H επιλεκτική «ευαισθησία» άλλο ένα "σημάδι των καιρών".

 του π. Αντωνίου Χρήστου

                                                             

Αγαπητοί μας αναγνώστες, στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα θέμα που μας απασχολεί αρκετό καιρό. Μετά όμως από τις τελευταίες εξελίξεις και την πρόσφατη είσοδο κάποιων «γνωστών-αγνώστων» στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, στην οδό Ασκληπιού, στο κέντρο της Αθήνας, διακόπτοντας τη Θεία Λειτουργία, φωνάζοντας συνθήματα, νομίζουμε ότι είναι ο καιρός να το αγγίξουμε.

Είμαστε σίγουροι, ότι όλοι, λίγο πολύ, έχουμε διαπιστώσει κάποια πρόσωπα, είτε μεμονωμένα που μονοπωλούν μέσω των ΜΜΕ τη δημόσια ζωή, είτε κάποια κινήματα, ΜΚΟ, συλλόγους ή κάποιους οργανωμένους φορείς, να αντιδρούν έντονα και να διαμαρτύρονται, για θέματα που τους απασχολούν. Τα ίδια πρόσωπα όμως και φορείς, σε άλλες αντίστοιχες και επίσης σοβαρές, έως και θλιβερές καταστάσεις, εκεί προτιμούν να παραμένουν βουβοί, άφαντοι ή στην καλύτερη περίπτωση τυπικά χλιαροί, βγάζοντας απλά μια τυπική, έως αδιάφορη επιστολή διαμαρτυρίας ή συμπαράστασης, περισσότερο για να ρίξουν «στάχτη στα μάτια του κόσμου», παρά ότι το πιστεύουν και το καταδικάζουν κι όλας.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ειλικρινείς και χωρίς να μασήσουμε τα λόγια μας, αναρωτιόμαστε πως γίνεται κάποιοι που δηλώνουν «Αλληλέγγυοι» να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες διαβίωσης στη χώρα μας, των μεταναστών. Να τους απασχολούν ιδιαιτέρως οι συνθήκες κράτησης των μεταναστών, όταν βρίσκονται σε σωφρονιστικά καταστήματα από παραβατική συμπεριφορά και ταυτόχρονα οι ίδιοι να είναι άφαντοι στις πρόσφατες πυρκαγιές που έπληξαν στη χώρα μας την Κινέτα και το Μάτι της Αττικής. Είναι απορίας άξιον, πως δεν ευαισθητοποιήθηκαν να στήσουν έστω μια δομή σίτισης ή να βγάλουν έστω μια ανακοίνωση συμπαράστασης προς τους πυροπαθείς κατοίκους; Πως γίνεται τα μέλη της λεγόμενης ΛΟΑΤ κοινότητας, να είναι υπέρ σε κάθε «δικαίωμα» μελών της, ακόμη και αν είναι εις βάρος της νομιμότητας (π.χ. πρόσφατη απόπειρα ληστείας σε κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας) και να αδιαφορούν υπέρ των δικαιωμάτων των άλλων πολιτών που δεν ανήκουν σε αυτούς; Πως γίνεται μέλη των λεγόμενων «VEGAN» που είναι αντίθετοι με την κρεατοφαγία, ταυτόχρονα τρομοκρατούν και ασκούν εκφοβισμό σε αυτούς που πωλούν, εμπορεύονται ή έστω καταναλώνουν κρέας στην προσωπική τους διατροφή; Πως γίνεται διάφοροι ζωόφιλοι, να κόπτονται για τα δικαιώματα των ζώων, να έχουν καταφέρει με τις πιέσεις τους (και καλά έκαναν σε αυτό) να ποινικοποιήσουν την παραβατική συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι, να είναι αδιάφοροι στα δικαιώματα ή στην βοήθεια, των ίδιων των ανθρώπων; Πως γίνεται ο «Ρουβίκωνας» να ασκεί τρομοκρατία και βία, σε όσους κατά τη γνώμη τους δεν είναι επαναστατικοί και δίκαιοι, αλλά να αδιαφορούν για την ελεύθερη και απρόσκοπτη λατρεία, που ήδη από το 313 μ.Χ. με το Διάταγμα των Μεδιολάνων, ισχύει μέχρι τις μέρες μας; Τέλος, πως γίνεται η Χρυσή Αυγή, να κάνει συσσίτια μόνο για Ελληνες και να ελέγχει τις άδειες σε εμποροπανήγυρη των Μεταναστών, λες και το στομάχι ή η νομιμότητα, έχει να κάνει μόνο με το έθνος και την ελληνικότητα του αίματος και αν ναι, τι δουλεία έχουν ταυτόχρονα οι σβάστιγκες και οι ναζιστικοί χαιρετισμοί (δεν έχει σημασία μόνο η προέλευση ότι ήταν αρχαιοελληνική, σημασία έχει και πως χρησιμοποιήθηκαν και τι περιεχόμενο προσέλαβαν από τον Χίτλερ εκ των υστέρων) και τόσα άλλα.

Γενικά όλα αυτά, τα παραπάνω κινήματα, στην αρχή εγείρουν ανοχή, μετά αναγνώριση, αργότερα επιβολή αξιώσεων έναντι της πλειοψηφίας, στη συνέχεια ισότητα, αργότερα ευνοϊκή μεταχείριση και στο τέλος, όταν αποκτήσουν πλήρη τον έλεγχο και γίνονται πλειοψηφία, συμπεριφέρονται ως συστήματα ολοκληρωτικά, μη αναγνωρίζοντας κανένα δικαίωμα και ανοχή σε αυτούς που δεν συμφωνούν με τις δικές τους επιλογές και νοοτροπίες!

Το ερώτημα που διαχέεται εύλογα, γιατί υπάρχει αυτή η επιλεκτική ευαισθησία; Δικαιούται άραγε ο Χριστιανός, από την άλλη, να αντιδρά ως αντίποινα, με ανάλογη συμπεριφορά; Είναι κάτι ανεκτό για την Εκκλησία μας; Πηγάζει μέσα από το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία μας; Είναι μερικά από τα ερωτήματα, που θα προσπαθήσουμε στις παρακάτω γραμμές να απαντήσουμε:

Η επιλεκτική ευαισθησία υπάρχει, γιατί όλα τα παραπάνω δεν έχουν την πληρότητα, δεν είναι απόλυτα, δεν είναι όλο, αλλά μέρος που ταυτόχρονα οδηγεί σε μονομέρεια, τόσο στην κρίση όσο και στις ενέργειες. Επομένως πάντα θα υπάρχει ο διαχωρισμός «εμείς και οι άλλοι», «εμείς και αυτοί», «οι φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί» και ένα σωρό χαρακτηρισμοί και αντιθετικές ταμπέλες, που οδηγούν την κοινωνία μας στην πόλωση, τον διαχωρισμό και όχι στην ενότητα.

