Ἐν Βούλᾳ τῇ 12ῃ Αὐγούστου 2010 Ἀριθμ. Πρωτ. 915
Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, 15 Αὐγούστου 2010, γράφουν οἱ σελίδες τοῦ ἡμερολογίου, καί ἡ Ἐκκλησία μας προτρέπει τόν λαό Της νά ἀκολουθήσει τόν ρυθμό τοῦ ἑόρτιου ὕμνου: «Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς». Ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς μεθίσταται πρός τήν Ζωήν.
Σέ ἕνα κόσμο, πού μόνο μηνύματα κρίσης μεταδίδει, πού φορτώνει τούς λαούς τῆς γῆς ἄγχος καί ἀγωνία, καί ὅταν μιλάει γιά ζωή ἐννοεῖ σαρκικό εὐδαιμονισμό, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία νά μιλήσει γιά τή ζωή. Ἡ ζωή δεν εἶναι μία ἀφηρημένη ἔννοια, ἡ ζωή ἔχει πρόσωπο καί εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Χωρίς τόν Χριστό δέν εἶναι δυνατόν νά μιλοῦμε γιά ὄντως ζωή ἀλλά γιά βιολογική κίνηση τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ.
Καί ἐπειδή ὁ Χριστός, ἡ μόνη ἀληθινή Ζωή, μέσα στήν ἄκρα συγκατάβαση Του, «σάρξ ἐγένετο», ἡ Μητέρα Του, ἡ Παναγία μας, ἀποκαλεῖται Μητέρα τῆς ζωῆς. Ἐνώπιον τοῦ Μυστηρίου τῆς παρουσίας τῆς Θεοτόκου, «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι» καί ἐνῷ οἱ «ἄγγελοι ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο», καλεῖται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, νά ἀγκαλιάσει, κυριολεκτικά, τήν Παναγία μας καί νά λάβει ἄφθονα χαρίσματα.
Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν Κανόνα τῆς Ἑορτῆς: «Δεῦτε οἱ πιστοί, τῷ τάφῳ προσέλθωμεν τῆς Θεομήτορος καί περιπτυξώμεθα, καρδίας, χείλη, ὄμματα, μέτωπα… καί ἀρυσώμεθα ἰαμάτων ἄφθονα χαρίσματα». Αὐτή ἡ βαθειά σχέση μέ τήν Παναγία μας, καθιερώνεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, ὅταν πάνω ἀπό τόν Σταυρό, εἶπε στόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο: «ἰδού ἡ Μήτηρ σου» ( Ἰω.19,27). Ἐκείνη πού εἶναι Μητέρα τῆς Ζωῆς γίνεται καί Μητέρα ὅλων μας.
Αὔγουστος 2010, «Κοινωνία κοντά στήν ὥρα μηδέν» θά μποροῦσε νά γράψει σε κάποιο ἄρθρο του ἕνας κοινωνικός ἀναλυτής. Καί εἶναι ἀλήθεια πώς δέν θά εἶχε πέσει ἔξω στίς ἐκτιμήσεις του. Θά προσδιόριζε τίς ἐπιπτώσεις κάποιας οἰκονομικῆς κρίσεως, θά ἀνέλυε τή δυσχέρεια τῆς χρηματοπιστωτικῆς ρευστότητας, θά συμφωνοῦσε με περικοπές παροχῶν καί θά κορύφωνε τήν τραγωδία του, χωρίς κάποια πινελιά καθάρσεως, μέ ὀλίγη ἐπαπειλούμενη ἀνεργία. Τό λάθος του θά ἦταν ἕνα, ἀλλά «τραγικό»: Θά εἶχε ξεχάσει πώς δέν ὑπάρχει τραγωδία χωρίς κάθαρση. Θά εἶχε ξεχάσει πώς μέσα στό αὐγουστιάτικο τοπίο τῆς ἀπελπισίας του ὑπῆρχε ἡμερομηνία καθάρσεως. 15 Αὐγούστου γιά τό χθές, τό σήμερα καί τό αὔριο. Ἡ κάθαρση ἔχει πρόσωπο καί ἔχει τρόπο.
•Μέσα στούς καθημερινούς πειρασμούς πού μᾶς προσβάλλουν ἡ Ἐκκλησία προτείνει: «Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρός σέ καταφεύγω… ὧ Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Παρθένε».
