδος…!

Νομίζουμε ότι αξίζει, να υπενθυμίσουμε την παράδοση της Εκκλησίας, για το τι εννοεί αυτή νηστεία, γιατί πολλοί την ευαγγελίζονται, λίγοι την υλοποιούν σωστά. Νηστεία είναι η λήψη «ξηράς τροφής» (ξηροφαγία), χωρίς λάδι ή κρασί, μια φορά την ημέρα, και μάλιστα μέχρι την ενάτη ώρα (γύρω στις 3 μ.μ.). Λήψη τροφής, έστω και μόνο ψωμιού, περισσότερο από μια φορά την ημέρα,λέγεται λύση νηστείας. Αν φάμε και λάδι ή πιούμε κρασί, τότε κάνουμε κατάλυση νηστείας.Δεν θέλουμε να απαξιώνουμε τον αγώνα κανενός αδελφού, απλά όλοι μαζί αφού το επιχειρούμε, ας το κάνουμε σωστά, έστω για δοκιμή μία χρονιά. Επομένως κλείνοντας την αναφορά μας για την νηστεία : Οι κατηγορίες καταλύσεως της νηστείας είναι τέσσερις: α) Κατάλυση «εις πάντα» (Α΄ Εβδομάδα Τριωδίου), β) κατάλυση αυγών και γαλακτοκομικών προϊόντων (της Τυρινής Εβδομάδος), γ) κατάλυση «ιχθύος» (Εορτή του Ευαγγελισμού) και δ) κατάλυση «οίνου και ελαίου»(τα Σάββατα και Κυριακές της Μ. Σαρακοστής, καθώς επιτρέπονται).

Υπάρχει όμως μια ευλογημένη συνήθεια και τηρείται από«ειδικές ομάδες (Ιερείς, Ιερομονάχους, Μοναχούς όσο και λοιπούς Λαϊκούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, έμπειρους όμως στην άσκηση) όπου ιδιαίτερα τις τρεις πρώτες ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστήςαπόλυτης νηστείας, χωρίς καθόλου φαγητό και νερό (αν είναι δυνατόν), πάντοτε βέβαια με ευλογία του Πνευματικού τους ή του Επισκόπου ή του Ηγουμένου (ανάλογα σε ποια κατηγορία ανήκουν). Θα φάνε κάτι μόνο εφόσον κοινωνήσουν στην πρώτη προηγιασμένη την Τετάρτη Α΄ Νηστειών!  Εννοείται ότι αυτή η συνήθεια είναι  πολύ παλιά και το προσκλητήριο αυτό  ξεκινά εκούσια, οι συμμετέχοντες επιλέγουν την πνευματική τους άθληση  μ’ αυτόν τον δυναμικό τρόπο, γνωστό ως«τόἱερόΤριήμερο».

Οφείλουμε βέβαια να προειδοποιήσουμε ότι αυτός ο τρόπος, εντατικής άσκησης δεν είναι για όλους αδιακρίτως και εννοείται αν δεν έχουμε την  απαραίτητη ευλογία. Γιατί μέσα σ᾿ αυτές τις τρεις ημέρες, με την απότομη στέρηση της τροφής αισθάνεται αναμφισβήτητα οάνθρωπος ψυχοσωματικήατονία. Ο σωματικός τόνος μετριάζεται, τα πόδια κόβονται, η γλώσσα αδυνατεί να λειτουργεί φυσιολογικά. Το αίσθημα της πείνας εντείνεται. Η δίψα επίσης (ειδικά αν έχει ζέστη) κορυφώνεται. Δοκιμάζονταιακραία οι προδιαγραφές τηςανθρωπίνης φύσεως.