Από την άλλη, σε καμία περίπτωση ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν πρέπει να αντιδρά και να εκφράζεται με τέτοιους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και ενέργειες για κανέναν. Αυτό οφείλεται στο ότι έχει το Απόλυτο, την Κεφαλή-Ιδρυτή Χριστό, ο οποίος ως Θεός Λόγος, σαρκώθηκε, μας προσέλαβε όλους, φέροντας και τη Θεϊκή και την ανθρώπινη φύση. Ταυτόχρονα και παράλληλα με τον Χριστό, το σώμα Του, η Εκκλησία, από τη φύση και την προοπτική είναι οικουμενική, καθώς αφορά όλους τους ανθρώπους κάθε εποχής, φυλής και κοινωνικής τάξεως. Αν κάποιοι, είτε εντός της, είτε εκτός της, βλέπουν στην Εκκλησία, όχι μια αγκαλιά, αλλά αποκλεισμό και μονομέρεια, δεν οφείλεται στην ίδια, αλλά στην αλλοιωμένη θεώρηση και ιδεοληψία κάποιων. Εχουμε ξανατονίσει σε άλλο άρθρο μας, ότι η Εκκλησία αγαπά τον κάθε αιρετικό ή αμαρτωλό, απεχθάνεται όμως την αίρεση ή αμαρτία. Δεν ταυτίζει όμως τους ανθρώπους με αυτά, αλλά τους βλέπει στην προοπτική τους, ότι είναι εν δυνάμει Αγιοι, όσο και να έχουν τώρα αμαυρώσει την εικόνα τους…!

Θα κλείσουμε με την αναφορά στην ίδια τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνεύσεως από κανέναν: «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού» (Προς Γαλάτας 3,28). Εφόσον λοιπόν κάποιος είναι ένα με τον Χριστό, τότε οδηγείται και στα εξής (τα παραθέτουμε μόνο σε μετάφραση για συντομία χώρου και χρόνου): «Η αγάπη σας ας είναι πάντοτε ειλικρινής, απαλλαγμένη από κάθε υποκρισία και ιδιοτέλεια· να αποστρέφεστε και να μισείτε με όλη σας τη δύναμη το πονηρό, να είσθε δε και να μένετε πάντοτε προσκολλημένοι στο αγαθό. Δια της ειλικρινούς και αδελφικής αγάπης να γίνεσθε φιλόστοργοι ο ένας στον άλλον και ο καθένας σας να αποδίδει τα πρωτεία της τιμής και του σεβασμού στους άλλους (και να μη σπεύδει να ζητά για τον ευατό του τιμές και πρωτοκαθεδρίες). Στον ζήλο και τη δραστηριότητα, που απαιτείται δια κάθε καλό έργο, να μη είστε ράθυμοι και δυσκίνητοι. Το πνεύμα σας, οι εσωτερικές πνευματικές δυνάμεις σας, να είναι διαποτισμένες και πλήρεις από τη φλόγα του κατά Θεόν ζήλου. Δι’ όλων δε αυτών των χαρισμάτων και αρετών, να δουλεύετε με προθυμία και να ευαρεστείτε τον Κύριο.

Εχοντες ακλόνητη την ελπίδα στα άπειρα αγαθά, που σας έχει ετοιμάσει ο Θεός, να χαίρεστε και να αγάλλεσθε· στη θλίψη να δείχνετε υπομονή και γενναιότητα· να επιμένετε πάντοτε με προθυμία και ζήλο στη προσευχή. Με τα δώρα της αγάπης σας να γίνεστε συμμέτοχοι και βοηθοί στις ανάγκες των Χριστιανών· να επιδιώκετε τη φιλοξενία, χωρίς να περιμένετε να σας τη ζητήσουν. Να εύχεσθε και να παρακαλείτε, τον Θεόν δι’ εκείνους που σας διώκουν.

Να εύχεσθε και να λέγετε πάντοτε καλά λόγια δι’ όλους και ποτέ να μη καταράσθε. (Πλημμυρισμένοι από χωρίς φθόνο αγάπη) να χαίρεστε μαζί με εκείνους που χαίρονται και να κλαίτε μαζί με εκείνους που θλίβονται και κλαίνε. Να έχετε μεταξύ σας τα ίδια φρονήματα, τις αυτές πεποιθήσεις και κατευθύνσεις. Μην έχετε υψηλό φρόνημα δια τον εαυτόν σας. Ποτέ να μη αποδίδετε κακό αντί κακού, αλλά “να λαμβάνετε πρόνοια και φροντίδα, ώστε να φέρεσθε καλά και να πράττετε τα καλά σ’ όλους τους ανθρώπους”, τους φίλους και τους εχθρούς. Καθόσον δε εξαρτάται από σας να έχετε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους. Να μην εκδικείστε και να μην υπερασπίζετε τον εαυτόν σας απέναντι εκείνων που σας αδικούν, αγαπητοί, αλλά αφήστε ελεύθερο τον τόπο να ενεργήσει η δικαία οργή Του Θεού εναντίον εκείνων που σας αδικούν. Διότι είναι γραμμένο· λέγει ο Κύριος. Κάνετε κάτι πολύ περισσότερο· δηλαδή “εάν πεινά ο εχθρός σου δίδε του ψωμί, εάν διψά φέρε του νερό να πιεί· διότι εάν αυτά τα καλά πράττεις, είναι σαν να βάζεις σωρούς από αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του” (Αυτός δηλαδή θα καταληφθεί από φλογερές τύψεις συνειδήσεως και θα δοκιμάσει μεγάλη ντροπή δια το κακό, που σου έκανε). Να μη νικιέσαι από το κακό και να μη κυριαρχείσαι από οργή και εκδίκηση εναντίον αυτού, που σε αδίκησε, αλλά να νικάς το κακό με την καλοσύνη και τα αγαθά σου έργα» (Προς Ρωμαίους 12,14-21).

Αυτό το μεγαλείο δεν το συναντάς πουθενά και βάζει τα πράγματα στη θέση τους για τις παρεκκλίσεις εκτός και εντός Εκκλησίας. Αμήν!

Συζήτηση στο Αρχονταρίκι 30 Σεπτεμβρίου 2018.

Κήρυγμα την Κυριακή Β΄ Λουκά 2018.

Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του "ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΕΝΟΡΙΤΗ" του Ι. Ν.. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟ 1ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ¨ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΕΝΟΡΙΤΗ¨ ΤΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΟΡΜΠΙ ΒΑΡΗΣ!

ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ.

                                ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΕΝΟΡΙΤΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 1, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2018 from Presbyteros Antonios Xrhstou

Ομιλία το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018 στο Κοιμητήριο Γλυφάδας.

Εγκύκλιος του Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου, για την Έναρξη των Κατηχητικών και Νεανικών Συνάξεων, των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε. Β. Β. & Β. 2018-2019.

ελληνικη  δημοκρατια

ΙΕΡΑ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ    ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,  ΒΟΥΛΑΣ,  ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ & ΒΑΡΗΣ

ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΠΑΥΛΟΥ  2   -   16673  ΒΟΥΛΑ

Τηλ. 210-9658849   fax: 210-9657210   www.imglyfadas.gr   E-mail: imgl@otenet.gr

 Ἀριθμ. Πρωτ. 1182                 Ἐν Βούλᾳ τῇ  26^ῃ   Σεπτεμβρίου  2018

          Πρός

        τούς Γονεῖς καί Κηδεμόνες τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων τῆς

        Μητροπόλεώς μας.

