Μεγάλη ευλογία από τον Θεό, θεωρώ το ολιγόωρο αλλά πολύ ουσιαστικό, προσκύνημα που αξιώθηκα να συμμετάσχω στην Εκκλησία της Βουλγαρίας, που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη που υπηρετώ.
Επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας όπου ασπαστήκαμε το Ιερό Λείψανο του και την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας της Σόφια, με δύο σημαντικά μνημεία τον Ι.Ναό της Αγίας Σοφίας και τον Ναό του Αγίου Αλεξάντερ Νέβσκι. Σας παραθέτω λίγα ιστορικά στοιχεία από το διαδύκτιο.
Μοναστήρι της Ρίλα
Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα (βουλγ. Рилски манастир, Rilski manastir) είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m² και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και γενικότερα των Βαλκανίων. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς[1]. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Βουλγαρίας.
Ιστορία
Σύμφωνα με την παράδοση, τη μονή ίδρυσε ο ερημίτης Άγιος Ιωάννης της Ρίλας, από τον οποίο και πήρε το όνομά της, κατά την περίοδο του Τσάρου Πέτρου Α' (927-968). Ο ερημίτης ζούσε, στην πραγματικότητα, σε μια σπηλιάκοντά στο μοναστήρι, το οποίο χτίστηκε από τους μαθητές του. Τα λείψανά του φυλάσσονται στη μονή.
Η μονή πάντοτε υποστηριζόταν και ήταν σεβαστή από τους Βούλγαρους άρχοντες, αποτελώντας το πολιτισμικό και πνευματικό κέντρο της βουλγαρικής εθνικής συνείδησης, που έφτασε στο απόγειό του από το 12ο ως το 14ο αιώνα. Στην τωρινή της θέση η μονή αναστηλώθηκε κατά το 14ο αιώνα από τον ντόπιο φεουδάρχη Χρέλιο Ντραγκόλοφ, ωστόσο μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα δέχτηκε πολυάριθμες επιδρομές και καταστροφές από τους Οθωμανούς.
Χάρη σε δωρεά της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πιο συγκεκριμένα του Ρωσικού Μοναστηριού στο Άγιο Όρος, η Μονή της Ρίλας ανακατασκευάστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα και αποτέλεσε θύλακα του βουλγαρικού πολιτισμού και γλώσσας κατά την περίοδο της ξένης κυριαρχίας. Καταστράφηκε από φωτιά το 1833 και ανοικοδομήθηκε και πάλι μεταξύ 1834 και 1862 με χρήματα εύπορων πολιτών της χώρας, αποτελώντας χαρακτηριστικό παράδειγμα της Βουλγαρικής Αναγέννησης κατά το 18ο και 19ο αιώνα[1].
Στις 25 Μαΐου 2002, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' επισκέφτηκε το μοναστήρι κατά τη διάρκεια του προσκυνήματός του στη Βουλγαρία και το Αζερμπαϊτζάν, προβαίνοντας παράλληλα σε μια δήλωση για την πλήρη απαλλαγή της Βουλγαρίας από οποιοδήποτε ρόλο στην απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του το 1981.
Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας
Δίπλα στην εκκλησία του Αγίου
Αλέξανδρου Νέφσκυ, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας μια Βυζαντινή εκκλησιά με τούβλα του πέμπτου αιώνα. Φυσικά έχουνυπάρξει και άλλες εκκλησίες πριν από αυτήν στο ίδιο σημείο. Η παρούσα εκκλησία είναι κλασσικής Βυζαντινής αρχιτεκτονικής με τον σταυρό στον κεντρικό θόλο.
Η πόλη πήρε το όνομα της από αυτήν την εκκλησία τον 14ο αιώνα, αφού είχε ήδη υπάρξει ως τζαμί από τον 12ο αιώνα κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορεία, και αφού τις είχαν καταστρέψει τις αρχικές τοιχογραφίες και τοποθέτησαν μιναρέδες.
Ο καθεδρικός ναός του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι
Ο θεμέλιος λίθος του ναού τέθηκε το 1882, ενώ το 1953 η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τον κηρύττει για Πατριαρχικό Καθεδρικό ναό. Αυτό το πολιτιστικό μνημείο φέρει του όνομα του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, προστάτη των Ρώσων στρατιωτών στην διάρκεια του απελευθερωτικού για τον βουλγαρικό λαό Ρώσο-τουρκικού πολέμου του 1877-78.Οι εικόνες και οι τοιχογραφίες είναι Βουλγάρων αγίων, καθώς επίσης και Ρώσων, Σέρβων και άλλων σλαβικών αγίων και βασιλέων. Ο εσωτερικός χώρος του καθεδρικού ναού εντυπωσιάζει με τις διαστάσεις, την αρμονία των αρχιτεκτονικών αποφάσεων και την πλούσια καλλιτεχνική του διακόσμηση.
Το ευρύχωρο κεντρικό μέρος φωτίζεται από πολύφωτα, κηροπήγια και κανδήλια. Το μεγαλύτερο κεντρικό πολύφωτο είναι κρεμασμένο σε ύψος 27 μέτρων και έχει βάρος 2 τόνους. Δεξιά από το ιερό βρίσκεται ο βασιλικός θρόνος, τοποθετημένος σε τρεις σκάλες. Από τις δύο πλευρές τους είναι τα αγάλματα λεοντών. Ο θρόνος του αρχιερέα διακοσμημένος με αλάβαστρο βρίσκεται μεταξύ του κεντρικού εικονοστασίου και του βασιλικού θρόνου σε τετράγωνο από πράσινο μάρμαρο.
Στο υπόγειο όροφο του καθεδρικού ναού του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι βρίσκεται η Κρύπτη. Η Κρύπτη υπάρχει σαν μουσείο από το 1965
Η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι η Βουλγαρία τόσο εκκλησιαστικά όσο και εθνικά ως νέα χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι υπό ανάπτυξη και εξέλιξη! Ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία πραγματικά υπέστη διώξεις και αντιξοότητες, αλλά αρχίζει ελεύθερα πλέον να δίνει την ορθόδοξη μαρτυρία της στην χώρα και στον κόσμο! Εθνικά από την άλλη, πολλά έργα και δρόμοι είδα να γίνονται…αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα ως χώρα να διανύσει! Η φτώχεια και η ανέχεια παρά τα εντυπωσιακά κτήρια ήταν εμφανής. Εύχομαι κάποια στιγμή να αξιωθώ να ξαναπάω, ελπίζω την επόμενη με περισσότερο χρόνο στην διάθεσή μας…!