Μια δεύτερη απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιχειρήσει κάποιος τριήμερο, είναι ονηστεύων να μηνασχοληθεί με κανένα θέμα λυπηρόή συνταρακτικό.  Δεν επιτρέπεται νααφήσει καμμιάανθρωποκτόνο μέριμνα να τον συγκλονίσει και αποπροσανατολίσει, όπως αντίστοιχα και  οιακροβάτες δεν πρέπει να αφήσουν τον ευατό τους, να τους αποσπάσει την προσοχή κάτι άλλο, εκτός από την ισορροπία τους πάνω στο σχοινί.  Κάπως έτσι καιο χριστιανός που "κάνει τριήμερο". Κάνει μια πνευματικήακροβασία,όχι βέβαια πολύεπικίνδυνη αφού η χάρις  Του Θεού είναι απτή καιάφθονη τις ημέρες αυτές (οι γιατροίάλλωστε συνιστούν κατά καιρούς διαστήματα αποτοξινώσεως), αποτελεί πάντως μιαοριακή κατάσταση (ιδιαίτερα για τον αρχάριο) στον ψυχοσωματικόοργανισμό. Σε αυτό το πνεύμα, λογίζεται η συνήθεια πολλών Μοναστηριών, η Κελιών, αυτές τις τρεις ημέρες να κλείνουν εντελώς τις πύλες τους ή να δέχονται επισκέπτες.

Δεν ξέρω αγαπητοί μου αναγνώστες, πόσο τα γνωρίζατε ή τα είχατε ξανά ακούσει όλα αυτά, αλλά εμάς προσωπικά ως μέλος της Εκκλησίας, μας ενθουσιάζουν πάρα πολύ κάτι τέτοια και ας μην έχουμε καταφέρει προσωπικά να κάνω και να εφαρμόσω κάποιο τριήμερο στην πνευματική μου ζωή! Με ενθουσιάζει, γιατί βλέπω πόσο σοφά τα οικονομεί ο Θεός! Υπάρχουν αδελφοί που δεν θα νηστέψουν καθόλου, μόνο την Μεγάλη Εβδομάδα, κάποιοι που θα τρώνε λαδάκι όλη τη σαρακοστή, κάποιοι που θα τηρήσουν την ακρίβεια (χωρίς λάδι Δευτέρα-Παρασκευή και μόνο Σαββατοκύριακο λάδι) και κάποιοι που θα κάνουν τριήμερο και άλλες πιο αυστηρές ασκήσεις…! Οπότε αν στατιστικά ανθρωπίνως βγάζαμε έναν μέσο όρο, τελικά στα ίδια τα «περπατημένα» που θέλει ο Θεός από εμάς! Αυτό οφείλεται χάρις στην παραπάνω αυταπάρνηση κάποιον. Όπως και στο Στρατό, έχουμε τους κανονικούς στρατιώτες, αλλά πάντοτε έχουμε και τις επίλεκτες ομάδες! Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν και αντί μερικοί να προσπαθήσουμε να τους μειώσουμε ή αντιστατευτούμε με διάφορα επιχειρήματα των αγώνα τους (όσα δεν φτάνει η Αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια…), να προσπαθήσουμε να έχουμε και εμείς αυτή την εκκλησιολογική συνείδηση και προσφορά, ότι κάνουμε δεν είναι προσωπική αξιομισθία μόνο, αλλά είναι προσφορά στη στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού! Το ίδιο και τα κακά μας έργα, ζημιώνουν και αμαυρώνουν όλο το σώμα και όχι μόνο εμάς!!  Πόσο πιο πολύ θα σκεφτόμασταν για να αμαρτήσουμε έτσι!

          Ευχαριστούμε όσους πατέρες και αδελφούς έκαναν τριήμερο και φέτος! Καλή δύναμη!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

Πως νικιέται ο θάνατος;

                Του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι ο Θεός είναι <ποιητής> τόσων κακών πού υπάρχουν δίπλα μας. Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να είναι αυτός πού δημιούργησε την φθορά, τον πόνο, την ασθένεια και τελικά τον θάνατο. Τότε όμως πως υπάρχουν; Εδώ υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις και φυσικά η Εκκλησία μας έχει και εκφράζει περί αυτού του ζητήματος τον θεολογικό της λόγο. Έναν λόγο πού <σαρκώνεται>, όταν υπάρχει πίστη και όχι τόση λογικοκρατία, τόσα επιχειρήματα και αποδείξεις.