          Ἀγαπητοί μου,

   

        Τό ἑπόμενο Σαββατοκύριακο (6-7 Ὀκτωβρίου), μέ τήν Χάριν Τοῦ Θεοῦ, ἀρχίζουν καί φέτος, μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ, οἱ συναντήσεις τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καί Νεανικῶν Συνάξεων, τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

      Τό φετινό σύνθημα τοῦ Γραφείου Νεότητος, τό ὁποιο γιά ὅσους δέν γνωρίζουν, ἔχει τήν γενική εὐθύνη καί τόν κεντρικό συντονισμό γιά νά λειτουργοῦν ὅλα ὁμαλά στόν εὐαίσθητο νεανικό τομέα, εἶναι : «Κοίτα πέρα ἀπό τήν ὀθόνη-Ζῆσε πέρα ἀπό τήν ὀθόνη». Νομίζουμε ὅτι εἶναι καίριο, εὔστοχο, ἐπίκαιρο καί ἀναγκαῖο ὅσο ποτέ, ἀφοῦ ἡ διείσδυση  τῆς σύγχρονης τεχνολογίας (τῶν «ἔξυπνων» κινητῶν, τῶν τάμπλετς καί τοῦ διαδικτύου), στήν καθημερινότητα ὅλων μας, καί ἰδιαιτέρως τῶν ἐφήβων καί νέων μας, εἶναι τόσο μεγάλη, πού πλέον δέν χρειάζεται νά εἶναι κανείς εἰδικός, γιά νά μιλᾶ πλέον ἀνοιχτά γιά ἐξάρτηση.   

     Πέρα λοιπόν, ἀπό τούς σταθερούς παραδοσιακούς στόχους τῆς Κατήχησης, πού εἶναι ἡ συστηματική καί συντονισμένη, μετάδοση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεώς μας, καταρτιζόμενοι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικῆ Παράδοση καί Διδασκαλία, ἑνωμένοι μέ τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή, τόν Ἰησοῦ Χριστό.  Ἀπό φέτος αἰσιοδοξοῦμε, ὅτι τά παιδιά πού θά φοιτήσουν στίς Κατηχητικές μας Συνάξεις, θά ἀποκτήσουν  τά ἀπαραίτητα ἐκεῖνα  «ἀντισώματα», τά ὁποῖα θά τούς κάνουν ἱκανούς νά διακρίνουν τό ὠφέλιμο ἀπό τό βλαβερό καί θά μάθουν ἀληθινά νά ζοῦν καί «ἐπικοινωνοῦν» καί ὄχι ἁπλά νά παρακολουθοῦν τήν ζωή μπροστά ἀπό μία ὀθόνη, μέ τήν ψευδαίσθηση τῆς ἐπικοινωνίας. 

      Σᾶς περιμένουμε μαζί μέ τά παιδιά σας, μέ ἀγάπη καί πατρικό ένδιαφέρον, στήν τελετή τοῦ Ἁγιασμοῦ, ἡ ὁποία θά τελεσθῇ σέ ὅλους τούς Ναούς τῆς Μητροπόλεώς μας τό ἑπόμενο Σαββατοκύριακο, 6-7 Ὀκτωβρίου 2018. Μετά τίς ἀπαραίτητες εἰσαγωγικές ὁμιλίες, συστάσεις καί γνωριμίες μέ τούς Κατηχητές, θά ἀκολουθήσουν οἱ ἐπίσημες ἐγγραφές. Ὁ Κύριος εἶπε : «Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. ιθ' 14) Ἀλήθεια, ἔχετε ἀναλογισθῆ τήν εὐθύνη, ἀντί νά προτρέπουμε τά παιδιά μας, νά εἴμαστε ἐμεῖς πού τά ἐμποδίζουμε μέ τήν ἀδιαφορία μας ἤ τό φόρτωμα μέ πολλές ἄλλες ἐξωσχολικές δραστηριότητες, πού τά ἀπομακρύνουν συστηματικά, ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία; Εὐελπιστοῦμε, ὅτι φέτος, θά σταθεῖτε στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί δέν θά κάνετε αὐτό τό τραγικό λάθος, μέ ἀνυπολόγιστες, γιά τό μέλλον καί τήν ψυχή τους, συνέπειες.   

      Οἱ εὐλαβέστατοι Ἐφημέριοι, οἱ Κατηχητές καί Κατηχήτριες τῶν Ἱερῶν Ναῶν, εἶναι ἕτοιμοι καί στήν διάθεσή σας, ὅπως κάθε χρόνο, νά ὑποδεχθοῦν τά παιδιά σας,  μέ πολύ σεβασμό καί ἀγάπη, νά τούς μιλήσουν γιά τόν Χριστό, γιά τούς Ἁγίους, γιά τήν Ἐκκλησία καί νά τούς μυήσουν  στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική ζωή καί τήν ὑγειῆ, μακριά ἀπό ἐξαρτήσεις, δημιουργική ἀπασχόληση καί ψυχαγωγία.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο  ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ κ΄ ΒΑΡΗΣ 

ΠΑΥΛΟΣ ο α΄

Αρκούν μόνο τα καλά έργα για την σωτηρία μας;

Ομιλία στην Αγρυπνία στη Μετάσταση του Αγίου Αποστόλου & Ευαγγελιστού Ιω...

«Ἑὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται»; (Περί Ενότητας στην Εκκλησία).

του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί μας αναγνώστες, με αφορμή της πρόσφατης διακοπής της μνημονεύσεως στα Δίπτυχα, του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, από τον Πατριάρχη της Ρωσίας Κυρίλλου, με "μήλον της έριδος" την εκκλησιαστική δικαιοδοσία, στην Ουκρανική Εκκλησία, θα ασχοληθούμε και εμείς γενικότερα για το θέμα της ενότητος, που είναι βασικό στην Εκκλησία μας.  Σίγουρα το γεγονός της συγκεκριμένης σύγκρουσης,  μας λυπεί όλους και καθήκον μας είναι η προσευχή να εξομαλυνθούν τα πράγματα.

Όμως αν ανατρέξουμε στην Εκκλησιαστική ιστορία, θα εκπλαγούμε για την συχνότητα των εντάσεων και των σχισμάτων, είτε για θέματα πίστεως, είτε για θέματα εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας και γενικότερα εκκλησιαστικής επιρροής. Δεν είναι τυχαία άλλωστε, ότι η οπισθάμβωνος ευχή, που είναι στην ουσία η κατακλείδα της Θείας Λειτουργίας πριν την απόλυση, ο Ιερεύς εύχεται, μεταξύ άλλων, μπροστά στην Εικόνα Του Χριστού και τα εξής : «…Εἰρήνην τῷ κόσμῳ σου δώρησαι, ταῖς Ἐκκλησίαις σου, τοῖς ἱερεῦσι, τοῖς ἄρχουσιν ἡμῶν, τῷ στρατῷ καὶ παντὶ τῷ λαῷ σου…». 