•Ὅταν μᾶς ταράσσουν τά πάθη στήν Παναγία προστρέχουμε «Παθῶν μέ ταράττουσι προσβολαί…εἰρήνευσον Κόρη, τῇ γαλήνῃ τῇ τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ σου, Πανάμωμε».
•Τήν ὥρα τῶν δεινῶν στρεφόμαστε μέ τό νοῦ καί τή διάνοια λέγοντας: «Δυσωπῶ Παρθένε, λυτρωθῆναι με τῶν δεινῶν».
•Στίς στιγμές τῶν ποικίλων νοσημάτων παρακαλοῦμε: «Νοσοῦντα τό σῶμα καί τήν ψυχήν… προνοίας τῆς παρά σοῦ ἀξίωσον μόνη Θεομῆτορ», καί «τόν ψυχικόν τάραχον… διασκεδάσαι μου».
•Ἡ ἐλπίδα μας καί τό στήριγμά μας δέν εἶναι τά πράγματα τοῦ κόσμου, ἀλλά Ἐκείνη ἡ Πανύμνητος: «Ἡ ἐλπίδα καί στήριγμα…κεκτημένοι σε, Πανύμνητε».
•Στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας προτείνει ἡ Ἐκκλησία νά βροῦμε ὅλα ἐκεῖνα πού ψάχνουν καθημερινά οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἀπογοητεύονται , ἀφοῦ ζητοῦν τά πάντα χωρίς νά στρέφονται στόν Παντοκράτορα.
•Στήν Μητέρα τῆς Ζωῆς καλούμεθα νά στρέφουμε τό νοῦ καί τήν καρδιά μας, προκείμενου νἀ ἔχουμε: «προστάτην ζωῆς», «τεῖχος καταφυγῆς», «εὐφροσύνη καρδίας», «πηγήν ἀφθαρσίας», «θύραν μετανοίας», «χαρᾶς τό πλήρωμα», «ποταμόν ἐλέους», «λιμένα ἐν ταῖς ζάλαις» .
15 Αὐγούστου, ἑορτή τῆς Μητέρας τῆς Ζωῆς, καί ὁ κάθε ἄνθρωπος καλεῖται νά πάρει προσωπική στάση καί θέση μπροστά στήν αὐξανόμενη κρίση τῶν δομῶν τοῦ κόσμου. Δέν ἔχει νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα σέ πολλές διαζευκτικές λύσεις:
•Ἤ θά ἀποδεχθεῖ τό ρόλο τοῦ ἀποτυχημένου πιονιοῦ μιᾶς τραγικῆς κοινωνίας καί θά κλειστεῖ στόν ἑαυτό του, περιφέροντας πάνω στή γῆ μιά ἐγωιστική περιφρόνηση κατά τῶν πάντων,
•Ἤ θά βγεῖ στούς δρόμους τῶν πόλεων τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, ἐπιδιώκοντας μέ τή μέθοδο τῆς βίας τῆς μάζας, ἀλλαγές στό «σύστημα»,
•Ἤ θά ἐπιλέξει τόν τρόπο τόν ὁποῖον ἐφανέρωσε ἡ ὄντως Ζωή, ὁ Χριστός μέ τήν ἴδια τή ζωή Του καί μέ τή ζωή τῆς Μητέρας Του: Καθαρότητα νοῦ καί καρδιᾶς, βία ἐπί τῶν παθῶν καί θυσία μέ ἄκρα ταπείνωση καί μετάνοια.
Μόνο ἔτσι καί μόνο τότε θά γίνουμε ὑπεύθυνοι καί ζωντανοί φορεῖς μιᾶς φωταγωγικῆς ἀπαντήσεως σέ ὁποιαδήποτε κρίση.
Μέ αὐτή τήν ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, νά γίνουμε κι ἐμεῖς συμμέτοχοι καί ἐνεργοί συνεργοί στό πανηγύρι τῆς πραγματικῆς Ζωῆς.
Ἄς εὐχηθοῦμε, μέ τίς πρεσβεῖες Της, νά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμα τῆς προσκλήσεως αὐτῆς.
Μέ πατρικές ἑόρτιες εὐχές,
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης Σας
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ | 