    Η Γένεση, στο 3ο κεφάλαιό της περιγράφει τις τραγικές στιγμές της λεγομένης πτώσης. Ο άνθρωπος <επαναστατεί> και ζητά αυτοθέωση, <απατηλή αυτονομία>, και αντ’αυτής κερδίζει την διάσπαση, τον χωρισμό, την διαίρεση, την μοναξιά. Διασπά την σχέση του με τον Θεό, τον συνάνθρωπο και την υπόλοιπη δημιουργία. Προκαλείται σύγχυση όπως διαφαίνεται στην Βαβέλ (Γεν.11, 1-9). Τρώει το ψωμί του με κόπο (Γεν.3,19 ). Όμως και η γη τον εκδικείται, με τον τρόπο της. Με<αγκάθια και τριβόλια>, που τον κατατρυπούν και τον ματώνουν (Γεν.3.18), αφού εξαιτίας του, όλη η δημιουργία βρίσκεται υποτεταγμένη στην φθορά, όχι επειδή έφταιγε, αλλά γιατί έτσι θέλησε αυτός που την υπέταξε (Ρωμ.8,20). Προσοχή στο ότι αυτός που αμάρτησε είναι ο καθένας μας, η κοινή ανθρώπινή μας φύση.

Όμως ο απόστολος Παύλος θα δώσει την προοπτική της ελπίδας, η οποία στηρίζεται και πάλι στο ίδιο κεφάλαιο της Γενέσεως. Δεν μπορούσε να βλέπει ο Θεός σε  φθορά την δημιουργία. Η ελπίδα δεν πέθανε (Ρωμ.8,20). Θα συντριβεί το κεφάλι του φιδιού (Γεν.3,15) και θα έρθουν πάλι, για όποιον το θελήσει, λαμπρές μέρες. Θα ξαναγεννηθεί ό άνθρωπος από την στάχτη του. Θα ανοίξει και πάλι ο δρόμος προς το δέντρο της ζωής (Πρμ.3,18). Αυτό θα γίνει για τους πριν την Σάρκωση του  Χριστού, διά της τηρήσεως του Νόμου, ενώ για τους <εν Χριστώ> αναγεννημένους με μόνη την αληθινή πίστη σε Αυτόν. Θα είναι η συνέχεια, αυτοί, του ιερού υπολείμματος της Παλαιάς Διαθήκης. Ήρθε Αυτός και ανέλαβε όλων τα βάρη, τα σήκωσε στους δικούς του ώμους, και στις πληγές του βρήκαμε εμείς την γιατρειά (Ησ.53,5). Ήρθε με την μορφή δούλου, <έγινε σκώληξ και ουκ άνθρωπος> (Ψλ.21,7). Ατιμάζεται, χλευάζεται, καταδικάζεται, αλλά  ωστόσο γίνεται νέος γενάρχης του ανθρωπίνου γένους, μια πηγή ζωής με καθάριο νερό. Μένει μόνος αλλά ενώνει τους πάντες. Διορθώνει, θεραπεύει, αγιάζει, νοηματοδοτεί απ’αρχής την προοπτική του ανθρώπου. Εργάζεται για την κένωση και την ύψωση (Φιλ. 2,8-11. Εβρ.1,3) και αυτό με διάκριση, χωρίς να φωνάζει και να θριαμβολογεί. Μπήκε στο βασίλειο του θανάτου και το κατέστρεψε και έτσι  <ο Άδης  επικράνθη>! <Στένων βοά>!

    Και ενώ όλα αυτά ακούγονται σπουδαία, όπως και είναι, φαίνεται σαν να μην έχουν υπόσταση, αφού και πάλι ο πόνος, η ασθένεια, ο θάνατος εξακολουθούν να υπάρχουν, να ταλαιπωρούν και να βασανίζουν τους ανθρώπους. Πώς γίνεται αυτό;

 Το αντίδοτο όμως πρός το <μη αποθανείν> υπάρχει πλέον. Ο θάνατος πραγματικά δεν υπάρχει, όταν ο άνθρωπος, πιστέψει στον Χριστό και την Ανάστασή Του.  Έχει την δυνατότητα να ενωθεί με τον Αθάνατο Θεό. Η αθανασία είναι γεγονός γι’ αυτόν  και ζωντανό παράδειγμα, πολύ κοντινό μας, είναι οι άγιοι. Και να που όλα αυτά δεν είναι θεωρία, αλλά αλήθεια βιωμένη στις μέρες μας.