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ο Κύριος λίγο προ του πάθους Του, στην γνωστή σε όλους μας Αρχιερατική Του προσευχή, μεταξύ άλλων παρακαλεί τον Θεό Πατέρα : «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. άτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας  καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ, κἀγὼ ἐν αὐτοῖς». (Ιω. 17,10-26) Το παραθέτουμε και σε μετάφραση : «Δεν σε παρακαλώ δε δι' αυτούς μόνο, αλλά και δι' εκείνους οι οποίοι, χάρις εις την διδασκαλία τους, θα πιστεύουν σ’ εμένα είναι ένα πνευματικό σώμα με την αγάπη και την ομοφροσύνη τους. Όπως Συ, Πάτερ, είσαι ενωμένος με εμένα και εγώ με εσένα, (διότι έχουμε την αυτήν ουσία), έτσι σε παρακαλώ, να είναι και αυτοί ένα δια της ενώσεως και επικοινωνίας που θα έχουν με εμάς, δια να πιστεύσει  ο κόσμος, βλέπων το θαύμα αυτό της ενότητας, ότι Συ με έστειλες. Και εγώ την απεριόριστη δόξα, την οποίαν μου έδωσες (ως  άνθρωπο), την έδωσα σ’ αυτούς, δια να είναι ένα, όπως και εμείς είμαστε ένα. Εγώ να ζω μέσα στον κάθε ένα  από αυτούς, όπως και Συ ζεις έντος μου, δια να έχουν τελειοποιηθεί σ’ ένα πνευματικό σώμα και να γνωρίζει ο κόσμος, βλέπων αυτό το θαύμα της ενότητας, και πιστεύει ότι Συ με έστειλες στον κόσμο και ότι αγάπησες αυτούς, όπως αγάπησες εμένα. Πάτερ, θέλω εκείνοι τους οποίους μου έχεις δώσει, να είναι μαζί μου όπου είμαι εγώ, δια να βλέπουν και απολαμβάνουν την δόξα μου την οποίαν προαιωνίως μου έχεις δώσει, διότι με έχεις αγαπήσει προ πάντων των αιώνων, πριν να τεθούν τα θεμέλια του κόσμου. Πάτερ δίκαιε, μολονότι ο κόσμος, εξ αιτίας της κακότητός του, δεν σε γνώρισε, εγώ όμως και ως άνθρωπος σε γνώρισα σαφώς σε βαθμό τέτοιο, στον οποίον κανένας άλλος άνθρωπος ούτε σε εγνώρισε ούτε θα σε γνωρίσει. Και αυτοί ακούγοντας την διδασκαλία μου και βλέποντας τα έργα μου επληροφορήθηκαν πλέον σαφώς και επίστευσαν, ότι Συ με απέστειλες στον κόσμο και δια τούτο είναι άξιοι της πατρικής σου στοργής και προστασίας. Και εγώ εγνωστοποίησα σ’ αυτούς το Όνομά Σου και (δια του Αγίου Πνεύματος) θα τους το κάνω ακόμη περισσότερο γνωστό, ώστε η άπειρος αγάπη, με την οποίαν με έχεις αγαπήσει, να είναι μέσα στις ψυχές τους και να αισθάνονται καθαρότερα, ότι εγώ είμαι μέσα στον καθένα από αυτούς και σ’ όλους μαζί, ώστε να αποτελούν ένα πνευματικό σώμα με εμέ». Βλέπουμε δηλαδή σαφέστατα, με όλα τα παραπάνω, την οντολογική αυτή ενότητα μεταξύ Θεού-Πατέρα και Θεού-Υιού, διά του Θεού-Αγίου Πνεύματος, να περνά ως προοπτική σωτηρίας και ενότητας στον κάθε πιστό ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί στο ένα σώμα που είναι η Εκκλησία, με κεφαλή της τον Χριστό.

Μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, την οποία εορτάζουμε πανηγυρικά με την εορτή της Πεντηκοστής, η οποία θεωρείται η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας, ψέλνουμε στο Κοντάκιο: «Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα». Δηλαδή ομολογούμε σε νεοελληνική μετάφραση ότι : «Όταν (τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης) κατέβηκε ο Θεός και δημιούργησε σύγχυση στις γλώσσες των ανθρώπων, τότε χώριζε τα έθνη ο Ύψιστος. Και τώρα που μοιράζει τις πύρινες γλώσσες του Αγίου Πνεύματος, καλεί όλους σε ενότητα (μέσα στην Εκκλησία Του). Έτσι τώρα, όλοι, σύμφωνοι με μια πίστη, δοξάζουμε το Πανάγιο Πνεύμα».

Κλείνοντας το άρθρο μας αγαπητοί μας αναγνώστες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το λιγότερο είμαστε ανακόλουθοι με την αποστολή μας, όταν αντί να οικοδομούμε αυτή την ενότητα, ίσα ίσα την προκαλούμε και την διασχίζουμε. Σίγουρα η Εκκλησία, αναγκάζεται πολλές φορές, να αποσχίσει κάποιο μέλος της εκτός τους κόλπους της, για να διαφυλάξει τα υπόλοιπα μέλη και να συγκλονίσει το μέλος που αναθέτει απευθείας πλέον στον Θεό, αλλά δεν μπορεί σε μια εποχή που ακόμη και κοσμικοί-πολιτικοί ηγέτες ύστερα από χρόνια εχθρότητας κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου, εμείς να υψώνουμε τείχη και διχόνοιες και να αφαιρούμε τα ονόματα από τα δίπτυχα, για θέματα όχι πίστεως, αλλά καθαρά εξουσίας και εκκλησιαστικής επιρροής. Όπως είπε και ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία Του : «Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται»; ( Ματθ. 5,13)

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

Κήρυγμα την Κυριακή Α΄ Λουκά 2018.

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, Β. Β. & Β. ΕΠΙ Τῌ ΕΚΔΗΜΙᾼ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης Κύριε Εἰρηναίε,
Ἀγαπητοί μου Πατέρες,
Πενθηφόρε λαέ τοῦ Θεοῦ,

Χριστός Ανέστη!

Αὐτήν τήν πανίερη ὥρα τῆς ἐξοδίου Ἀκολουθίας τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ καί πολυφιλήτου συλλειτουργοῦ πατρός Κωνσταντίνου, τοῦ ἐπί δεκαετίες Ἐφημερίου αὐτῆς τῆς ζωντανῆς Ἐνορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικῶν Γλυφάδας, συμπροσεύχομαι μαζί σας ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἐκπροσωπώντας συνάμα καί τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κύριο Βαρθολοµαῖο, ὁ ὁποῖος μόλις πρίν ἀπό λίγες ἑβδομάδες εἶχε ἐπισκεφθεῖ στήν οἰκία του τόν προκείμενο νεκρό.
Ὁ πατήρ Κωνσταντίνος, γεννημένος καί μεγαλωμένος «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» στήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων, διατηροῦσε ἄρρηκτους πνευματικούς δεσμούς μέ τήν τροφό Ἐκκλησία τοῦ Φαναρίου, διακτίνισε ὅμως τήν γεμάτη ἀγάπη καρδιά του καί τήν ἀφοσίωσή του στόν Χριστό, στήν Οἰκουμενική διάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας. Κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση Πνευματοκινήτων Ἁγιορειτῶν Γερόντων (ὅπως γιά παράδειγμα τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου), φοίτησε σέ φροντιστήρια Ἁγιωσύνης, σέ Σχολές Θεολογικές καί Οἰκονομικές, καί περάτωσε τίς σπουδές του σέ φημισμένα εὐρωπαϊκά Πανεπιστήμια, γιά νά ἀναλάβει στή συνέχεια τήν διακονία τοῦ πονεμένου καί κουρασμένου συνανθρώπου.
Ἱερουργώντας καθημερινῶς τό Ἄχραντο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τό Ἱερό Θυσιαστήριο ἀναδείχθηκε γι᾿ αὐτόν ἡ ἀνεξάντλητη πηγή τῆς ζωῆς, ἀπό τήν ὁποία ἑκατοντάδες ἑκατοντάδων Χριστιανῶν ἐδέχθηκαν τά ζωοποιά νάματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Μυσταγωγός τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐδίδασκε στήν πράξη τόν εὐαγγελικό λόγο, ἁπάλυνε τόν κάματο τοῦ νυχθημέρου, καί ἄνοιγε ὡς καλός Ποιμένας «πύλας Παραδείσου» στίς ψυχές τῶν μετανοούντων. Με ποικίλους τρόπους, πρωτοποριακούς καί παραδοσιακούς, σκόρπιζε μέ ζῆλο ἱεραποστολικό στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τή θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τή σοφία τῶν συγχρόνων Γεροντάδων, ἀκούραστα καί πρόσχαρα, μέ ἁπλότητα καί ὑπευθυνότητα, μέ διάκριση καί ταπείνωση.
Με τέτοια ἐνάρετη καί εὐάρεστη στόν Θεό διαγωγή, πορεύθηκε ἐπί τῆς γῆς «ποιήσας καί διδάξας», ἀναγνωριζόμενος ὑπό πάντων ὡς κανόνας προσευχῆς, προσφορᾶς, ἀγάπης καί θυσίας, ἐξεμέτρησε τόν βίο «ἐν χαρίσματι προσευχῆς» καί ἤδη πορεύεται ἐν κόλποις Ἀβραάμ καί Ἰακώβ μετά τῶν Δικαίων καί τῶν Ἁγίων. Ὅσοι αὐτήν τήν ὥρα συμπροσευχόμαστε ἐδῶ ἐμπρός στό σεπτό σκήνωμα τοῦ πολυσεβάστου μας πατρός Κωνσταντίνου, Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς, κληρικοί καί λαϊκοί, συγγενεῖς καί φίλοι, ἐνορίτες καί πνευματικά του παιδιά, καί δεόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας αὐτοῦ ψυχῆς, ἄς προσευχηθοῦμε πρός τόν δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Κύριο καί Θεό μας, καί ἄς Τον παρακαλέσουμε, οἱ κόκκοι τῆς πνευματικῆς σπορᾶς τοῦ ἀϊδίμου Πατρός νά βλαστήσουν καί νά καρποφορήσουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μιά Εὐλογημένη Βασιλεία, στήν ὁποία ἤδη, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, βαδίζουμε.
Ἀς εἶναι αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ ἡμῶν. Μή μᾶς λησμονεῖς ἀπό τό Ἐπουράνιο Θυσιαστήριο.
Καλή Ἀνάσταση!

---

(Διεύθ.: http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro={185C7B20-871E-43A5-8C8F-E63031DB047E})

Ιερά Αγρυπνία στη μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, στον Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης.

Την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018 προς Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018, στον  Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης, θα τελεσθεί Μικρά Ιερά Αγρυπνία,  επί τη ευκαιρία της εορτής της μνήμης του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου.

  Η Ιερά Αγρυπνία θα αρχίσει στις 7:30 μ.μ. και αναμένεται να τελειώσει περίπου στις 12:30 π.μ.

                   Εκ του Ιερού Ναού

Παράκληση για εγγραφή στο προσωπικό κανάλι στo youtube για να φτάσουμε τους 1000 χρήστες!

Aγαπητοί μου επισκέπτες, μεχρι το τέλος του χρονου βαζω στόχο να φτασω τους 1000 subs!Για κάντε μια εγγραφή σας παρακαλώ όσοι δεν είστε μέλη και μια προώθηση επίσης σε αλλους χρήστες φίλους σας,  για να τα καταφέρουμε:) Το προσωπικό μου κανάλι είναι στη διεύθυνση https://www.youtube.com/user/axrhstou Ευχαριστώ πολύ! Ο Θεός μαζί μας

«Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά, ἡ ἑπόμενη μέρα». (Πορίσματα-Βίντεο)

               ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

          τῆς ἡμερίδας μέ θέμα:

  «Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά.  Ἡ ἑπόμενη μέρα».

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ι.Μ. Πειραιῶς, διοργάνωσε καί πραγματοποίησε τό Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018 στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας (Σ.Ε.Φ.) Ἡμερίδα μέ θέμα:

«Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά, ἡ ἑπόμενη μέρα».

Σκοπός τῆς ἡμερίδας ἦταν ἡ ὀρθή πληροφόρηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας γιά τό φλέγον θέμα τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά, ὑπό τό πρῖσμα τῶν ἱστορικῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣτΕ περί τῆς ἀντισυνταγματικότητος αὐτῶν καί τῶν δυνατῶν νομίμων μέσων ἀπαίτησης ἐφαρμογῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κήρυξε τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡμερίδας, τῆς ὁποίας προήδρευσε ὁ σεβαστός ὁμότιμος καθηγητής Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί διδάκτωρ Θεολογίας καί Φιλοσοφίας πρωτοπρεσβύτερος π.

Γεώργιος Μεταλληνός. Μετά τήν ἀπόδοση ἐπίκαιρων βυζαντινῶν ὕμνων ἀπό τή γνωστή χο- ρωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ» καί τίς εἰσηγήσεις τῶν καταξιωμένων ὁμιλητῶν, ἡ ἡμερίδα κατέληξε στά ἀκόλουθα πορίσματα:

1.        Τό ἑλληνικό Σύνταγμα στό ἄρθρο 16 ἀναγνωρίζει τήν παιδεία ὡς ἀτομικό δικαίωμα καί ἐντάσσει στούς σκοπούς αὐτῆς τήν «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων». Ἑπομένως ὁ ἀπό τό Σύνταγμα ἐπιβαλλόμενος ὅρος γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἶναι «Μάθημα ἀνάπτυξης τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων» καί ἀνάγεται κατ’ ἱστορική ἀνάγκη στήν ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση. Τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος στοχεύει κατά τόν συνταγματικό νομοθέτη στήν καλλιέργεια τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης μέ τή διδασκαλία καί μέ ὅλα τά μέσα τῆς παιδαγωγικῆς ἐπιστήμης.

2.        Ἄν θέλει ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση ἀληθινά τήν ἰσονομία γιά τούς Ἕλληνες πολῖτες, δέν ἔχει παρά νά θυμηθεῖ τό νόμο πού ψήφισε ἡ ἴδια γιά τή θρησκευτική ἀγωγή τῶν ἀλλοθρήσκων καί ἑτεροθρήσκων μαθητῶν. Τούς δίνει τη δυνατότητα νά διδάσκονται ἀπό τό κοράνιο τά παιδιά τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων, καθώς ἐπίσης τά παιδιά τῶν ἑβραίων καί τῶν παπικῶν ἀπό τά δικά τους θρησκευτικά. Ὁ νόμος αὐτός ἔχει λύσει καί τά χέρια τά δικά μας καί τά χέρια τῶν κυβερνητῶν μας, γιά νά μήν ὑπάρχουν προβλήματα ἰσονομίας.