Έτυχε να ζήσουμε ένα τέτοιο σημάδι αθανασίας. Πριν χρόνια έγινε στο νοσοκομείο Λοιμωδών. Αγρυπνία ήταν και στο κέντρο ένας ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης. Ο κόσμος αρκετός, αλλά πικρία πουθενά. Ανθρώπινη στεναχώρια ναι, σε στενούς συνεργάτες και πνευματικά παιδιά, αλλά κυριαρχεί κάτι άλλο. Ιερός ενθουσιασμός, χαρμολύπη. Αυτή η Λειτουργία, παρόντος του λειψάνου του αγιασμένου γέροντα μύριζε ανάσταση. Τότε καταλαβαίνεις για τι μας ήθελε και πως μας ήθελε ο Θεός. Συγκλορονόμους και βασιλείς μας ήθελε. Ήταν αυτό πού ζούσαμε, η ατέρμονη χαρά ότι δεν τελειώνει τίποτα με τον θάνατο, αντίθετα όλα τότε αρχίζουν. Ανάσταση, έγερση, αθανασία, αιωνιότητα, χαρά, ελπίδα, όλα μαζί αναμεμιγμένα μέσα σε όσους βρέθηκαν εκείνο το βράδυ εκεί.

 Αλλά και η ίδια η φύση ισορροπεί και συμφιλιώνεται με τον άνθρωπο, με την παρουσία των αγίων. Δίνει και αυτή τους καρπούς της, ως συμμετοχή στο πανηγύρι της αφθαρσίας, της αναγεννημένης ζωής. Ανθίζουν τα μικρότερα λουλούδια και τα μεγαλύτερα δοξολογούν με το θρόισμα των φύλλων τους. Ο ουρανός ξαστερώνει και το δροσερό αεράκι αναζωογονεί.

    Ο δρόμος στην παρούσα ζωή είναι μονόδρομος και μοιάζουν πολλοί οι δρόμοι. Ακολουθούμε λοιπόν τα ίχνη Του. Αναζητούμε το Πρόσωπό Του, Εκείνος ήδη αναμένει την δική μας θέληση σχέσης και κοινωνίας. Ο Χριστός συνεχίζει να αιμορραγεί για όλους, και με το δικό του αίμα αναζωογονεί εμάς. Μας δυναμώνει με το Αίμα του που το προσφέρει διαρκώς.Μας καλεί σε συνοδοιπορία.

Η πορεία προς το φετινό Πάσχα, ας μας βρει με αυτές τις σκέψεις. Ας υπάρξει πραγματική θέληση, φιλότιμο,  προσπάθεια συναντήσεως μαζί Του. Ας γίνουν κόκκινα τα χείλη μας από το δικό του Αίμα. Αυτό μπορεί να μην είναι δηλωτικό της αγιότητας, είναι όμως σημάδι εκούσιας παράδοσης στο θέλημά Του, μετάνοιας και θέλησης για σχέση υιού προς Πατέρα.

Ομιλία Καθηγουμένου Γέροντος Νήφωνος στον Β Κατανυκτικό Εσπερινό.

Κήρυγμα στην Κυριακή της Ορθοδοξίας 2019

Ομιλία στο Σάββατο Α΄ Νηστειών (Δια κολλύβων Θαύμα).

Ψάλσιμο Α΄ Στάση Χαιρετισμών - π. Αντώνιος Χρήστου

Ομιλία στους Α΄ Χαιρετισμούς στον Ι. Ν. Προφήτη Ηλία Κόρμπι Βάρης.

Ομιλία στους Α' Χαιρετισμούς στο ΠΙΚΠΑ Βούλας

Ομιλία στην Προηγιασμένη της Παρασκευής Ά Νηστειών.