3.        Μετά τίς ἱστορικές ἀποφάσεις 660/2018 καί 926/2018 τῆς ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ, μέ τίς ὁποῖες διεγνώσθη ὡς ἀντισυνταγματικός ὁ πολυθρησκειακός χαρακτήρας τῶν νέων προγραμμάτων, τά ὁποῖα ἀσκοῦν ὁμαδικό προσηλυτισμό σέ ἄλλες θρησκεῖες καί στήν ἀθεΐα, τό Ὑπουργεῖο Παιδείας προέβη σέ ἕνα ἀπροκάλυπτο πραξικόπημα κατά τῆς διάκρισης τῶν ἐξουσιῶν, διαμηνύοντας πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δέν προτίθεται νά ἐφαρμόσει αὐτές τίς ἀποφάσεις. Τό ἐπιχείρημα τοῦ Ὑπουργείου ὅτι οἱ ἀποφάσεις καταργοῦν τά προγράμματα Φίλη καί ὄχι τά προγράμματα Γαβρόγλου εἶναι παραπλανητικό καί νομικά ἀβάσιμο, ἀφοῦ ἡ κυρίως ἀλλαγή στά προγράμματα ἀφορᾶ στούς ἀριθμούς πρωτοκόλλου καί ὄχι στό περιεχόμενο αὐτῶν. Ἐπομένως οἱ μέν ἐκπαιδευτικοί καλοῦνται νά μήν ἐφαρμόσουν τά προγράμματα, ὅπως εἶναι ὑποχρεωμένοι ἀπό τόν Ὑπαλληλικό Κώδικα νά πράξουν, μή ὑπακούοντας σέ προδήλως ἀντισυνταγματικές ἐντολές τοῦ Ὑπουργείου. Οἱ δέ γονεῖς καί μαθητές νά ἐπιστρέψουν μαζικά τά βιβλία κατευθείαν στό Ὑπουργεῖο ὡς ἀντισυνταγματικά καί παράνομα καί νά ἀπευθυνθοῦν στή Δικαιοσύνη σέ περιπτώσεις πού οἱ ἐκπαιδευτικοί προβάλουν ἐμπόδια γιά τήν τήρηση τῆς νομιμότητας ἐκ μέρους τους.

4.        Στήν ἡμερίδα τονίστηκε ἰδιαιτέρως ἡ προσωπικότητα τοῦ διδάσκοντος θεολόγου. Ἔγιναν ἀναφορές στόν ὅρκο τῶν θεολόγων, στό τί σημαίνει θεολόγος καί ποιός ὁ Θεός πού ὑπηρετεῖ, ποιά εἶναι τά κριτήρια τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, ποιά ἡ βαρύτητα τῆς συνδιδασκαλίας τῶν θρησκειῶν μέ τό Χριστιανισμό, καθώς καί ἀναφορές ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι γνωστό σέ γονεῖς καί παιδιά ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ἐμπειρία τοῦ θεολόγου ἤ τῆς θεολόγου ἀφυπνίζει τίς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν καί τούς μεταγγίζει τή θεολογική γνώση, καί τό ζωντανό βίωμα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὥστε νά ὁδηγοῦνται στήν ἐν Χριστῷ ζωή πού κάνει τα παιδιά ἰσορροπημένα καί δημιουργικά. Σπάνιες ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τήν παραπάνω πραγματικότητα. Ἄλλωστε ὁ σύγχρονος ὀρθόδοξος θεολόγος ἤ ὁ δάσκαλος διαθέτει πολλά ἐποπτικά μέσα, διά τῶν ὁποίων ἔχει τή δυνατότητα νά παρουσιάζει τό μάθημά του μέ περισσότερη ἀμεσότητα καί ἀποτελεσματικότητα.

5.        Στήν ἡμερίδα διατυπώθηκε συγκεκριμένη πρόταση γιά τό ἐκπαιδευτικό ὑλικό τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί γιά τόν καταμερισμό του στίς τρεῖς βαθμίδες ἐκπαίδευσης, τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου. Βασικό ρόλο στή συγγραφή τῶν νέων βιβλίων θά πρέπει νά ἔχει ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, τήν ὁποία ἕως τώρα προκλητικά ἀγνοεῖ τό ‘Υπουργεῖο.

Ἄς ἐπικαλεσθοῦμε τίς πολλές πρεσβεῖες τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τήν ὁποία βάναυσα ὑβρίζουν οἱ φάκελοι Γαβρόγλου ἀποκαλώντας την «ἡ Μαρία μέ τό παιδάκι της». Εἶναι ἀδύνατον στά παρόντα πορίσματα νά παραθέσουμε φοβερότερα μαργαριτάρια δυσεβείας καί βλασφημίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων μας, πού ἀποδομοῦν ὅ,τι πιό ἱερό καί ὅ,τι πιό δημιουργικό στίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας.

Ἄς ἐπικαλεσθοῦμε τίς διάπυρες εὐχές ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν πιό κοντινῶν μας πού ἀξιωθήκαμε νά φιλήσουμε τό εὐωδιάζον χέρι τους, Παϊσίου, Πορφυρίου καί Ἰακώβου γιά νά δώσει ὁ Ὕψιστος, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα λύση σ’ αὐτό πού φαίνεται δυσεπίλυτο πρόβλημα.

Ὁ ἅγιος θεοφώτιστος Παΐσιος ἔλεγε, ὅτι σέ ὅλα αὐτά τά μεγάλα ἀνακύπτοντα θέματα λειτουργεῖ ὁ πνευματικός νόμος. Δέν ἀναφέρουμε αὐτή τή φράση του ὡς ἀπειλή οὕτε ὡς προφητεία γιά τό παρόν ἀδιέξοδο πρόβλημα. Ἡ κοινή χριστιανική ἐμπειρία γνωρίζει, ὅτι ὁ πνευματικός νόμος θά νόμος θά λειτουργήσει. Οἱ θησαυροί τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καί οἱ πνευματικοί ποταμοί τῆς Ἀκτίστου Χάριτος τῶν ἱερῶν Μυστηρίων μας εἶναι ἀδύνατον νά συγκρατηθοῦν ἤ νά στερέψουν μέσα στήν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.

                                                         Ολόκληρη η Ημερίδα. 

Περί ευθύνης της ενότητος της Εκκλησίας (Με αφορμή το Ουκρανικό ζήτημα).

Ο Σταυρός ως σύγχρονος τρόπος ζωής! (Φόρος τιμής στον ακάματο Λευίτη του Χριστού, Μακαριστό πλέον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο).

Toυ π. Αντώνιου Χρήστου

Η σημερινή ημέρα αγαπητοί μου Αναγνώστες, είναι της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Η γιορτή αυτή «έχει τα ίσα» της Μεγάλης Παρασκευής. Είναι αυστηρή νηστεία χωρίς λάδι και ο Τίμιος Σταυρός υψώνεται στο κέντρο κάθε Ορθοδόξου Ιερού Ναού προς ενίσχυση του πνευματικού αγώνα, αλλά και ευρύτερης νοηματοδότησης της ζωής του κάθε πιστού.

Εχουμε γράψει και στο παρελθόν για τη θεολογική αξία και σημασία του Σταυρού στη ζωή του Χριστιανού. Εννοείται βέβαια, ότι και να γράψει κανείς, ούτε εξαντλεί, ούτε μπορεί με ευκολία να αποτυπώσει με λογικές έννοιες, για το ανίκητο όπλο των Χριστιανών κατά του διαβόλου και των ενεργειών του. Τη μέρα και ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018 το βράδυ), δεν έχουν περάσει 7 ώρες που κοιμήθηκε ένας σπουδαίος Κληρικός της Εκκλησίας μας γενικότερα και της Ιεράς μας Μητροπόλεως Γλυφάδας. Πρόκειται για τον Μακαριστό πλέον, π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο. Θα μιλήσουμε λοιπόν για το τι σημαίνει Σταυρός, μέσα από λίγα στοιχεία από τη ζωή και τη δράση του πνευματικού αυτού ανδρός. Γιατί η θεολογία μας δεν είναι θεωρεία, αλλά κυρίως πράξη και ζωή.

Το βασικό στοιχείο του Χριστιανού είναι αυτό που είπε ο Κύριός μας: «Οστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. η’ 34). Αυτή η ρήση του Κυρίου βρήκε εφαρμογή, στη διακονία του π. Κωνσταντίνου. Θα απορεί κανείς, που δεν γνώριζε τον παππούλη, τι παραπάνω έκανε από τον κάθε κοινό Κληρικό. Φυσικά δεν είναι θέμα σύγκρισης, ο κάθε ένας αγωνίζεται με βάση τα δικά του χαρίσματα, τάλαντα και προοπτικές, μέσα στον αμπελώνα Του Κυρίου μας. Οταν όμως έχεις να κάνεις με έναν Ιερέα, ο οποίος λειτουργεί και κοινωνεί το Τίμιο Σώμα και Αίμα Του Κυρίου μας, καθημερινά επί σειρά ετών, τότε αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν πρόκειται για κάτι τόσο συνηθισμένο. Φυσικά πολλές Ενορίες και Μοναστήρια έχουν κάθε μέρα Θεία Λειτουργία, σπάνια όμως θα δεις να είναι από τον ίδιο Ιερέα και τόσα πολλά χρόνια.

Φυσικά, δεν ήταν μόνο η Θεία Λειτουργία που ένωνε τον π. Κωνσταντίνο με τον Θεό, αλλά όλες σχεδόνοι υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Ξεκινούσε την Ακολουθία κάθε μέρα από τις 5.30 το πρωί, για να τελέσει το Μεσονυκτικό (δεν υπολογίζουμε πόση ώρα πριν έκανε τον προσωπικό του κανόνα), τον Ορθρο, τη Θεία Λειτουργία, τελείωνε γύρω στις 9.00 το πρωί, στη συνέχεια Θεία Ευχαριστία, την Α’ ώρα, τη Γ’ ώρα και τη ΣΤ’ ώρα. Επαιρνε στα γρήγορα ένα λιτό πρωϊνό, συνεχίζοντας τη Λειτουργία μετά τη Λειτουργία, με τις διαπροσωπικές άμεσες σχέσεις με τους ανθρώπους που τον ακολουθούσαν στο Αρχονταρίκι. Επέστρεφε κατά τις 10.30 στον Ναό και ξεκίναγε την Ιερά Εξομολόγηση ή Εξαγόρευση. Λόγω των πολλών, σχεδόν εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που προσέρχονταν στο πετραχήλι του όλο τον χρόνο, είχε εφεύρει ένα αρκετά πολύπλοκο σύστημα με αριθμούς και διάφορα κριτήρια, για να έχουν επαφή όλοι με το μυστήριο, ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκονταν (πόσο καιρό είχαν να εξομολογηθούν, πόσο βαριά και επείγοντα ήταν τα αμαρτήματα κ.α.). Δεν αξιώθηκε, ο μακαριστός παππούλης κατά σάρκα παιδιά, αλλά έγινε πατέρας χιλιάδων πνευματικών παιδιών, με συνεχές ενδιαφέρον, έμπνευση και καθοδήγηση.

Προσωπικά έχω ακούσει και γνωρίσει εκατοντάδες ανθρώπους να ομολογούν ότι είχαν αμαρτωλό παρελθόν, άκουσαν για τον παππούλη, προσέφυγαν στο πετραχήλι του και άλλαξε η ζωή τους εντελώς. Γι’ αυτό έρχονταν να τον δουν, να εξομολογηθούν και να τον συμβουλευτούν από πολλές περιοχές σχεδόν από όλη την Ελλάδα. Η εξομολόγηση συνέχιζε μέχρι αργά το μεσημέρι, διέκοπτε για λίγο για φαγητό και συνέχιζε έως αργά το απόγευμα. Τελούσε στη συνέχεια τη Θ’ ώρα και τον Εσπερινό, συνέχιζε το Απόδειπνο μαζί με Θεία Μετάληψη και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Σε όλες τις Ακολουθίες, διαβάζονταν και τα ανάλογα καθίσματα από το Ψαλτήρι του Δαβίδ, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας ακόμη και για τα μοναστήρια. Στα καλά χρόνια που ήταν γερός και δυνατός, συνέχιζε την εξομολόγηση μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μία νύχτα όταν διακονούσε στον Αγιο Κωνσταντίνο Γλυφάδας, παραλίγο να περάσει τη διαδικασία του αυτοφώρου, όταν περάστηκε για διαρρήκτης από Αστυνομικό, που δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ορθόδοξος κληρικός βρίσκεται τέτοια ώρα σε Ναό και τελεί μυστήριο. Αναλογιστείτε μετά από όλα αυτά, πόσο χρόνος έμενε για προσωπική ξεκούραση!

Πέρα από τη σχεδόν αδιάλειπτη λειτουργική ζωή, δεν υστερείσαι σε τίποτα στην ποιμαντική, που ήταν πλούσια, καρποφόρα και συνετή. Μια μικρή Ενορία 300 περίπου κατοίκων, με έναν σχεδόν ερειπωμένο και μικρό Ναό, κατάφερε σε λίγα χρόνια να τον ανακαινίσει και να τον επεκτείνει σε βάθος, να φτιαχτεί δίπλα νέο Αρχονταρίκι και να γίνει το σημείο αναφοράςεκατοντάδων πιστών και κυρίως νέων ανθρώπων. Κατηχητικές Συνάξεις όλων των ηλικιών, που ξεκινούσαν τα μαθήματα το Σάββατο το πρωί και ολοκληρώνονταν το Σάββατο το μεσημέρι, με τους φοιτητές (με την παρουσία του ιδίου). Φροντιστηριακά μαθήματα: Εκκλησιαστικής μουσικής, αγιογραφίας, αγγλικής, ιταλικής, γαλλικής, ρωσικής και τουρκικής γλώσσας, σχολή χρυσοκεντητικής, συντήρηση και βιβλιοδεσία παλαιών βιβλίων, θεατρική και καλλιτεχνική ομάδα, αθλητικές ομάδες σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο όλων των ηλικιών, ήταν μερικά από τα πολλά που επιτελούσε με ομάδες εθελοντών για πάρα πολλά χρόνια.

Το φιλανθρωπικό του έργο ήταν επίσης τεράστιο, ανυπολόγιστο και κυρίως όπως τα προηγούμενα, χωρίς διαφήμιση και προβολή για ίδιον όφελος και τη δόξα. Χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν τα αναγκαία σε τρόφιμα, λογαριασμούς, ενοίκια, εργασία, κατανόηση και ελπίδα. Αξιοσημείωτος ήταν και ο τρόπος του για τους ανθρώπους εκτός Ενορίας και Μητροπόλεως. Δεν τους έδιωχνε, αλλά ζητούσε να πάνε στον Ιερέα της Ενορίας τους , για να του πουν να επικοινωνήσει μαζί του και να επιβεβαιώσει ότι όντως έχουν πρόβλημα και ότι πράγματι η δικιά τους Ενορία αδυνατεί να ανταποκριθεί. Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο, φανέρωνε ένα σπάνιο εκκλησιαστικό ήθος.

Εκτός από το Ενοριακό επίπεδο, διακρίθηκε και σε Μητροπολιτικό, ως μέλος της Επιτροπής Νεότητος και της τότε ενιαίας Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης και αργότερα της Μητροπόλεως Γλυφάδας. Καινοτόμες δράσεις και εκδηλώσεις (γιορτή του παιδιού) και εποπτικό υλικό, βοηθητικό για την Κατήχηση (μέχρι και ταινίες κινουμένων σχεδίων) ξεκίνησαν από εκείνον. Ως υπεύθυνος του Αντιαιρετικού Σεμιναρίου και του Επιμορφωτικού, της Μητροπόλεως Γλυφάδας διαφώτισε Κληρικούς και λαϊκούς για τη δράση και τον κίνδυνο των αιρέσεων, αλλά και των Ιερών Κανόνων. Επίσης ως υπεύθυνος Κληρικός στην Κατήχηση Ενηλίκων που ήθελαν συνειδητά να μπουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επιτέλεσε τεράστιο έργο, με το να κάνει τριετείς κατηχήσεις στη γλώσσα και τις παραστάσεις του κάθε υποψηφίου σε ομαδικό και προσωπικό επίπεδο. Είχε δε προβλέψει στον Ναό του να υπάρχει βαπτιστήριο ενηλίκων. Χαρακτηριστική είναι η δράση του με Μουσουλμάνους από την Τουρκία λόγω της γνώσης της τουρκικής γλώσσας. Πήγαινε αυθημερόν με αεροπλάνο στη Χίο, όπου είχαν περάσει και οι κατηχούμενοι, γινόντουσαν οι κατηχήσεις σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και όταν ήταν έτοιμοι, γινόντουσαν οι Βαπτίσεις στη Γλυφάδα. Πάντοτε όλα αυτά, σε απόλυτη μυστικότητα, γιατί αντιλαμβάνεστε τι συνέπειες θα είχαν αυτοί οι άνθρωποι από το καθεστώς, ακόμη και από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Ο μακαριστός διακρίθηκε όμως και σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου, επί πολλά χρόνια υπεύθυνος του φροντιστηρίου των υποψηφίων Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και του γραφείου της Εξωτερικής Ιεραποστολής, κατάφερε να κάνει με τη δράση του, την κατήχηση και την Ιεραποστολή, από πάρεργο σε πάλι κύριο έργο και προτεραιότητα στην Εκκλησία μας και να εμπνεύσει τα ορθόδοξα κριτήρια της Ορθόδοξης Διδασκαλίας. Οι ραδιοφωνικές του Εκπομπές με τίτλο «Ραδιοπαράγκα» άφησαν εποχή με τη θεματολογία τους και την προβληματική τους. Ο π. Κωνσταντίνος με τους συνεργάτες και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του, ασχολήθηκε με τρέχοντα θέματα που άλλοι απέφευγαν να αγγίξουν και έκαναν τον Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, να κτυπά υψηλά νούμερα ακροαματικότητας, αξεπέραστα μέχρι και σήμερα.

Ο π. Κωνσταντίνος άφησε και πλούσιο συγγραφικό και διαδικτυακό έργο με χιλιάδες μαγνητοφωνημένες ή απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του και κηρύγματα (www.floga.gr). Κατάφερε να φέρει τον ξεχασμένο ή αλλοιωμένο πατερικό λόγο και πάλι σωστό στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Χιλιάδες είναι και αυτοί που τον αντέγραψαν και δανείστηκαν πολλά του στοιχεία μέσα από αυτές τις ομιλίες, παίρνοντας λίγο από τον δικό του κόπο και θεολογικό του επίπεδο. Ανάμεσα σε αυτούς παραδέχομαι ότι ήμουν και εγώ. Παράλληλα ανταποκρίθηκε στις προσκλήσεις πολλών Μητροπόλεων και φορέων που τον καλούσαν για ομιλίες και διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το μεγαλείο του όμως και ο Σταυρός του, φάνηκαν πιο έντονα την εποχή των τελευταίων χρόνων της ζωής του, όταν ξαφνικά, μία Κυριακή των Βαΐων έπαθε εγκεφαλικό και καθηλώθηκε μόνιμα σε ένα καροτσάκι. Αντιλαμβάνεστε τι σοκ ήταν για έναν τόσο ζωντανό και δραστήριο άνθρωπο, να περιορίζεται σε ένα καροτσάκι με νεκρή σχεδόν όλη την αριστερή του πλευρά (χέρια και πόδια) και τη φωνή του και άρθρωσή του να είναι σε οριακά επίπεδα συνεννόησης. Ομως μετά την αποθεραπεία του ξαναγύρισε και πάλι στον Ναό, κοινωνούσε, κήρυττε, εξομολογούσε, έκανε απόδειπνα και Εσπερινούς, μόνο να λειτουργήσει δεν μπορούσε. Ομως δεν βρήκε αφορμές και αιτίες να μην προσέρχεται στην Εκκλησία, δεν κατέστησε ποτέ ανενεργή την ιερατική του ιδιότητα μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν γκρίνιαξε ποτέ και δεν τα έβαλε με τον Θεό, όπως κάνουμε εμείς συνήθως για πολύ ελαφρύτερα πράγματα. Ολα αυτά (αν και λόγω χρόνου είναι πολύ λίγα για μια τέτοια προσωπικότητα) ώσπου ήρθε η Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018, η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του. Ο Γέροντας πήγε το πρωί εκκλησιάστηκε και κοινώνησε, όπως συνήθιζε κανονικά και το μεσημέρι στις 2.00 μ.μ. η καρδιά του σταμάτησε, παραδίδοντας στον Κύριο, που αγάπησε και υπηρέτησε τόσο πιστά, αυτή την αγιασμένη ψυχή του.

Τώρα θα δέεται και θα λειτουργεί από την Ουράνια μυσταγωγία, την οποία έζησε από αυτή τη ζωή και τη μετέδωσε και σε όλους όσους τον γνώρισαν. Ας είναι αιωνία του η μνήμη! Αφού σταυρώθηκε σε αυτή τη ζωή, είναι σίγουρο ότι θα έρθει και το δίκαιο και φωτεινό στέφανο της Αναστάσεως και γιατί όχι και Αγιότητος. Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου